Kevin, direkteur van een basisschool, keek de kring van leerkrachten rond die, gezellig keuvelend, wachtten tot hij de vergadering zou gaan beginnen. Zijn blik rustte net iets langer op Isabeau. Zij was de laatste die het team was komen versterken. Zij werkte nu 7 maanden op school en stond voor een lagere groep. Isabeau keek hem aan. Een blik van verstandhouding. Kevin en Isabeau deelden een geheim

Isabeau was een aantrekkelijke vrouw. Kevin zag haar graag. Bjna altijd droeg ze een lange broek met een truitje of blouse erboven. Ze had grote borsten. Iets wat Kevin wel kon waarderen. Haar hobby was het schrijven van verhalen. Kinderverhalen, die ze dan in de klas vertelden, maar ook, wat zij noemde, romantische verhalen. Dat deed ze ’s avonds. Dan had ze de meeste inspiratie, vertelde ze. Kevin schreef ook verhalen en publiceerden ze.

Op een dag, tijdens een van hun gesprekken, kwam het onderwerp ter sprake. Het gesprek dat plaatsvond in het klaslokaal van Isabeau was heel relaxed. Vriendschappelijk bijna. In dat gesprek versprak Kevin zich. Hij vertelde namelijk dat hij zelf ook verhalen schreef. Het was eruit voor hij er erg in had. Kevin wilde gewoon niet dat zijn collega’s daarvan wisten.
“O ja,” reageerde Isabeau enthousiast, “dat wist ik niet. Goh, wat leuk. Wat voor verhalen schrijf jij dan?”
“Liefdesverhalen!” antwoordde Kevin.
“Liefdesverhalen?” herhaalde Isabeau en ze trok daarbij haar wenkbrauwen omhoog.
“Nou ja, een soort van liefdesverhalen.”
“Een soort van? Wat bedoel je?
“Nou ja, om het maar meteen te zeggen: het zijn erotische liefdesverhalen. Maar ik heb liever niet dat je daar over praat. Ik wil niet dat dat dat bekend wordt.”
“Nee, beloof ik je, maar, goh, wat leuk! Erotische liefdesverhalen!” Ze keek hem openhartig aan.
“Waar denk je aan?” vroeg Kevin.
“Ik vroeg me af of ik niet eens een verhaal van jou kan lezen.”
“Ja, waarom niet?” Het leek hem in dit stadium nog niet het juiste moment om haar de naam van de site waar hij voor schrijft te geven. “Als je me je emailadres geef, stuur ik je vanavond wel een verhaal. Maar op één voorwaarde. Namelijk dat jij mij ook één van je verhalen stuurt.”
Ze spraken nog een tijdje, maar niet meer over dit onderwerp. Het ging over het werk in de klas. Voor het weggaan zei Kevin nogmaals: “Alsjeblieft Isabeau, praat er met niemand over. Ik hou werk en privé strikt gescheiden.”
Opnieuw beloofde Isabeau dat ze dat echt niet zal doen. Op het moment dat Kevin de klasdeur wilde openen om weg te gaan, hoorde hij Isabeau zeggen. “Kevin! Voor mij geldt hetzelfde. Iedereen mag weten dat ik kinderverhalen schrijf, maar mijn romantische verhalen hou ik liever voor mezelf.” Toen lachten ze naar elkaar. Een lach van begrip.

Zodra Kevin thuis was, stuurde hij haar een verhaal. Niet al te erotisch. Na ruim een uur mailde ze hem terug: Wat een lekker verhaal. Ik werd er zelfs een beetje opgewonden van. Hihi. Dank je wel. In de bijlage vind je een verhaal van mij. Het gaat over drie vriendinnen die op vakantie zijn. Ze sloot haar email af met: Groetjes, Isa.
Kevin begon direct te lezen. Het was een verhaal van drie vriendinnen die het leuk vonden om zo bloot mogelijk rond te lopen. Hij las over opwaaiende jurken en rokken en openvallende badjassen. Ondergoed droegen ze dan niet. Twee van de drie vriendinnen waren lesbisch. De derde bi-seksueel. Isabeau beschreef hun vrijpartijen.
Het viel hem direct op dat Isabeau veel softer de liefdesscenes beschreef dan hij deed. Desondanks was het een heerlijk verhaal en hij mailde haar dat.
De volgende dag kwam Isabeau even naar zijn kantoor. Ze zag er zoals altijd geweldig uit. Natuurlijk de lange broek en vandaag dan een blouse. Toen zij voor zijn bureau stond kon hij het niet nalaten even naar haar borsten te kijken. Het was maar kort, maar Isabeau merkte het op. Ze zei: “Dank je voor je compliment gisterenavond, maar wat ik je vragen wil: heb je vanavond tijd om mij nog een verhaal van je te sturen?”
“Ja hoor, geen probleem.”
“Heb je ook een verhaal met iets meer...eh...erotiek erin?”
Kevin lachte. “Heb ik. Stuur ik je zodra ik thuis ben. En stuur jij mij dan ook een verhaal met ook iets meer erotiek?”
Ze lachten. Daarop ging Isabeau terug naar de klas.

’s Avonds stuurde Kevin een verhaal met meer erotiek erin. Niet zozeer in de aktie maar in de dialoog. Oftewel een verhaal met wat geile praat. Al na 20 minuten kwam haar antwoord. Blijkbaar zat ze er op te wachten! “Wat een heerlijk geil verhaal, Kev, je moest eens weten hoe opgewonden ik me nu voel.” Kevin moest er eigenlijk wel lachen. Lachen om het feit dat zij hem Kev noemde. Een paar minuten later kwam er een verhaal van haar binnen. Kevin vond het beter dat het verhaal dat hij gisterenavond kreeg. En ook hier zat wat dialoog in. Hij gaf haar zijn mening. En daar bleef het bij.

Het was een week later dat Kevin weer met haar sprak in haar klaslokaal. Hij had op een idee lopen broeden en vertelde het Isabeau. Hij zei: “Isabeau, wat vind je ervan als wij een kettingverhaal schrijven?”
“Een kettingverhaal? Wat is dat?”
“Nou...ik schrijf iets en stuur het naar jou. Jij gaat ermee verder en jij stuurt het dan weer naar mij. En dan is het mijn beurt. Proberen we?”
Isabeau moest even nadenken. “Ja, laten we het proberen. Maar jij moet beginnen!”
Kevin lachte. “Goed, heb je tijd vanavond?”
“Ja hoor.”
“OK dan. Ik stuur je om 9 uur een stukje verhaal. Dan schrijf jij mij terug. We doen het een paar keer. En dan gaan we een andere keer verder.”

Die avond stuurde Kevin eerst een gewone mail. Hij vertelde Isabeau dat het verhaal nog geen titel heeft, maar dat komt wel. Het verhaal gaat over een vrouw in een luxe nachtclub. Ze is er alleen en zit aan de bar. Ze is heel verleidelijk gekleed. Dan komt een man binnen. En zij vindt hem heel aantrekkelijk. En dan zien wel wel Isabeau - of zal ik je Isa noemen? – hoe het verder gaat.
Haar email kwam al naar een paar minuten binnen. Ja, noem me maar Isa, Kev! Dat klinkt wat vertrouwelijker. Kom maar op met je stukje!”

(Kevins gedeelte:)
Het was al wat later toen Paul de nachtclub binnenkwam. Zoals altijd werd hij met alle mogelijke égards begroet. Logisch, want hij was de eigenaar. Normaal liep hij na iedereen begroet te hebben, door naar zijn kantoor. Maar dit keer was het anders. Zij viel hem direct op, de dame aan de bar. Hij zag haar van opzij. Wild kastanjebruin haar om een egaal gezicht. Volle lippen. Een ketting om haar hals. Ze droeg een jurk met een diepe decolleté, die tot halverwege haar dijbenen kwam. Ze nipte van haar cocktail. Wat een verschijning. Zo verleidelijk. Zo op en top vrouw. Hij had haar hier nooit eerder gezien. Paul besloot aan een tafeltje te gaan zitten om haar te kunnen observeren. Maar hij koos het tafeltje wel zo dat ze hem via de spiegel boven de bar kon zien.

Kevin emailde het stukje naar Isabeau en wachtte af. Het duurde even voor haar stukje terug kwam.

(Isabeau’s gedeelte:)
Nicolette aan de bar had hem niet binnen zien komen. Ze keek haar ogen uit. Zo’n prachtige nachtclub en zo chique. Ze was alleen gekomen. Haar man had het, zoals gewoonlijk, weer druk. “Business, business, business, Nicolette. Ik heb geen tijd. Ga jij maar en neem een vriendin mee. Wel zo gezellig voor je.” Maar Nicolette nam geen vriendin mee. Ze wilde alleen naar de nieuwe nachtclub waar anderen al zo positief over spraken. Als bij toeval keek ze in de spiegel en haar aandacht was getrokken. Ze zag hem. Knap, goed gebouwd en verzorgd. Hij had een glas voor zich staan en was alleen. Steeds weer keek ze via de spiegel naar hem, hopend dat hij haar ziet.

Ze stuurde het stukje naar Kevin en wachtte. Kevin schreef terug:

(Kevins gedeelte:)
Paul had gezien hoe ze meermalen in de spiegel naar hem keek. Bewust deed hij even of hij het niet zag. Toen keek hij direct in de spiegel. Op het moment dat ook Nicolette keek, hief hij zijn glas als een proost. Nicolette hief ook haar glas. Ze dronken. Toen keek ze van opzij naar hem. Paul zag haar en – hij kon er niets aan doen – het kriebelde in zijn kruis. Je komt niet elke dag zo’n heerlijke vrouw tegen. Hij stond op en liep naar de bar. Zijn glas, nog half gevuld bleef achter. Hij vroeg beleefd of de kruk naast die van haar vrij was. Daarna ging hij zitten. Zo van dichtbij was ze nog aantrekkelijker. Haar volle dikke lippen, haar witte tanden. De kriebels in zijn buik gingen niet meer weg.

(Isabeau’s gedeelte:)
Nicolette stelde zich voor. Ook Paul noemde zijn naam. Ze voelde spanning. Spanning door een man die een en al aandacht voor haar had. En niet zomaar een man. Op zijn bruine gezicht zag ze baardstoppels. Zijn donkere ogen stonden helder. Ze zag dat hij breedgeschouderd was. Een echte man. Het gesprek liep als vanzelf. Hij stelde weinig vragen. Hij prees haar schoonheid en vertelde wie hij was. Dat hij eigenaar van deze nachtclub was, dat vertelde hij weer niet. Nieuwe koele drankjes werden geserveerd. Hij hoefde maar een gebaar te maken of er stond al iemand bij hem om hem ten dienste te zijn. Af en toe raakte hij haar aan. Nicolette genoot van zijn aandacht. Ze werd verleid. Ze wist het. Geen moment kwam er weerstand op. Ze dronk zijn woorden in en baadde zich in zijn charme. Het werd later en later. Omdat het een doordeweekse dag was bleven de bezoekers niet al te lang. Het werd steeds rustiger. “Moet je niet naar huis,” vroeg hij. Nicolette schudde haar hoofd en antwoordde: “Ik kom wel vaker laat thuis. Mijn man slaapt al.” Ze zag hem bedachtzaam knikken.”

Na een paar spaties typte Kevin: Het wordt al laat en morgen is er weer school. Zullen we morgen verder gaan? En vind je het leuk?
Ze typte terug: Erg leuk. En spannend! Ik voel me net Nicolette. Hihi. Goed, morgen verder. Dank je Kev en welterusten.

De volgende dag was het dinsdag. Dinsdag is altijd een lange dag. Na school is er de teamvergadering. Toen Isabeau de volgende dag de school binnenkwam, keek ze ineens heel anders naar Kevin. Haar direkteur met wie ze een verhaal maakte en niemand die er van weet. Eigenlijk best grappig. Tijdens de koffie ’s ochtends voordat de kinderen de school binnenkomen, keek ze onopvallend naar hem. Maar Kevin gedroeg zich stoicijns. Ook tijdens de lunchpauze waarin alle personeelsleden gezamenlijk eten, was er niets aan hem te merken.

Maar het veranderde halverwege de middag. De jongste kinderen krijgen ’s middags altijd een extra pauze. Dan mogen ze op het plein spelen. Isabeau bracht haar kinderen op het plein en stond zelf aan de zijkant in de schaduw. Plotseling voelde ze haar telefoon trillen. Ze haalde hem te voorschijn en zag een onbekend nummer. Ze las het bericht en een brede smile kwam er op haar gezicht.

(Kevins vervolg:)
“Nicolette, ga je mee? De mensen hier beginnen al met opruimen. Een rustig plekje misschien?”

Van Kevin! direct bewaarde ze zijn nummer.

(Dialoog tussen Paul en Nicolette:)
“Graag” typte ze terug.
Direkt kwam zijn tekst: “Nog iets drinken?”
“Heerlijk, maar geen alcohol meer. Gewoon iets fris.”
Paul zei iets tegen de barman. Daarop hielp hij haar van haar kruk. Hij hield haar hand vast en liep met haar naar een deur naast de bar.

Isabeau fronste haar wenkbrauwen. Ze kon het even niet volgen en tekste Kevin daarom:

(Vervolg dialoog:)
“Waar gaan we heen, Paul?”
Hij gaf haar geen antwoord. Achter de deur was een korte gang. “Achter deze deur is mijn kantoor,” zei hij, “maar we gaan hier naar binnen.”
“Jouw kantoor?”
“Ja, de club is van mij. Kom mee.” Ze stapten een kamer binnen. Nicolette bleef verrast staan.

Verder teksten ging niet meer. De kinderen eisten haar aandacht op. Ze bracht ze naar binnen en in de klas. Haar hoofd was bij het teksten met haar direkteur. Wacht, ze zou de kinderen maar even laten spelen in de klas.
Snel tekste ze: De kamer leek wel een huiskamer. Eethoek, bank, alles aanwezig.

Het antwoord kwam snel: "Sorry Isabeau, ik krijg zo bezoek. Vanavond gaan we verder."


Ze zag Kevin de kring rondkijken. De vergadering ging zo beginnen. Hij bladerde wat door zijn papieren, maar ze zag ook zijn ogen die van tijd tot tijd naar haar keken. Ze toverde een glimlach om haar lippen en daarop opende Kevin de vergadering.