Fjorden? Ja, fjorden. Je weet wel, Noorwegen, steile kliffen en prachtige natuur. Ik ben daar ooit als kind geweest en die herinnering koester ik tot op de dag van vandaag. Ik zou en moest daar een keer naar terugkeren om deze magische natuurfenomenen weer te zien. Het mooie is, om daar lang over na te denken, een goede route uit te stippelen en dan als hoogtepunt: de reis gaan maken. Zo gezegd, zo gedaan.

Al snel kwam ik erachter, dat het niet handig is om pas een paar weken voor vertrek je overnachtingsplekken te gaan boeken. Alle mooie stekjes zijn dan al vergeven. Sterker nog, in maart je trip voor juli plannen is eigenlijk al te laat. Dus nam ik me voor om de trip te gaan plannen voor het komende jaar. Om je niet te gaan vermoeien met een ellenlang verhaal over de planning, de spreadsheets, de kaarten etc., hou ik het erop, dat ik in september alles rond had voor het jaar daaropvolgend. Alle overnachtingen, alle veerboten (en dat zijn er best een boel) en alle uitgezochte buitenaards mooie wegen. Alles was klaar, op één ding na: ik had over het hoofd gezien, dat ik geen gezelschap had voor de reis.

Het mooie van een road-trip is, om die samen met iemand te beleven. Daarom liep ik mijn ’rolodex’ na om te kijken of ik een leuke meid of oude scharrel kende die mij zou kunnen vergezellen. Mijn rolodex was een Excelletje dat onder de naam ‘top2000.xlsx’ handig verstopt was in het nietszeggende mapje ‘recepten/kruidenmengsels’. Ga nou niet zeggen dat ik de enige ben die zo’n lijstje bijhoudt. Ok, misschien niet zoals ik, met kolommen die de diverse uitgevoerde seksuele handelingen aangaven zoals, vingeren, afgetrokken, beffen, pijpen, neuken met, neuken zonder, anaal en opmerkingen. Grappig was, dat de meeste dames op de lijst in gemiddeld 3 tot 5 kolommen een kruisje hadden staan en er maar 3 een full-house hadden. Ook waren hier en daar vakjes lichtgeel gemarkeerd, wat inhield dat ik het niet meer zeker wist. Dat waren met name mijn scharrels in mijn vroege twintiger jaren, toen de meeste veroveringen in half- tot totale dronkenschap plaatsvonden. Bij eentje was bijna het hele rijtje zo gemarkeerd, zelfs haar naam. Schandalig eigenlijk als ik er zo op terugkijk. Of juist intens grappig; hangt van de stemming af.

Na mijn twee exen (zeer terecht) te hebben geëlimineerd, bleven er maar twee mogelijke kandidaten over: Lisette (full-house) en Julia (full-house minus kolom H**). Hoewel, Julia was eigenlijk ook geen echte kandidaat. Jaren geleden had ik met haar een road-trip gemaakt door de Alpen en ja, misschien waren mijn verwachtingen veel te groot, maar achteraf was de trip een kleine misère gebleken. Geen drama in zes bedrijven, maar elke dag had wel iets ongemakkelijks. Dan waren de handdoeken te klein, dan zaten we aan het verkeerde tafeltje op een terras (één tafeltje opschuiven loste het probleem op, heel merkwaardig), dan was het weer een probleem dat ik haar ‘prinses-op-de-erwt’ noemde omdat het matras iets te hard was. Mijn hemel, we sliepen in een fantastische berghut met waanzinnig uitzicht, grenzend aan perfectie en dan was het matras ineens een big issue. Of is het de matras? Kan allebei volgens mij. Niet geheel onverwacht hadden we die avond dan ook nul seks.

Tuurlijk, het waren weer eens de hormonen. Hét ultieme recept van Julia om zich uit welke totaal irreële situatie dan ook te redden. OK, Julia was op zich een prima en bijzonder aantrekkelijke meid, maar je deed zó snel iets verkeerd; daar had ik in Noorwegen geen behoefte aan. Vakantie was voor mij deze keer niet drie weken op eieren lopen. Oh, en deze is ook mooi: bij haar thuis heeft ze naast de spoelbak een afwasborstel en een schuursponsje liggen. Ik dacht een keer heel attent na de koffie onze mokken af te wassen, dus ik pak het schuursponsje. En wat denk je? Het huis was te klein: ik had de afwasborstel moeten gebruiken. Maar ik weet heel zeker, dat als ik de afwasborstel had gebruikt, het huis net zo klein, zo niet kleiner was geweest, ware het dat dan het schuursponsje gebruikt had moeten worden. Lijkt me dus duidelijk: streep door de naam Julia en haar kolom H zou definitief geen kruisje meer kunnen krijgen.

Lisette was daarentegen een stuk relaxter, ze deed in mijn ogen gewoon normaal en had duidelijk een ander hormonenhuishouding dan Julia. Ze kon genieten van de kleine dingen in het leven. Ze kon gefascineerd raken door een lieveheersbeestje dat over de balkonrand liep, een teckel die in rondjes zijn eigen staart achterna zat of een roofvogel die opsteeg door de thermiek. Ze wist dat ik ’s ochtends een lekker kop koffie kon waarderen, met name als die werd gecombineerd met een ondeugend stukje Franse verwennerij. Zij maakte er dan de sport van om dat precies één minuut vijfendertig seconden te laten duren; net lang genoeg om mij gek te maken. Daarna een kusje op mijn voorhoofd, om mij daarna met een glimlach te verlaten richting de douche. Teasen kon ze als geen ander. Ze vond het geweldig om mijn hoofd op hol te jagen om vervolgens mij de deksel op de neus te geven. Maar uiteindelijk kon ze haar eigen geilheid ook niet meer bedwingen en ontaardden de avonden in vrijpartijen die doordrengd waren van wellust, genot en meerdere orgasmes. Sperma belandde dan op allerlei plekken, waaronder heel soms in haar derde gaatje, maar dat was alleen als ze me daarom smeekte. Dat was namelijk niet helemaal mijn ding, maar ja, als het vrouwtje iets wil, dan is het mannetje veelal zwak….

We hadden een losse relatie die tot een paar jaar terug duurde. Zij was druk, ik was druk en beiden geen zin in een relatie vol verplichtingen. Om de paar weken zagen we elkaar, als dat ons beiden zo uitkwam. Veelal kwam het initiatief voor een afspraak van haar kant, zeker als ze weer een groot project met succes had afgerond. Dan wilde ze dat ‘vieren’. Prima. En had het project een tien met griffel en een zoen van de juf gekregen, dan was het weer ‘derde-gaatjes-avond’. Dan was haar echt niks te gek. Ook prima.

Ik weet eigenlijk niet precies waarom het na verloop van tijd doodbloedde. Ik hield het er maar op, dat ze op haar werk in conflict was geraakt met haar directe leidinggevende en dat ze haar de mooie projecten hadden afgenomen; er viel steeds minder iets de ‘vieren’. Ik wil niet zeggen dat ze depressief werd, maar de magie was wel verdwenen tijdens onze afspraakjes en de tussenpozen werden langer en langer. De lust leek uit haar gevloeid. Toch hoopte ik dat ze diep van binnen niet veranderd zou zijn en wie weet had ze een nieuwe lijnmanager gekregen die haar wel waardeerde en de hemel in prees en was de magie weer terug. Was er weer reden om iets te ‘vieren’.

Ik stuurde haar een appje en die werd bijna direct beantwoord. Ze vond het leuk om me weer te spreken, maar al snel kwam de aap uit de mouw. Ze had vorig jaar tijdens een project in Venray een man ontmoet, met wie ze nu een innige relatie onderhield. Hij was de verantwoordelijk ambtenaar van Openbare Werken van de Gemeente Venray*** en tevens opdrachtgever van haar project. Blijkbaar was hij zeer tevreden en had zij weer een reden om iets te ‘vieren’. Herman heette hij; geile naam. Not. Over twee maanden zouden ze samen een nieuwbouwwoning in Venray-Landweert betrekken. Als doorsnee ambtenaar was hij degelijk, stabiel en had hij verrassenderwijs op zijn 53e toch nog een kinderwens. Ik wist niet wat ik hoorde. Ze was als een blad aan een boom in de wind gedraaid. Ze was gestopt met de pil en ze gingen settelen. Ze wilden samen een kindje, wat voor hem overigens de tweede leg betekende. Of de derde, dat ben ik vergeten.

Ik zag het enigszins beeldend voor me. Tijdens haar vruchtbare periode werd ze zes dagen lang tweemaal daags door Herman geneukt en loosde hij zijn zaad in haar gaatje 1. Eén keer ’s ochtends en één keer ’s avonds, keurig 12 uur ertussen voor de beste trefzekerheid; oh wat was die Herman toch degelijk en angstaanjagend methodisch. Ze hadden vast ook ergens een kalender hangen met de zes ‘neukdagen’ keurig met een groene marker aangekruist, inclusief de drie dagen ervoor waar Herman niks mocht ejaculeren om zo zijn zaad in topconditie te krijgen. Die waren met de rood/roze marker aangekruist. Oh zo geil. Haar fantastische pijp-kwaliteiten werden dan alleen aangewend om Herman in de startblokken en gebruiksklaar te krijgen, doch niet om hem tot orgasme te brengen. Nee, zijn zaadjes mocht niet verspild worden over haar borsten of bril, nee, die dienden dan het hogere doel der bevruchting. Oh Herman! Ja, ja ja jaaaaa. Nog een paar geile aanmoedigingen en dan spoot Herman braaf volgens het spoorboekje zijn zaad richting het hopelijk wachtende eicelletje. En met dat beeld op mijn netvlies legde ik mijn telefoon weg. Einde app-gesprek. We beloofden contact te houden zoals dat altijd wordt afgesproken, maar nooit gebeurt. Lisette viel dus ook af. Dan toch maar Julia benaderen? Nee, ik voelde de eieren al onder mijn voeten, dus ik moest wat anders verzinnen.

Er waren tal van mogelijkheden met ieder zijn voor- en nadelen en ook elk met zijn eigen kans van slagen. Tinder had me bijvoorbeeld nooit iets zinnigs gebracht. Ik kon avonden swipen wat ik wilde, maar een match? Ho maar. Wat wel lachen was, was dat ik tijdens het swipen twee oud-klasgenootjes en dat dikke buurmeisje van toen langs zag komen. Maar zelfs die matchten niet. Hopeloos. Tinder viel dus af. Ik ben ook niet het type dat eventjes de kroeg binnenloopt en met een vlotte babbel de ene na de andere kanjer aan de haak slaat. Daar ben ik denk ik te verlegen voor. Of ik ben in maart niet zongebruind genoeg, mis de Rolex aan mijn pols en heb al helemaal geen sleutelhanger van een Lamborghini die ik ogenschijnlijk achteloos op de bar kan leggen.

Datingsites voelden ook niet lekker aan. Zo’n profiel samenstellen is namelijk een vak apart. Wat ze allemaal niet van je willen weten voordat je aan de slag kunt, trek er maar een uurtje of wat voor uit. Tuurlijk kan het sneller, maar dan maak je allerlei kapitale beginnersfouten. Je vult dan namelijk alles naar eer en geweten in, wat nu juist niet de bedoeling is, want dan val je niet op tussen al die perfecte profielen van je concurrenten. Hobbies? Wheeler Dealers op Discovery Chanel kijken in plaats van ijsklimmen in de Dolomieten. Favoriete eten? Babi Pangang van de afhaal Chinees in plaats van Thais-Colombiaans fusion cooking in je eigen speciaal daarvoor geïmporteerde wok uit Madagaskar. Het kan wel waar zijn, maar het is op een datingsite kansloos. En als je tussen je hobbies zet: ‘langdurig masturberen op Japanse porno’, dan kan ook dat wel zo zijn en daar is op zich niks mis mee, maar dat schrikt toch de meeste vrouwen af. Bottom-line is dat je echte leven zonder mooimakerij best wel saai is als je het zwart op wit zet en dat scoort voor geen meter. Maar even tussen ons: die Japanners weten echt wel wat ze doen op pornogebied. Van ronduit geniaal hilarisch tot uiterst zorgwekkend ziekelijk. Aanrader, zoek eens op ‘japanese time stop’ en je begrijpt wel wat ik bedoel.

Nu hoorde ik laatst dat er van die sites waren om reisgenoten te zoeken, maar had geen flauw idee wat ik daarvan moest verwachten. Wat voor types bezochten zulke sites? Bloedfanatieke veganisten met okselhaar? Opportunisten die gratis op vakantie willen? Dikzakken met Lowa bergschoenen? Geen idee. Er was maar één manier om daarachter te komen: gewoon proberen. Het klinkt simpel; schrijf een pakkende tekst, post het en wacht de reacties af. De laatste twee waren inderdaad simpel, maar de eerste, de pakkende tekst, kostte me nogal wat hoofdbrekens. Toch was het makkelijker dan een profiel maken op een datingsite, omdat je alleen een verhaaltje hoefde te schijven en dat kon ik wel. Dus besloot ik om gewoon op te schrijven wat er was gebeurd. De tekst die ik plaatste was als volgt:

“Hoi, ik ben Tom, 51 jaar, alleenstaand, geen kinderen en in volle verstand heb een kleine fout gemaakt. Ik heb voor komende zomer (juli 2020)**** een fantastische road-trip voorbereid door het westen van Noorwegen, langs de mooiste fjorden. Alles klopt, alleen heb ik via booking.com overal een tweepersoonskamer geboekt. Dat is vrij onhandig als je alleen op reis gaat. Vandaar dat ik de stoute schoenen heb aangetrokken, om via deze site een oproep te doen: welke reislustige dame met een voorliefde voor Scandinavië heeft interesse om mij op deze geheel geplande, verzorgde (en ook reeds betaalde) reis te vergezellen, om zodoende mijn ‘tweepersoonskamer-probleem’ op te lossen. Mijn voorkeur gaat uit naar een eveneens alleenstaande dame, die niet gebonden is aan kinderen in de leeftijd dat ze totaal hulpbehoevend zijn en dus mee moeten op vakantie. Ik heb namelijk geen kinderbedjes bij de kamers geboekt. Het addertje onder het gras is wel dat, op 2 overnachtingen na, het gaat om kamers met één groot tweepersoonsbed. Om verrassingen en teleurstellingen te voorkomen stel ik dan ook voor om eerst samen een kopje koffie of een glaasje wijn te gaan drinken. Mocht dat klikken, dan zouden we op een kleine weekend-expeditie richting een hutje op de hei kunnen gaan. Mocht ook dat klikken, dan staat ons niets in de weg om een geweldige road-trip te gaan maken, met alles erop en eraan. Ik hoop je interesse gewekt te hebben en zie graag serieuze reacties tegemoet. Ik ben benieuwd.”

Gelukkig heeft Word bij autocorrectie geen optie ‘stout’, want anders had er ongetwijfeld ‘kutje op de hei’ gestaan. Maar goed. Ik klikte op ‘plaatsen’ en nu kon het wachten beginnen. Zou ik veel reacties krijgen? Zou het weken duren voordat er een dame reageerde. Zou er überhaupt iemand de moeite nemen om te reageren? En als er dan een reactie zou komen, zou die dan geïnteresseerd zijn, of zou ik juist afgezeken worden omdat ik mijn zaakjes verkeerd plande? Zou zomaar kunnen dat mensen mijn licht ironische tekst niet als zodanig herkenden. Als je de gemiddelde reactie op twitter of nu.nl leest, dan wordt iedere vorm van imperfectie direct en genadeloos afgestraft. Maar misschien houden ze zich wel gedeisd als het een privé-berichtje is en geen anonieme publiekelijke schandpaal-actie. Kom op, het is een vrolijke, licht komische tekst; daar moet toch iemand op reageren?

De avond verstreek, de fles wijn zag er treurig leeg uit en op de tv was de tijd van Tommy Teleshopping reeds aangebroken. Alles wees erop dat deze avond geen geluk zou brengen en zette ik alles uit, de tv, de lichten en mijn laptop en was het tijd om te gaan slapen. Dat leek makkelijker dan dat het in werkelijkheid was, want er bleef van alles door mijn kop spoken. De gekste reacties, de mafste ontmoetingen, de pijnlijkste stiltes op dat terras waar het koolzuur uit de ice-tea wilde vluchten van saaiheid.

Maar ook gedachtes over mijn tekst. Was die subtiel genoeg? Had ie wat explicieter gemogen? Wellicht met een verborgen seksuele kwinkslag? Of juist één die er klodderdik bovenop lag? “…Mijn voorkeur gaat uit naar een dame met een ver bovengemiddelde drang tot actieve orale seks, grenzend aan een bijna onbehandelbare verslaving…” Nee, daar zou ik hele vervelende, zure, tot rabiaat feministische reacties op krijgen. Ook daar zou men vast de humor niet van inzien. Trouwens, wat is er mis met een voorliefde voor de Franse kunsten? Zelf vind ik het geweldig om een vrouw via de méthode François tot explosie te krijgen, tot het punt dat de kussenslopen eraan moeten geloven.

En met dat soort gedachten viel ik uiteindelijk in slaap en droomde weg naar de prachtige fjorden van Noorwegen, alwaar ik op een stil pad hand in hand de zonsondergang tegemoet liep met die ene fascinerende vrouw die, na veel wikken en wegen, toch de moed had genomen om op mijn advertentie te reageren….


** Kolom H is ‘anaal’, maar dat had je zelf vast ook al uitgedokterd als A de naam is
*** Mijn excuses aan de echte ambtenaar van Openbare Werken van de Gemeente Venray. U bent ongetwijfeld een hele dynamische man, heet u geen Herman en neukt u Lisette niet met militaire precisie. Maar het paste gewoon zo lekker in het verhaal. Alle andere Hermannen in Venray en omgeving zijn wel bedenkelijk.
**** Het verhaal begint in september 2019, vandaar juli 2020