Het was bijna winter en ik reed in de auto door de stille hoofdstraat. Ik was op weg naar huis. De hele avond had ik bij een saaie schoolvergadering gezeten en daar was ik behoorlijk gaar en rozig van geworden. De koude lucht die door de kier van het raam naar binnen stroomde hield me wakker, maar maakte me ook ijskoud. Ik was bijna aan het eind van de dorpsweg en stopte bij het tankstationnetje om mijn tank nog even vol te gooien. Dan hoefde ik de volgende ochtend niet zo vroeg weg voor ik naar school reed of bang te zijn dat ik zonder benzine zou zitten.

De wolkjes kwamen uit mijn mond van de kou en ik deed mijn jas helemaal dicht. Er stond een gure wind en de gevoelstemperatuur was daardoor minstens - 4.

De tank was bijna vol toen ik een jankend geluid hoorde. Het kwam van de overkant bij de sloot vandaan. Het klonk als een hond in nood. Snel tankte ik af en rende naar de overkant om te kijken wat er aan de hand was. Er stonden wel wat lantaarnpalen langs de weg, maar net op dat stukje niet, dus was het erg donker. Ik tuurde in het rond en liep wat verder door toen ik het janken weer hoorde. En ja hoor, daar in de sloot zag ik wat bewegen. Het was inderdaad een hond, een donkerbuine of zwarte zo te zien. Hij probeerde omhoog te klimmen, maar de kant was te hoog en steil. Totaal uitgeput liet het hondje de oever los en zakte onder water.

Zonder erbij na te denken liet ik me langs de kant naar beneden glijden en gleed zo het water in. Het was ijskoud en ik begon direct te klappertanden terwijl ik met mijn armen door het water maaide om de hond te vinden. Ik voelde gelukkig al snel zijn vacht en trok hem omhoog, tegen mijn borst aan. Hij was nog bij kennis, maar ademde zwak. Zo snel als ik kon duwde ik me tegen de oever aan en probeerde omhoog te klimmen met de hond in mijn arm. Het was geen grote hond, maar door de kou en de bagger was het haast onmogelijk uit het water te komen. Daarnaast waren mijn kleren loodswaar door het water. Een voet zat behoorlijk vastgezogen in de blubber en het kostte me veel moeite die los te trekken. We moesten zo snel mogelijk het water uit voor ik door de kou bevangen werd. Dan zouden we een probleem hebben. Na een paar pogingen was het me eindelijk gelukt de hond naar boven te duwen en mezelf op de oever te trekken aan een struik.

Ik pakte de hond op en liep rillend naar het dichtstbijzijnde huis waar nog licht brandde, in de hoop dat ze op dit late uur nog open deden en hulp boden.

Na een, in mijn ogen, eeuwigheid ging de deur open. Daar, in de deuropening, stond mijn dierenarts. Hij keek van mij naar de hond in mijn armen en weer terug naar mij.

'Hoi, ik heb een hond uit de sloot gevist. Weet jij misschien van wie hij is?' stamelde ik klappertandend. Ondanks de kou was ik enorm verbaasd hem te zien. Ik beefde van top tot teen en voelde dat mijn lijf het niet lang meer zou volhouden.

De dierenarts keek meteen bezorgd en was de hond mentaal al aan het observeren.

' Kom gauw binnen voor je bevriest.' Hij deed de deur verder open en pakte de hond van me over. Ik volgde hem naar binnen en deed gauw de deur dicht. Het was heel warm in huis, maar dat kwam ook omdat ik zo koud was. Ik liep de gang door en belandde in de keuken.

Frank, zo heet de dierenarts, had de hond al op de keukentafel gelegd en begon hem zacht te masseren om de bloedsomloop weer op gang te krijgen tereijl hij met zijn stethoscoop naar het hartje en de ademhaling luisterde.

'Ik denk dat je net op tijd was. Ik hoor geen vocht in de longen.' Ondertussen had hij zijn stethoscoop om zijn nek gehangen, zijn mobiel van tafel gepakt en belde hij met de dierenambulance om de hond op te halen. Zij zouden kijken of de hond gechipt was en hem verder verzorgen. Door alle commotie had ik nog steeds mijn natte kleren aan en dat hielp niet echt met opwarmen.

Frank keek om. 'Zou je die natte zooi niet eens uittrekken?'

'Hmm?' zei ik afwezig. Het leek wel of mijn hersenen niet geheel meer werkten door de kou in mijn lichaam. Frank tilde de hond op en stopte hem met een deken in een bench in de hoek.

'Zo, deze knul mag hierin wachten tot Sjaak hem komt halen. Hij komt er vast zo achter van wie de hond is met de chipreader. Die heb ik niet thuis liggen.' Hij stond op en liep naar me toe. Ik stond als een zombie naast de tafel te rillen en kon me amper bewegen. Ik was totaal verkleumd.

'Nu gaan we jou maar eens verzorgen.' zei Frank zacht. Ik voelde hoe hij de rits van mijn winterjas openmaakte terwijl ik hem aanstaarde. Frank glimlachte vriendelijk zoals hij dat in de praktijk ook altijd doet. Hij liet de jas van mijn schouders glijden en gooide hem op de grond.

'Dat is een. Nu de rest, anders word je nooit meer warm.' zei hij toen hij mijn sjaal afwikkelde en op de jas gooide.

Ik zag Frank even nadenken voor hij begon te spreken.

'Blijf even wachten, ik ben zo terug.' Met dat rende hij de keuken uit en hoorde ik hem snel de trap ophollen. Ik hoorde hem ver weg rommelen, maar wist niet wat hij aan het doen was. Ik keek de keuken rond. Het was een gezellige keuken met een boog naar de warme huiskamer waar het vuur vrolijk in de haard danste.

Nog geen minuut later kwam hij terug met een grote dikke badhanddoek. Hij had zijn eigen trui uitgedaan. Waarschijnlijk was die nat geworden toen hij de hond uit mijn armen pakte. 'Doe deze maar even om, en volg me maar naar boven.' Normaal zou ik zoiets nooit zomaar doen, maar ik was tot op het bot koud, kon niet goed meer nadenken en verwachtte dat zijn vrouw of dochters ook gewoon thuis waren dus vond ik het allemaal wel best.

We liepen de keuken uit en bij de trap duwde hij me zacht naar boven.

'Je bent zo weer op temperatuur na een warm bad. Intussen zal ik je kleren wassen en in de droger gooien.'

Ik knikte alleen maar en liep de trap op. Halverwege de trap hielden mijn benen me echter niet meer en wankelde ik naar achter. Als Frank me niet had opgevangen was ik zo naar beneden gevallen. Hij stond dicht tegen me aan hield zijn armen beschermend om me heen. 'Ik heb je vast. Er kan je niks gebeuren.'

Samen liepen we langzaam omhoog en ik leunde erg tegen hem aan. Ik was zo vreselijk moe.

In de badkamer zette Frank me op de rand van het bad en trok mijn schoenen uit. Het bad liep al goed vol en er zat een dikke schuimdeken op het water.

Ondertussen had ik het in mijn hoofd weer een beetje op een rijtje.

'Ik was zo blij toen ik zag dat jij hier woont. De hond is in goede handen en redt het wel.'

Frank knikte. 'Ja, die ouwe dibbes komt er wel weer bovenop. Hij heeft enorme mazzel gehad dat je hem hoorde en hem hebt gered.'

Ik glimlachte bibberend. 'Oh, mijn auto staat nog open bij het tankstation.' riep ik geschrokken en wilde opstaan om naar beneden te lopen, maar Frank hield me tegen.

'Daar komt niets van in, jongedame.'

Op dat moment ging de bel. Frank stond op, deed de badkraan uit en liep naar de deur.

'Ik help Sjaak met de hond en zet je auto op het pad. Ga maar gauw in bad, ik breng zo lekker wat thee.' Hij sloot de deur achter zich en ik hoorde hem de trap af lopen. Ik keek naar het bad en voelde de warme stoom over mijn wangen strelen.

Ik kreeg de knoopjes van mijn blouse niet los met mijn verstijfde vingers, dus trok ik hem maar over mijn hoofd uit en gooide hem in de hoek. Daarna volgde mijn broek en sokken. Mijn voeten zagen knalrood en prikten als een gek.

Ik haalde mijn hand door het water of het niet te heet was, maar Frank had de kraan rond de 35 C gezet dus was het precies goed voor een koud lijf. Ik keek naar mijn natte ondergoed en vervolgens naar de deur. Even bedacht ik me om de deur op slot te doen, ik moest immers geheel uit de kleren. Maar dan kon Frank er niet in om mijn kleren te wassen en geen thee brengen.

Ach, wat maakt het ook uit. Ik zit met schuim in bad, hij ziet niks.

Met bevende handen ontdeed ik me van mijn ondergoed en gooide ook dit op de berg natte kleren. Ik ging snel het bad in toen ik beneden de deur dicht hoorde gaan.

Het water voelde zo heerlijk op mijn koude lijf. Ik liet de warmte toe en het leek of ik zweefde. Langzaam gleed ik geheel onder water om mijn hoofd op te warmen en merkte niet dat Frank na een korte klop binnenkwam. Hij schrok en rende naar het bad.

'Emma!' Onder water klonk mijn naam heel vreemd. Blijkbaar had hij onthouden hoe ik heette. Plotseling voelde ik zijn hand langs mijn borsten glijden voor hij me boven water trok. Door de schrik had ik water naar binnen gekregen en met een hoop gehoest kwam ik boven.

'Wat is er, wat is er?!' zei ik geschrokken. Ik voelde zijn arm nog steeds om mijn borsten heen. Hij bleef me vasthouden.

'Jezus, ik dacht dat je verdronk.' verklaarde hij met een geschrokken gezicht. Hij had opeens ook door dat hij me nogal intiem vasthield en liet zijn arm langzaam langs mijn lijf glijden. Daarbij raakte hij met de binnenkant van zijn hand mijn stijve tepel en trok zijn hand snel terug.

'Neem me niet kwalijk.' Hij kreeg een knalrood hoofd en durfde me niet aan te kijken. Ik vroeg me echter af of het hem echt speet. Die vurige twinkeling in zijn ogen toen hij langzaam mijn jas uittrok en de manier waarop hij me op de trap vasthield zeiden namelijk iets heel anders. Maar hij dacht vast dat ik hem nu een vieze oude getrouwde man vond. Hij had er kennelijk dan toch geen idee van dat ik hem al een tijdje interessant vond. Die dubbelzinnige grapjes in de praktijk over en weer hadden iets bij hem losgemaakt, maar hij had niet doorgehad dat dat bij mij ook het geval was?

Ik besloot hem gerust te stellen.

'Het geeft niet. Je deed het vast niet expres.' Mijn stem was heel zacht, maar hij hoorde me wel.

Frank schudde stellig zijn hoofd en zweeg even. Altijd de heer, die Frank. Maar toen hij weer sprak keek hij me strak aan.

'Ik zou je nooit ongevraagd aanraken...' Het was een fluistering, maar bereikte zo overduidelijk mijn oren.

Nu was het mijn beurt om te blozen. Was dit een hint? Wilde hij werkelijk dat ik zou aangeven dat hij me mocht aanraken? Meende hij het nou serieus of was dit weer een van zijn dubbelzinnige opmerkingen?

Ik keek hem gebiologeerd aan, mijn lippen iets van elkaar af en overal stoom om me heen.

'Frank...' begon ik zacht maar hij legde een vinger op mijn lippen. Hij zuchtte en er ontschoot hem een ongemakkelijk lachje.

'Ik weet het, ik had het niet mogen zeggen. Het spijt me.'

Mijn lippen voelde meteen koud op de plek waar zijn vinger gezeten had toen hij hem weghaalde. Hij zette beide handen op de rand van het bad en wilde zich net opduwen toen mijn hand uit het water schoot en ik zijn hand pakte. Hij bleef geknield voor het bad zitten en staarde naar mijn hand om de zijne.

'Niet weggaan.' fluisterde ik. Mijn hart bonkte zo hard in mijn bostkas dat ik bang was dat hij het zou horen. In de hoop dat hij echt bedoelde wat ik dacht dat hij bedoelde, pakte ik zijn hand op en legde hem langzaam op mijn borst. Ik slikte diep en keek hem aan. Frank keek me aan maar zei niets. Ook trok hij zijn hand niet terug, maar hij zei niets. Dit maakte me toch onzeker.

'Zeg alsjeblieft dat ik goed heb ingeschat wat je net bedoelde.' Ik kreeg het nu Spaansbenauwd en zou het liefst zijn weggerend. Maar ja, ik was buttnaked, mijn kleren waren zeiknat en ik wist niet waar hij mijn autosleutels had gelegd.

Frank zei niets maar boog zijn hoofd heel langzaam richting mijn gezicht, al die tijd zijn ogen gericht op mijn lippen. Zijn andere hand streek zacht over mijn wang voor hij achter mijn hoofd verdween en me daar vasthield. Vlak voor zijn lippen de mijne raakten stopte hij en zijn ogen gleden over mijn gezicht omhoog. Zijn ogen bereikten vragend de mijne.

Ik knikte traag en verkleinde de ruimte tussen onze lippen. Zijn lippen voelden zo warm en zacht dat ik gelijk in de kus versmolt. Ik had mijn ogen gesloten en voelde de wereld om me heen draaien. Het voelde fantastisch!

Als je wilt weten hoe het afloopt zou ik zeker even af en toe checken op mijn profiel. Want Frank was nog lang niet klaar met het opwarmen van mijn lijf!