Toes had vanuit de ME-bus al geappt naar Margreet dat ze wakker moest blijven omdat hij door een mazzeltje Lindsey mee zou kunnen nemen vannacht. Hoe hem dat gelukt was, legde hij wel uit als ie weer thuis was, had ie geappt. Toen hij de voordeur van zijn rijtjeshuis in een rustig straatje opendeed en Lindsey over de drempel stapte en haar nauwelijks gebruikte schoenen in de hal dumpte, verscheen Margreet in vol ornaat in de deur van de huiskamer.

Leuk setje aan, zwart, met jarretels. Kaal kutje. Strak buikje nog. Tieten ontbloot, vol hangend als rijpe peren. Tieten die Toes wel kon dromen. Hij beleefde sowieso veel plezier aan zijn vrouw, want die was heel ruimdenkend en voor van alles in. Ze kickte zowel op Jeannette als op Lindsey. Jeannette had een mooier lijf en meer klasse, maar Lindsey was meer een Rubens-type en makkelijker te domineren door haar vele onzekerheden en traumatische ervaringen.

‘Zo, homp’, stak Margreet van wal. ‘Wat hoor ik, ben je door Jeannetje te grazen genomen in die bus van haar vannacht? Bij haar kun je beter uit de buurt blijven als ze een dominante bui heeft, dat weet je toch. Ze heeft graag de touwtjes in handen bij weerloze volgzame vrouwen, en zeker bij vadsige types als jij. Mij kan ze niet aan, dus dat levert leuke en spannende avonden op. En dan mag Toes toekijken.’

Ze keek Lindsey quasi-empatisch aan en vervolgde: ‘Maar jij, tsja, voor jou zit er weinig anders op dan gewoon doen wat je opgedragen wordt. Dan moet je maar veilig binnen blijven ’s nachts.’ Lindsey keek de huiskamer in en zag dat er de meubels merendeels aan de kant waren geschoven en dat er een groot plastic zeil op de houten vloer lag. Een zeil van ongeveer 3 bij 3 meter.

Dat beloofde niet veel goeds, want mensen legden over het algemeen alleen een zeil op de vloer als ze het plafond gingen witten of als ze verwachtten dat het een natte boel zou worden. Lindsey had wel een filmpjes gezien op internet waar zo’n zeil moest voorkomen dat de boel helemaal onderliep met pis. Weer hoopte ze dat ze geen pis hoefde door te slikken hier, want daar had ze een bloedhekel aan. Dan liet ze zich nog liever een keertje fisten in haar zere reet.

Toen Margreet haar uitnodigde midden in de woonkamer op het plastic zeil te gaan zitten, was het net of ze de hoofdrol ging spelen in een bukkakespecial. Maar ze zag nog geen andere mannen in de ongezellige kamer dan Toes, en die had zijn kleren nog aan. Nog wel. Kennelijk wist hij zijn plaats als Margreet zich uitleefde op een kansloze vrouw. Ze ging onhandig zitten toen haar dat werd opgedragen, want ze had niets om zich aan vast te houden.

Als een mega-Teletubbie ging ze voorzichtig naar de grond, hopend op een ietwat zachte landing. Maar ze maakte toch een flinke smak op haar dikke billen en voelde op de harde houten ondergrond hoe pijnlijk haar reet was. Die trekhaak en die misdienaar hadden had haar geen goed gedaan. En wie weet wat haar hier nog meer te wachten stond, al verwachtte ze van Margreet minder ellende dan van de rancuneuze Jeannette. Die had gewoon zwaar de pik op haar en vond dat ze moest ‘bloeden’, iedere keer weer.

Margreet, zo wist Lindsey zich te herinneren, was vergeleken met Jeannette minder van het venijn jegens anderen en meer van de komische en vaak sarcastische noot. Ze liep de keuken in, trok een la open en kwam met een groot varkensmasker terug. Een overblijfsel van de vorige carnavalsviering? Of van een verkleedpartij? Wie zal het zeggen, al kon Lindsey er de humor niet van inzien.. Ze was al zo vaak in haar leven met een varken vergeleken.

Ze deed het ding voor bij Lindsey en zei lachend: ‘En vanaf nu wil ik alleen nog maar geknor van je horen, zeug!’ Lindsey vond het allemaal best, zolang ze maar niet door een hoepel hoefde te springen. Want daar was ze met haar weinig atletische bouw niet zo geschikt voor. ‘Zo, zeug, nu ga ik op de vloer liggen en mag jij je grote kut in mijn smoel duwen en heen en weer schuiven, net zo lang tot je gaat squirten. Laat al je geile gore varkenssappen maar over me heen lopen! Je hoeft je niet in te houden, want er ligt een groot zeil op de vloer’.

Lindsey vond het eigenlijk allemaal best, zo lang ze maar niemands pis hoefde te drinken. En ook geen grote voorwerpen meer in haar reet kreeg. ‘Pak nog even haar varkensmuiltjes, Toes. Ze hoeft nu toch niet meer zo veel te lopen.’ Toes pakte de felgekleurde schoenen met hakken uit de hal en schoof die moeizaam over haar gezwollen voeten. Hij zag nu pas, omdat ze haar benen wijd deed, hoe haar kut eraan toe was na haar bezoek aan de ME-bus en wenkte zijn vrouw: ‘Heb je de rauwe varkenskut gezien, Margreet? Die gaat lekker in jouw smoel spuiten, als ze met haar volle gewicht over je heen gaat raspen’.

Margreet ging op haar rug liggen en beval Lindsey boven haar te hurken, zodat haar kut boven Lindseys gezicht zat. Dat ging niet zo soepel met Lindseys enorme dijen en gewicht, want ze kon haar balans niet bewaren, dus zei Margreet dat ze op haar knieën om haar hoofd moest gaan zitten, dat was veiliger. Lindsey kon nu veel beter haar kut tegen Margreets gezicht drukken. Margreet begon de vlezige schaamlippen van Lindsey te likken en die begon luid te kreunen, door haar varkensmasker heen. Ze zette haar hakken schrap op de vloer en ze hoorde het plastic schuiven en af en toe scheuren.