Met dat de drie vertrokken, kwamen ze bij de deur een andere bekende van mij tegen die vriendelijk de deur voor ze openhield. Ik was enigszins verbaast dat de vier met elkaar kort in gesprek gingen. Er werd wat gelachen en schouderklopjes uitgedeeld. Ik kon niet horen waar het over ging, maar toen de jongeman aan de deur doorliep en de andere drie dan echt weg waren, kon ik hem met een brede grijns verwelkomen.

‘Lex, jongen!’ riep ik vrij hard. Er was verder toch niemand. ‘Biertje dan maar?’ Voor ons was geen tijd vroeg genoeg voor vers getapt pilsje.

‘Maat!’ noemde hij mij alleen en hij hing kort over de bar om mijn een knuffel en een paar klopjes op m’n rug te geven. ‘Hoe is het?’ Het was mijn allerbeste vriend Lex, die ik al kende vanaf dat we hier nog op de peuterspeelzaal zaten.

‘Prima, prima.’ zei ik al tappende, en schonk hem het pils waar hij opgelucht een slok van nam. Altijd lekker. Ik deed niet mee. Nog niet.

‘Jij kende die mensen?’ vroeg ik toen toch nieuwsgierig.

‘Ja, grappig. Zij is een leerling van me. VWO 5.’ vertelde hij toen. ‘Mijn mentorklas voor komend jaar, dus haar ouders ken ik ook.’ Lex was gymdocent en woonde nog wel hier, maar werkte dus ook in Amsterdam. Ik wist niet waarom iedereen hier maar weg wilde, en dan nog zo ver ook. Mij niet gezien…

Ik had hem al wel gezien sinds mijn terugkomst. We kenden elkaar door en door. Hij had wel een vriendin, ook een goeie vriendin van mij. Ook haar kende ik al jaren, en ik moet toegeven dat ik graag in zijn schoenen had gestaan wat dat betreft.

‘Ze komt zo.’ zei hij toen ik naar haar vroeg. Gijske was haar naam en echt één van de tofste meiden die ik ooit heb leren kennen. En ook superknap. Al kon ik vooral heel erg met haar lachen, wat me nog het meest dierbaar was. Lex had nieuws. Hij en Gijske woonde al een tijdje samen hier in het dorp, maar nu hadden ze er voor gekozen toch te verhuizen. ‘Dichter bij ons werk.’ noemde hij het. Andere woorden voor Amsterdam. Ik was dan wel voor Ajax, maar begon een hekel aan die stad te krijgen. Los van het toeristenseizoen zag je hier niet veel jeugd meer en ik was ook één van de laatste die bleef hangen, en wilde dat ook blijven doen.

‘Lekker man.’ zei ik wel opgetogen. Ik gunde hem alles, en dus ook een goed leven. Ik snapte het wel. Heen en weer reizen was bijna niet te doen. Zij hadden ten minste nog een auto. Ik deed alles op de fiets of met het ov, en dan was Amsterdam echt wel te ver. Gijske studeerde nog, ook in die stad, dus de keuze was logisch. Maar wat ik vooral jammer vond, was dat ik ze een stuk minder zou gaan zien. Ik kwam ze natuurlijk vaak genoeg tegen en we spraken ook veel af. Ik ging vooral de onderonsjes missen tussen mij en Gijske. Niet dat er wat gebeurde dan, maar ik voelde me fijn bij haar. Ik kwam haar vaak tegen en soms kwam ze alleen hier naartoe als ze wist dat ik aan het werk was. We konden goed met elkaar praten en dus ook met elkaar lachen. Het was zeker geen geheim voor Lex dat ook ik een oogje heb gehad op Gijske. Wie niet. Want ze was echt ontzettend knap, wat voor mij de bonus was. Voor Lex iets minder. Die leek soms meer om haar uiterlijk te geven, en ik dacht ook dat dat de reden was dat ze voor hem gekozen had. Ik was wat dit soort zaken liever het gevoelige type dan de macho. Het was niet anders. Daar kon ik niks aan veranderen, ook niet aan die verhuizing. Het kostte dan ook geen moeite het te accepteren.

‘Ja, en ik heb nog meer nieuws…’ kondigde hij spannend aan.

‘Ze is zwanger!’ lachte ik hard, waarop hij me meteen beteuterd aankeek.

‘Nee, gelukkig niet…’ kuchte hij even in zijn vuistje.

‘Nee, dan is ze straks niet meer lekker, en moet je haar verlaten.’ giechelde ik nog even door.

‘Nou, wil je het horen of niet?’ raakte hij dan toch een beetje z’n geduld kwijt.

‘Trouwen dan?’ bedoelde ik nog steeds grappig, maar zou wel kunnen.

‘Sjef! Kappen nou.’ maande hij mij tot stilte.

‘Ja, zeg dan gewoon wat het is.’ legde ik de schuld van het oponthoud maar bij hem. Zijn blik kon niet droger zijn.

‘Ik heb werk voor je.’ kwam hij toen verrassend mee aan.

‘Oh ja? Bij jou op school?’ haalde ik er al uit.

‘Klopt. Er staat een vacature open voor conciërge.’ Nu kon mijn blik niet droger zijn.

‘Serieus? En toen dacht je aan mij?’

‘Tuurlijk! Niets wat jij niet kan.’ meende hij, en kon ik dan wel weer waarderen.

‘Maar… Dat is toch niks voor mij. Heb nog nooit zoiets gedaan, heb helemaal geen ervaring. En dan naar Amsterdam, zeker? Mij krijg je hier niet zomaar weg, hoor.’ wilde ik hem van het idee afhelpen, maar hij leek er echt zeker van te zijn. Een nieuw schooljaar stond op het punt te beginnen en ze kwamen nog een hoop mensen te kort, en niet alleen leerkrachten dus.

‘Het is echt een mooie baan. En…’ maakte hij het toen spannend. ‘Veel lekkere wijven, man.’ was het argument wat mij over de streep moest trekken. ‘Daar in de stad maar ook op school, man.’ zei hij alsof hij single was.

‘Pff, na jullie verhuizing, ken ik er in ieder geval al eentje.’ kon ik openlijk lachen over Gijske. Dat soort dingen waren dus geen enkel probleem, en was hij ook met me eens, natuurlijk.

‘Nee, maar lopen echt paar lekkere leraren rond. En die meiden tegenwoordig… niet normaal, man. Dat was in onze tijd in dit dorp wel even anders.’ lachte hij alsof hij het nog niet kon geloven. Hier kwamen wel eens meiden die nog geen twintig waren, en die droegen soms kleding die de meiden uit onze jeugd zeker niet droegen. ‘Net als die MJ.’ zei hij nog.

‘Em-Djee?’ vroeg ik nog.

‘Ja, Mary Jane. Dat was toch jouw oude buurmeisje. Die is ook niet verkeerd opgeknapt.’ zei hij me en gaf me een klap op m’n schouder. Ik wist niet waar hij het over had. Ik en Lex waren overigens alles behalve de roofdieren die we graag zouden willen zijn. Maar zo ging het al jaren. Vanaf het moment dat meisjes ons begonnen op te vallen, maakten we er een spel van wie het eerste de meeste lekkere meisjes kon spotten. Dan lagen we hier in de duinen met een verrekijker in de zomer te koekeloeren naar alles wat voorbij liep of in de zon lag te branden. Daar deden we verder nooit wat mee. Ik vooral was best een nerdje toen, en hij had vooral een grote mond, maar meer ook niet. Zoals we het nu over vrouwen hadden, hadden we het altijd. Het was niks. Maar dat hij als docent zo op Mary Jane leek te geilen, was toch wel een beetje zorgwekkend… Maar ik wist zeker dat het bij alleen geilen bleef, zolang hij Gijske nog aan zijn zijde had.

‘Blijven jullie zo eten?’ vroeg ik vlak voor het middaguur.

‘Tuurlijk.’ zei hij vastbesloten. Ze waren bijna kind aan huis, en hij had hier vroeger ook gewerkt. Dat biertje was gratis, het eten ook. We zorgden hier goed voor elkaar en mijn baas had daar ook geen enkele moeite mee. Die kwam er soms gewoon bijzitten. Vandaag niet. De zaak was vandaag van mij. Wel jammer, dat hij net nu met een baan liep te zwaaien, nu ik hier wat meer verantwoording had gekregen.

‘Hai, lieverd.’ Lex kreeg een kus op zijn wang van de schone brunette die hem van achteren was genaderd en vriendelijk keek ze mijn kant op, wuifde ze en besloot ze me alsnog een knuffel te geven.

‘Ha, knapperd.’ zei ik nog. En knuffelde innig terug. Daarna keek ik nog een keer naar haar. Ik had Gijske nog niet gezien na m’n terugkomst en ook zij was veranderd in twee jaar tijd. Meer dan te zien was op de foto’s die ik wel eens op de socials spotte. Zij veranderde ook langzaam in een mooie, jonge vrouw en liet het meisjesachtige nu wel achter zich. Wij waren twee jaar ouder dan haar, dus op haar 22ste leek ze nu echt de ideale partner te zijn. Want qua karakter was zo te zien nog niks verloren gegaan. ik ging maar snel aan de slag in de keuken voordat ik te verliefd naar haar keek en bereidde een lunch voor ons drieën voor.

Aan tafel kon ik m’n ogen bijna niet van haar af houden en snel leek het of Lex er niet eens meer wat. Die werd ook gestoord door zijn telefoon van zijn werk, en ik en Gijske lachten en kletsten er fanatiek op los. Ik had de mooiste verhalen natuurlijk voor haar bewaard en achtte mezelf nu wel een echte wijnkenner te zijn, wat zij wel interessant vond. Ze had mooi halflang bruin haar tot net voorbij haar schouders en ik kon haar niet anders beschrijven dan een typische Noord-Hollandse schone. En dan niet uit de stad, maar van hier. Ze kleedde zich altijd netjes, maar toch uitdagend. Of misschien leek dat wel zo omdat ik het een en ander voor haar voelde. Ik vond haar in ieder geval erg sexy en toen ik haar zei dat ze er echt geweldig uitzag, bloosde ze toch kort zonder dat het raar werd. In het bijzijn van mijn beste vriend kon ik best zeggen dat zijn vriendin uitzonderlijk knap was.

‘Jij al een vriendin, eigenlijk? Een Duitse misschien?’ Lex had net opgehangen en begon al te lachen.

‘Nee, lekker single en nog achter de vrouwtjes aan, of niet, he.’ zei hij bijna alsof hij jaloers was.

‘Ja, vast.’ lachte Gijske spottend, met reden want ze kende me goed genoeg. Toch kon ze op een wat droge, verontwaardigende blik rekenen. ‘Oh? Wel dan?’ leek ze te beseffen dat ook ik veranderd had kunnen zijn in de tussentijd. Dat was overigens niet zo. Had wel eens een vriendinnetje gehad, maar nooit iets echt serieus.

‘Nee, nog niet. Maar hoorde dat er in Amsterdam een hoop lekkere wijven lopen, dus wie weet.’ vond ik het een mooie timing om Lex even op zijn plek te zetten door hem gelijk maar strak aan te kijken. Dan keek Gijske weer met verontwaardiging naar hem waar ik hard om moest lachen. ‘Hij had het over jou, hoor.’ redde ik hem maar, wat jammer genoeg niet waar was. Hij kwam er zo wel mee weg. Je bent vrienden, of niet.

‘Oh, je hebt het verteld. En? Doe je het?’ vroeg ze maar snel. Ik weer uitleggen dat het me niet echt iets voor mij leek, maar toen zij zei dat ik het in ieder geval kon proberen, ging ik snel akkoord. Proberen kon altijd, dacht ik maar. Wat kon er daar nou voor moois op mij wachten, terwijl ik hier dacht alles al te hebben…