Geïnspireerd door @LotteKink@

Elke keer als hij de neiging had om uit het raam te kijken, riep de stem van Willems geweten hem tot de orde. Hoewel hij zichzelf de vorige avond in de hand had weten te houden, was de situatie nog meer ontspoord. De mysterieuze, dansende vrouw had zijn gezicht gezien. In een line-up van vieze gluurders zou ze hem er zo uit kunnen halen.
Gisteren was ze trouwens niet alleen geweest. Ze had haar passionele dans voor een andere meid uitgevoerd. Waarschijnlijk was ze dus lesbisch. Haar mannenhaat zou nu door hem enkel maar zijn toegenomen.
Zijn besluit was in elk geval genomen. Hij zou vanaf nu haar privacy respecteren. Mocht hij toevallig toch nog licht in haar kamer zien, dan zou hij zich wegdraaien.

Met dat voornemen slaagde hij erin zich toch nog te concentreren op zijn werk. Mooi op tijd waste hij in het keukentje zijn koffiekop af, klaar om naar huis te gaan. Hij leunde over zijn bureaustoel om zijn computer af te zetten toen hij het geluidssignaal van een nieuwe mail hoorde. Hij keek naar het onderwerp. Ogenblikkelijk begon zijn hart sneller te slaan.
‘Stop! Blijf daar en wacht af.’
Willem draaide zich en keek naar de kamer die hem de vorige twee avonden een blik op pure erotiek had getoond. Het was er donker, waardoor het raam een spiegelend effect had. Ze stond naar hem te kijken, dat kon niet anders. De hele kantoorruimte waar hij stond, was verlicht. Ze zou hem dus heel goed kunnen zien. Hij wist niet goed hoe hij moest reageren. Uiteindelijk stak hij zijn hand op en wuifde nogal knullig. Er kwam geen reactie.

Willem ging aan zijn bureau zitten en bekeek de mail. Buiten het onderwerp was er geen inhoud. De naam van de afzender was duidelijk: ’Bekeken Danseres’. Het kwam van haar.
Weer keek hij naar haar kamer. Er was nog steeds niets te zien.
Toen pas vroeg hij zich af hoe ze aan zijn mailadres kwam. Kende ze hem? Wat was ze van plan? Waarom moest hij blijven? Was de politie onderweg om hem te arresteren voor zedendelicten, schending van de eerbaarheid, openbare zedenschennis en God weet hoeveel andere misdrijven?

Snel klikte hij op de knop “Beantwoorden”. Hij zou het haar vragen. Maar eerst zou hij zijn verontschuldigingen aanbieden. Misschien was het nog niet te laat.
Zijn vingers vlogen over het toetsenbord. Twee seconden en toen stopte Willem. Hij keek naar de blinkende cursor op zijn scherm. ‘Beste danseres’. Meer stond er niet.
Hij had geen idee wat hij verder moest schrijven. Hoe kon je dit verwoorden? Sorry dat ik me op jou heb staan aftrekken? Het spijt me dat ik als een perverse voyeur je wereld ben binnengedrongen en me op je verlekkerd heb? De kans was groot dat ze hem een welgemeende fuck-you zou terugsturen.
Wat kon hij meer doen? Smeken? Doen of zijn neus bloedt? Ze kon immers niets bewijzen, toch?
Met een diepe zucht schoof hij zijn toetsenbord naar achter, legde zijn armen op zijn bureau en liet zijn hoofd erop neerzakken. Wat maakte hij zichzelf wijs? Hij was fout geweest. Er zat niets anders op dan af te wachten en zijn straf te aanvaarden, wat die ook mocht zijn.

Een kwartier later waren al zijn collega’s verdwenen. Ze hadden hem allemaal wat meewarig en of zelfs ronduit vol medelijden aangekeken. Het was duidelijk dat hij niet meer aan het werk was. Toch was er niemand die hem vroeg of alles ok was. Gelukkig maar. Wat zou hij moeten zeggen?
Willem ging weer voor het raam staan. Veel van de kamers in het gebouw aan de overkant van de straat waren verlicht. Het leek of hij naar een bijenkorf keek, waar de rondzoemende bezige bijtjes hun dagtaak met de grootste vlijt probeerden te volbrengen.
Dan richtte hij zijn aandacht weer op de donkere vlek waar de danseres waarschijnlijk naar hem stond te kijken. Hij voelde zich er wat onbehaaglijk bij. Wat zou ze denken nu ze hem zo zag staan? Plots begon het hem te dagen. Zou ze hem een lesje aan het leren zijn? Gaf ze hem een koekje van eigen deeg?
Het geluid van zijn telefoon deed hem opschrikken. Op het schermpje zag hij staan dat het om een anonieme beller ging. Dat hoefde niets te betekenen. Voorzichtig nam hij op. “Future Projects. Goedenavond! Met Wi..”
“Dag Willem, jij bent een beetje een stoute jongen, he?”

***

Lotte gierde het in haar hoofd uit van de pret. Toen ze Willem even ervoor schuchter naar haar zag wuiven, had ze op het punt gestaan om haar hele plan een halt toe te roepen. Slechts enkele luttele seconden. Toen herinnerde ze zich waarom ze dit deed. Toch genoot ze van de stamelende stem aan de andere kant van de lijn.
“Eeeh… Ja… Nee… Of toch wel, ja…”

Zij had de teugels in handen. Voorlopig wilde ze die strak houden. Dat leek haar de beste manier. “Heb je daar een headset voor je telefoon?” Ze hoorde door het draadloze oortje van haar gsm een lade opentrekken en wat gerommel.
“Normaal wel… Toch niet… Ik… eh… vind hem niet.”
“Op het bureau achter je ligt er één. Je collega had die op.”
Onverwacht werd Lotte op een slapstick onthaald. Ze zag hoe Willem zich op zijn bureaustoel omdraaide, waarbij het snoer van zijn telefoon om zijn romp draaide. Toen hij recht wilde staan, werd hij terug op de stoel gekatapulteerd. Hij draaide de andere kant om. Lotte hoorde de hoorn op het bureaublad vallen terwijl hij naar het andere bureau spurtte. Hij zette de headset op zijn hoofd en trok het zendertje uit het toestel. Vervolgens struikelde hij bijna over zijn eigen voeten bij het teruglopen. Even hoorde ze wat gekraak en toen klonk zijn hijgende stem.
“Ja, gelukt!”
“Goed zo! Kom nu voor het raam staan.”
Willem luisterde gedwee. Als een geslagen hond ging hij in het midden van het grote raam staan. Hij keek recht naar haar alsof hij haar kon zien. Lotte wist dat dat niet het geval was.

“Wat dacht je toen je naar mij keek?”
“Wanneer?” Het antwoord kwam snel. Te snel. Ze zag aan Willems houding dat hij spijt had van zijn vraag.
“Hoe vaak heb je dan naar mij gekeken?” Even sloeg de twijfel toe. Zou hij haar al een tijd begluren? Lotte durfde al wel eens in haar ondergoed of zelfs wel naakt in haar kamer rondlopen. Ze hield van dat vrije gevoel. Het idee dat hij haar zo ook al had gezien, veroorzaakte een storm in haar hoofd. Tot haar teleurstelling werd die direct door Willem geluwd.
“Eergisteren. En gisteren. Maar ik wou het niet. Het was per ongeluk.”
Hoewel ze zich had voorgenomen om uiterst kalm te blijven, kon ze een klein lachje niet onderdrukken. “Ha! En dat je je pik in je hand had, was dat ook per ongeluk?”
De stilte die volgde, was er een van de pijnlijke soort. Onmiddellijk had Lotte spijt van haar kleine uitval. Ze moest oppassen dat ze haar eigen plannetje niet ondermijnde.

“Nee. Dat was… het gevolg van wat ik dacht. Toen ik je zag. Want dat wou je toch weten? Of… eerlijk gezegd dacht ik niet meer. Ik… Weet je dat jij… Jij bent zo ongelofelijk… Ik vind jou enorm… Sorry!”
De passie in Willems stem had met elk woord luider en vuriger geklonken. Het had Lottes hart sneller doen slaan. Ze voelde hoe haar pompende hart de adrenaline door haar lichaam stuwde. Elke keer als hij een nieuwe zin onderbrak, schreeuwden haar gedachten hem toe. ‘Wat weet ik? Wat ben ik? Wat vind je? Zeg het dan!’
Zijn sorry had stil en vooral gemeend geklonken. Ook Lotte werd er eensklaps stil van. Ze had gehoopt dat hij zijn gedachten onder woorden had kunnen brengen. Dat hij de lof over haar zou zingen. Dat zij zich begeerd zou kunnen voelen.

Het was tijd voor de volgende stap.
“Hoe voelt het om zo bekeken te worden?”
“Een beetje ongemakkelijk. Vooral omdat ik je niet kan zien. En jij mij wel.” Willems stem klonk een beetje minder onzeker. Het kwam waarschijnlijk doordat ze geen verwijt in haar vraag had gelegd.
“Heb je je afgevraagd hoe ik me voelde?”
“Ja, natuurlijk! Geloof me, ik voelde me ongelofelijk schuldig. Ik wist dat ik iets had gezien dat ik niet mocht zien, en toch kon ik…”
“Stop, Willem!” Lottes woorden klonken kort en hard, hoewel ze het zo niet bedoelde. “Je vertelt me hoe jij je voelde. Mijn vraag was of je je hebt afgevraagd hoe ik me voelde.” Aan zijn houding zag Lotte dat hij zich schaamde. Hoe erg ze dit ook vond, het was nodig. Ze had hem bijna waar ze hem hebben wilde.
“Slecht?”
“Gok nog eens.”
Lotte zag hoe Willem naar de grond staarde. Hij was aan het nadenken. Ze wachtte geduldig af.
Na een halve minuut keek hij haar weer aan. Zijn stem klonk vol schuldbesef. “Als een lustobject? Ontmenselijkt? Misbruikt? Aangerand?”
Hij was er klaar voor, Lotte was er zeker van. “Je hebt er geen idee van, he? Wil je het begrijpen?”
“Ja!” Willem klonk gretig. “Graag.”
“Ok, trek je broek en onderbroek dan maar naar beneden en laat me je penis zien.”

***

Willem stond aan de grond genageld. Had hij het wel goed gehoord? Wilde ze zijn lul zien? Waarom zou ze dat willen? Misschien zou ze een foto van hem trekken. Was dat het bewijs dat ze nodig had om hem bij de politie aan te klagen?
Snel keek hij naar de andere kamers van het studentengebouw. Er was niemand die ook maar enige aandacht had voor het ene verlichte raam waar hij nu voor stond. Wat moest hij doen?
“Vertrouw je me?” De zachte stem klonk vriendelijk. Ze klonk oprecht.
“Mag ik weten hoe je heet?” Er kwam geen reactie. Willem vreesde dat de lijn verbroken was. “Hallo?”
“Straks zeg ik je mijn naam. Ik wist jouw naam ook niet toen je naar me keek.”

Willem sloot zijn ogen. Zijn hoofd zond volop alarmsignalen uit. De kans bestond dat hij over enkele dagen op de voorpagina van elke krant zou staan als de grootste studentenbelager van het land. Zijn gevoel vertelde hem echter dat hij haar kon vertrouwen. Ze was een gevoelsmens. Dat hoorde hij in haar stem, dat had hij gezien in de manier waarop ze danste.

Hij had zijn besluit genomen. Hij zou een grote leap of faith maken. Zijn geloof in de goedheid van de mens had zelden gefaald.
Willem ademde langzaam in, tot zijn longen helemaal gevuld waren. Daarna liet hij de lucht weer ontsnappen. Het hielp hem min of meer om rustig te blijven, hoewel de zenuwen door zijn lichaam raasden. Hij opende de knop van zijn broek. Tegelijk voelde hij hoe zijn lul zich in snelmodus vulde met bloed.
Het deed hem twijfelen. Nu zou ze hem vast en zeker een pervert vinden. Hij kon er niets aan doen, maar het idee dat deze bloedmooie meid zijn lul zou zijn, wond hem mateloos op. Hij besefte dat hij zijn erectie niet ongedaan zou kunnen maken. Daarvoor waren er net teveel vlinders in zijn buik aan het rondfladderen.
Toch ritste hij zijn rits open en schoof hij zijn broek en slip wat naar beneden. Zijn harde pik zwiepte recht de lucht in.

“Ooh!”
Even had hij het gevoel dat het korte kreetje er eentje van verrukking was. Dat ze het leuk vond. Zou het? Waarschijnlijk vergiste hij zich, want direct erna klonk haar stem even sec als voordien.
“Ok, vertel me nu eens hoe je je voelt! Niet liegen, want je lichaam vertelt me al de waarheid.”
Ze had gelijk. Willem kon het niet ontkennen. Zijn totempaal leek een monument voor de geilheid. Er zat niets anders op dan eerlijk te zijn. “Ik voel me… opgewonden.”
“Dat kan ik zien, ja. Wat is het precies dat je op dit moment opwindt?”
“Dat jij me ziet… Mijn ding ziet… Wil zien.”
“Stel je nu eens even voor dat ik me aan het vingeren ben terwijl ik naar je kijk.”
Nog voor de woorden tot Willems gedachten waren doorgedrongen, leek het alsof zijn borstkas en zijn hoofd ontploften. Hij voelde hoe zijn pik begon te kloppen van geilheid. Zijn hand omsloot zijn staaf en begon een op- en neergaande beweging te maken.
Zodra hij dit besefte, trok hij direct zijn hand terug. “Sorry, ik wou niet… Ben jij echt aan het…”
“Nog een laatste vraag, Willem. Hoe denk jij dat ik me voelde toen jij me bekeek?”
De waarheid drong tot Willem door. “Werd je er opgewonden van?”
“Trek nu je broek maar weer op en doe dan dat licht bij je maar uit.”

Willem deed wat ze vroeg, zonder nadenken. Eigenlijk had hij zijn broek verder uit willen doen en zich verder voor haar afrukken. Het idee dat zij een nat kutje kreeg doordat hij haar had begluurd, was nooit door zijn hoofd gegaan. Het was te geil om nu zomaar met alles te stoppen.
“Sta je weer aan het raam?”
“Ja.”
Willem keek naar het duistere raam van de kamer waar zijn bekeken danseres ook naar hem stond te kijken. Zou ze zich echt aan het vingeren zijn? Waarschijnlijk niet, maar het idee hield hem bezig. Hij zag het voor zich. Het zorgde ervoor dat zijn loeiharde pik nog geen millimeter verminderd was. Door de druk in zijn broek en de wrijving met de stijve jeansstof begon hij zelfs wat beurs te voelen.

“Wel, Willem, ik ben Lotte. Aangenaam.”
De mond van Willem viel open.

***

Lotte hoorde Willem naar adem happen. Op hetzelfde moment voelde ze hoe haar reeds natte kutje een nieuw stroompje aan geil liet vloeien. Haar hele lichaam stond onder stroom.
Ergens wou ze dat ze kon zien wat Willem nu zag. De kans was groot dat ze nog geiler zou worden.

Lotte had haar voorbereidingen nauwgezet gedaan. De avond voordien had ze in de lobby van het kantorengebouw al snel ontdekt welk bedrijf zich achter het raam van Willem schuilhield. Een kort bezoekje aan hun website leverde een groepsfoto met contactgegevens van het hele team op. Die namiddag had ze de oude relaxzetel, die normaal gezien in de hoek stond, voor het raam geplaatst. De dimbare staande lamp stond er schuin voor. Op het moment dat ze zich aan Willem voorstelde, had ze de lamp aangedaan. Een warme gloed verlichtte haar. Het verlichtte vooral haar naakte lichaam. Waar Willem de dagen voordien enkel haar silhouet had gezien, kon hij haar nu helemaal bewonderen.

Ze zat mooi recht in de zetel, zedig met één been over het andere. Haar lange roodbruine lichtgekrulde haren waren als twee gordijnen over haar schouders gedrapeerd. Ze bedekten nog net haar borsten.
“Ben je aan het kijken?”
“uhu!” Lotte glimlachte. De beschaving van de man stopte daar waar zijn geilheid begon. Maar net dat gegeven, zorgde ervoor dat Willems reacties oprecht waren. En deze reactie was veelbelovend. Hij was zich aan haar aan het vergapen.
“Vertel me dan nu eens waarom je je eergisteren zat af te trekken. Je was daarnet goed begonnen, maar je liet me wat ’onbevredigd’ achter.” Ze kon nog net een grinnik om haar grapje tegenhouden.
Ze had zich voorbereid op een stilte. Mogelijk was hij nog niet bekomen van het feit dat ze zich in haar volle naaktheid aan hem etaleerde. Ze was dus verbaasd dat hij onmiddellijk een zondvloed aan woorden op haar losliet.

“Weet je dat niet? Echt niet? Lotte, wonderlijke Lotte. Nu zie ik voor de eerste keer hoe je eruitziet, en geloof me, zelfs in mijn hoofd had ik je niet zo bloedmooi voorgesteld. Jij bent echt. Geen foto, geen trucage. Maar dat wist ik toen nog niet. Eergisteren betoverde je me op een andere manier. Het was het intieme van het moment. Je was helemaal in jezelf gekeerd en je danste. Je liet de innerlijke Lotte naar buiten komen. En dat was zo mooi. Het was puur en sereen. Maar het was ook sierlijk en erotisch. Het was onmogelijk om weg te kijken. Het licht van je lamp toonde me de vorm van je lichaam. Je bewoog zo elegant. Je draaide je, en het leek alsof je onder je kleed helemaal naakt was. Zoals nu. Ik dacht je borsten te zien, ik stelde me je kutje voor. En toen begon je jezelf te strelen. Ik wou dat het mijn handen waren. Elk zacht plekje, elke golving wilde ik mee aanraken. Maar omdat dat niet ging, raakte ik mezelf aan. Het werd ondraaglijk toen je hand naar je kutje reikte. De tederheid in mij veranderde in een stormachtige geilheid. Kon het mijn hand maar zijn, mijn pik. Ik smachtte ernaar de hete natheid van je kutje te voelen, de zilte zoutigheid te ruiken, de zoete sappen te proeven. Dus liet ik mijn hand naar mijn pik gaan. Het was de enige manier om de razernij van mijn plotselinge lust te temmen.”

Willem stopte met praten. Lotte wist waarom. Zijn woorden hadden haar eigen geilheid enkel doen toenemen. Haar linkerhand streelde zachtjes haar linkerborst. Af en toe pulkte ze aan de harde tepel die tussen haar haren doorpriemde. De vingers van haar rechterhand hadden zich tussen haar dijen gewurmd. Het was te moeilijk geweest, dus had ze haar benen naast elkaar gezet, een beetje open, genoeg om met haar vingers in haar spleetje af te dalen. Ze smeerde haar natheid over haar lipjes uit. Een zalige gloed verspreidde zich vanuit haar schoot naar de rest van haar lichaam. Ze liet haar vingers naar haar klitje glijden. De eerste aanraking voelde als een stroomstoot. Ze slaakte een diepe kreun. Willem zou dit nu kunnen zien en horen. Willem zag het. Hij hoorde het. Vandaar de stilte.
Hoewel, helemaal stil was het niet. Ze hoorde op de achtergrond korte, schurende geluiden. Zou hij zijn broek weer hebben laten zakken?

Lotte zag in gedachten de grote stijve pik van Willem weer. Daarnet had de ontbloting van zijn stoere hulk haar direct opgewonden. Ze had tintelingen in haar borsten, haar buik en haar kutje gevoeld. Diezelfde kriebels doken nu weer de kop op. Ze versterkten de seksuele drang die enkel was toegenomen sinds Lotte de mail had verstuurd.
Het zorgde ervoor dat haar benen verder uit elkaar gingen om ook haar andere hand naar haar kutje te laten gaan. Onmiddellijk verdwenen er twee vingers in haar honingpotje.
Hierdoor steeg de seksuele spanning in haar lichaam drastisch en tegelijk voelde ze een bevrediging over zich neerdalen.

Haar ademhaling werd snel en hijgerig, haar stem een beetje hees. “Ben je je weer aan het aftrekken?”
Nu pas merkte ze dat ook zijn ademhaling luider in haar oor klonk. “Ja.”
“Vertel me wat je ziet, wat je denkt, wat je voelt, wat je doet.”
Willem hoefde niet na te denken. “Jij bent de geilste engel die uit de hemel naar aarde kon komen. Als je dacht dat mijn pik zonet hard was, dan zou je hem nu moeten kunnen zien. Ik weet niet wat je met me doet, maar het is goddelijk. Ik wou dat ik me aan je zetel kon neervlijen en dat ik het werk van je handen kon overnemen. Mijn tong zou het spelen met je klitje nog zachter maken. En heter, en natter. Ik zou zachtjes tegen je genotsknobbeltje blazen tot de koudste rillingen door je heen schieten om het dan in mijn mond te zuigen en er op te sabbelen. Mijn eigen vingers zouden in dat heerlijke kutje willen onderduiken, op zoek naar de gevoeligste plekjes om die zacht met alle tederheid die in me zit te beroeren. God, wat ben ik geil! Laat me je borsten zien.”

Heel even liet Lotte haar klitje los. Ze schoof haar haren van haar borsten af. Haar twee heerlijkheden lagen nu helemaal bloot voor Willem. Snel dook ze met haar vinger weer haar gleufje in.
“Oooooooh, ze zijn zo prachtig. Wat zou ik ze graag willen voelen. Ze zien er zo fragiel uit. Heerlijk vol en…” Willem kreunde. Even zweeg hij.
“Wat is er?”
“Ik was bijna klaargekomen. Dat wil ik niet. Nog niet. Dit is te lekker. Jij bent te lekker. Ik moet gewoon even van mezelf afblijven.”
Een gevoel van trots viel als een sluier over Lotte heen. Dit is wat zij kon teweegbrengen. Het gaf haar ego een serieuze boosterprik.
“Helaas zijn ze zo ver weg. Ik wou dat ik ze van dichtbij kon zien. Ik wou dat ik je echt kon zien. Dat ik je erotische kracht kon voelen.”

Lotte stond in dubio. Ze had zich voorgenomen om dit avontuur enkel door het raam te beleven. Er was geen sprake van dat dit tot een echt contact zou leiden. Dat had ze zichzelf op het hart gedrukt.
Het was duidelijk wat hij wilde. Doorheen de bruisende geilheid die haar nu inpalmde, zou ze ook niets liever willen. Wie weet tot wat dit zou leiden. Eindelijk nog eens seks. Echte seks. Een echte pik diep in haar kutje. Bij deze gedachte stak ze een derde vinger in haar kutje en begon sneller te bewegen. Alle seksuele energie uit haar lijfje begon zich samen te ballen in haar schoot. De volgende big bang werd voorbereid.
“Oh, fuck, Lotte. Dit is teveel. Foert, ik ga me laten komen.”
Lotte stopte met bewegen en riep: “Nee, stop! Niet doen. Kom naar hier. Kom voor me zitten en kijk naar me. Beloof me dat je enkel naar me zal kijken. Beloof het!”
Ze hoorde gehijg in haar oor. Tien seconden lang. De langste tien seconden van haar leven. Toen klonk een zegevierende stem. “Ik kom eraan, lieve Lotte. Wacht op mij.”

Op dat moment schoten de lichten van de kantoorruimte voor haar aan. Willem was helemaal naakt en hield zijn pik als een trofee in één hand. In de toegangsdeur zag ze een oudere vrouw staan in het uniform van een poetsbedrijf. Ze had een trolly vol poetsmateriaal naast zich staan. Haar ogen waren wijd opengesperd en haar mond opende zich.
Lotte hoorde in haar ene oor een luide gil via het oortje van haar gsm, en in haar andere oor een gelijkaardige krijs van de studente uit de kamer naast haar, onmiddellijk gevolgd door weer een andere stem die luidkeels riep. “Getver, die staat zich op ons af te rukken!”

***

14 januari 2046

Floortje keek haar ouders met een ernstige blik aan. Een lichte fronsrimpel was zichtbaar tussen haar ogen. Ze was met lood in haar schoenen naar huis gekomen.
Sinds ze voor de politie werkte, kon ze met haar geluk geen blijf. Dit was wat ze altijd al had willen doen. Er leek haar geen betere manier om haar medemens te dienen. Ze had altijd al een groot rechtvaardigheidsgevoel gehad.
Vandaag had haar geloof in de mensheid echter een stevige deuk gekregen. Ze was er de rest van de dag niet goed van geweest. Tientallen keren had ze het gesprek dat ze nu ging hebben, in haar hoofd gevoerd. Ze keek naar haar ouders die naast elkaar op de zetel zaten. Ze waren zich nog van geen kwaad bewust.

“Pap? Mam? Jullie weten dat ik eerlijkheid heel belangrijk vind.” Ze zag hoe haar vader en moeder zachtjes knikten. “Vandaag kreeg ik uitgelegd hoe het opzoeksysteem in het centraal strafregister werkt. Om te oefenen typte ik mijn naam en adres in. Natuurlijk verscheen ik niet in de resultatenlijst. Maar iemand anders wel.”
Ze keek haar vader recht aan. Hij werd rood en sloeg zijn ogen naar de grond. Voor haar gold dit als een schuldbekentenis. Tot nu toe had ze nog gehoopt op een administratieve fout. Helaas zou ze haar moeder nu slecht nieuws moeten brengen.
Verdrietig keek ze naar haar moeder. Die keek onbewogen terug.
“Mam, ik heb vandaag ontdekt dat pap 24 jaar geleden veroordeeld is voor zedendelicten, schending van de eerbaarheid en openbare zedenschennis tegenover meerdere vrouwen!”
Er viel een geladen stilte in de woonkamer. Niemand bewoog.
Plots verscheen er een rare blik in de ogen van haar moeder. Ze staarde even voor zich uit. Floortje wilde net iets zeggen toen haar moeder haar onderbrak. “Dat weet ik, Floortje. Ik ben nog steeds zo trots op hem.”