De volgende dag werd
Suzanne wakker en leken alle spieren in haar lijf pijn te doen. Ze was niet de enige. Veel meiden zaten kreunend en klagend aan het ontbijt. Daarna hadden ze geschiedenis. Dat werd gegeven door een oudere dame (Joyce grapte dat ze zelf de onderwerpen nog meegemaakt had). Mevrouw Jacobs was haar naam. Ze was streng en had diepe rimpels. Toch kon ze goed vertellen en Suzanne genoot van haar les.
Daarna volgde een saaie les natuurkunde, gevolgd door Nederlands. Weer zo’n dag die haar deed denken aan haar middelbare school.
Het belangrijkste verschil was de afsluiting van de dag. Alle meiden werden in het bijgebouw verwacht. Daar stond mevrouw Mertens, omringd door alle docenten.
Ze had een grote lijst vast. Dit was het wekelijkse moment waarop straffen werden uitgevoerd.
Alfabetisch ging ze de lijst af. “Aafje, Abigail, Annemieke. Britt en
Carmen mogen naar voren komen”. Alleen Abigail kwam uit de klas van Suzanne en Joyce. De meiden moesten zich voor de hele groep uitkleden. Suzanne zag hoe vernederend dat voor die meiden moest zijn. Ook zag ze hoe
Marleen op de achtergrond stond te genieten.
“Aafje, 10 stuks voor het niet afhebben van je huiswerk”.
“Abigail, 5 stuks omdat je te laat was bij wiskunde”.
“Annemieke, 50 stuks voor lebische acties onder de douche”.
Er ging een huivering door de ruimte.
“Britt, 5 stuks voor het te laat komen bij Lust”.
“Carmen, 20 stuks voor het verzuimen bij je corveedienst”.
De meiden werden naakt, naast elkaar aan palen vastgemaakt. 4 mannen kwamen het podium op die Suzanne eerder in de school als conciërges had gezien. Als laatste kwam er een grote vrouw met een hele smalle wespentaille het podium op. Haar haren waren gitzwart en ook droeg ze donkere make-up rond haar ogen. Natuurlijk nam zij de 50 klappen voor
Annemieke voor haar rekening. Annemieke was een wat vollere meid met grote billen en flinke borsten die onder haar lichaam bungelden nu ze een beetje voorovergebogen stond.
“We tellen allemaal mee!” zei de vrouw met haar zwarte haren tegen de zaal.
5 zwepen zwaaiden door de lucht. “1!” klonk er volmondig uit de zaal en toen kwamen de 5 zwepen synchroon met een harde klap tegen de billen van de slachtoffers.
“2!” riep de zaal. Pets!
Na 5 klappen stopten de zwepen van Brit en Abigail, tot uiteindelijk na 20 slagen, alleen Annemieke nog bestraft werd.
Onvermoeibaar hief de dame haar
zweep op. Met een fikse pets kwam deze nu weer hard tegen de dikke billen van Annemieke. Je hoorde haar jammeren van de pijn.
Haar billen waren na 30 klappen al vuurrood. De zaal begon langzaamaan ook steeds minder volmondig de getallen te noemen, want er leek geen einde te komen aan de straf van dat arme meisje.
“49!” klonk er nog wat suf. Waarschijnlijk alleen van de meiden die zeker wisten dat ze zelf geen straf zouden ontvangen. Het leek eindeloos lang te duren en dan waren ze nog maar bij de C.
De meiden werden gewisseld en er kwamen nieuwe slachtoffers. Gelukkig niemand met zoveel straf als die Annemieke.
Weer werd er gewisseld en weer verlieten meiden met rode billen en tranen over hun wangen het podium.
“Renate, Rosanne, Sabine, Silvie en Suzanne”. Suzanne slikte. Joyce was de dans ontsprongen, haar naam was niet genoemd, maar Suzanne wist dat ze nog straf tegoed had van meneer Siervogel.
Meer dan 100 paar ogen waren op haar gericht, toen ze haar schooluniform begon uit te trekken.
Suzanne luisterde niet eens naar de vonnissen van de anderen, alleen die van haarzelf drong door. “Suzanne, 25 stuks voor het hebben van een brutale mond tijdens de les van meneer Siervogel”.
Ze mocht naar de rechter paal. Haar benen werden met een spreidstang een stuk uit elkaar geplaatst. Haar polsen vast aan de paal. Ze stond licht voorovergebogen en haar borsten hingen onder haar lijf. Het was zo vernederend met al dat publiek. De dame met het zwarte haar kwam naar haar toe. Ze nam haar tepels tussen haar vingers die in leren handschoenen gehuld waren. Speels maakte ze Suzannes tepels hard. Daarna plaatste ze de klemmetjes op haar tepels die met een kettinkje aan de paal zat. Het deed nu al veel pijn.
Ze keek voor zich en daar stonden alle docenten plechtig op een rijtje, met naast hen de klassenoudsten. Marleen keek haar strak aan en haar ogen twinkelden bij het zien van haar ongemak.
“1!” klonk het weer massaal uit de ruimte. Het geluid was nog niet verstomd toen ze vol geraakt werd op haar kont. “Aaaaaau!” gilde ze.
“2!” en weer werd ze genadeloos geraakt door de zweep.
“3!”. Bij 5 was de straf voor het meisje links van haar al klaar. Wat een geluk.
De tranen kwamen pas na de 10e klap.
In haar hoofd telde ze af. “Nog 6” hield ze zichzelf voor, terwijl de zaal “19!” telde. De dame met het zwarte haar sloeg zo genadeloos hard met haar gemene bullwhip.
Suzanne zou zich voortaan zeker weten beter gedragen.
Door haar tranen heen zag ze Marleen staan. Ze had een glimlach bij iedere keer dat de zweep de billen van Suzanne raakte. Dat was zo kwaadaadig.
“20!”. Pets! klonk de zweep weer en weer een nieuwe striem op haar billen.
“21!” Pets!.
“Nog 4” jammerde ze in zichzelf.
“22!”.
“23!” ze hoorde de andere zwepen niet langer suizen. Waarschijnlijk was zij de enige die nog straf kreeg. Marleen leek nu nog meer te genieten.
“24!” Pets! Die kwam zo pijnlijk aan op de eerdere striemen.
“25!”. De laatste. Suzanne moest bijna huilen van blijdschap dat het voorbij was.
Ze werd losgemaakt en mocht met haar kleding onder haar arm de ruimte verlaten.
Ondertussen werden de volgenden alweer afgeroepen.
“Tamara, Tessa, Veerle, Vivienne, Vlinder”. Zelfs die fanatieke
Veerle die alles zo goed leek te kunnen kwam er dus niet zonder straf vanaf. Suzanne treuzelde om te horen hoe erg het zou zijn.
“Veerle, 10 stuks omdat je mevrouw Ten Broeke bij haar voornaam aansprak”. Suzanne was geschokt dat die lieve mevrouw Ten Broeke haar eigen zusje zo liet bestraffen voor deze misstap. Verbaasd bleef Suzanne staan kijken hoe ook die mooie Veerle haar straf dapper onderging. Haar kin fier omhoog, terwijl 1 van de conciërges haar billen bestrafte.
“Dat was het dan” sprak mevrouw Mertens nadat een meisje met de naam
Yvonne bestraft was. “Veel straffen, dus laten we maar hopen dat jullie je in de komende weken beter gedragen”.
Ze wilde de leerlingen wegsturen, maar meneer Siervogel onderbrak haar.
“Mevrouw Mertens, sorry voor de onderbreking, maar ik denk dat we iemand vergeten”.
Ze leek verbaasd.
“Er bleek een fout te zijn gemaakt in het bestellen van turnpakjes voor 1 van mijn studentes” zei hij. “Het lijkt mij dus dat Marleen ook straf verdient. 20 stuks als ik een suggestie mag doen”.
Mevrouw Mertens was even van haar stuk gebracht, maar herpakte zich snel. “Ik denk dat je gelijk hebt, bedankt dat je ons daarop wijst”.
Die gemene glimlach was ineens van het gezicht van Marleen verdwenen.
“Marleen, kom eens even hier!” zei mevrouw Mertens streng. “Begin maar met jezelf uit te kleden”.
Met zichtbare tegenzin begon Marleen zich uit te kleden. Iedereen keek ademloos toe. Haar uniform vouwde ze netjes op en ze probeerde tijd te rekken. Het was vast niet haar eerste straf, maar ze leek beschaamd om daar zo te staan.
De dame met het zwarte haar pakte haar beet en bracht haar naar de paal. Daar werd ook zij vastgezet. Suzanne verbeet haar eigen pijn om uit volle borst mee te tellen hoe dat kreng dat zojuist stond de lachen en te genieten, nu haar verdiende loon kreeg.
“Vier!” riep ze samen met de rest van de zaal, toen de zweep genadeloos tegen de bleke billen van Marleen kletste.
“Vijf!”.
“Zes!”.
Zo was het eventjes genieten uit een wraakzucht voor Suzanne, maar al snel begon toch haar medelijden op te spelen. Ze kon niet zo wreed zijn dat ze dat arme meisje dit gunde. ondanks alles.
Suzanne had er genoeg van en verliet stilletjes de ruimte, net voordat de zweep voor de 12e keer hard de kont van Marleen raakte.
