Elza was best gelukkig in haar baan als verpleegkundige op de kinderafdeling van ziekenhuis X. Ze was na haar stages aangenomen op de afdeling waar ze haar stages had gelopen, in het ziekenhuis op fietsafstand van haar appartementje. We praten over begin van de jaren ’70, toen was er sprake van strenge hiërarchie en werd van de zusters verwacht dat ze zonder vragen of klagen deden wat de heren doktoren wensten. En soms was het best hard werken, als er veel bedden bezet waren of wanneer er personeel was uitgevallen. Patiënten bleven in die tijd veel langer dan tegenwoordig een bed bezet houden, soms weken voor iets waarvoor je vandaag de dag bij wijze van spreken ’s middags alweer naar huis wordt gestuurd.

Maar in de zomer van ’73 was het rustig op de kinderafdeling. En dat terwijl het op andere afdelingen rennen was geblazen. Daarom was er besloten om Henk-Jan, een jongen van bijna 16 aar die, gezien zijn ontwikkeling thuishoorde op de mannenafdeling (ja, toen werden mannen en vrouwen nog op aparte zalen verpleegd), te plaatsen op de kinderafdeling. Zo’n jongen te plaatsen tussen rochelende mannen van 60 en ouder was niet een goed idee. Maar om zo’n jongen te plaatsen tussen kleine kinderen was ook niet de beste oplossing, maar er was nog een zaaltje voor 2 personen helemaal vrij zodat hij een privé zaal had. Henk-Jan had een fietsongeluk gehad, was twee keer geopereerd, had een pols gebroken en de andere arm was ook flink beschadigd. Het bleek een aardige, flink uit de kluiten gewassen maar wat verlegen jongen te zijn. Een mooi gezicht met helblauwe ogen en donkere fijne krulletjes.

De volgende morgen had ik dienst en bij het vaste ritueel hoorde temperaturen, wassen en toiletteren. Ik vroeg hem op zijn zij te gaan liggen om zo zijn pyjama broek van zijn bips te schuiven zodat ik de thermometer kon plaatsen. De thermometer werd dan wat ingevet zodat hij gemakkelijker in de anus geschoven kon worden. Zo liet ik hem even liggen om daarna de temperatuur af te lezen en te noteren. Daarna moest hij gewassen worden. Zijn ziekenhuis- pyjamajasje knoopte ik van achteren zodat ik het gemakkelijk kon uittrekken. Toen moest zijn broek uit. Ik zag hem kleuren toen ik daar aanstalten mee maakte. Ik kon dat goed begrijpen, een jongen van die leeftijd die door een verpleegster werd uitgekleed, dat was vervelend. ‘Ja Henk-Jan, ik begrijp dat he vervelend voor je is, maar het moet even gebeuren. Als je moet plassen moet je het even zeggen hoor dan pak ik de urinaal.’ Dat was niet nodig, hij ’ s nachts al geplast. Ik stroopte zijn broek naar beneden en zag dat hij in zijn onderbroek een flinke bobbel had. Voorzichtig ontblootte ik zijn onderkant. Toen schrok ik toch wel een beetje. Op de kinderafdeling was ik alleen maar kleine piemeltjes gewend. Tijdens mijn opleiding had ik uiteraard wel mannen gewassen, maar dat waren oude mannen met wat verschrompelde plassers. Hier zag ik een flink exemplaar op zijn buik liggen, niet echt in erectie maar wel in half harde toestand. Het was dik en vooral ook heel fors. Toen ik zijn borst gewassen had begon ik in de schaamstreek en pakte voorzichtig de penis vast. Daar voelde ik hem groeien in mijn handen. ‘Sorry’ stamelde hij. ‘Geeft niet joh, dat is heel normaal hoor’ probeerde ik luchtig te reageren. Waarom ik toen deed wat ik deed begrijp ik nu nog niet, maar ik was nieuwsgierig. Uitgebreid begon ik te wassen en ontblootte zijn eikel met een hand terwijl ik met de andere zachtjes over het toompje streek. Het werd nu een keihard exemplaar van naar ik schatte bijna wel 18 cm. Veel te groot in verhouding met zijn lijf. ‘Ga je grote man spelen?’ zei ik zachtjes, terwijl ik de penis aan het aftrekken was. ‘Sorry, sorry’ stotterde hij. Ik bleef ogenschijnlijk rustig doorgaan maar mijn hart klopte in mijn keel en ik voelde me van onderen warm worden. Zachtjes begon de jongen te kreunen. ‘Je gaat je toch wel beheersen he?’ zei ik gemeen terwijl ik doorging met stimuleren. ‘ah, aah, ooh, ik…ik …ik’ Toen voelde ik zijn geslacht verder verharden en te schokken. Met een straal schoot zijn sperma op zijn buik, en nog een straal, en nog een klein fonteintje. Daarna bleef het uit zijn glanzende penis nadruppelen. Ik werd erg opgewonden van deze hulpeloze jongen die schaamtevol klaarkwam. Niet eerder had ik een zaadlozing gezien. ‘Nou dat is dan fraai, kan ik weer opnieuw beginnen. Je bent wel een erg stout jongetje hoor’ besloot ik. Ik waste hem opnieuw en hielp hem daarna zijn pyjama weer aan te trekken.

‘Wat duurde dat lang’ vroeg mijn collega. ‘Henk Jan had het even moeilijk en ik moest hem even troosten’. ‘Oh, wat lief van je. Het lijkt me een erg aardige jongen’. ‘Dat is hij ook. Ik zal hem extra goed verzorgen.’