Terwijl zijn zusje zich als een poes tegen hem aandrukt, bedenkt Peter hoe anders het er op zijn school aan toegaat. In het lyceum heeft hij nog maar zelden iemand over seks horen praten en zeker niet horen opscheppen. Dat blijkt nu in de technische school van Minne heel anders te zijn. Wat hij kan met zijn hoofd, dat kan Minne met haar handen, ze heeft de aard naar papa die monteur is in een kraanbedrijf. En hij aardt meer naar mama die boekhoudster is in een groot bedrijf. Peter wil later ingenieur worden en Minne ziet haar toekomst in de groene energie, in elektrische auto's en zo. Peter snapt niet waarom die jongens en meiden in Minne's klas zo nodig moeten zoenen, aan elkaar zitten of vrijen. Het is toch waar wat mama altijd zegt: 'Je moet weten wat er kan gebeuren, maar wachten tot het tijd is om eraan te beginnen.' En neen, Peter kan zich niet voorstellen hoe hij nu met een meisje zou zijn... of toch, nu, met zijn zusje in zijn schoot, nee, hij mag er niet aan denken!

Natuurlijk, hij is een gezonde jongen en rukt zich regelmatig met plezier af, maar hij hoedt er zich wel voor dat zijn mama daar iets van merkt. Hij houdt altijd een propere zakdoek bij de hand of hij doet het boven het wasbekken of in de douche. Het is iets dat gebeurt, dat nodig is, hij verbeeldt zich daar niets bij, of toch, laatst, heel even, toen hij de routineuze bewegingen maakte en het zaad voelde komen, vroeg hij zich in een flits af of Minne het ook al zou doen. Maar even later, toen hij zijn kwakje in de zakdoek had gespoten, lag die gedachte al heel ver weg in een of andere hersenkronkel, achter slot en grendel.

Met het warme, betraande gezicht van Minne tegen zijn buik merkt hij hoe haar korte jurkje bij het gaan liggen is opgetrokken. Hij ziet de stof van haar witte onderbroekje. Toch komen er geen bijgedachten bij hem op. Het enige wat nu telt, is dat zijn zusje weer kalm wordt, gewoon zijn kleine zusje wordt waarmee hij kan gaan lopen of leuke gesprekken kan mee voeren, lachen en spelen. Af en toe streelt hij haar nog lichtjes door het haar, zijn hand op haar zij blijft stil liggen tot er een kramp in zijn arm komt. Hij tilt zijn hand op en Minne krult haar lijfje op in foetushouding waardoor haar jurkje nog hoger omhoog getrokken wordt. Ze heeft een duim in haar mond gestoken en ademt nu regelmatig, lijkt wel echt te slapen. Wat kan hij doen?

Plotseling beseft hij, zeer tot zijn verbazing en ook met weerzin, dat zijn piemel stijf geworden is. Wat nu? De warme adem van Minne komt recht tegen zijn lid onder zijn trainingsbroek aan en hij heeft niet de tijd genomen een boxershort aan te trekken. Dit is voor hem een zeer penibele situatie. Stel dat Minne opeens wakker schiet en zich niet meer bewust is dat ze zich met haar gezicht tegen zijn buik genesteld had... Hij kent haar uitbarstingen goed genoeg, ze is een lief kind, maar tegelijkertijd heetgebakerd, koppig en snel uit haar humeur. Dit zou ze hem nooit vergeven, hoewel: dit heeft hij zelf niet gewild, zoiets zou hij nooit doen. De erectie blijft echter aanhouden, de warme adem maakt de stof van zijn broek vochtig en zijn piemel reageert daar op zoals piemels nu eenmaal doen, ze kunnen niet anders en eigenlijk ook niets anders. Hij probeert een manier te verzinnen om uit deze netelige situatie te komen zonder dat Minne er iets van afweet, maar hier ligt ze, met haar hoofd als een blok op zijn bovenbenen, haar mond en haar neus een millimeter verwijderd van zijn stijve ding.

Hij blijft nauwlettend naar haar kijken en stelt vast dat ze niet toch niet echt slaapt. Af en toe opent haar ogen, kijkt recht naar wat ze voor zich ziet: de grijze katoenen stof van zijn trainingsbroek. Dan sluit ze haar ogen weer en drukt zich iets dichter tegen hem aan, haar lippen openen zich een beetje, ze beweegt zodat het tipje van haar neus tegen zijn lid drukt. Ze dééd alsof ze sliep...

Nu is Peter helemaal in de war. Weet Minne wat ze doet? Doet ze dat expres? Durft ze misschien niet haar hoofd weg te trekken en te gaan zitten omdat ze beschaamd is? Maar alles in haar houding laat zien hoe rustig ze nu is, af en toe krult haar lijf zich nog wat meer en zakt ze een beetje dieper weg in bed. Tot zijn ontzetting komt hij tot de gedachte dat hij dit zelf leuk vindt ! Nou, dat wil hij echt niet. Hij raakt zelfs in een soort paniektoestand en zou nu liefst Minne's hoofd van zijn schoot wegtrekken, zich verontschuldigen en zich snel uit de voeten maken.

Op dat ogenblik opent Minne haar ogen en kijkt naar hem op. Zonder zweem van schaamte blijft ze nog een paar tellen liggen, richt dan haar hoofd eindelijk op, zoekt met haar arm steun om te gaan zitten en legt weer haar hoofd op zijn schouder.

'Oh, boy, dat was heerlijk,' zucht ze.

'Zus, ik moet er vandoor,' zegt hij vlug en wil opstaan. 'Over een half uur komt mama thuis en het is mijn beurt om in de keuken te helpen. Ik moet mijn rondjes nog lopen. Heb je zin om mee te doen?'

'Ach, ik wou dat ik nog tot morgen tegen je aan had kunnen liggen, Peter. Vond jij het niet leuk?'

Peter weet niet wat te zeggen. Met een rood hoofd staat hij op, loopt naar zijn kamer om een boxer te zoeken. Wanneer hij zijn trainingsbroek uittrekt ziet hij de vochtige plek van de adem van zijn zusje en aan de binnenkant een andere: zijn voorvocht! Hij verbiedt zichzelf zijn kloppende pik aan te raken, trekt snel de onderbroek en de training aan en vliegt de trap af om zijn loopschoenen aan te trekken. Nooit loopt hij meer rondjes in dat halve uur dan nu, het is alsof de duivel hem op de hielen zit.

Ondertussen ligt Minne op haar rug in bed, haar hand op het kruis van haar slipje, haar vingers klaar om het ritme te vinden dat ze nog maar een maand eerder heeft gevonden. Ze hoeft niet eens haar hand in haar slip te steken of het kruisje opzij te trekken, neen, ze vindt het juist opwindend om de stof op haar klitje te voelen terwijl ze met al haar vingers tegelijk het tempo langzaam opvoert en harder gaat duwen tot het zalige moment eraan komt. Nu gebeurt dat nog sneller dan anders en ze weet heel goed hoe dat komt. Ze heeft daarnet met haar lippen bijna de penis van haar broer aangeraakt, ze heeft hem gevoeld en hem voelen kloppen onder haar warme adem. Ze heeft hem ook geroken en de geur heeft haar bijna bedwelmd. Ze vond het zo jammer dat het moment voorbij was en ze weet eigenlijk wel dat het hem niet interesseerde. Ze weet ook zeker dat hij nog nooit een vriendinnetje heeft gehad, alleen een paar goede vrienden, nerds eigenlijk, die altijd bezig zijn met wetenschappelijke proeven en discussies over wat ze in tijdschriften hebben gelezen.

Voor het eerst laat ze nu haar hand echt onder haar slipje dwalen. Ze voelt hoe nat alles daar is. Het blote, gezwollen vlees tussen haar benen, de heuvel daartussen met die mooi gesloten gladde spleet waar ze zelfs nooit met een vinger is durven in komen, hoewel Rosie haar al vaak heeft gezegd dat het zo heet is. Neen, ook nu doet ze dat niet. Ze omvat met haar hand haar hele vochtige, plakkerige geslacht en wrijft zichzelf zo langzaam mogelijk tot een nieuw hoogtepuntje. Daarna valt ze, nog altijd met opgetrokken jurk en met een hand in haar slipje, in slaap.