Zonnekoning Louis XIV en Valérie beleven samen hun eerste liefde, die alweer enkele jaren voorbij is. Ze zijn nu beiden 23 jaar en Louis heeft aan Valérie gevraagd hem te helpen om zijn neerslachtige koningin Maria-Theresia op te beuren. Dat belooft Valérie en op haar beurt vraagt zij Louis om zijn broer Philip zinnig werk te geven en hem niet meer zo te wantrouwen. Louis gaat er over nadenken, morgen zien ze elkaar weer.
Na hun gesprek is Valérie naar Philip gegaan, die met zijn vriend Chevallier Philip de Lorraine op bed met volop drank en hapjes zit te kletsen. En voor ze het beseft zit Valérie tussen hen in...


Onder heren

Nou, die twee jonge heren hebben het zich hier wel naar hun zin gemaakt. Open haard aan, lekkere hapjes, goede wijn en volgens mij snuiven ze ook een of ander poedertje. Maman vertelde me al dat dat uit de koloniën is komen overwaaien en dat het halve hof het nu gebruikt, je schijnt er heel opgewonden van te worden. Philip en Lorraine samen vormen een apart stel, ze maken aan de lopende band gekheid en de helft van de tijd weet ik niet of ze iets nou menen of me voor de gek houden. En iedere keer weer komt Philip erop terug dat hij het neuken met een meisje op mij heeft geleerd.

Nou ja, nadat we dus een tijdje maar wat heen hebben zitten kletsen over van alles en nog wat en waarbij het toch iedere keer wel om de seks draait, vertel ik Philip dat ik eerder vandaag een gesprek met Louis had. Op slag is hij serieus. ‘Praat me niet van Louis’, zucht hij, ‘ik ontloop hem tegenwoordig maar zoveel mogelijk want ik krijg toch geen voet aan de grond bij hem.’ ‘Weet je, Philip, jullie maman heeft hem het wantrouwen tegen jou met de paplepel ingegoten en ik weet ook niet of hij dat ooit nog kwijt raakt. Er lopen voortdurend mensen om hem heen die alleen maar aan hun eigen belang denken en hem proberen voor hun karretje te krijgen. Hij moet steeds zo op zijn hoede zijn, ik snap wel dat hij niet zo maar bijdraait.’

‘Ja, natuurlijk, neem hem ook nog maar in bescherming,’ moppert Philip, half lachend, niet echt boos dus. ‘En geloof me maar, ik zal hem echt nooit iets aan doen, hij blijft ten slotte mijn broer.’ Dat is lief en ik beloon hem met een kusje. ‘Maar ehm, denk je iets bij hem te bereiken?’ vraagt hij dan. Ik antwoord hem eerlijk dat ik het niet weet en dat ik morgen weer een afspraak met hem heb, dan weet ik meer.

‘Kan ik vannacht dus hier bij jou slapen?’ vraag ik Philip. ‘Jazeker, oefenmeisje, zoals je ziet is er genoeg plek hier tussen Lorraine en mij’ grijnst Philip, ineens weer helemaal op de sekstoer. ‘Hmm, ik had eigenlijk een bed voor mezelf in gedachten. Nou, vooruit dan, als je maar van me af blijft’ grinnik ik. En genoeglijk kletsen we verder, volop genietend van de drank en het lekkere eten. Op een gegeven moment neem ik zelfs een klein snufje van het poedertje dat Lorraine me aanbiedt, die vol zit met hysterische verhalen over allerlei hovelingen die stiekem ook van de herenliefde zijn. En ergens halverwege zo’n verhaal moet ik in slaap gevallen zijn…

Oefenen

Ik word wakker omdat ik moet plassen. Ik ben nog steeds aardig aangeschoten van de wijn en het poedertje heeft duidelijk ook wat gedaan, ik heb een vreemd opgewonden gevoel in mijn lichaam. Voorzichtig kruip ik via het voeteneinde tussen Lorraine en Philip uit, maar Lorraine wordt toch wakker, hij mompelt: ‘wat ga je doen, Valy?’ ‘Ehm, even plassen, waar vind ik de stoel?’ ‘Daar in de hoek’ en Lorraine staat dan op, om zich uit te kleden. Zonder er bij na te denken doe ik dat ook, handiger ook als ik op de stoel moet, maar zie dan dat Lorraine me behoorlijk opgewonden staat te bekijken, hij is inmiddels bloot en zijn queue staat stevig voor hem uit. Ik moet er van giechelen, ik heb geen idee waar dit vandaan komt, het kan me vreemd genoeg ook niet zoveel schelen dat hij me zo uitgekleed ziet.

Een gemak-stoel in de hoek van de kamer vind ik nou weer echt iets voor mannen, luie varkens zijn het. Als ik mijn behoefte heb gedaan klauter ik met alleen nog een dun onderhemdje aan weer in bed en komt Lorraine weer naast me liggen. Hij draait zich naar me toe, legt brutaal zijn hand op mijn dij, net onder de zoom van mijn hemdje en schuift het al strelend omhoog. Even neemt hij mijn gleufje vol in zijn hand en vervolgt dan zijn weg naar boven, tot bij ‘mes petites’, die hij een voor een betast en zachtjes kneedt. Ik snap niet dat ik het goed vind maar op een of andere manier ben ik zo razend opgewonden dat ik geloof ik álles wel goed vind.

‘Valy’ fluister Lorraine dan, ‘mag ik ook eens op jou oefenen?’ En om zijn vraag een beetje kracht bij te zetten knijpt hij in allebei mijn tepels, waardoor er idioot heftig een bliksemflits door me heen lijkt te schieten, zo van mijn tepels naar mijn gleufje. Er is geen enkele andere optie, ik doe mijn benen uit elkaar en trek Lorraine op me. Voorzichtig, om Philip niet wakker te maken die nog steeds helemaal aangekleed op het dek ligt te slapen, helpt Lorraine me mijn hemd uit te doen. Daarna pak ik tussen onze buiken door zijn paal vast, leidt hem naar mijn gleufje en met één beweging glijdt Lorraine in me. Ik hoor hoe hij zachtjes kreunt, of ben ik het zelf? Dit is zó anders dan anders, het voelt alsof ik alleen maar één groot glijbuisje ben, waarin Lorraine nu zijn weg zoekt.

‘Ohw, je voelt lekker Valéry, zo anders dan wat ik van een vrouw had verwacht.’ En langzaam en als het ware verkennend glijdt hij in me op en neer, ik voel aan alles dat hij geniet en tegelijk ook aan mij denkt. ‘Doet het pijn Valy?’ vraagt hij dan. ‘Mais non, hoezo?’ ‘Je bent zo stil?’ Ik ben inderdaad stil, ik probeer te begrijpen wat me overkomt, wat er in mijn lijf gebeurt en waarom ik deze jongen zo maar toesta in me te komen. Als antwoord trek ik Lorraine stevig tegen me aan en dat maakt dat hij vrijer in me begint te bewegen. ‘Lekker! Toe maar Lorraine,’ fluister ik, ‘mijn lijf is niet van suiker.’ Ik voel aan zijn trillende buikspieren dat hij grinnikt en dan gaan alle remmen bij hem los.

Terwijl onze lichamen samen hun weg zoeken en vinden kijkt hij me aan en geeft me dan zo’n ontzettend opwindende zoen. Ik doe als reactie mijn lippen van elkaar en onze tongen hebben het direct intens naar hun zin, ze kronkelen om elkaar, maken dansjes met elkaar en voeren schijngevechtjes op alsof ze nooit anders hebben gedaan. En misschien wel omdat Lorraine me inmiddels zowel tussen mijn benen als in mond zowat plundert en alles uit me haalt wat er in me zit, kom ik klaar zoals me niet vaak is overkomen. Het voelt alsof ik uit elkaar val in wel duizend stukjes en alsof ieder stukje ondertussen ijverig doorgaat met een eigen extase.

Ik klem mijn benen om Lorraine’s heupen, wil hem zo die mogelijk in me hebben terwijl we ondertussen nog steeds heftig doortongen. Dan maakt Lorraine zich los van mijn mond, leunt op zijn armen om me aan te kunnen kijken en beukt zich dan steeds weer diep mijn lijf in alsof hij zijn paal liefst in mijn mond wil laten uitkomen. Ik kreun, ik gil zachtjes, ik vergeet echt alles om me heen, ik klauw mijn handen in de lange afhangende blonde krullen van Lorraine, ruk er aan, trek hem weer naar me toe, dat, terwijl hij zijn paal keer op keer diep in me drijft en me daarbinnen totaal in bezit neemt. En exact op het moment dat ik me nog maar amper bewust ben dat ik besta voel ik hoe Lorraine zijn zaad in me schiet, hoe hij me vult, alsof hij me zo verkoelt.

‘Mèrde, wat spoken júllie nou uit’ hoor ik dan naast me, en dat brengt me in één keer weer terug in de werkelijkheid. Philip is wakker geworden van onze vrijpartij en leunt nu op zijn rechterelleboog, zijn hand onder zijn hoofd, terwijl hij ons bekijkt. Met spotlichtjes in zijn ogen, zie ik: ‘zo zeg, comtesse Valy, wat ben jíj slecht zeg. Amper slaap ik of je verleidt mijn vriendje.’ Datzelfde vriendje komt ondertussen net op me tot rust en bedekt me onder zijn nog zwoegende borstkas. Ik kijk Philip een beetje vertroebeld aan en mompel ‘excusez moi, mon chère. Wil je ook?’

Dubbelspel

Zei ik dit nou echt? Lorraine rolt zich van schrik al van me af. Ik zie aan Philip dat hij zijn oren ook amper kan geloven, maar dan springt hij van het bed en kleedt hij zich binnen de kortste keren uit, doet snel een plas en schuift zich dan weer naast me. Maar eigenlijk ben ik al wel heel moe: ‘alors Philip, jij moet wel al het werk doen hoor.’ Philip ligt op zijn zij naar me toe, drukt zich tegen me aan, trekt mijn linkerbeen over zijn heupen en schuift zijn paal mijn gleufje binnen. Dit is héél lekker, bijna slapend lig ik op mijn rug terwijl Philip me van binnen verwend en al mijn lekkere plekjes daarbinnen opnieuw op laat bloeien.

Als ik mijn gezicht naar hem toedraai zie ik hoe hij me intens bekijkt terwijl hij zich in me uitslooft, de glinsteringetjes in zijn prachtige donkerbruine ogen lijken door het lichtschijnsel van de open haard wel kleine vlammetjes te zijn. Mijn hart loopt helemaal vol voor deze jongen, ik ken hem al zo lang en hij heeft het zo moeilijk gehad in zijn jeugd, liefst wil ik hem bij alles helpen waar ik maar kan. Inmiddels is Lorraine ook weer bij zijn positieven gekomen en heeft zich ook naar me toegedraaid. Hij neemt nu mijn andere been over zijn heupen en zo lig ik wijd open met mijn benen over de heupen van deze twee mooie jonge mannen, die me allebei verwennen. Steeds weer streelt Lorraine eerst mijn gezicht en daalt hij daarna via mes petites over mijn buik af naar mijn gleufje, waar hij Philip zijn que verwent terwijl die keer op keer in en uit me glijdt.

‘Ehm Philip, hoe lang dat je dit vol te houden? Ik wil ook wel weer’ zegt Lorraine met een grijnslach tegen zijn vriend. ‘Nou kom maar hoor, mon amour’ en meteen trekt Philip zich uit me terug en schuift Lorraine zich binnen de kortste keren diep in me. Snel loopt Philip om het bed heen, schuift zich dan achter Lorraine en amper een paar tellen later hoor ik Lorraine stevig kreunen en voel ik via zijn stoten in mij hoe hij op zijn beurt door Philip wordt belaagd. Nou, maak ik dit ook eens mee en eigenlijk vind ik het wel best zolang Lorraine zich maar niet teveel laat afleiden.

En gelukkig laat Lorraine zich niet dat niet overkomen, hij beukt ijverig in me door, op het ritme waarop Philip hem belaagt. Ondertussen bewerkt hij stevig mijn tietjes, best wel pijnlijk: ‘s’il vous plaît, Lorraine, laat je ze wel zitten? Het lijkt wel of ze in brand staan!’ Lorraine grinnikt maar wordt er niet minder ruw om, hij wrijft stevig over mijn buik, bewerkt daarna heftig met een vinger het knopje boven mijn glijbuisje maar keert toch steeds snel weer terug naar mes petites, die hij dan weer stevig bewerkt en bijna tot moes knijpt.

Dit gaat zo best wel lang door, tot ik voor de tweede keer deze avond beleef hoe alles in mijn lichaam in één grote extase mee begint te doen en me bijna optilt, ik ben me amper nog bewust waar ik ben, alsof ik ineens in een totaal andere sfeer ben terecht gekomen. Ik hoor iemand gillen en besef pas seconden later dat ik dat zelf ben, ik kijk Lorraine onafgebroken aan in zijn mooie lichtbruine ogen. Als ik op mijn hoogtepunt kom kust hij me en voegen we een heftige tongzoen toe aan alles wat er al met ons gebeurt. Achter Lorraine hoor ik Philip ook volop kreunen en niet veel later heb ik het gevoel alsof we alle drie tegelijk onze extase beleven.

Werk voor Philip

De volgende morgen als ik net wat begin te ontwaken, wandelt er onaangekondigd een lakei de kamer in, hij zet een blad met allerlei voedsel op een kleine tafel en doet vervolgens genadeloos de gordijnen open, een zee van licht valt binnen. Het moet een fraai gezicht zijn, drie blote mensen op het bed, met een verfrommeld linnen laken over ons heen dat nog wel íets bedekt maar toch ook veel onbedekt laat. De lakei vertrekt geen spier, maakt een kleine buiging voor mij en zegt: ‘comtesse, over een uur komt Msr. Bontemps u halen voor het onderhoud met zijne majesteit.’ Weer maakt hij een buiging en weg is hij. ‘Typisch Louis weer’ bromt Philip die inmiddels ook wakker is, ‘alles en iedereen moet altijd maar naar zijn pijpen dansen.’ Tja, je bent koning of je bent het niet, denk ik dan maar…

Gelukkig merk ik al snel dat ik weer aardig nuchter ben. Lorraine, Philip en ik knuffelen elkaar nog wat en dan sta ik op. Aan het bidet fris ik me op, kam mijn haren en steek ze op. Aan mijn gezicht doe ik nooit veel, doordat ik roodblond haar heb, heb ik een witte teint en samen met mijn groene ogen vind ik dat ik er prima uitzie. Ik breng een dun zwart randje aan om mijn ogen en hier moet Louis het mee doen. Philip en Lorraine liggen mijn bezigheden nog in hun glorievolle blootje op bed wat te bekijken en ik denk dat ik er niet ver naast zit als die twee zo meteen nog even op elkaar aanvallen. Ik geef ze allebei een kus en zeg dan nog tegen Philip: ‘mon cher, ik ga er vanuit dat Louis nu met iets zinvols komt voor je. Laat je nog wat van je horen?’ Philip knikt en met een innige omhelzing neem ik afscheid.

In de salon wacht Msr. Bontemps al op me en samen wandelen we naar Louis zijn werkkamer. Net als gisteren gebaart Louis me naast hem te komen zitten en hij vraagt me waar ik afgelopen nacht sliep. Eerlijk duurt het langst zegt maman altijd, dus ik vertel dat ik tussen Lorraine en Philip heb gelegen. En echt, ik zie een beetje koninklijke jaloezie bij Louis! ‘Hmm’ bromt hij, ‘dat zal dan wel een nachtje zijn geweest’ en ik kan er niks aan doen, hij maakt me er door aan het lachen. Omdat hij volgens mij geen antwoord verwacht geef ik hem als reactie een dikke kus op zijn wang.

Dan vertelt Louis me dat hij Philip gaat vragen om voor het hof een reglement op te stellen. ‘Iedereen doet hier maar wat en nu er steeds meer mensen intrekken wordt het tijd om eens wat orde te brengen in de chaos, zeker als we straks verhuizen naar Versailles. ‘Fijn Louis, dat is een mooi begin,’ reageer ik. Vervolgens vertelt hij dat de koningin bereid is kennis met me te maken, ze verwacht me zo meteen. ‘Bien Louis, ik ga naar haar toe. Ik heb nog even nagedacht hoe ik haar het beste kan helpen en volgens mij moet ze hier gewoon een paar weken weg. Als ze instemt ontvang ik haar graag in ons Domaine.’

Louis knikt instemmend, en dan geeft hij aan dat hij helaas alweer een andere afspraak heeft, zijn bouwmeester staat al te wachten. ‘We gaan het moeras ‘des Champs Elysées’ achter het Louvre-park droog leggen, er komt een boulevard om al dat koets-verkeer beter te kunnen afwikkelen’ vertelt hij me nog snel even, trots. ‘Nooit een saai moment bij jou, mon chèr’ zeg ik liefkozend tegen hem. We nemen afscheid met een omhelzing en dan brengt Msr. Bontemps me naar de koningin.

Maria-Theresia’s verdriet

Ik heb Maria-Theresia, die even oud is als ik, nog nooit ontmoet en het valt me direct op dat ze er terneergeslagen en bleek uitziet. Echt een schoonheid is ze niet maar toch heeft ze wel een lief gezicht, breekbaar bijna. Ik maak een révérence voor haar en besluit dan meteen maar door te pakken. ‘Madame, ik zou u graag onder vier ogen spreken, kan dat?’ Ze kijkt mij een beetje verbaasd en ook geïrriteerd aan, alsof ik zwaar buiten mijn boekje ga. Misschien is dat ook wel zo, maar het moet echt even en dus doe ik maar of mijn neus bloedt en wacht het rustig af. Na minuut of wat volgt er een diepe zucht en dan stuurt Maria-Theresia iedereen weg.

Ongevraagd ga ik naast haar zitten en vertel haar als eerste dat Louis en ik samen zijn opgegroeid. Dat we als tieners een korte liefdesrelatie hadden maar nu alleen maar goede vrienden zijn. ‘En madame, Louis maakt zich zorgen om u en heeft zoals u weet mij gevraagd om u terzijde te gaan staan.’ Maria-Theresia heeft het hele verhaal zwijgend aangehoord en dan is haar eerste reactie dat Louis nu wel mooi weer kan spelen maar dat ze zo verdrietig is omdat ze ziet dat hij met allerlei vrouwen aanpapt. ‘Ik begrijp dat dat moeilijk is voor u, madame, maar ik ben bang dat u daar toch mee zult moeten leven, zo is hij nou eenmaal. Het zou goed zijn als u samen snel een troonopvolger krijgt, dan heeft ook u daarna uw eigen leven terug.’

Maria-Theresia barst in tranen uit en voorzichtig sla ik een arm om haar heen. ‘Ik mis mijn thuis zo en hier is iedereen alleen maar onaardig tegen me’ snikt ze. Ik laat haar betijen en zeg dan: ‘weet u, ik heb op anderhalf uur rijden van hier een klein Domaine. Zou het u wat lijken om enkele weken bij mij door te brengen? We kunnen dan samen wandelen, wat praten, spelletjes doen, zonder alle drukte van het hof om u heen. Ik denk dat de rust u goed zal doen.’ Ik zie dat mijn voorstel haar wel aanstaat en uiteindelijk spreken we af dat ze morgen naar me toe komt. ‘En, madame, komt u s’il vous plaît in klein gezelschap, liefst alleen met uw kamenier en beperkte bagage.’ Met die afspraak gaan we uit elkaar.

Maria-Theresia is inmiddels al ruim een week hier en het is wonderbaarlijk zoals ze is opgeknapt. We beginnen iedere dag met samen een lange wandeling te maken en enkele keren zijn we ook al een ritje te paard gaan maken in de wat verdere omgeving. Ze lacht weer, heeft blosjes op haar wangen en inmiddels zijn we behoorlijk bevriend geraakt. Bijna iedere keer ook komen we ergens op mijn grondgebied wel mijn rentmeester Jean-Luc tegen, en op een gegeven moment vraagt Maria-Theresia me met een lachje of hij soms een oogje op me heeft. Ik kan er niks aan doen, ik bloos er ontzettend van en dan schiet Maria-Theresia in een hartelijk lach: ‘ah, Valérie, ik heb je betrapt. Jij hebt ook een oogje op hem.’ Dat heeft ze dus goed gezien.

Het gaat steeds beter met Maria-Theresia en zonder haar medeweten heb ik Louis een briefje heb gestuurd dat zijn koningin het goed maakt. Verder heb ik gesuggereerd dat het misschien verstandig is om ook enkele dagen te komen en dan net als zijn echtgenote graag ‘incognito’. En zowaar, de volgende dag al arriveert Louis, met alleen Msr. Bontemps en enkele musketiers als gezelschap, allen te paard, gevolgd door zijn bagagewagen.
Eerst is de koningin niet echt aangenaam verrast om Louis te zien maar nadat hij daarna de hele middag met haar heeft doorgebracht is die avond de lucht tussen het stel al aardig opgeklaard. Ik neem Louis vlak voor het diner even apart en zeg ‘let je verder goed op wat je doet, Louis? Als je nu haar vertrouwen weet vast te houden komt het misschien toch weer goed tussen jullie. ‘Zo ken ik je weer, ma chère Valérie, met dat opgeheven vingertje van je. Maar je hebt gelijk, als je het goed vind blijf ik ook wat dagen hier en trek ik zoveel mogelijk op met Maria-Theresia.’

Rentmeesterschap

Ik ben blij, de missie van Louis en mij lijkt geslaagd, ik laat ze nu verder zoveel mogelijk met rust en richt me weer op mijn eigen situatie. Hoewel we nog steeds mooi weer hebben is het al herfst en het landgoed heeft mijn aandacht nodig. En dat geldt ook voor mijn rentmeester, Maria-Theresia zag het namelijk goed dat Jean-Luc en ik een oogje op elkaar hebben. Tot nu toe kwam er niks van, maar van Louis leerde ik dat je nooit te lang moet wachten om een situatie naar je eigen hand te zetten.

Jean-Luc werkt sinds enkele maanden voor mij, hij is me aangeraden door de opper-intendant van het Louvre. Regelmatig studeren er begaafde jonge mannen af aan de Sorbonne en velen van hen gaan het liefst voor de adel werken. Jean-Luc weet alles van het economisch beheer van een landgoed en hoe het rendement daarvan de vermeerderen. De afgelopen weken heeft hij op mijn verzoek hard gewerkt om alle bronnen van inkomsten in beeld te brengen, waarvan de belangrijkste de bosbouw en de landbouw zijn. Ook wilde ik weten hoe de gebouwen zoals het woongebouw voor mijn bedienden, de boerderijen, opslagruimtes, stallen, koetshuizen en ons Domaine zelf er bij staan en wat er nodig is aan onderhoud.

Gisteren liet Jean-Luc me weten een compleet beeld te hebben en vanmiddag gaan we samen te paard het hele Domaine rond, om de bosbouw te bekijken en met pachters van de landerijen te bepalen welke gewassen er volgend jaar zullen worden ingezaaid. Tegelijk kunnen we ook de staat van de pachtboerderijen met hen bespreken. Ik wil zelf goed kunnen leven maar wat mij betreft geldt dat ook voor de mensen die voor mij werken, ik wil dat ze fatsoenlijk wonen en genoeg kunnen verdienen om zonder al te veel zorgen hun leven te kunnen leiden.

We hebben flink doorgewerkt en aan het slot van de middag, als we net langs zijn woning aan het begin van de oprijlaan van het Domaine rijden, stelt Jean-Luc voor om samen in zijn tuin een glas wijn te drinken. ‘Mijn huishoudster is een middag weg en dat geeft ons de ruimte’ voegt hij er aan toe. Dat komt goed uit, ik heb dorst en de paarden kunnen ook wel wat water en daarna wat rust gebruiken, liefst buiten het zichtveld van Louis en Maria-Theresia die ongetwijfeld best nieuwsgierig zijn wat ik allemaal uitspook.

Jean-Luc legt in zijn boomgaard een kleed uit, haalt binnen de wijn en wat hapjes en terwijl hij op en neer wandelt kan ik hem rustig bekijken. Ik vind hem leuk en hij is echt een mooie man, ruim een jaar ouder dan ik, met lange blonde haren en blauwe ogen. En ondanks zijn kleren zie ik toch echt wel dat hij een mooi gespierd lichaam heeft, de aanblik ervan bezorgt me nu al kriebels in mijn buik.

Als hij dichterbij komt wend ik mijn ogen niet af, ik wil dat hij ziet dat hij me interesseert. We maken het ons gemakkelijk en na enkele glazen heerlijke wijn en het nuttigen van de hapjes gaan we even op onze rug uit liggen puffen. De lucht is strak blauw, om ons heen is er allerlei geluid van dieren en van ritselende en soms al vallende bladeren, al snel soezel ik wat weg. Net voordat ik in slaap val realiseer ik me met een schokje dat ik eigenlijk nu met Jean-Luc over mijn gevoel voor hem had willen praten. Als het aan hem ligt gebeurt er geloof ik niks en dat maakt me weer klaarwakker. Ik draai me op mijn zij naar hem toe en zie hoe hij met een grassprietje in zijn mond wat voor zich uit ligt te staren.

‘Ehm… Jean-Luc?’ Hij draait zijn gezicht naar me toe. ‘Ik ben blij met de besluiten die we vandaag voor het landgoed hebben genomen. Voor zover ik het kan bekijken wordt het zo nóg renderender. Wat vind jij?’ Jean-Luc blijft me aankijken, en knikt dan. ‘Zeker madame, u heeft een prachtig Domaine…’ En dan zie ik hoe hij kleurt als hij doorgaat: ‘en neemt u mij niet kwalijk, maar ú bent ook prachtig, u bent er de bekroning van.’ Ohw, dit is te mooi om waar te zijn, hij is me nét voor. Als antwoord buig ik me naar hem toe en geef hem een zacht kusje op zijn lippen.

‘Ik vind jou ook prachtig, en ik zou het fijn vinden als je me Valérie noemt.’ Nu neemt Jean-Luc het initiatief tot een kus en dan vergeten we eigenlijk al snel alles om ons heen. Op de een of andere manier lukt het ons al kussend en elkaars lichaam verkennend om ons uit te kleden. Als we uiteindelijk helemaal bloot tegen elkaar aan liggen voel ik al snel hoe Jean-Luc mij over mijn hele lichaam zoentjes geeft en uiteindelijk ook bij mijn gleufje aankomt, Hij laat zijn tong tussen de lipjes ervan op en neer gaan en steeds weer raakt hij het knopje bovenaan, na een tijdje windt het me zo op, dat ik steeds weer mijn onderlijf wat optil en tegen hem aanduw.

Als hij zich uiteindelijk in me schuift voelt het zoals altijd alsof ik nu pas écht thuis ben in mijn lichaam, alsof het nu pas compleet is. Ik maak me zo open mogelijk voor hem zodat hij diep in me kan komen. Als zijn queue uiteindelijk helemaal in me is houdt Jean-Luc zich stil in me en komt hij iets omhoog om me aan te kunnen kijken. Dan krijg ik overal kusjes op mijn gezicht, mijn ogen, mijn neus, mijn wangen, geen plekje slaat hij over. ‘Al op de eerste dag dat ik voor je kwam werken ben ik verliefd op je’ bekent hij dan. ‘Je bent een gravin en ook nog eens mijn werkgever, ik durfde eigenlijk niks te laten merken, maar na een tijdje zag ik toch wel dat je ook steeds vaker naar me keek als ik in de buurt was. Ik vind je écht heel lief, Valérie.’

Ik geef hem een kus en voor we het beseffen komen we in een eindeloze tongzoen terecht terwijl Jean-Luc ondertussen zijn paal met kleine stukjes in me op en neer beweegt, waardoor al snel mijn onderlijf in brand staat. Jean-Luc lijkt het te voelen want op een gegeven moment maakt hij zijn mond los van de mijne en kijkt hij me weer intens aan waardoor zijn blauwe ogen wel een soort van diepe watertjes lijken. En dan begint hij steviger in me te bewegen, iedere keer weer trekt hij zich bijna terug uit mijn buisje waardoor ik een soort van in paniek raak dat hij me verlaat maar steeds weer komt hij gelukkig hard en dwingend terug in me.

Uiteindelijk lijkt het een soort gevecht dat we voeren, Jean-Luc die zijn paal keer op keer in me beukt terwijl ik hem, mijn benen om zijn heupen geslagen, met mijn hakken aanspoor. Alles in me doet mee, het lijkt wel alsof ieder plekje in me keer op keer in contact wil komen met die heerlijke paal en uiteindelijk maakt het mijn extase compleet. Met alles in me klamp ik me aan Jean-Luc vast terwijl hij ervoor zorgt dat ik dat heerlijke gevoel eindeloos kan rekken, hij blijft maar in me bewegen.
Als we na een tijdje hijgend tot rust komen besef ik dat in deze man misschien wel mijn maatje heb gevonden. Ik koester het contact tussen onze lichamen en wil het zo lang mogelijk vast houden…


Hier eindigt mijn verhaal over Louis, de Zonnekoning van Frankrijk en over zijn jeugdliefde Valérie.
Wat ik geprobeerd heb te beschrijven is dat louis net zoals jij en ik maar gewoon een mens was en `net als iedereen zijn sterke én zijn zwakke kanten had. Toch is hij bij leven al uitgegroeid tot een legendarische koning, een van de grootste van Europa. Omdat hij wist wat hij wilde en daar altijd vol voor ging. Al snel kregen Louis en Maria-Theresia hun eerste zoon.

En wat Valérie betreft, uit niet-officiële documenten uit die tijd is gebleken dat Louis opgroeide met een meisje, een dochtertje van een personeelslid, waar hij zijn eerste liefde mee beleefde en waarmee hij daarna altijd goed bevriend bleef. Zij heeft hem overleefd en in veel familiekwesties was zij zijn steun en toeverlaat, hij vertrouwde haar volledig.

De broer van Louis, Philip, heeft succesvol de etiquette en het protocol voor het hof van Versailles uitgewerkt en ook ingevoerd, het gaf eerst nogal wat gemor maar na een tijdje hield iedereen zich er prima aan. Nog weer later heeft hij eenmalig voor Louis een grote veldslag mogen aanvoeren en dat deed hij zo slim en met zo veel succes dat Louis opnieuw wantrouwig werd. Zijn argwaan tegen de mogelijke broederlijke rivaliteit van Philip kreeg weer de overhand, waarna er geen opdrachten meer kwamen voor Philip…


Ik hoop dat je hebt genoten van deze (bijna) waar gebeurde story. Laat het me weten, ik lees graag je reactie!
Liefs, Zazie