In de auto staarde ik voor me uit. Ik sloeg een aantal keren hard op het stuur. Ik vloekte continu erop los. Wat moest ik doen? Louise had ja gezegd. Ze leek gelukkig. Hoe kon het dat dit allemaal zo snel ging bij haar? Ze leek helemaal over het gedoe tussen ons heen te zijn. Misschien had ze het uiteindelijk geaccepteerd dat ik niet verliefd op haar was. Maar ik had niet verwacht dat het zo snel ging.

Wat moest ik doen? Ze leek zo gelukkig. Nadat de man de ring om haar vinger schoof, sprong ze in zijn armen en zoende hem. Het moest wel heel erg goed gaan tussen die twee, besefte ik, want ze waren pas een half jaar samen en de man vroeg haar al ten huwelijk.

Ik sloeg opnieuw een aantal keren op het stuur. Verdomme, ik had het verprutst. Hoe stom kon ik nou zijn? Hoe kon ik zo’n mooie en lieve vrouw laten gaan? Wat bezielde me? Ik snapte er niets van. Waarom zag ik het niet eerder?
Ik schudde mijn hoofd langzaam. Nee ik ging het haar niet vertellen. Dat kon ik niet doen. Zij was gelukkig. Dat kon ik niet verpesten voor haar, niet na wat er allemaal gebeurd was tussen ons. Het was mijn idee om haar laten gaan. Ik kon haar niet zomaar terug opeisen. Het was mijn eigen schuld. Ik moest haar laten gaan.

Ik startte de auto en keek weer even het park in, in de hoop nog een glimp van Louise op te vangen. Maar ik zag haar niet meer. Ik sloot mijn ogen en mompelde zacht ‘’Veel geluk, lieve Louise. Ik hoop dat je gelukkig wordt.’’ Ik reed weg.

Terug in Alkmaar stapte ik de winkel binnen. Rosalie zag mij meteen en zag mijn blik ook meteen. Ze trok mij met zich mee naar het kantoor. Ze bood me koffie aan die ik dankbaar aannam.
‘’Vertel, Danny, er is duidelijk iets mis’’ zei Rosalie bezorgd. Ik vertelde haar het hele verhaal.
Rosalie kneep haar ogen dicht. ‘’Vertel het haar gewoon! Doe niet zo stom!’’
Ik schudde mijn hoofd. ‘’Nee, dat kan ik haar niet aandoen. Ze leek zo gelukkig. Ze is verloofd.’’
‘’Nou en! Zeg het gewoon tegen haar, anders doe ik het wel.’’
Ik keek haar boos aan. ‘’Nee! Waag het niet. Ik laat haar gaan. Ik moet het accepteren. Het is eigenlijk mijn eigen schuld. Ik gun haar geluk met die man. Zij verdient het.’’
Rosalie bleef haar hoofd resoluut schudden. ‘’Nee, idioot. Je moet het haar zeggen!’’
‘’Roos, beloof het me. Vertel niks tegen haar.’’
Rosalie aarzelde.
‘’Beloof het!’’ reageerde ik fel.
Rosalie zuchtte. ‘’Goed dan. Maar waarom vertel je haar niet gewoon? Even kijken wat ze gaat doen.’’
‘’Ik wil haar niet weer problemen bezorgen. Ze heeft al genoeg gehad. Als ik het haar zou vertellen dan staat ze weer in tweestrijd tussen mij en die man. Dat kan ik haar niet aandoen. Ik zal het moeten accepteren. Ik denk dat het me wel gaat lukken aangezien ik in Londen woon.’’
‘’Maar je zei dat je verliefd op haar bent. Dat gevoel gaat niet zomaar weg.’’
‘’Dat weet ik ook wel. Maar nu ik weet dat ze gelukkig is met iemand anders, zal het wel makkelijker voor mij gaan. Zij is gelukkig. Daar gaat het om.’’
Rosalie schudde haar hoofd. ‘’Je bent echt idioot, weet je? Maar het is jouw keuze, ik zal mijn mond dicht houden. Maar als Louise hem dumpt, vertel ik het aan haar.’’
‘’Best.’’

Ik stapte Simones huis binnen. Simone zat op de bank met de laptop op haar schoot. Ze duwde de laptop meteen opzij toen ik binnenkwam. Ze zag mijn blik meteen.
‘’Oh, heb je haar niet kunnen vinden?’’
‘’Jawel, ik heb haar gevonden’’ antwoordde ik afwezig.
‘’Maar je ziet er niet blij uit. Wat is er?’’
‘’Zij is verloofd.’’
De ogen van Simone rolden bijna uit de kassen. ‘’Wat? Nu al? Hoe lang heeft ze een relatie met die ander?’’
‘’Bijna een half jaar.’’
‘’Jeetje mina.’’ Simone keek mij onderzoekend aan. ‘’Gaat het?’’
Ik schudde mijn hoofd en vocht tegen mijn tranen.
Simone sloeg haar armen om mij heen. Ik barstte in snikken uit. ‘’Verdomme, wat heb ik toch weer gedaan? Wat kan de liefde toch een hoop gedoe zijn. Waarom kon dat niet allemaal makkelijk zijn. Godverdomme.’’
Simone trok mij tegen zich aan. Mijn hoofd rustte tegen haar borsten. Ze streelde mijn haren.
Toen ik eenmaal uitgehuild was ging ik overeind zitten.
‘’Je hebt Louise niet gesproken hè?’’ vroeg Simone.
‘’Nee, ik heb het huwelijksaanzoek gezien. In het park. Ik was net te laat.’’ Ik gaf haar een korte samenvatting.
Simone keek mij indringend aan. ‘’Je moet het haar gewoon vertellen. Je blijft nummer één voor Louise. Vertel het haar gewoon. Ze zal die gast dumpen en voor jou kiezen.’’
Ik schudde mijn hoofd. ‘’Ze lijkt heel gelukkig. Ze was heel erg vrolijk. En ze lijkt verliefd.’’
Simone aarzelde. ‘’Ja, dat is lastig.’’
‘’’Pff, ik heb er echt een puinhoop van gemaakt.’’
Simone lachte zachtjes. ‘’Dat kun je wel stellen. Wat ga je doen?’’
‘’Niets, ik ga haar niets vertellen. Ik wil het niet verpesten. Niet weer. Ik ga terug naar Londen en ga gewoon verder met mijn leven.’’
Simone keek bedenkelijk. ‘’Denk je dat je het aankunt?’’
‘’Het zal moeilijk zijn, maar nu ik weet dat Louise gelukkig is zal het waarschijnlijk wel makkelijker gaan.’’
Simone knikte. ‘’Het is jouw beslissing. Maar ik vind dat je het haar moet vertellen.’’
Ik schudde mijn hoofd. ‘’Doe ik niet. Dan zou het gedoe alweer terugkomen. Daar heb ik geen zin meer in. Louise is nu definitief uitgesloten voor mijn leven. Het is echt afgelopen.’’
Simone keek spijtig. ‘’Ik vind het zo erg voor je.’’
Ik zuchtte diep.

Er verstreken een paar maanden.
Simone en mijn vader Hans waren regelmatig bij mij te vinden. Ze wilden niet dat ik te veel alleen zou zijn. Dat vond ik heel lief van ze. Het ging uiteindelijk wat beter met mij. Ik had nog contact met Rosalie gehad. Ze werd door Louise gevraagd om getuige te zijn. Ik was natuurlijk blij voor Rosalie. Ze bekende me dat ze veel moeite had om haar mond te houden. Dat begreep ik wel. Maar ze gaf mij ook gelijk. Louise was heel gelukkig en verliefd. Ik was blij voor haar maar het deed ook pijn. Maar ik heb het geaccepteerd. Ik moest doorgaan en dat deed ik ook.

Zondag, ergens in Juli zat ik een boek te lezen op het balkon. De dag ervoor was de bruiloft van Louise. Nu was ze dus getrouwd. Ik had gemengde gevoelens. Ik wist nu dat het definitief voorbij was. Ik was blij voor haar maar er bleef altijd een pijngevoel in mijn hart. Ik nam een slokje cola en las verder in mijn boek.
Opeens klonk de deurbel. Ik keek verstoord op en liep rustig naar de deur.

Mijn mond viel van verbazing open toen ik de deur opende. Ik stamelde ‘’Euhh, wat…. wat doe jij hier?’’
De vrouw glimlachte een klein beetje. ‘’Mag ik binnenkomen?’’
Zonder op mijn antwoord te wachten stapte ze binnen. Ik keek haar verbaasd aan en liep automatisch achter haar aan. Ze ging op de bank zitten en keek mij nerveus aan. Ze klopte op de bank. ‘’Kom eens hier naast mij zitten.’’
‘’Maar Louise… ik dacht dat je…’’
Louise onderbrak me. ‘’Kom hier naast me zitten.’’ Haar hand klopte weer op de bank. Ik zag haar hand en merkte ineens op dat ze geen ring droeg.
Ik keek verbaasd. ‘’Louise! Ik zie geen ring! Ik dacht…’’
Louise glimlachte. ‘’Ik ben niet getrouwd.’’
Nu was ik helemaal verbijsterd. ‘’Wat?’’
‘’Ik heb het huwelijk afgeblazen’’ fluisterde ze zacht.
Mijn ogen rolden er bijna uit. ‘’Wat?’’ Ineens dacht ik aan Rosalie. ‘’Heeft Rosalie je…’’
Louise kapte mijn zin af. ‘’Nee, ze heeft mij niets verteld.’’

Louise draaide zich om en pakte haar tas. Ze haalde er een envelop uit en gaf die aan mij. ‘’Kijk maar even.’’
Met trillende vingers opende ik de envelop en haalde de foto eruit. Mijn mond viel open toen ik ze zag. Ik herkende de man meteen. Die man was ik. Op de foto leunde ik tegen de boom. De omgeving herkende ik direct. Het was in het park in Den Bosch. Op de foto stonden ook twee kleine gedaantes die ver weg stonden. Dat waren Louise en Freek, haar ex vriend. De man zat op zijn knie.

Ik keek Louise ongelovig en niet begrijpend aan.
‘’Kijk eens verder in de envelop’’ zei ze alleen zacht.
Ik zag dat er nog een velletje papier in zat. Ik haalde het eruit en zag dat er slechts een paar zinnen op stonden geschreven:

Hij wil je terug. Zoals u ziet, is hij te laat…

Dat was alles. Ik staarde ongelovig naar het papiertje. Dan keek ik Louise aan.
‘’Wat is dit? Wie heeft dit geschreven?’’
Louise keek mij indringend aan. ‘’Ik heb werkelijk geen idee. Misschien weet jij dat?’’
Ik bekeek het papier goed. Ik kende het handschrift niet. ‘’Nee, ik zou echt geen idee hebben wie dat gedaan heeft. Ik ken het handschrift niet.’’
‘’Ik ook niet. Maar hij of zij was blijkbaar ook in de buurt. Want hij of zij heeft die foto gemaakt.’’
‘’Rosalie’’ mompelde ik. ‘’Zij wist als enige dat ik daar was. Zij moet het zijn.’’
Louise schudde haar hoofd. ‘’Nee, zij was gewoon op het werk. Ik heb het haar werkgever gevraagd. Ze was gewoon op haar werk. Zij was het niet.’’
‘’Wie dan wel?’’
‘’Ik heb werkelijk geen idee.’’

‘’Maar Louise, wanneer en waar heb je die envelop gekregen?’’
Louise haalde diep adem. ‘’Mag ik eerst een koffie? Ik kom net van het vliegveld… Ik heb al uren niets gedronken.’’
‘’Natuurlijk! Komt eraan.’’
Even later stonden twee dampende koffie op tafel.
Louise haalde diep adem en begon te vertellen.

‘’Gisteren was de bruiloft. Alles was geregeld. De hele zaal van het gemeentehuis zat vol met familie en vrienden. Freek, mijn ex, en ik stonden voor de ambtenaar. Hij was bezig met de ceremonie. Ineens vloog de deur open en stapte een onbekende jongen binnen. Een puberjongen van een jaar of zestien. Hij rende op ons af. Het was best eng. Maar een paar van onze gasten grepen hem beet. De jongen hield zijn hand in de lucht. Er zat de envelop in zijn hand. Hij schreeuwde mijn naam en bleef mijn naam maar schreeuwen. Dus ik zei tegen mijn vrienden dat ze hem moesten loslaten. De jongen kwam naar mij toe en keek mij beschaamd aan. Hij stak zijn hand met de envelop uit en zei ‘Het is voor u, mevrouw. Ik moest dit aan u geven. En ze hebben mij verteld dat u dit meteen moest lezen.’
Ik vroeg aan hem wie dat waren. De jongen zei dat hij geen idee had. Ze hadden hem geld aangeboden om de envelop aan mij te leveren.
En toen rende hij weg…’’

Mijn mond was half open gaan staan. ‘’En toen?’’
Louise vervolgde. ‘’Nou, ik heb gedaan wat de jongen vroeg. Ik opende de envelop en haalde eerst het papiertje eruit. Ik heb dat hardop voorgelezen aan de publiek. Dat was eigenlijk niet zo’n goed idee. Maar ik deed het zonder nadenken. Toen ik dat gedaan had, viel het stil in het zaal. Niemand begreep het. Alleen had ik een vermoeden wie het was. Rosalie ook, want zij verstijfde helemaal. Maar ik vond de tekst zo raar, ik geloofde het in eerste instantie niet. Maar toen ik de foto zag, wist ik meteen dat het geen grap was.’’

Louise viel even stil.
‘’En toen?’’ vroeg ik ongeduldig.
Louise zuchtte. ‘’Toen heb ik zonder aarzeling het hele huwelijk afgeblazen…’’
Mijn mond viel nog verder open. ‘’Zonder aarzeling?’’
Louise haalde haar schouders op. ‘’Ja. Freek was echt kwaad. Ik heb hem nooit over jou verteld. Hij voelde zich verraden. Zijn hele familie en vrienden van hem waren ook kwaad op mij. Ik snapte ze ook wel maar het kon me niets schelen. Ik wilde alleen jou, dus heb ik het hele feest stopgezet. De enige die blij was, was Rosalie.’’ Rosalie lachte schaapachtig.

Het bleef lang stil. Ik was te verbaasd om te reageren.
Louise keek mij aan en hield het papier omhoog. ‘’Danny, is dat echt waar?’’ Ze was ineens bang en nerveus.
Ik pakte haar hand voorzichtig vast. Omdat ik er zo lang over deed, werd ze alleen maar banger.
‘’Ja Louise, ik ben verliefd op je.’’
Haar uitdrukking veranderde meteen. Haar mondhoeken krulden langzaam omhoog. ‘’Echt waar? Ben je echt verliefd op mij?’’ Louise keek me ineens verwachtingsvol aan.
In plaats van te antwoorden greep ik haar, schoof haar op mijn schoot en drukte mijn lippen op de hare. Louise beantwoordde het gretig. Haar armen sloegen om mijn nek en ze drukte haar lichaam tegen het mijne. De zoen was heftig, intiem en lang

Toen Louise de kus verbrak keek ze mij gelukkig aan. Ineens sloeg ze met een vlakke hand op mijn wang. Ik keek geschrokken op.
‘’Idioot, waarom heb je mij dat niet gewoon verteld. Stomme idioot. Je weet hoeveel ik voor je voel!’’
Ik keek beteuterd. ‘’Sorry, je leek zo gelukkig.’’
Louise zuchtte. ‘’Dat was ik toen ook. Maar met jou zou ik véél gelukkiger zijn. Dat had je moeten weten, stomme idioot. Al die tijd, al dat gedoe. En je besloot niets te zeggen, stomme idioot!’’ De tranen vloeiden rijkelijk uit haar ogen.
‘’Het spijt me. Misschien heb ik toch te weinig ervaring met de liefde. Ik heb het nooit gekend. Ik dacht dat het het beste zou zijn voor jou. Maar niet dus. Het spijt me.’’
Louise schudde haar hoofd. De tranen bleven komen. ‘’Het maakt niets meer uit. Ik ben nu bij jou. Maar ben je echt…’’
Ik viel haar in de rede. ‘’Lieve Louise. Ik ben echt stapelgek op je. Na onze seks is alles veranderd voor mij. Na verloop van tijd voelde het alsof er iets ontbreekt in mijn leven. Ik kon me eerst niet indenken wat het was. Maar na een tijdje besefte ik ineens dat jij het was. Toen ik dat ontdekte, kreeg ik je niet meer uit mijn kop. Ik wist dat je de ware voor mij was. Maar toen ik in Den Bosch in het park kwam brak mijn hart. Ik was te laat. Het deed pijn. Ik heb gehuild.’’

Louise keek me met open mond aan. ‘’Mijn lieve hemel. Mijn leraar is eindelijk verliefd op mij! 0, eindelijk! Ik heb jóú!’’
Ik schoot in de lach. We zochten elkaars lippen weer op en zoenden erg lang. Haar wangen waren nat van haar tranen. Ze hield mij stevig vast alsof ze mij nooit meer wilde los laten.
Uiteindelijk verbrak Louise de kus en keek me verliefd aan. Ze stond op en griste iets uit haar tas. Louise keek mij strak aan. ‘’Misschien is dit te vroeg, maar het kan me niets meer schelen. Ik ga het gewoon proberen.’’
Ik keek haar niet begrijpend aan.
Ineens ging Louise op haar knie zitten. Ik keek geschokt. Ze opende het zwarte doosje waar een gouden ring in zat. Louise keek mij aan met haar blauw-groene ogen. ‘’Lieve Danny, er is een hoop gebeurd tussen ons. Veel te veel eigenlijk. We hebben zware tijd gehad. Maar het is nu tijd voor een betere toekomst. Vanaf dag één ben ik verliefd op je. Er is geen dag voorbij gegaan dat ik niet aan jou denk. Ik kan me geen leven voorstellen zonder jou. Je bent de mooiste, liefste man ter wereld. Lieve Danny, wil je met mij trouwen?’’ Louise keek me hoopvol en bijna smekend aan.
Ik staarde haar ongelovig met grote ogen aan. Ik kon even niets meer zeggen en me bijna niet meer bewegen. Het duurde zo lang dat Louise zich zorgen begon te maken. ‘’Misschien is het toch te vroeg’’ mompelde ze zacht.

Nu was ik wakker en trok haar op mijn schoot. Ik drukte mijn lippen vol op de hare. Louise beantwoordde de kus gretig. We keken elkaar aan. ‘’Is dat ja?’’ fluisterde Louise zacht.
‘’Ja, ik wil met je trouwen, mijn Louise.’’
Er verscheen een stralende glimlach op haar gezicht. Ze keek mij intens aan. ‘’O, eindelijk heb ik je. O, verdomme zeg. Wat was je moeilijk te pakken krijgen zeg’’ lachte ze gelukkig. Ik lachte met haar mee. ‘’Sorry.’’
Ze legde haar hoofd op mijn schouder en hapte in mijn oorlel. ‘’Het maakt nu allemaal niets meer uit. Ik heb je nu. Daar gaat het om.’’ We hielden elkaar lang vast.
Plots zei Louise zacht ‘’Ik wil je.’’
Ik verstijfde.
‘’Nu’’ fluisterde Louise.
Ik tilde haar op en liep naar mijn slaapkamer.

In de slaapkamer legde ik Louise voorzichtig op het bed. Ze keek glimlachend toe. Ze lag languit op haar rug. Ik bleef staan om haar te bewonderen. Ik had niet eens tijd gehad om haar goed te bekijken. Ze droeg een zwarte jurk met een redelijk lage hals. Een gedeelde van haar borsten was zichtbaar. Daaronder had ze een stel prachtige gladde benen. Ze droeg hoge hakken. Haar witgoud blonde haren lagen verspreid over het kussen. Haar heldere blauw-groene ogen schitterden.
‘’Bevalt het je wat je ziet?’’ vroeg Louise ondeugend.
‘’Je bent prachtig. Ik snap niet dat ik het niet eerder zag.’’
‘’Niet doen’’ fluisterde Louise. ‘’Niet meer terug denken. We kijken vooruit.’’
‘’Ben je ineens mijn lerares?’’ grijnsde ik.
Ze lachte. ‘’Misschien wel.’’ Ze draaide zich om op haar buik. ‘’Rits mijn jurk maar los.’’
Ik leunde voorover en gaf eerst een zoen in haar nek. Louise kreunde zacht. Ik trok de rits langzaam naar beneden. Met een soepele beweging trok Louise haar jurk uit en ging plat op haar rug liggen. Ik was weer opgestaan en keek haar verlekkerd aan. Ze had zwarte kanten lingerie aan. Ik likte mijn lippen nat.
‘’Ga je mij opeten, mijn aanstaande man?’’ vroeg Louise lachend.
‘’Ik denk het wel. Je ziet er zo verrukkelijk uit.’’
‘’Wel een beetje overhouden hè, anders kunnen we niet trouwen.’’
‘’Ik zal mijn best doen, aanstaande mevrouw Slot.’’

Ik sprong op haar. Louise giechelde luid. Ik zat op haar heupen en keek haar indringend aan. Louise keek mij verliefd aan. ‘’Kus me.’’
Ik boog voorover en mijn lippen raakten zacht de hare. We zoenden met veel passie. Mijn hand streelde haar witgoud blonde haren. Het voelde heerlijk glad en zacht.
Hijgend verbrak ik de kus om op adem te komen.
Louise keek mij verlangend aan. ‘’Trek je shirt uit.’’ Ik deed braaf wat ze me vroeg. Haar vingers gleden zacht over mijn borstkas en buik. Louise bleef mij in de ogen kijken. ‘’Ik ben zó blij dat ik jou heb.’’ Ze zuchtte.
Ik glimlachte. ‘’Vanaf nu ben ik altijd van jou, schoonheid.’’
Louise straalde helemaal.
‘’Maar Louise…’’
Ze keek mij vragend aan.
‘’Ik wil wel in Londen blijven.’’ Ik keek haar onderzoekend aan.
Louise glimlachte. ‘’Dat had ik wel verwacht. Het kan me niets schelen waar ik woon, als ik maar bij jou bent. Desnoods wonen we op de noordpool. Als ik maar bij jou ben vind ik alles best..’’ Ze keek mij verliefd aan. Ik boog voorover en we zoenden innig.

Ik stond rechtop en keek naar haar borsten. Mijn handen gleden heel zacht over haar borsten. Louise keek mij glimlachend aan.
‘’Krom je rug even’’ fluisterde ik. Mijn handen gleden achter haar rug en klikten haar bh snel los. Ik gooide de bh op de grond en mijn vingers streelden zacht over het warme vlees van haar borsten. Haar knoppen waren hard. Louise bleef mij geamuseerd aankijken. Ik kneedde haar borsten stevig. Louise zuchtte van genot.
‘’Je bent zo mooi’’ bromde ik zacht.
‘’En die vrouw is van jou’’ lachte Louise lief.

Ik boog voorover en zoende in haar nek. Louise sloeg haar hoofd achterover. Al kussend zakte ik verder naar haar borsten. Ik nam meteen de tepel in mijn mond. Louise aaide over mijn hoofd.
‘’Mmm’’ kreunde Louise zacht.
Ineens pakte ze mijn haren en trok me omhoog. Mijn lippen raakten de hare. Ze fluisterde, ‘’Ik wil je in me. Nu.’’
Ik knikte en ging overeind. Ik knoopte mijn broek open.
‘’Danny.’’
‘’Ja, liefje?’’
‘’Mag ik boven op je?’’ Louise keek verwachtingsvol.
Ik glimlachte. ‘’Natuurlijk mag je dat.’’
Ik deed eerst mijn broek en boxer uit en ging op mijn rug liggen. Louise deed haar slip uit die inmiddels nat geworden was. Ze ging voorzichtig op mijn heupen zitten. Ik voelde meteen de nattigheid en warmte van haar kutje. Louise begon een beetje heen en weer te wrijven. Ze keek mij plagend aan.
‘’Als je mij zo plaagt, pak ik je ter plekke hoor’’ gromde ik.
Louise lachte. ‘’Nee, je moet naar je lerares luisteren. Anders krijg je straf.’’
‘’O, mijn excuses voor mijn brutaliteit, mevrouw Rijnders.’’
‘’Nee, ik heet mevrouw Slot’’ corrigeerde Louise mijn woorden.
Haar lange haren kriebelden in mijn gezicht toen ze mij een zoen gaf. Mijn handen gleden over haar billen en drukten nog steviger tegen mij aan. Haar warme kutje drukte tegen mijn inmiddels harde pik, die af en toe schokjes gaf van opwinding. Ik was zo geil. Ik probeerde met mijn heupen te bewegen om mijn pik in haar te duwen. Louise merkte het en stond meteen rechtop. ‘’Nee, stoute jongen. Je mag je lerares niet zomaar misbruiken.’’ Ze lachte vermakelijk.

Louise ging omhoog en pakte mijn kloppende pik vast. Ze keek mij eerst aan voordat ze hem in haar stopte. We zuchtten tegelijk van geilheid.
Louise kreunde lang. ‘’Oh, wat heb ik dit gemist.’’ Ze begon me langzaam te berijden op mijn pik. Ze bleef diep in mijn ogen kijken. Er kwam een traan uit haar oog. ‘’Ik hou zoveel van je’’ zei ze hees.
Mijn hand raakte haar wang en met mijn duim pinkte ik de traan weg. ‘’Ik hou ook van je, schoonheid. Meer dan je denkt.’’
Louise straalde van geluk. Er kwamen meer tranen uit haar ogen. Ze begon steeds sneller op en neer te bewegen. Haar mond was half opengevallen door het hijgen. Haar borsten wipten op en neer. ‘’Godsamme, wat zie je er geil uit’’ fluisterde ik zacht. Ik greep haar borsten en masseerde ze stevig.

‘’Ik wil tegelijk klaarkomen met jou’’ fluisterde Louise plots. Ik gaf maar een knik als antwoord.
Louise ging plat op mijn buik liggen. We draaiden ons om. Ik lag nu boven op haar en ik nam het neuken van haar over. Ze keek mij geil aan. Langzaam voerde ik het tempo op. Ik gaf regelmatig een zachte kus op de lippen van Louise. Elke keer moest ze glimlachen.
‘’Ik hou van je’’ fluisterde ze nog een keer.
‘’Ik ook van jou’’ zei ik. Daarna gaf ik een stoot. We kreunden samen.
‘’Ik ben er bijna. Jij ook?’’ zei ik hijgend.
Ze knikte. ‘’Harder nu.’’
Dat was precies wat ik ook wilde. Ik begon steeds sneller te neuken. Mijn ballen begonnen te tintelen. ‘’Ik ben er bijna’’ herhaalde ik.
‘’Kom maar’’ hijgde ze terwijl haar nagels in mijn rug prikten. Louise kreunde het uit. Haar hele lichaam trilde van genot. ‘’Ohh, ik kom…’’ Haar kutje begon te knijpen. Dat was de druppel voor mij. Met een luid gegrom loosde ik mijn ballen helemaal leeg.
‘’O god, ik voel je spuiten!’’ gilde Louise.
Daarna viel ik voldaan op haar. Onze borsten botsten tegen elkaar door de ademhaling. Ik rolde van haar af. Louise kroop dicht tegen mij aan. Haar lichaam voelde heet aan. Ik vond het heerlijk om te voelen. Zwijgend genoten we na.

We waren zeker een half uur stil geweest.
‘’Danny’’ fluisterde Louise ineens.
‘’Hmm.’’
‘’Hoe lang heb je nog vakantie?’’
‘’Nog twee weken.’’
‘’Ik wil graag zo snel mogelijk naar hier verhuizen.’’ Louise draaide haar hoofd om en keek mij smekend aan.
Ik lachte. ‘’Ik was ook aan het denken. Ik wilde je ontvoeren. Maar op jouw manier kan het ook.’’
Louise lachte. ‘’Idioot. Maar je vindt het dus goed dat ik zo snel mogelijk naar hier kom?’’
‘’Ja natuurlijk! Ik zou niets liever willen.’’
Louise keek mij verliefd aan en gaf mij een zoen. Ze legde haar hoofd op mijn borst en streelde zacht mijn buik met haar hand.
‘’Louise?’’
‘’Ja.’’
‘’Heb je echt geen idee wie die foto gemaakt heeft?’’
‘’Nee, ik dacht dat jij het misschien wel wist. Ik heb het iedereen gevraagd. Iedereen ontkende.’’
‘’Ik zou het ook niet weten. Ik zal wel eens rond vragen. Maar ik kan niet bedenken wie het zou kunnen zijn.’’
‘’Ik ook niet. Maar ik ben hem of haar wel dankbaar. Als we erachter komen wie het is dan zal ik hem of haar plat zoenen.’’
Ik lachte. ‘’Ik doe met je mee.’’

Negen maanden later…

Ik keek Louise aan, die verliefd naar mij keek. Onze vingers waren vast gestrengeld. Ik droeg een net pak. Louise droeg een oogverblindende witte jurk. Haar witgoud blonde haar zat prachtig opgestoken. Haar gezicht was licht opgemaakt. Ze had de hele tijd een glimlach op haar gezicht.

Achter mij stonden mijn getuigen: mijn vader Hans in een duur pak, naast hem Simone in een schitterende jurk. Allebei hadden ook een stralende glimlach op hun gezichten. Achter Louise stonden Rosalie en Louises nichtje, Nikki, Louises getuigen. De zaal zat vol met onze familie en vrienden.

‘’U mag de bruid kussen’’ glimlachte de ambtenaar.
Ik knikte dankbaar en keek Louise recht in de blauw-groene ogen aan. Ze straalde helemaal.
Ik boog voorover, Louise deed hetzelfde. Toen onze lippen elkaar raakten, klonk er kabaal in de zaal. Iedereen juichte, joelde en klapte hard. Louise en ik keken de zaal rond en we zwaaiden vrolijk naar ze. Ik keek even opzij en keek Simone en Hans aan. Simone keek vertederd en knikte trots. Hans stak zijn duim op.

Ik keek Louise aan. ‘’Zullen we, mijn kersverse mevrouw Slot?’’
Louise glimlachte van oor tot oor. ‘’Ja, mijn echtgenoot. Ik ben er klaar voor.’’ We liepen langzaam de zaal uit. We zwaaiden naar het publiek dat onverstoord luid joelde. Buiten stond een witte Cadillac, onze trouwauto, netjes geparkeerd. Ik hielp Louise elegant met instappen. Op de ruime bank nestelde Louise zich gelukkig tegen me aan. De chauffeur reed langzaam naar de feestlocatie.

Louise keek mij dromerig aan. Ik keek haar aan. ‘’Wat is er, liefje?’’
‘’Niets, Danny. Ik ben gewoon gelukkig.’’
Ik trok haar tegen mij aan. ‘’Ik ook, mijn vrouwtje.’’ Ik streelde haar blonde haren.
Louise keek mij indringend aan. ‘’Nu geen gedoe meer?’’
Ik grijnsde. ‘’Goed plan. Dat zal ook goed zijn voor onze kleine Louise.’’ Ik streelde zacht over de buik van Louise.

En aantal kilometers verderop was een klein eetcafé. Aan een kleine tafel die aan het raam stond, zat een vrouw. Ze droeg een lange leren jas, ze had een zonnebril op. Haar blonde haren hingen over de leren jas, over haar schouders en rug. Ze staarde naar buiten. In haar linkerhand had ze een kopje koffie. Ze nam voorzichtig een slokje. De witte Cadillac raasde net voorbij. De vrouw glimlachte en mompelde ‘’Veel geluk samen.’’ Ze stond op en zette haar grijze hoed op haar hoofd…