Louis VIX, de Zonnekoning en Valérie, zijn jeugdvriendinnetje, zijn allebei zestien en verliefd op elkaar. Samen beleven ze hun eerste liefde.
Zojuist hebben ze de verbouwing van het paleis van Versailles uitvoerig bekeken en nu zijn ze bij ‘hun meertje’ in het bos dat bij het paleis hoort.


Genieten nu het nog kan

Als Louis me dicht tegen zich aan het water uit draagt lukt het hem me voorzichtig op het kleed neer te leggen zonder zijn ‘queue’, zijn paal uit me te halen. Eerst legt hij zich helemaal over me heen en gaat hij door met waar hij in het water al aan begon, door zich in en uit me te schuiven. Dan komt hij op zijn knieën rechtop tussen mijn benen, tilt me onder mijn billen op en trekt me nog iets dieper over zijn paal. Dan begint hij, mij intensief aankijkend, zich opnieuw traag in en uit me te bewegen, steeds tot het kopje van zijn koninklijke staf bijna uit me is waarna hij zich weer diep in me steekt. Zoals je een zwaard precies passend in een schede steekt, stel ik me voor. Ondertussen dwalen zijn handen over mijn lichaam, streelt hij mijn gezicht, neemt hij ‘mes petites’, mijn kleine borsten in zijn handen, kneedt hij mijn tepels hard. Hij maakt me helemaal gek en het maakt dat ik hem wel in me zou willen trekken.

Iedere keer als hij zich in me schuift duw ik mijn bekken omhoog, hard tegen hem aan en op een gegeven moment kreunt Louis steeds zachtjes als zijn paal in me glijdt. ‘Wat ben je toch mooi, ma chère, m’n liefje. Jouw borstjes zijn zo perfect, ik zou ze wel in een doosje willen doen en de hele dag bij me willen hebben. Ik zou ze dan minstens ieder uur een keer in mijn handen nemen en strelen.’ Ik moet er van giechelen, ik zie het al voor me dat Louis er met ‘mes petites’ vandoor gaat en ik met een plat lijf achter blijf. ‘En jouw buik, zo lief als je je hoofd optilt, met dat richeltje dat dan tevoorschijn komt vanaf jouw borstjes tot jouw gleufje’ mompelt Louis zachtjes voor zich heen. Daarna buigt hij zich over me heen en geeft me overal kusjes op mijn gezicht, in mijn nek, op mijn tepels, mijn buik.

Dan draait Louis zich met me om zodat ik op hem kom te zitten en ik hem als een paard kan gaan berijden. Ik probeer steeds zo hoog mogelijk te gaan zonder dat Louis zijn paal uit me glipt maar al snel gaat het een keer mis en valt de koninklijke staf met een geluidje op zijn buik. Louis moppert meteen zachtjes dat ik hem er wel in moet zien te houden en dat maakt weer dat ik moet giechelen. Ik neem de van mijn vocht natte paal in mijn hand, streel hem even, zet hem weer tussen mijn lipjes en laat me er langzaam opnieuw overheen zakken. Iets fijners dan dit kan er niet zijn, het gevoel om op Louis te zitten en hoe zijn zwaard me doorklieft…

Na een tijdje hoor ik Louis steeds harder kreunen, hij pakt me vast bij mijn heupen en dwingt me hem sneller te berijden. Na alle keren dat we samen zijn geweest weet ik dat nu zijn zaad onderweg is en dat maakt dat mijn eigen ‘extase’ ook op gang komt. Ik laat me voorover op Louis zijn borst vallen, wrijf met mijn tepels door zijn beginnende borsthaar en dat maakt álles in me los, alsof Louis zijn paal zich helemaal door mijn lijf boort en alle fijne plekjes tegelijk aanraakt. In een koortje kreunend komen we samen klaar en hijgend blijf ik een tijdje zo dubbelgevouwen op hem liggen. Dan ga ik van hem af en naast elkaar liggen we, hand in hand, te genieten van ons samenzijn, bloot, met de natuur om ons heen en met de zon die onze lijven verwarmt.

Terwijl we zo fijn naast elkaar liggen mijmer ik dat ik verliefd ben op een koning en besef dat ik hem al gauw weer kwijt zal raken. Louis maakte daarstraks bij het kasteel een grapje dat ik maar zijn koningin moet worden, maar eigenlijk weet ik al dat hij zal gaan trouwen met Maria Theresia, de dochter van de koning van Spanje. Een paar maanden geleden vertelde hij me dat dat moet, om een bondgenootschap te krijgen. Dat zal al over enkele jaren gaan gebeuren en daarom weet ik dat ik moet genieten van ieder moment dat ik nu met hem heb. En dat maakt dat ik weer op hem klauter, hem overal kusjes geef en als zijn paal opnieuw hard is die terug in me neem…

TERUGBLIK: Louis en Valérie 21 jaar

Maman en ik wonen alweer drie jaar in ons Domaine in Rocque-en-Court, op een kwartiertje rijden van Saint Germain. Fijn dicht bij het paleis waar Louis de meeste tijd woont, en net zo ver ook van Versailles waar hij later zal intrekken. Zijn moeder heeft hij langzaam maar zeker de regering uitgewerkt en Kardinaal Mazarin is inmiddels zó oud dat die binnenkort wel zal overlijden. Vanaf dat moment neemt Louis de macht volledig over en hij vertelde me dat hij zijn regering dan eerst laat zitten in het Palais du Louvre, tot Chateau de Versailles klaar is. Daar zal hij dan gaan wonen en ook de regering naartoe halen, in hetzelfde paleisgedeelte als waar zijn appartement staat laat hij een regeringscentrum voor zichzelf en zijn ministers inrichten.

Ik ben nu dus gravin, Comtesse de Rocque-en-Court en woon samen met maman op ons heerlijke landgoed. Louis heeft het prachtig laten opknappen, ook het park is helemaal opnieuw aangelegd en dankzij de toelage van Louis hoeven we ons nergens meer zorgen over te maken. Maman is nu niet langer chef de cuisine maar nog wel meester-kok en houdt zich alleen nog maar bezig met lekker koken. Iedere dag vertrekt ze in alle vroegte met haar rijtuigje en is dan tot halverwege de middag in de keukens van Louis te vinden, daarna geniet ze thuis van haar rust.

Toen we enkele jaren terug zo verliefd waren, wilde Louis me steeds vaker zien en altijd wilde hij dan ook snel seks met mij, het leek wel of hij er niet meer genoeg van krijgen. En natuurlijk vond ik het ook erg fijn, maar het leek wel of er niks anders meer was, of er geen tijd meer was voor ander contact, een wandeling of een uitje met het rijtuig, steeds sneller wilde hij me in zijn bed hebben en liefst zijn ‘queue’ aan één stuk in me begraven. Toen ik wat vaker tegen stribbelde mopperde Louis dat hij dan wel een ander zou zoeken. Misschien is toen wel zijn grote behoefte aan seks ontstaan, die hij ook altijd meteen bevredigd wilde hebben.

Op een gegeven moment probeerde hij nog me tot zijn maîtresse te maken, door me te vragen bij hem te komen wonen. Ik heb dat geweigerd, ik heb niks met het koninklijke hof met al die roddels en onderlinge toestanden, ik wil liever een eigen leven opbouwen. Sinds maman en ik in ons Domaine zijn gaan wonen zien Louis en ik elkaar daarom steeds minder en zo’n beetje in die tijd is hij dus begonnen andere meisjes in zijn bed te nemen. Msr. Bontemps regelt die voor hem nadat Louis hem vertelt wie hij wil hebben. Toen ik hem vroeg waarom hij dat doet vertelde hij me dat hij de seks nodig heeft om zich te kunnen ontspannen.

Louis heeft nog altijd het liefst mij, zegt hij. We zien elkaar echt nog wel eens, alleen niet zo vaak meer. En altijd weer als ik hem zie voel ik nog wel een vleugje van hoe verliefd we toen op elkaar waren…

Philip zoekt hulp

Ik kom net terug van mijn dagelijkse wandeling door het bos van mijn Domaine als ik in de verte enkele ruiters aan zie komen, stevig galopperend. Als ze dichterbij komen herken ik Louis zijn broer Philip en ik voel hoe blij ik word hem eindelijk weer eens te zien. Pas vlak voor me houdt hij zijn op me af denderende paard in, springt er vanaf, komt met een paar grote passen op me af en trekt me tegen zich aan, zijn gezicht in mijn haar verbergend. ‘Oh, ma chère Valérie, wat fijn om je weer te zien.’ Ik kijk hem aan en knik, ik voel dat net zo. Philip was altijd een vreemde jongen maar naarmate hij ouder werd begon ik hem meer te mogen. Hij is direct, maakt van zijn hart geen moordkuil en is in ieder geval voor míj een open boek, zo anders als Louis die steeds meer op zo’n Egyptische sfinx is gaan lijken.

En nu is hij net twintig en wat is hij knap geworden! Nog steeds doet hij zich een beetje vrouwelijk voor, als het meisje dat hij vroeger moest zijn van zijn maman. Maar ondertussen is het toch wel echt een mooie vent geworden, met die lange donkere haren en die intrigerende donkere ogen van hem. Raar gevoel in mijn buik ook wel hoe hij en louis op elkaar zijn gaan lijken! ‘Ga je mee naar binnen?’ vraag ik. Philip knikt en draagt zijn lijfwacht op de paarden naar onze stal te brengen en het zich daar gemakkelijk te maken. Eenmaal binnen gaan we gezellig naast elkaar op de bank zitten en laat ik allerlei hapjes en een flinke karaf witte wijn brengen. Al snel zijn we onder invloed van de wijn steeds openhartiger aan het bijpraten en dan, na een tijdje, komt het hoge woord eruit, want ik had natuurlijk best in de gaten dat Philip niet zomaar kwam voor een kletspraatje.

‘Weet je Valy,’ zegt hij op een gegeven moment, mijn naam weer zo vertrouwd afkortend zoals hij in onze jeugd ook altijd deed, ‘Louis laat me helemáál niks doen. Altijd als ik hem vraag me een taak te geven zegt hij dat ik me maar moet beperken tot ‘mooi zijn’ en dat hij dan wel het werk zal doen. Waar heb ik dit aan verdiend, snap jij dat?’ De vorige koning, zijn vader, is altijd belaagd door zijn broer Gaston die zijn leven lang er op uit was de macht over te nemen. Daarom is Philip van kind af aan door zijn moeder behandeld als een meisje, om hem niet op ideeën te brengen. ‘Kun je dan niet beter naar je eigen Domaine gaan, Philip? Je bent ten slotte de Hertog van Orléans en je hebt daar allerlei landgoederen en kastelen, de hele Loirevallei is er mee volgebouwd.’ ‘Ja, dat had ik me ook bedacht, Valy, maar dat wil Louis dus ook niet. Ik moet in zijn buurt blijven, het lijkt soms net of hij wil laten zien hoe hard hij werkt, met die niksnut van een broer naast hem.’

Ik zie dat het Philip hoog zit en ga tegen hem aan zitten, waarna hij een arm om me heen slaat. Ik snap er niks van wat dat toch is tussen die broers. Ze zijn elkaars enige familie en in plaats van dat ze elkaar kunnen steunen hebben ze alleen maar voortdurend trammelant met elkaar. ‘Ik kom er echt niet door bij hem. Zou jij eens met louis willen praten, Valy?’ vraagt Philip dan. Ik kijk hem aan: ‘en waar moet dat dan over gaan, mon chèr?’ Als ik dat zeg trekt Philip me nog wat steviger tegen zich aan en vertelt dan wat hij graag zou willen. Hoewel hij altijd is behandeld als een meisje heeft Philip grote belangstelling voor het leger en het liefst zou hij onder Louis opperbevelhebber worden. ‘De Hollanders worden steeds irritanter en ik heb al helemaal bestudeerd wat hun verdediging is en hoe we dat aan zouden kunnen pakken. Síl vous plaît, Valy, praat je snel met hem?’ komt het er bijna smekend uit. En dat beloof ik Philip.

‘En dan nog wat, Valy. Nou wil Louis ook nog dat ik ga trouwen, met Henrietta, het zusje van de koning van Engeland. Maar ik ken dat hele meisje niet… En bovendien, ik val niet op meisjes, ik weet niet eens hoe het bij jullie werkt’ zegt hij er met een grijnsje achteraan. En weer kijk ik Philip aan en word eigenlijk ‘á la minute’ helemaal week als ik hem zo naast me zie zitten. ‘Je weet toch wel Philip, dat jullie nou eenmaal dat soort huwelijken moeten sluiten, Louis moet ook met die Spaanse prinses trouwen terwijl hij haar niet kent. Maar wie weet is Henrietta wel een leuk meisje. En anders doe je toch gewoon net als Louis en neem je er van alles bij?’ zeg ik er wat giechelend achteraan.

Ineens springt Philip op, knielt voor me neer en legt zijn hoofd op mijn schoot, met zijn armen om mijn dijen. ‘Waren alle meisjes maar zoals jij, Valy’ zegt hij gesmoord tussen mijn benen. Ik kroel hem door zijn lange donkere krullen, genietend van het intieme moment, neem dan zijn gezicht tussen mijn handen en geef hem een kusje op zijn lippen, ik ben echt gek op deze jongen. Philip kijkt me aan als een hondje dat heel verdrietig op zijn baasje zit te wachten en dan, alsof de bliksem bij me inslaat: ‘wil jij me niet leren hoe het werkt bij meisjes...?’

Philips’ oefenmeisje

Ik kijk Philip met open mond aan, weet even niet wat te zeggen, en vraag dan: ‘bedoel je nou dat je seks met een vrouw op míj wilt oefenen?’ En dan ineens komt de Philip weer boven zoals ik hem ken, open, direct, vol bravoure: ‘oui ma chère Valy, dat is wat ik bedoel. Je hebt net als jongens een lekker strak lijf en ten minste niet van die meloenen van tieten, op jou zou ik het denk ik wel kunnen,’ grijnst hij breed. Ik pak hem vol bij zijn haren en geef er een ruk aan: ‘vous êtes un cochon, varken dat je bent.’ En eigenlijk wil ik zeggen dat geen haar op mijn hoofd er aan denkt maar het is al te laat, ineens is Philip niet alleen meer Louis zijn leuke broer maar is hij ook een mooie jongen die ik altijd al graag heb gemogen. En die me vraagt hem te leren hoe je seks hebt met een meisje. En wat ik hem best wel wil leren, merk ik…

Dan moet het nu ook maar meteen, want als ik tot bezinning kom wordt het niks meer. ‘Venez cochon, mee jij, varken’ zeg ik en pak zijn hand, sta met hem op en trek hem achter me aan naar boven, naar mijn slaapkamer. Allebei zenuwachtig grinnikend rennen we de trap op en als we in mijn kamer komen tilt Philip me hoog op en gooit hij me zo het bed op, er direct achteraan duikend. Als hij naast me ligt buigt hij zich over me heen en geeft me een kusje op mijn lippen. Ik open mijn mond en een beetje aarzelend brengt Philip zijn tong bij me naar binnen. Als we kort getongd hebben kijkt hij me ineens grijnzend aan en zegt dan ‘nou, dit is in ieder geval wel ongeveer hetzelfde.’

Ik kijk hem liefjes aan, hij maakt me echt helemaal week en in combinatie met de alcohol die door mijn lijf giert voelt het alsof ik op een soort van wolkje zweef. Het wordt tijd dat ik hem de verschillen tussen jongens en meisjes laat zien. Ik maak me los van Philip, krabbel van het bed af en kleed me uit, laagje na laagje vallen mijn jurk, onderjurken en ondergoed op de grond en uiteindelijk sta ik bloot voor Philip. Zoals hij me bekijkt, ik word er helemaal verlegen van. Hij ziet het en komt van het bed af, neemt me in zijn armen en legt me dan terug op bed. Daarna gaat hij op zijn knieën naast me zitten en bekijkt me eerst volledig, het voelt alsof zijn ogen zich een weg over mijn lichaam branden, ik moet me echt beheersen mijn handen niet voor mijn borsten en gleufje te vouwen.

Als hij is uitgekeken zegt hij ‘je bent mooi Valy’ en krijg ik het liefste kusje ooit van hem, waarna hij me begint te strelen. Mijn gezicht, mijn hals en als hij dan bij ‘mes petites’ aankomt neemt hij ze allebei in zijn hand, ze zacht strelend en knedend. ‘Ohw Valy, wat zijn ze zacht,’ mompelt hij. Hij bukt zich en geeft een kus op mijn tepels, die meteen reageren door heel hard te worden. Philip grinnikt ervan, ‘het lijken wel piepkleine mannenpaaltjes’. Natuurlijk, typisch hij, Philip is vooral op zoek naar overeenkomsten met mánnen. Maar het voelt heel lekker wat hij doet, kussen kan hij wel! Hij zoent zich een weggetje verder omlaag over mijn buik, verkent mijn navel, steekt er kort zijn tong in en dan dwaalt hij verder af naar beneden, tot hij tussen mijn nog gesloten benen arriveert.

‘Alors Valy, en nou? Wat moet ik doen?’ Ik trek hem aan zijn haren naar me toe en zeg ‘wat jij nou eerst moet doen is je ook uitkleden!’ Dat doet hij en opnieuw bedenk ik me hoe ontzettend hij op Louis lijkt en toch ook weer niet. Philips lijf is nog iets jongensachtiger, smaller, maar wel met een best behoorlijk queue, die al half stijf is. Ik vind hem echt een mooie jongen en als hij weer naast mij ligt, bloot nu, draai ik me op mijn zij naar hem toe en trek hem tegen me aan. ‘Volgens mij weet jij al best wel wat er moet gebeuren, Philip, wat jij daar tussen je benen hebt kan tussen de mijne naar binnen.

Als antwoord draait Philip me weer op mijn rug, doet hij mijn benen uit elkaar en bekijkt hij mijn gleufje. Hij haalt een vinger tussen mijn lipjes door en merkt dan dat ik daar al vochtig ben. Hij steekt zijn vinger in zijn mond, proeft mijn vocht en zegt ‘mmm, je smaakt best wel lekker. En nou?’ ‘Ehm, nou, ehm…, weet je, nou gaan het dus gewoon doen, toch? Ik ehm… ben er natuurlijk nooit bij Philip, maar volgens mij zijn jullie mannen best wel ruig als je seks hebt met elkaar, klopt dat?’ ‘Soms wel, soms niet’ antwoordt hij. En dan leg ik hem uit dat ik ook best van stevige seks hou, maar dat ik wel eerst ‘wakker’ wil worden gemaakt voor seks, eigenlijk zoals Philip nu doet door me te kussen en mijn gleufje aan te raken.

Dan neem ik zijn paal in mijn hand en maak hem goed stijf door er op en neer overheen te wrijven. Als hij helemaal stijf staat kruip ik over Philip heen, kniel aan weerszijden van zijn heupen en laat dan langzaam zijn paal in mij glijden. Philip kijkt me met grote ogen aan en kreunt zachtjes, ‘ohw Valy, dit is lekker zeg, ik wist niet dat jullie meisjes dit zo doen.’ Ik buig me voorover, kus hem, ga dan weer rechtop zitten en zeg ‘natuurlijk doen wij dat soort dingen, en wel meer ook, Philip, wij zijn ook gewoon maar mensen! Maar jouw beurt komt nog hoor, dadelijk mag jij het werk doen.’

En dan begin ik op hem te wippen alsof hij een paard is dat op hol is geslagen en beteugeld moet worden. Het is al een hele tijd geleden dat ik met Louis was en ik had niet in de gaten dat mijn lijf hier zó aan toe was. Ik geniet ontzettend, vooral omdat ik zie dat Philip het ook fijn vindt. Inmiddels heeft hij zijn handen over mes petites gelegd en kneedt hij ze terwijl ik zijn paal op en neer in me laat glijden. ‘Houd je je wel in Philip? Ik wil wel echt eerst klaarkomen hoor’ zeg ik hem. Philip knikt en daarna ga ik ijverig door met hem te berijden, zijn paal bijna uit me en dan weer diep naar binnen en zo steeds maar door.

Ik doe mijn ogen dicht, concentreer me op mijn lichaam en geniet intens van hoe al mijn binnenste plekjes worden aangeraakt door die paal in me terwijl Philip ondertussen mijn borsten streelt en mijn tepels hard houdt door ze te kneden. Na een tijdje komt mijn orgasme op gang en kreunend val ik voorover op Philip zijn mooie blote lijf, ik plet mijn borsten tegen hem aan, kreun met mijn gezicht tegen het zijne dat het zó lekker is. Of hij het aanvoelt weet ik niet maar door zijn paal zachtjes tegen te bewegen verlengt hij mijn orgasme onwijs lang. ‘Ohw Philip, dit doe je lekker zeg, dit is precies wat ik nodig heb.’

Als ik wat tot rust kom vraagt Philip ‘et maintenant, Valy, wat nu? Ik wil ook nog wel even wat zaad kwijt hoor, maar krijg je dan niet meteen een baby van me?’ Ik moet er van giechelen, weet hij veel. Ik vertel hem dat maman een kruidendrankje voor me maakt dat voorkomt dat ik zwanger wordt. Ik klauter van hem af, ga op mijn rug liggen, doe mijn benen uit elkaar en zeg ‘viens Philip, jij mag nu.’ Philip komt een beetje onwennig tussen mijn benen liggen, steunend op zijn handen. Hij kijkt me vragend aan en ik help hem door tussen onze buiken door zijn paal vast te nemen en hem daar beneden voor mijn gaatje te plaatsen.

Philip voelt hoe hij een stukje in me komt en duwt zich dan verder in me, tot hij niet verder kan en onze botjes elkaar raken. ‘Ohw Valy, je bent best wel lekker warm en nauw hoor’ kreunt hij en begint dan in me op en neer te gaan. Al snel is zijn tempo ontzettend hoog en voel ik hoe hij zich steeds weer diep in me duwt, hard en dwingend. Op een gegeven moment houdt hij zich even stil, komt wat omhoog, kijkt me aan en zegt dan, een beetje gemeen grijnzend ‘hmm, valt me niks tegen, zo’n meisjestunneltje.’ Het maakt me echt aan het lachen maar dan vind ik ook dat hij straf verdient en geef ik hem een pets tegen zijn wang. ‘Cochon’ is het enige wat ik zeg en prompt zet Philip het weer op een beuken in me.

Ik merk nu wel dat hij de herenliefde gewend is, het gaat er pittig aan toe maar eerlijk gezegd geniet ik er behoorlijk van. Ik doe mijn benen zo ver mogelijk uit elkaar, trek ze naar me toe om Philip nog beter in me krijgen en onderga zo genoeglijk zijn verdere actie in me. Al gauw begint het weer overal in me te kriebelen en als dan ook nog eens Philip zijn zaad in me schiet kom ik voor de tweede keer in extase. Hijgend laat Philip zich op me zakken, bedekt me met zijn lichaam en zo liggen we samen na te genieten, onze lijven tegen elkaar aan ademend, elkaar kleine kusjes gevend.

‘Hmm Valy, hier zou ik ook wel aan kunnen wennen hoor. Mag ik nog eens op je komen oefenen?’ Ik vind hem echt leuk en knik ja, graag zelfs. Ik trek hem daarna weer stevig tegen me aan, ik wil hem nog even bij me houden en genietend liggen we zo een tijdje, lijf aan lijf. Na een uurtje of zo staan we op, verfrissen ons en kleden ons aan. Philip knuffelt me tot afscheid en vraagt me nogmaals met Louis te gaan praten. Dat beloof ik, loop dan mee naar buiten en zwaai hem daar uit als hij er met zijn lijfwacht weer van door gaat.

TERUGBLIK: Louis en Valérie 23 jaar

Na Philip zijn bezoek aan mij, enkele jaren terug alweer, ben ik vrij snel naar Louis gegaan om met hem over zijn broer te praten. Ik kreeg echter geen voet aan de grond. Louis gaat er van uit dat zijn moeder het goed heeft gezien dat Philip hem vroeg of laat van de troon zal willen stoten en hij geeft hem daarom geen verantwoordelijkheden. Dat is ook de reden waarom Philip niet naar zijn landgoederen in Orléans mag vertrekken, Louis wil zicht op hem kunnen houden. Ik heb Louis in alle toonaarden geprobeerd duidelijk te maken hoe fout hij bezig is, maar het werd dus niks. Het gevolg is nu dat Philip zich dood verveelt en steeds gekkere streken begint uit te halen. Gelukkig komt hij sinds onze ‘oefening in seks’ regelmatig bij mij langs, we maken dan een ritje te paard of wandelen wat en bepraten zo’n beetje alles wat er op dat moment speelt. Heel soms hebben we daarna ook nog seks…

Gisteren arriveerde een koerier met het verzoek van Louis om naar Parijs te komen. Sinds vorig jaar is álles daar zo’n beetje anders geworden. Louis trouwde met de Spaanse prinses Maria Theresia, die nu zijn koningin is en even oud is als hij en ik. Verder overleed pas geleden ook Kardinaal Mazarin, waar hij veel van leerde maar die hem langzamerhand ook flink in de weg zat en dat was het moment waarop Louis de regering volledig overnam. Sindsdien woont hij in het Louvre omdat de regering daar zetelt, maar zodra Versailles ver genoeg klaar is verhuist hij de regering én zijn hof daar naar toe.

Het is vanaf ons Domaine een kleine anderhalf uur rijden naar het Louvre en eenmaal bij het paleis aangekomen laat ik de koetsier m’n rijtuigje naar de achterzijde mennen. Ik wil eerst even bij maman aangaan die sinds Louis hier is gaan wonen in het paleis een appartementje kreeg, ze wil nog steeds voor hem blíjven koken en dus is ze tijdelijk hier ingetrokken. Als we op het achterplein arriveren ben ik onder de indruk van de drukte die daar heerst, zóveel actie heb ik er nooit eerder gezien. Koeriers rijden af en aan met berichten uit en voor alle delen van het koninkrijk. Het was altijd al een ingewikkeld systeem van een soort permanente koeriersdiensten die ervoor zorgen dat ieder bericht binnen een etmaal arriveert, maar het lijkt erop dat Louis het nog verder heeft geperfectioneerd en uitgebreid.
En dan is er nog de drukte van alle leveranciers die in de dagelijkse behoeften van het hof voorzien.

Ik loop laverend tussen iedereen door naar de keuken en daar tref ik maman, zoals altijd te midden van een groepje koks met wie ze samen de lekkerste maaltijden voor Louis klaar maakt. We knuffelen elkaar, maman bespreekt nog snel even wat de koks verder kunnen doen en daarna zoeken we samen een rustig hoekje op. ‘Hoe gaat het, liefje?’ vraagt ze. Ik vertel dat het goed met me gaat, maar dat Louis me nu wil spreken. ‘Hmm, ma chère, dan weet ik al wel waar dat over gaat. Philip springt uit de band en Koningin Maria Theresia is doodongelukkig. Ik denk dat hij je nodig heeft.’ ‘Nou, maman,’ reageer ik nogal vinnig, ‘dat kan wel zo zijn, maar als hij Philip niet serieus gaat nemen doe ik ook niks voor hem, hoor.’

Maman kijkt me even aan en schudt dan zachtjes ‘nee’ met haar hoofd: ‘m’n lieve dochter, wij zijn bijna familie voor Louis, kijk eens hoe hij voor ons zorgt. Moet hij nu met ons ook al de strijd aangaan, net als met al die andere mensen hier die alleen voor hun eigen belang opkomen? Ga hem nou maar gewoon helpen, en kijk ondertussen wat je voor Philip kunt doen.’ Ik denk even na en besef dat maman gelijk heeft. Maar ik weet ook dat hij het niet voor niks gaat krijgen, hij moet echt zijn broer meer ruimte geven. Maman ziet dat ik mijn besluit heb genomen en daarna gaan we nog een uurtje gezellig samen zitten kletsen over van alles en nog wat. En steeds weer hengelt maman of ik al een amant, een geliefde heb. En ja, er is sinds een tijdje iemand die ik leuk vind maar ze gaat dat nog niet te horen krijgen…

Louis vraagt om hulp

Als we zijn uitgekletst laat maman via het interne berichtensysteem weten dat ik op verzoek van de koning ben gearriveerd en amper een kwartier later staat Louis zijn lijfbediende Msr. Bontemps voor mijn neus. ‘Comtesse Valérie, wat fijn u weer eens hier te zien’ zegt hij met een brede glimlach en maakt dan een révérence voor me. Ik ben óók blij hem te zien en in plaats van hem mijn hand te bieden voor een kus geef ik hem een omhelzing en ik zie aan zijn gezicht de verbazing maar ook de blijdschap die dat bij hem oproept. ‘Zijne majesteit zal het een genoegen vinden u te zien’ zegt hij terwijl we door lange gangen het paleis in wandelen. Regelmatig zie ik een bekende die even een praatje wil maken maar dat zit er niet in, Msr. Bontemps houdt het tempo er flink in.

In zijn appartement lopen we meteen door naar Louis zijn werkkamer die, zodra hij mij ziet, iedereen die er aanwezig is wegstuurt, alleen Msr. Bontemps blijft zoals altijd op de achtergrond aanwezig. ‘Ma chère Valérie’ zegt Louis, terwijl hij met uitgestoken armen op me afloopt. We knuffelen elkaar en ohw, wat voelt het meteen vertrouwt als hij me zo in zijn armen neemt. We blijven een minuutje of wat staan, onze lijven strak tegen elkaar aangedrukt, genieten dat we voor dit moment bij elkaar kunnen zijn.

Het haardvuur is aangestoken, dicht bij elkaar gaan we daar op een bank zitten en typisch zoals Louis is steekt hij meteen daarna van wal. ‘Ik heb je gevraagd te komen, Valérie, omdat het niet goed gaat met Maria Théresia. Ze is ontzettend somber en duwt iedereen van zich af. Wat ik je wil vragen is kennis te maken met haar en te proberen of je haar vriendin kunt worden. Ze is eenzaam en mist iemand die ze kan vertrouwen.’ Maman had dit goed voorzien, ik was dus voorbereid. Ik knik, ik wil dat graag doen voor Louis, maar vraag me wel af of hij het niet iets te simpel ziet. ‘Er zijn hier heel veel mensen, Louis, waarom sluit ze met hén geen vriendschappen?’
En dan legt louis uit dat de sfeer aan het hof vijandig is tegenover de koningin. ‘Ze is vanaf het begin behoorlijk arrogant geweest tegen veel hovelingen, en die hebben zich nu van haar afgekeerd. Ik heb het idee dat ze best een nieuwe start wil maken, maar niet goed weet hoe. S’il vous plaît ma chère, help haar er mee, dat zal me een groot plezier doen!’ Ik beloof dat.

‘Alors, Louis, ehm, hoe zeg ik dat..., ik wil je ook om een gunst vragen. Ik wil nu echt graag dat je iets voor Philip doet. Je moet hem snel iets zinvols te doen geven!’ Louis zucht eens diep: ‘ja, dat is dus mijn andere probleem, Valérie, hij maakt steeds gekkere bokkesprongen.’ Ik giechel even bij het beeld dat dat oproept, het klopt wel, Philip kan behoorlijk vreemd uit de hoek komen. ‘Logisch toch Louis, hij verveelt zich! Probeer hem nou te vertrouwen!’ ‘Ik weet het niet Valérie, omdat ik pas geboren ben toen mijn vader al oud was heeft hij zó’n last van zijn opdringerige broer gehad, hij is er volgens maman uiteindelijk heel onzeker en chagrijnig van geworden…’

‘Maar Louis, waarom zou Philip hetzelfde zijn als jullie oom, iedereen is toch anders? Nou ja, als je zo stug blijft doen gaat hij je misschien ook wel écht dwars zitten, maar geloof me, Philip wil echt geen koning worden. Zorg jij dus maar gauw voor een ‘Dauphin’ als opvolger, dan zijn Philip en jij van die dreiging af en kan je hem daarna de ruimte geven!’ Louis belooft dat hij er vanavond over zal nadenken en we spreken af elkaar morgenochtend weer te zien, dan heeft hij ook met de koningin gesproken.
We praten nog wat bij, maar als dan zijn volgende afspraak voor de deur staat knuffelen we elkaar als afscheid en vraag ik Msr. Bontemps me naar het appartement van Philip te begeleiden.

Philip en Philip

Vlak voordat we de hal van Louis zijn appartement uit lopen neemt Msr. Bontemps me bij mijn elleboog en begeleidt hij me naar een stil hoekje. ‘Madémoiselle Valérie, fijn dat u de koning wilt helpen, hij vertrouwt u volledig, en u bent daarin een van de weinige mensen hier. Probeer het tot een succes te maken want de koningin wil momenteel niets van hem weten en er moet echt spoedig een troonopvolger komen, u zei het zelf ook al.’ Ohw, de nood is dus echt hoog! ‘Dat beloof ik, Msr. Bontemps. Maar wilt u me dan helpen dat Philip iets nuttigs te doen krijgt? Of dat hij anders mag vertrekken naar Orléans?’ Msr. Bontemps knikt en vervolgens lopen we samen naar het appartement van Philip, aan de andere kant van het Louvre.

Als ik binnen gelaten word begeleidt een lakei me naar de slaapkamer van Philip waar hij me aankondigt als 'Monsieur, la Comtesse de Rocque-en-Court.' Philip zit met een andere jonge man op bed, allebei in vol ornaat gekleed, ze dragen schitterende kleding volgens de allerlaatste mode van het hof. Ze zitten tegen het hoofdeinde geleund met tussen hen in een blad met allerlei hapjes en een grote karaf wijn. Als Philip me ziet springt hij van het bed af terwijl hij roeptoetert ‘mèrde, Valy, kom híer, m’n favoriete oefenmeisje!’ En net als eerder vandaag van Louis krijg ik ook van hem een dikke knuffel, daarna tilt hij me op en draait hij zich met me in het rond. ‘Foei Philip, moet je nou iedereen laten weten wat wij samen uitspoken?’ gniffel ik. ‘Kom, stel me maar eens voor aan die mooie jongen.’

Hand in hand lopen we naar het bed en daar stelt Philip me voor aan een naamgenoot, Philip van Lotharingen, de Chevallier de Lorraine. ‘Maar je mag hem Lorraine noemen, hoor’ zegt Philip, ‘want anders komt iedereen met al dat ge-Philip maar in de war.’ Lorraine komt van het bed en maakt een diepe révérence voor me, kust mijn hand en zegt dan ‘Madémoiselle Valy, je bent oneindig veel mooier dat Philip me tot nu vertelde. Hij wilde je duidelijk voor zichzelf houden!’ Ik bloos er van, Lorraine is een onwijs mooie en charmante jongen, hij heeft een smal gezicht met sprekende bruine ogen en lange goudblond krullende haren. Eerlijk gezegd lijkt hij best op mij, vind ik, hoewel ik kleiner en tengerder ben en groene ogen heb.

‘Viens Valérie’ en Philip, die alweer op het bed is gaan zitten, klopt op het plekje naast hem. Ik klauter een beetje gehinderd door mijn kleding over hem heen en aan mijn andere zijde schuift dan weer Lorraine aan. Philip geeft ook mij een glas wijn en zo zitten we daar met ons drietjes naast elkaar, al snel voelt het alsof we nooit anders doen en kletsen we er genoeglijk op los…


Hierna komt er nog één deel over Louis en Valérie. En je weet het hè, ik lees graag je reactie!
Liefs, Zazie.