De draad wordt weer opgepakt.

Ik wissel verhalen in deze reeks steeds af tussen wat langere en hele korte verhalen. Ik sla af en toe wat door in mijn enthousiasme en mijn fantasieën, wat dat betreft. Maar vroeg of laat komt alles weer tezamen en er zit echt wel een idee achter, ergens. Voor mensen die geen idee hebben war dit allemaal over gaat… ‘’Google is your best friend.’’ Wou een recap schrijven over een aantal personages en hoe het nu, in het verhaal, met ze gaat. Teruglezen van eerdere delen is denk ik niet nodig, alhoewel het geen kwaad kan.

Er is veel gebeurd de laatste tijd in de wondere wereld van Azeroth wat menig inwoner heeft doen verbazen. Vloeken, profetieën, meisjes van een andere planeet. En zelfs een entiteit zoals de Sha, waarvan men dacht dat die al verslagen was, deed zijn kop weer opsteken. Het ontging bijna iedereen wat er zich echt afspeelde. Op een iemand na natuurlijk.

De oude tovernar had de Aardse meisjes op pad gestuurd en het was hem al gelukt menig ander mokkel op te sporen die was aangedaan op de een of andere manier door de verandering die plaatsvond. Hij was net in zijn eigen bibliotheek aan het zoeken naar een oud en stoffig boek waarin meer moest staan over wat er nog meer zou kunnen gebeuren. ‘’Ah, hier ligt het.’’ Hij pakte een groot zwaar boek van een hoge kast af, wat hij nog maar net kon dragen. ‘’Demonen en spreuken, zwarte magie voor dummy’s.’’ hij las de titel zachtjes op bij het lezen er van. ‘’Jij, een dummy?’’ hoorde hij toen gelaten achter zich. Met een lach draaide de oude tovenaar zich om en zag hij daar een rijzende pupil van hem staan. ‘’Nikki, hoe is het? Heb je wat gevonden? Vertel me alles.’’ Hij zette het oude boek nog even aan de kant en omarmde toen de geile blondine, die sinds kort voor hem werkte. ‘’Hey, Khadgar. Ik heb er nog een gevonden hoor. Maar die zit daar nu prima.’’ ‘’Oh, vertel alles.’’ De tovenaar luisterde met grote fascinatie naar hoe Nikkie vertelde over een meisje van amper 17 jaar, die ontdekt had hoe geil en lekker ze wel niet was. En hoe die vervolgens een enorm paard wist te bevredigen. Met verwondering en met genoegdoening luisterde Khadgar naar Nikki en werd er zelf opgewonden van. ‘’Een paard dus?’’ vroeg hij zich nog af zonder een antwoord te verwachten. Ondertussen verlekkerde hij zich maar met de knappe Nikki die met uitingen en al uitbeeldde hoe het jonge meisje zich liet nemen.

‘’Zeg is er wat anders aan je? Je ziet er beter uit.’’ Vroeg Nikki toen plots na haar verhaal. Khadgar schoot in de lach. Want in de tussen tijd dat hij haar op pad had gestuurd, had hij zo zijn eigen avontuurtje beleefd. En dus vertelde Khadgar op zijn beurt dat hij ooit besmet was met de Sha. Iets waarvan Nikki nog nooit gehoord had. vier lieftallige dames die hem daarvan af hebben geholpen, kwamen vervolgens ook nog eens van een andere planeet. Nikki dacht dat ze alles wel gezien had maar toen ze dit hoorde, viel haar mond toch weer open. ‘’Van Dreanor? Bedoel je dat?’’ ‘’Nee, een onbekende planeet. Aarde, hadden ze het over. Een beetje een vreemde naam als je het mij vraagt.’’ Lachte de oude man. Ja, er was veel gebeurd en de oude tovenaar wist het nog als de dag van gisteren. Eerst die iets wat vreemde Worgen die langs was gekomen en hem op de hoogte stelde van de maagdenvloek. Een vloek die nader beschreven stond in het boek wat hij zojuist gevonden had, dat wist hij zeker. Toen Khadgar hoorde van een aantrekkelijk meisje wat weggesleurd moest worden terwijl ze bedekt was onder het zaad van een duizend gnomen, wist hij dat de waarschuwing echt was. Hij legde al snel de link met het meisje waar die Worgen het over had met het meisje waar deze Nikki het toen ook over had. maar haar vinden, bleek een moeilijkere taak te zijn dan gedacht. Hij had al eerder een assistent er op uit gestuurd, maar van die arme jongen is nooit meer wat vernomen. Je kan ook beter een geile meid de wilde wereld insturen dan een ongelukkig en onhandig knaapje, dacht hij later nog. Maar goed, Nikki had zo haar bedenkingen over die buiten-Azerothiaanse meiden.

‘’Waar zijn die meiden dan, waar je het over had?’’ vroeg Nikki toen terecht aan hem met enige nieuwsgierigheid. ‘’Nou, Nikki. Moet je eens luisteren. De Alliantie staat op het punt van breken en ik heb ze elke naar een lid toegestuurd om de relaties te ‘herstellen’.’’ Nikki wist precies waar hij het over had. betreft het ‘herstellen’. Dat de Alliantie zou breken, leek haar sterk. Ze had er in ieder geval nog niets van mee gekregen. ‘’Die Anne, waar jij het over had. het meisje met de tattoo? Enig idee al waar ik haar zou kunnen vinden?’’ Nikki schudde van niet. ‘’Maar ik hoorde zo hier en daar al dat er meer meiden besmet zijn geraakt met iets van deze vloek. Er doen genoeg verhalen de ronde over losgeslagen meiden die seks hebben met alleman en, soms zelfs de vijand.’’ Zei Nikki aarzelend. Wat Nikki niet wist, was dat deze vijand, de Horde, niet veel langer een vijand moest blijven. De meiden waren juist een wapen wat ingezet kon worden voor vrede tussen de Horde en de Alliantie. Iets wat Khadgar maar al te goed door had. maar ze moesten klein beginnen, en dat hield in dichtbij. ‘’Ik ben blij je weer te zien Nikki, om meerdere redenen.’’ En hij trok zijn wenkbrauwen op naar haar. Nikki wist al wat hij van haar wou, en daar had ze ook helemaal geen problemen mee verder. Als ze te lang geen seks had, werd ze gek. En al van het begin dat hij zich naar haar omdraaide zag ze een ten onder zijn mantel. Iets waar beiden zich al op verheugde dus, stond op het punt te gaan gebeuren.

‘’Voordat ik je weer op pad stuur, dacht ik dat het wel handig zou zijn om een kleine ‘training’ af te werken.’’ Maar Nikki was natuurlijk niet helemaal gek. ‘’Ja, luister eens meneertje. Je kan het noemen zoals je wilt. Maar seks is seks. Vertel me meer over die andere meiden en wat het plan is, en wat mijn rol verder is. Daarna doe ik alles wat je wilt.’’ Khadgar kon lachen om haar brutaliteit. ‘’Goed, wat je zelf wilt.’’ Hij liep op haar af en zei haar dat ze op haar knieën moest gaan zitten. ‘’Luisteren doe je met je oren, ten slotte.’’ Voegde hij er aan toe. Hij wierp zijn mantel af en Nikki zat nu op dezelfde hoogte als zijn stijve piemel. Met grote aandachtige ogen keek ze de oude tovenaar aan terwijl hij aan het vertellen was. Haar handen, en later ook haar mond, deden het werk wel. Khadgar vertelde al kreunend en zuchtend over de meiden. Soms leidde het tot geluidjes bij Nikki van verbazing, maar door zuigen, is wat ze deed. ‘’Ze komen dus van een andere wereld… maar ze lijken zich hier prima aan te passen…’’ begon hij zuchtend. ‘’eentje genaamd Maddy, wil ik hier in de buurt laten beginnen… ze heeft mij en Koning Wrynn al ‘verlicht’.’’ Nikki werd hierdoor verrast. ‘’de andere drie zijn op reis…’’ hij moest even slikken omdat hij z’n orgasme in moest houden. Nikki zag het en gaf juist extra gas. Er werd even geen verhaal meer verteld. Het enige wat telde was hoe Nikki haar lippen en tong razendsnel langs zijn enorme lul liet glijden en hoe dat altijd opvolgde met het diep pijpen van zijn kloppende eikel. Khadgar legde zijn hand op haar hoofd en begon mee te duwen. Zijn dikke staf tikte haar keel aan, wat complicaties gaf, maar Nikki wist ze allemaal aan te gaan. Een druipende spuitende lul verliet vervolgens haar mond. De helft kon ze gelijk door slikken en de andere heft van zijn gigantische lading zaad, mocht ze van haar lippen afvegen. De oude man hijgde het uit en kwam even later pas bij. ‘’Dus, waar was ik gebleven.’’ Hij keek toe hoe de lekkere Nikki nog op zijn lul aan het sabbelen was, smullend van zijn zaad. ‘’Dan is er nog eentje die Manon heet. Die is naar Ironforge om de dwergen binnen te houden.’’ Nikki was alweer opgestaan en had nu haar volle aandacht voor zijn woorden. Ze maakten zichzelf netjes terwijl hij verder vertelde. ‘’Dwergen zijn koppig, maar dit meisje had iets waarvan ik denk dat het de zwakke plek van de dwergen wel zou raken.’’ ‘’Wat dan? Grote borsten zeker?’’ hij schoot in de lach. ‘’Nee, gek genoeg hebben geen van alle dat. misschien komt dat wel niet voor op hun planeet. Nee, het is iets in haar karakter wat de dwergen wel aanspreekt, denk ik.’’ Nikki knikte alleen maar en beloofde hem niet meer te onderbreken. ‘’Sharon en Danielle, de overige twee. Die heb ik op de boot gestuurd richting de Exodar en Teldrassil. Niet alleen moeten hun de Nachtelven en de Draenei bij ons zien te houden, maar ook Koning Genn van Gilneas is daar. En onze Worgen vrienden moeten niet vergeten worden.’’ Nikki liet het even bezinken. En zijn woorden ook nadat ze nog een keer geslikt wat achtergebleven restjes weggeslikt had.

‘’Het is nog wat om van hun te vragen. En dat doen ze zomaar?’’ hij keek haar even bedachtzaam aan. ‘’Ja, ik weet niet wat het is. Ze zijn niet vervloekt zoals jij. Maar ook weer een soort van wel. Misschien wil je naar het paleis gaan? Daar is Maddy als het goed is al bezig.’’ En zo gebeurde het. Nikki was volledig op de hoogte, voor zover dat kon, over het plan van Khadgar. Khadgar pakte zijn boek erbij en kwam er al snel achter dat een bepaalde groep van Warlocks een bepalende rol zouden spelen. Over warlocks gesproken…

In de drukke straten van het alsmaar zwevende Dalaran liep een jonge sexy warlock met haar nieuw gevonden meester. Carter had al meerdere malen uitgelegd dat hij niet van deze planeet was, al hoewel hij er wel veel vanaf wist. Maar de schone Noa leek gegrepen te zijn door iets en dacht alleen maar aan nieuwe manier om haar ‘meester’ te bevredigen. Maar Carter was terughoudend.

Carter had weleens gehoord over de etnische zuivering die plaatsgevonden had. iets wat gebeurde toen Noa nog jong was. Ooit leefde er in Dalaran, de stad van de tovenaars, mensen en bloedelven samen. Terwijl de een bij de Alliantie hoorde en de ander bij de Horde. Toen een voormalig leider van de Horde opdracht had gegeven om de thuisstad, Theramore, van een van de leiders van Dalaran te bombarderen. Leidde deze Jaina, zoals ze heette, de exodus in van de bloedelven. Zij moesten de stad verlaten en alhoewel de twee kampen toch al gescheiden leefde, was nu niemand meer welkom van de Horde in Dalaran. Iets wat Carter nu aan de lijve ondervond. Een groot deel van de stad stond gewoon leeg of was ingenomen door magiërs van de Alliantie. Het gaf hem een akelig gevoel. Hij herinnerde het juist als een plaats waar beide kampen samen konden komen. Want alhoewel er een oorlog bezig is tussen de twee kampen, die maar niet lijkt te stoppen, koos niet elk lid ervoor om vol in vijandigheid te leven. Velen kozen het leven van de neutraliteit, maar daardoor waren ze ook hun rechten kwijt. En voor een mens was een orc een orc en andersom, of je nu neutraal was of niet. Maar Carter had goeie hoop. Alhoewel deze wereld anders was dan zijn spel, wist hij dat het de goeie kant op moest gaan. Alleen die Noa zat hem niet lekker. Behalve nu dan. Zat ze weer te graaien in zijn broek nadat ze hem had meegetrokken in een donker verlaten steegje. Kort liet hij haar zich bevredigen. Maar hij wist dat het niet goed zo was. Zoals die jonge Noa zich helemaal over geeft aan hem, zonder enkele reden. Voor zover hij wist natuurlijk…

Maar in Dalaran dook een bekend gezicht op. hoog boven de paarse pieken van de enorme torens rees een goudendraak de lucht in met een zwarte schim op zijn rug. Grayface was terug gekeerd naar Northrend en had zo zijn eigen onderzoek ingesteld. Sinds zijn ontmoeting met Anne was er iets in hem veranderd. Hij kon weer voelen. Dat had hem hongerig gemaakt. Jaren lang diende hij als duistere slaaf van het kwaad en wad hem alles afgenomen. En nu kwam alles dan weer terug. En ook moest hij bekennen dat Anne hem ook op een andere manier erg beroerd had. hij verlangde vaak terug naar dat moment in de kelder onder de herberg van Valgarde. Maar zo iemand als Anne was hij niet meer tegengekomen. Iemand die niet bang was voor een doodsridder en zijn grote en iets ondeugende draak. Bloz landde even later aan de rand van de stad waar Gray afsteeg en op weg was naar het kwartier.

In de straten werden ze aangestaard maar het deed ze niets. De meeste doodsridders vermeden de druk bevolkte plekken van de deze wereld en zochten vooral elkaar op. Maar Gray was altijd al anders geweest. Nog voor zijn vloek, zijn dubbele vloek zelfs. Toen hij nog gewoon een mens was…

Hij had afgesproken met Khadgar, die als Magiër hier niet onbekend was, natuurlijk. Khadgar was erbij toen Dalaran de lucht in werd getild door de eindeloze magie en het langzaam weg zweefde naar de kille lucht boven Northrend. En dat allemaal om de magie te beschermen voor zijn vijanden. Magie die deels verdreven is vanuit binnenin. Khadgar was het helemaal niet eens met Jaina’s beslissing. Jaina was een getalenteerde tovenares toen ze nog maar heel jong was. Altijd bouwde zij bruggen tussen de Alliantie en de Horde. Maar na de vernietiging van Theramore, was daar niets meer van over. En dat was allemaal in gang gezet door het toename van de Sha in de leider van de orcs. Khadgar wist dan ook dat Jaina, net als alle andere leiders, vroeg of laat bevrijd moest worden door een stevige beurt. Maar tot die tijd verzweeg hij alles tegen haar en de andere leiders van Dalaran.

Onderweg was Gray het een en ander opgevallen en daar vertelde hij Khadgar alles over. ‘’Vriend, welkom. Hoe was je reis?’’ Begon Khadgar vriendelijk. Gray merkte meteen al op dat er wat veranderd was aan hem. Khadgar legde dan ook meteen alles uit over de meiden van Aarde en hun ‘taken’. ‘’Over meiden gesproken…’’ Gromde Gray als antwoord. ‘’Al iets van Anne vernomen?’’ Khadgar moest hem teleurstellen. ‘’Het is een grote wereld vriend. En ze kan overal zijn. Je hoeft in ieder geval niet bang te wezen dat haar iets overkomt.’’ Maar daar was Gray niet helemaal zeker van. Ze mocht dan wel een geile slet geworden zijn en hem en zijn draak bevredigt hebben, maar in deze wereld leefde ook nog monsterlijkheden zoals demonen, Oude goden en wat te denken van horde aan legers van ondoden. Iets wat hij ook deels was, ondood. En toen vertelde Gray wat hij zojuist gezien had. in een verlaten steegje zag hij een jongen die lastig gevallen werd door een meisje, op de goeie manier. Khadgar begon te fronsen. In Northrend was na Anne, geen ander bekend geval tegengekomen zover. ‘’Maar dat is maar een kwestie van tijd.’’ legde hij aan Gray uit. Als ze wisten dat Anne’s pleegmoeder ook al een enorme slet was in Valgarde, hadden ze er wel anders over gedacht. ‘’Kan je haar opzoeken voor me?’’ vroeg Khadgar toen aan Gray. Hij knikte alleen en schoot als een donkere schim door de straten van het ook al donkerde wordende Dalaran.

Op handen en voeten, op vier klauwen, rende de Worgen alle straten door, afgaande op zijn neus en oren. Het zijn van een Worgen had zo z’n voordelen. En al snel had hij haar spoor te pakken. Het rook zoet. Geil. Rook als Anne en even dacht hij haar te vinden in plaats van de meid die hij deze middag zag. De geur werd sterker bij de herberg van de Alliantie. Boven stond een raam op en hoorde hij haar nu zelfs. Met een grote sprong bereikte hij de eerste etage en gluurde hij naar binnen. Ze klonk ongerust. Hij zag een jongen heen en weer lopen die zo te zien nogal wat aan zijn hoofd had. ‘’Ik wil je alleen maar pijpen. Waarom is dat nu opeens een probleem?’’ Grays oren spitste zich en nu zag hij haar ook voorbij lopen. Ze was nog harstikke jong, maar ook harstikke geil dus. De sterke geur van haar natte poes lonkte hem al bijna naar binnen. En dit gevoel van opwinding had hij dus gekregen na zijn ontmoeting met Anne. ‘’Ik begin te twijfelen of je de profetie wel echt is. Je gedraagt je zo raar.’’ Haar woorden bleven Gray natuurlijk niet onopgemerkt, En onthouden zal hij ze. ‘’Ga gewoon naar huis!’’ snauwde de jongen toen tegen haar. ‘’Je bent nog maar een kind.’’ De meid begon te huilen en rende weg de kamer uit. Even later zag Gray haar de herberg uitlopen, terneergeslagen. Ze passeerde hem en toen liet hij zich vallen en lande hij geruisloos achter haar. Ze voelde zijn aanwezigheid en het liet een huivering achter op haar rug. Snel liep ze verder door de donkere straten, niet wetende dat ze gestalkd werd. Gray wachtte het juiste moment af. maar de meid draaide zich toen plots om. Verschrikte ogen keken Gray nu aan. zijn zwarte gedaante werd alleen onderbroken door zijn felle witte ogen, die altijd te zien waren. ‘’Doe me niets!’’ riep ze nog.

Gray zou haar niets aan doen, nog niet in ieder geval. ‘’Jij, wat is je naam?’’ gromde hij snel en hijgend. ‘’N…Noa…’’ stamelde ze uit. Gray deed een stap dichterbij en begon haar te besnuffelen. ‘’Wat doe je?’’ vroeg ze toen giechelend. ‘’Wie was die jongen?’’ gromde hij daarna. ‘’Oh… niemand. Gewoon een eikel.’’ Noa had al door dat hij haar geen kwaad zou doen. Gray moest haar eigenlijk naar Khadgar brengen, maar een gevoel diep in hem werd steeds sterker. Hij keek vlug om zich heen en hield haar toen stevig vast. Het kleine meisje voelde weer een beetje angst, maar vooral opwinding. Gray had haar tegen de muur gezet en was zelf achter haar gaan staan. Zijn broek was al los en even later voelde Noa zijn harde geile pik tegen haar kont aan prikken. Noa schrok in eerste instantie, maar nu kreeg ze eindelijk wat ze al zo lang wou, en wat Carter haar niet kon geven. Noa had een lange donkere rok aan en trok die omhoog tot over haar billen. Meteen scheurde Gray haar slipje aan gort met zijn grote klauwen. Het jonge meisje voelde hoe hij zich over haar heen boog en keek hem aan. hij keek neer op har met zijn grote kop en begon te grijnzen. Nu waren niet alleen zijn ogen te zien, maar ok zijn felle scherpe witte tanden. Noa genoot van de opwinding en dat ze zomaar hier in een steegje genomen zou worden door deze enorme Worgen. Het zou haar eerste keer worden ook.

Maar Noa was al zo lang zo ontzettend geil dat ze niet kon wachten tot dat zijn grote pik haar maagdelijkheid zou doorboren. Zijn klauwen omvatte haar heupen en haar slanke ranke lichaam kon nu geen kant meer op. als een strakke riem trokken zijn vingers naar elkaar toen en duwde hij zijn lul richting haar poes. Noa kreunde hard toen Gray zonder twijfel zijn geslacht diep in haar duwde. Toch deed het even pijn. Maar zijn dikke lul ging aan het pompen. Noa kreunde hoog en met elk gilletje schoot Grays pik in en uit haar. De kans dat iemand ze zou ontdekken werd groter, naar mate ze harder begon te kreunen. ‘’Ja, eindelijk…!’’ kreunde ze en ze liet zich helemaal gaan op het beestachtige gebeuk van Gray. Gray kwam niet veel alter klaar en vulde haar strakke poes helemaal op met zijn worgenzaad. Toen hij haar losliet, stortte de arme Noa tegen de grond en begon ze instinctief op te kruipen en tot zijn verassing voelde hij even later haar handen en mond die gewoon verder gingen op zijn zaad druipende lul. Gray begon hard te grommen en het duurde niet lang voordat deze geile Noa zich achterover liet vallen en een geile douche van zaad kreeg. Hijgend en zuchtend nam ze alles wat deze mysterieuze worgen haar te bieden had.

Een moment later ontving Khadgar de twee in zijn persoonlijke vertrek. ‘’Ah, ik zie dat je haar gevonden hebt.’’ Zei hij alleen toen de twee binnenliepen. Noa had nog niet de kans gehad om zich op et frissen en zat nog onder het zaad van Gray. ‘’Daar is de badkamer.’’ Wees hij direct. En toen ze weg was besprak Gray het een en ander met Khadgar. Zo biechtte hij op dat hij weer kon voelen. Iets wat als onmogelijk werd gehouden voor doodsridders. En hij dacht dat het misschien wel een reden had, dat hij hier bij betrokken geraakt was. Dat hij een oplossing voor alle gestorven zielen ,binnen alle andere doodsridders, had gevonden. Khadgar was daar niet zo zeker van nog. Maar aan de andere kant waren er wel bijzondere dingen gebeurt.