Inmiddels zijn we enkele dagen verder, Anke heeft geen dromen meer gehad en wordt uitgerust wakker, met Joris heeft ze al verschillende boswandelingen begaan en telkens weer vonden ze nieuwe interessante dingen, hoorden geluiden die ze de dagen voorheen niet hadden gehoord. Ook de rust en de natuur hebben een goede werking en ze hebben het dan ook enorm naar hun zin.

Het is inmiddels vrijdagochtend en ze staan op het punt om de bungalow te verlaten als de telefoon van Anke gaat. Snel neemt ze op, ze hoort allerlei rare geluiden die ze niet kan plaatsen. Anke, ben je daar hoort ze een stem zeggen tussen de herrie op de achtergrond. Opa roept ze verheugt uit, wat een herrie. Het huisje uitlopend zodat Simon het kan afsluiten loopt ze al telefonerend richting de parkeerplaats. Kees heeft eindelijk even een gaatje tussen de bezigheden thuis gevonden om zijn kleindochter te bellen. Meis hoe gaat het ermee in het zwarte woud? Ohh opa, het is hier zo mooi, de natuur, de geluiden alles is echt grandioos. Met geen woord rept ze over haar dromen tegen haar opa, de vader van Joris en Patricia had dit onverstandig gevonden, omdat hij toch al druk bezig was met de verbouwing in zijn huis, zodoende hoefde hij zich ook niet onnodig ongerust te maken. Haar opa is naar een stiller gedeelte gelopen in zijn huis, want nu is hij goed verstaanbaar en hoort ze geen herrie op de achtergrond. Wat ben je vroeg op Anke, gaan jullie naar een museum soms? Nee opa, we gaan naar Magda en haar bijzondere tuin.

Een lange tijd is het stil aan de andere kant, dan zegt hij; de tuin met verschillende jaargetijden die helemaal doorloopt tot het zwarte donkere bos? Ja opa, inderdaad die tuin, geschokt dat haar opa de tuin benoemt wetende dat hij nog nooit in Duitsland in dit gedeelte is geweest, althans zo als zij het had begrepen dan, vraagt zich af hoe hij nu exact kan omschrijven waar zij naar toe gaan. Dan vraagt hij weer; Anke heeft Magda toevallig hele mooie heldere blauwe ogen? Ja opa, die heeft ze inderdaad. Een tijdlang is het stil, Anke vraagt; opa bent u er nog? Ja Anke ik ben er nog, doe haar maar de groeten van Kees zegt hij dan. Ze zal me denk ik wel herinneren, vertel het eens opa, nee Anke niet nu misschien een andere keer, maar ik word weer geroepen ik moet ophangen. Inderdaad hoort ze dat haar opa wordt geroepen door een vrouw. Hoofdschuddend hangt ze op, Joris draait naar haar toe en vraagt; hoe gaat het met opa? Ik weet het niet zegt Anke, hij werd net geroepen door een vrouw, plus hij kent Magda. Wat, zegt Joris nu, hij kent Magda, waarvan dan? Geen flauw idee, hij wilde het me niet vertellen, maar ik moest haar de groeten doen van Kees.

Ben benieuwd naar haar reactie, aangezien opa er zo weinig over wilde vertellen, misschien kan zij meer uitleg er over geven. Ja misschien wel, ook Joris zijn interesse is nu aangewakkerd. Aangekomen op het parkeerterrein is het een drukte van jewelste, alle leerlingen zijn aanwezig, iedereen wil de bijzondere tuin wel zien waar Anke en Joris eerder zijn geweest. Janneke en Nick kijken naar de opkomst, dit is toch niet meer normaal Nick, nu moeten alle twee de bussen rijden, we hebben maar één chauffeur iets laten weten. De laatste opmerking die ze maakt heeft Anke ook gehoord, dat is toch geen probleem Janneke, dan vraag je toch aan Don of hij met de andere bus wil rijden. Don, zeggen Nick en Janneke, ook Joris en Tricia en Simon mengen zich nu in het gesprek, ja je zou het misschien niet zeggen, maar hij rijd ook de stadsbus. Oké roept Nick uit, zal wel heel mooi uitkomen. De andere ingehuurde chauffeur komt op hen afgelopen en vraagt; moet ik nu twee keer rijden? Nee hoor Dave, als je ons alleen even de sleutel geeft van de andere bus, dan rijd Don met de andere bus. Hij en hij wijst naar Don die inmiddels door Anke is gehaald. Ik ben bus chauffeur zegt Don en hij haalt zijn pas uit zijn zak, om de één of andere reden heeft hij deze altijd bij zich, zo zie je maar dat het weer goed van pas komt. Dave overhandigd de sleutel aan Don en dan verdelen de leerlingen zich in de bus, Janneke en Nick nieuwsgierig naar Don hoe hij rijd stappen bij hem in de bus, ook Anke, Tricia, Joris en Simon stappen in deze bus. Het lijkt me handig zegt Don, om de bussen de parkeren bij het klooster en vandaar uit te voet te gaan, want ik denk niet en hij kijkt naar Anke en Joris, dat je echt makkelijk kan parkeren bij de wonderschone winkel van Magda. Dat denk ik ook niet roept Anke uit, je kan niet eens door de steegjes die de weg er naar toe leiden. Snel Dave oproepend, word er gezegd dat ze voor de makkelijkste parkeer mogelijkheid kiezen en de bussen neer zetten bij het klooster. Don neemt plaats achter het stuur en stelt alles af op zijn zicht. De microfoon plaatsend voor zijn neus, om even voor iedereen een leuke rit te bezorgen start hij de motor. Snel stappen de laatste leerlingen in de bus en dan sluit hij de deuren. Nick en Janneke zien al gelijk hoe goed hij kan rijden, behendig draait hij de bus op het parkeerterrein en volgt de weg richting het klooster. Onderweg babbelt hij honderduit over de omgeving en de leerlingen hebben de grootste schik, door het commentaar wat Don geeft. Het is dan ook lachen, gieren en brullen als ze uiteindelijk bij het klooster aankomen. Diegene die snel nog even moeten toiletteren, die moeten dat nu doen, roept Nick naar de menigte voor hem. Snel lopen enkele leerlingen het klooster in. Dan gaat de hele kudde op weg. Joris en Anke lopen voorop aangezien zij de weg weten en de andere niet. Het lijkt wel een speurtocht roept Tricia. Een hoop gelach is het gevolg van haar opmerking. Na een half uurtje lopen komen ze aan bij de winkel, Anke belt echter aan, nu ze met zo’n grote groep zijn, weet ze niet of Magda hier wel op zit te wachten en of ze dit wel aan kan. Magda komt naar de deur gelopen, ze ziet Anke en Joris staan, maar ook de hele meute achter hen. Zo, zo zegt ze lachend iedereen heeft interesse in mijn mooie jaargetijden tuin, kom erin en welkom allemaal. Ze hadden aan de overige leerlingen al laten weten dat de buitenkant van de winkel niet veel bijzonders was, maar als je eenmaal binnen was, dat je werkelijk je ogen uit keek. Is het niet teveel Magda vraagt Anke nog even voor de zekerheid? Nee hoor kind, is haar antwoord, heb nog wel al grotere groepen meegemaakt, wel leuk dat jullie allemaal de behoefte hebben om te komen kijken.

Uitnodigend houd ze de deur open en iedereen schuifelt langzaam naar binnen, hoe verder ze naar binnen gaan hoe meer je ohhhh, ahhhh hoort, Janneke en Nick die de rij afsluiten kijken verwonderd om hen heen, dit is echt grandioos hoort ze Nick zeggen, dat Anke en Joris dit hebben gevonden is gewoon subliem. De winkel door struinend opent Magda enkele deuren en de tuin nodigt hen uit, om verder te lopen. Ohh zegt Anke nu ook, je hebt meerdere verborgen deuren. Magda begint te lachen, ja ik heb meerdere verborgen deuren, binnen enkele ogenblikken is de winkel leeg, iedereen staat verwonderd buiten in de tuin en lopen van jaar getijde naar jaar getijde verder en verder omhoog. Anke en Joris zijn echter nog wel in de winkel gebleven, willen jullie niet ook gaan kijken, ik meen dat je foto’s wilde gaan maken hoort ze Magda zeggen. Dat is ook zo, zegt Anke, maar ik heb ook nog een belangrijke boodschap aan u door de te geven. Magda nieuwsgierig kijkt Anke aan, wat is dat dan vraagt ze; je krijgt de groeten van Kees, Kees Boom. Nieuwsgierig kijken Anke en Joris naar Magda, haar gezicht word zo rood als dat van een tomaat. Ik krijg de groeten van Kees Boom zegt ze zachtjes, haar gezicht word nog roder. Opgewonden kijken Joris en Anke haar aan, dat is lang geleden dat ik die naam heb gehoord, zegt ze zacht. Wel heel leuk, verrassend en aangenaam. Waar kennen jullie hem van, vraagt ze aan de twee tieners voor haar. Anke kan haar nieuwsgierigheid niet langer bedwingen en vraagt, waar ken jij hem van Magda? Magda begint te vertellen over haar jeugd en hoe ze verliefd was op Kees Boom, ze hadden een korte maar vurige relatie gehad totdat zij met haar ouders verhuisde naar het zwarte woud in Duitsland. In het begin schreven ze elkaar nog veel, maar met de tijd verwaterde dat. Kees Boom, mompelt ze weer, ja die naam zal ik niet snel vergeten. Joris en Anke kijken elkaar aan, beginnen te lachen en kijken opnieuw naar Magda die hun vragend staat op te nemen. Nog hebben jullie mij niet verteld waar jullie hem van kennen begint ze weer. Anke pakt haar handen beet, Magda zegt ze; wij zijn de kleinkinderen van Kees Boom. Net als Simon onze neef en mijn tweelingzusje Patricia die ergens buiten loopt, zegt Joris. Heel even ziet Joris een geschrokken blik over haar gezicht gaan, maar al snel hersteld ze zich weer. Wat leuk zegt ze hartelijk, dit vind ik echt heel leuk. Mijn tuin, begint ze weer te vertellen, is ook ontstaan van vroeger al, toen ik nog met jullie opa een relatie had, hadden we toekomst plannen gemaakt met daarin als één van ons een grote tuin zou hebben, dat we zouden realiseren waar we toen der tijd over spraken. Kijk maar goed om je heen, dit is het resultaat ervan. Joris en Anke kijken elkaar diep in de ogen, dus deze tuin, het hele natuur gebied een soort mini madurodam ging blijkbaar veel verder dan alleen liefde voor de natuur, het gaat naar een liefde van vroeger en de natuur. Joris en Anke weten beide dat ze dit stukje mee zullen nemen in hun werkstuk. Gaan jullie maar gauw op onderzoek uit, zegt ze, misschien komen jullie nog wel herkenbare punten tegen, die indirect met jullie opa te maken hebben. Lachend stappen Joris en Anke de tuin in, haar fotocamera in aanslag schiet ze vele foto’s en kijkt genietend om haar heen. Die opa toch zegt Joris, wie had dat gedacht, zo zie je maar dat de wereld eigenlijk heel klein is.

Verder lopend genietend van al het moois kan Joris het niet laten en trekt Anke even dicht tegen zich aan, zijn handen omvatten haar billen en hij knijpt er een beetje in. Joris dat kan hier nu toch niet, waarom niet zegt hij; kijk eens om je heen, we zijn hier met zoveel leerlingen naar binnen gegaan en momenteel is er geen één in onze buurt. Ja oké, zegt Anke daarin moet ik je wel gelijk geven, snel drukt ze haar lippen op de zijne en niet veel later staan ze daar innig verstrengeld in elkaar. Magda die een klein stukje achter hen is aangelopen, ziet de tieners dicht tegen elkaar aan staan, genietend kijkt ze naar hen, het zal zo gebeuren, het kleine wonder zal schitteren, het zal vreugde brengen en het verdriet wegnemen. Snel draait ze zich om als ze de bel hoort gaan in de winkel, hierbij weet ze dat er een klant binnen is.

Anke en Joris laten elkaar los, kijken elkaar diep in de ogen en lopen dan ieder in hun eigen gedachte verder door de tuin. Al snel komen ze iets tegen wat hun beide aan opa doet denken, lachend kijken ze elkaar aan, dit is wat Magda bedoelde, ik weet het zeker zegt Anke. Ik denk het ook zegt Joris. Een foto van het plaatje makend wat niet minder is dan een oude foto van een jongen omringd door bomen, denken beide te weten dat dit hun opa is in zijn vroegere jaren. Op het bordje kunnen zij lezen: De inspiratie komt als je jong bent, maar word uitgevoerd naarmate je ouder wordt.

Janneke en Nick zien Joris en Anke bij iets staan en lopen op hen af, jullie hebben echt iets bijzonders ontdekt, toen jullie hier de eerste keer waren, wij denken eraan om dit tot een verplicht uitje te maken. Het zal dan een leuk verplicht uitje zijn, althans als de leerlingen van volgend jaar het ten minste weten te waarderen. Als ze dat niet doen, zijn ze compleet gek, zegt Joris. Waar is iedereen verder, vraagt hij. Verder en verder door zijn ze allemaal, er komt geen einde aan, al die pracht en vele maken net als jullie foto’s. Wij willen echter even met Magda praten, om te horen of zij het zal kunnen waarderen als wij aankomende jaren ook bij haar langs kunnen komen. Ik denk het wel zegt Anke; ze is in de winkel. Snel lopen Janneke en Nick door, want na hun vraag willen ze ook weer volop gaan genieten van al dit moois. Joris en Anke lopen ook verder, inmiddels zijn zij aangekomen bij het jaargetijde herfst, weer schiet ze haar plaatjes met haar camera. Bij ieder jaar getijde klikt haar camera en Joris staat haar verliefd te bekijken. Af en toe kruisen hun blikken elkaar en de opwinding is duidelijk voelbaar tussen hen. Verder doorlopend zien ze ook de waterval, de oudste boerderij en nog vele andere dingen. Ik waan me in het paradijs zegt Anke, mmm…is het enige wat Joris zegt. Na een lange tijd zegt hij; ik waan me ook zeker in het paradijs. Ze kijkt naar achteren en weer kruisen hun blikken elkaar. Patricia ontwaart hen in de menigte als zij verder naar boven lopen, zij loopt juist terug naar beneden, als ze vlak bij hen is voelt ze de spanning tussen haar broertje en haar nichtje, stelletje verliefde berggeiten roept ze naar hen aan het einde van het pad heb je een plateau, een uitzicht wauw gewoon. Heb nu ook al een wauw uitzicht hoort ze haar broertje zeggen, hoofdschuddend vervolgt ze haar weg naar beneden.

Hoe hoger Joris en Anke komen, hoe meer leerlingen zich een weg naar beneden banen, zij zijn immers als boven geweest. Anke heeft moeite om zich te concentreren en valt bijna over haar eigen voeten, Joris geilt haar op en niet zo’n klein beetje ook. Ze voelt hoe haar string zeiknat is geworden, van zijn betoverende blikken, haar tepels drukken haast pijnlijk tegen haar top aan en smeken om aangeraakt te worden. Hoger en hoger gaan ze op weg naar het plateau. Onderweg hebben ze Simon gezien die innig met Petra liep tot ongenoegen van Marjolein en Linda. Weer valt ze bijna en Joris kan haar nog net op tijd vast grijpen. Zijn kruis drukt tegen haar billen en ze voelt dat hij net zo opgewonden is al zij. Zijn stijve voelt ze in zijn broek en hij draait kleine ronde bewegingen tegen haar billen. Anke kreunt zacht, niet doen Joris, ik moet me concentreren op de weg naar boven. Mmm..Anke ik ook, maar je laat me dingen doen die ik niet onder controle heb. Genietend van zijn heerlijke handen die over haar lichaam dwalen leunt ze even tegen hem aan. Als hij haar even loslaat stapt ze naar voren en rent het laatste stukje omhoog naar het plateau. Ohhh stoot ze uit, als ze boven staat. Joris nog halverwege de helling, probeert zich zo goed en zo kwaad mogelijk onder controle te krijgen, zijn pik staat te stuiteren in zijn broek, hij kan maar aan één ding denken, zijn pik diep bij haar naar binnen steken. Met lange halen haar neuken tot ze het uitschreeuwt, Joris kom je nog, hoort hij haar roepen. Kom er zo aan Anke, kom er zo aan. Nog nooit heeft het hem zoveel moeite gekost om zijn pik tot de orde te roepen, niet hier, het kan niet hier, het is koud ijskoud houd hij zich voor. Het werkt zijn pik neemt iets af en eindelijk is hij in staat om verder te lopen. Hij komt nu ook aan boven op het plateau, maar wat even wat minder was geworden, richt ze nu in volle sterkte weer op. Kreunend zakt hij iets in elkaar, Anke die met haar armen wijd haar hoofd naar de hemel gericht stond, draait zich verschrikt om, Joris roept ze en ze komt op hem afgelopen. Niet doen zegt hij smekend tegen haar, blijf daar maar staan waar je staat, anders word het nog erger dan het al is. Anke kijkt naar haar neef die erg moeilijk kijkt en iets voorover gebogen staat. Joris wat is er aan de hand, vertel het me dan. Dat kan ik niet, zegt hij met onvaste stem, een kreun ontsnapt aan zijn mond. Anke kan zich niet langer inhouden, langzaam komt ze op hem afgelopen, niet doen Anke, niet doen hoort ze hem zeggen. Haar armen spreidend drukt ze haar verhitte lichaam tegen het zijne.

Janneke en Nick staan halverwege de helling en zien wat er voor hun ogen afspeelt, ik denk dat wij straks maar even moeten kijken, maar nu moeten zij eerst even ontladen. De andere leerlingen zijn inmiddels al vertrokken en Magda had hun laten weten dat het plateau voor een onbepaalde tijd niet te betreden was, Janneke weet nu dat ook zij dingen kan zien, echter lopen ze het steile gedeelte weer terug en slaan dan het pad in naar links. Hier hebben we ook nog niet gekeken Nick, onze beurt komt nog wel. Ja, zegt hij dat weet ik wel zeker, ook hij voelt een bepaalde spanning.

Joris kreunt luid als hij het lichaam van Anke tegen zich aan voelt komen, hij kan zich er niet meer tegen verzetten, er heerst een spanning tussen hun beide, die tot ontlading moet komen en wel zo snel mogelijk. Zijn handen dwalen onder haar rok en hij voelt haar string die zeiknat is van haar sappen. Zij op haar beurt voelt aan zijn kruis en trekt zijn broek langzaam naar beneden, de vrijheid die zijn pik krijgt is een verademing en dankbaar hapt hij naar lucht. Zijn pik bikkel en bikkel hard verlangt naar haar zeiknatte lippen, haar melkende bewegingen die hem helemaal leeg trekken. Een stap achteruit zettend mist hij het contact wat hun lichamen even daarvoor aan het ontbranden waren, dan ziet hij hoe ze zich sensueel voor hem uitkleed, helemaal naakt voor hem staand, trekt hij ook snel zijn kleren uit en drukt zijn verhitte lichaam opnieuw tegen het hare. Anke slaakt een oer kreun die tot ver beneden in het dal te horen is, ook Tricia en Simon horen de kreun echoën. Lachend kijken zij naar boven, wetend dat Joris en Anke, geweldige sex zullen hebben op het plateau. Bijna op een dierlijke manier maken zij beide geluiden die ver doordragen.

Ook Nick en Janneke hebben de kreun geluiden gehoord, hier heb ik wel eens over gelezen Nick, maar heb dat zelf nog nooit mogen ervaren, ook Nick schud heftig ja knikkend met zijn hoofd. Ik heb hierover ook gelezen Jan, ook ik heb dat nog nooit op die manier mogen ervaren. Wel ben ik blij dat ik heb mogen horen hoe iemand anders dat ervaart. Op zijn vrouw aflopend slaat hij zijn armen om haar heen en drukt uit puur verlangen zijn mond passioneel op de hare.

Na enkele strelingen over elkaars lichaam houden Anke en Joris het niet meer, gebukt staat ze voor hem en met één vloeiende beweging drukt hij zich bij haar naar binnen tot hij niet verder kan, weer slaakt Anke een gil, de mensen beneden in het dal kijken naar boven en lachen, dit gebeurd niet dagelijks en als het dan gebeurd word iedereen vrolijk en blij. Simon kijkt naar zijn nichtje en ziet haar jaloerse blikken naar boven werpen. Hij maakt zich los uit de omarming van Petra en loopt naar haar toe. Jou en mijn tijd komen nog wel fluistert hij in haar oor. Dan loopt hij terug naar Petra en slaat een arm om haar heen.

Joris schuift zijn pik op een bijna dierlijke en opwindende manier in en uit Anke, totaal opgaand in elkaar zijn ze zich niet meer bewust van hun omgeving, de ene luide gil naar de andere volgen elkaar op. Joris kreunt op een manier die hij nog nooit eerder van zichzelf heeft gehoord en ook Anke maakt geluiden die hij haar nog nooit eerder heeft horen uiten. Als ze dan uiteindelijk een hoogtepunt naderen is deze zo overweldigend, dat de kreten die ze uiten, tot heel ver te horen zijn. Beneden in het dal staan de mensen stil en is het ook stil, niemand zegt iets. Dan na enkele ogenblikken is er luid gejoel te horen en staan mensen in hun handen te klappen. De leerlingen kijken elkaar verbaasd aan, wat heeft dit allemaal te betekenen. EIN WUNDER, EIN WUNDER word er overal om hen heen geroepen. Patricia en Simon kijken elkaar aan, wat is er een wonder denken ze. Simon loopt terug naar Petra en verontschuldigd zich, hij voegt zich bij Tricia en samen lopen ze naar de supermarkt in het stadje. Ook hier horen ze mensen allemaal opgewonden roepen. Ein wunder, ein wunder.

Tricia zegt tegen Simon, wat is er nou zo bijzonder aan dat mensen genieten van pure sex onder elkaar. Ik weet het ook niet Tric, misschien de manier waarop, de geluiden die ze uitstootten, ik heb werkelijk geen flauw idee. Ben wel jaloers op Anke en Joris, zegt Simon. Anders ik wel zegt Tricia, heb je ze gehoord ze gingen tekeer als beesten. Ja ik heb het opgenomen, zegt hij met mijn telefoon, kunnen ze het zelf straks ook nog een keertje terug horen. Hahaha, die vind ik goed Simon, ze heeft hem een mep en dan lopen ze de supermarkt in.

Uit haar glijdend draait hij haar om in zijn armen en kust haar intens lang op de mond, als ze elkaar loslaten kleden ze zich aan, om zich heen kijkend schieten ze nog enkele mooie foto’s. Dan met haar camera voor haar gezicht blijft Anke stokstijf staan, Joris ziet hoe Anke verstard en volgt haar blik. Beide zien voor hun ogen een Lynx met jongen. Zo te zien heeft ze twee jongen, Anke heeft haar camera op doorlopend gezet en de zachte klikjes die ze hoort nemen het mooiste natuurwonder wat men hier zelden tot bijna nooit te zien krijgt op. Beiden staan aan de grond genageld. De lynx met haar jongen komt dichterbij en ze staan nog maar enkele meters verwijderd van Anke en Joris. Beide beseffen in welke positie ze zich verkeren, de enige uitgang die er is word beperkt doordat de jongen van de lynx daar lopen. Zo te zien geeft moeder een brul en de jongen komen op haar toe gerend. Dichterbij komend reikt Anke en ook Joris hun hand uit, beiden voelen de vacht die zacht aanvoelt. De moeder duwt haar jongen dichterbij en Joris en Anke aaien haar jongen. Janneke en Nick zijn de helling opgelopen en kijken toe wat er voor hun ogen afspeelt. Beide zijn te geroerd om iets te ondernemen. Dan even plots als ze is aangekomen wandelt ze ook weer weg. Nog één keer werpt ze haar blik op Joris en Anke en verdwijnt dan met haar jongen uit het zicht.

Was dit echt Joris of heb ik dit gedroomd fluistert Anke, volgens mij was het echt Anke, anders moet ik ook dromen. Het was echt horen ze een stem zeggen, jullie hebben echt een lynx aangehaald met jongen. Opgetogen en blij kijken Anke en Joris elkaar aan en vliegen elkaar in de armen. Wij hebben zojuist iets meegemaakt, roept Anke opgewonden uit, wat vele ons niet na kunnen vertellen. Dat weet ik wel zeker antwoord Nick, dat weet ik wel heel zeker. Turend naar het kreupelhout om te zien of ze de lynx met haar jongen nog zien, ziet Anke ineens haar camera in haar hand die nog steeds op automatisch foto’s maken staat. Joris we hebben er foto’s van. Het knopje indrukkend sluit de camera zich en stopt Anke hem zorgvuldig weg. Met zijn vieren lopen ze naar beneden, nadat Janneke en Nick nog even van het uitzicht hebben genoten. Het mooie pad terug naar beneden lopend zien ze Magda buiten bij haar deuren staan. Anke en haar blik kruisen elkaar, Anke voelt een schok door haar lichaam gaan, ze kan dit niet verklaren, dan zegt ze; Anke was het er één of waren het er twee? Twee Magda, twee jongen had ze. Snel lopen ze naar binnen, krijgen nog een heerlijke kop kruiden thee aangereikt en drinken die smakelijk op. Nadat zij haar winkel hebben verlaten kijkt Magda hen na tot ze uit het zicht zijn verdwenen en mompelt ein wunder, ein wunder.

Beneden in het dal aangekomen, kijken verschijnende mensen naar Anke en Joris, langs hen heen lopend word er gefluisterd; ein wunder, ein wunder. Anke en Joris kijken elkaar aan, ook Nick en Janneke kijken elkaar aan. Hoe weten die mensen hier beneden nou van het wonder wat wij boven hebben gezien. Geen flauw idee Anke hoort ze Janneke zeggen. Terug naar het klooster lopend zien ze al verscheidende leerlingen in de bus zitten die de nodige boodschappen hebben gedaan. Als Joris en Anke de bus in stappen zeggen de leerlingen die al in de bus zitten: EIN WUNDER, EIN WUNDER en beginnen te joelen en te klappen. Niet begrijpend kijken Joris en Anke elkaar aan en gaan achterin de bus zitten. Even later voegen ook Tricia en Simon zich bij hen beladen met boodschappen tassen. Ach kijk nou Simon, zegt Tricia als ze zich op een stoel heeft laten ploffen, kijk eens wie daar zitten, volgens mij is het; Anke en Joris zeggen gelijktijdig; Ein Wunder, Ein Wunder?

Gut ze zijn er al achter gekomen, vertel eens vraagt ze nieuwsgierig hoe was het daarboven? Anke kijkt naar haar nicht en zegt; het was een wonder! Verdorie Anke, waarom kan je niks nuttigs zeggen. Tricia, zegt Joris nu, het was ook een wonder! Pfff…wat zijn jullie vermoeiend zeg. Ze draait zich om en kijkt voor zich uit. Even later ziet ze haar nichtje met haar fototoestel over de leuning hangen en kijkend naar de afbeeldingen zegt Anke opnieuw; het was een wonder! Nu Tricia de foto’s ziet van de lynx met haar jongen kijkt ze Anke aan, dat is inderdaad een wonder.