Dat was zo lang geleden dat Lindsey eens goed moest nadenken, maar ze kon zich uit haar zwangerschap alleen kinky dingen herinneren die de vader van haar toen nog ongeboren tweeling, die tijdens hun ontstaansgeschiedenis bij Lindsey voor een steeds grotere ‘toeter’ zorgden, herinneren. Ze kon onder de douche haar eigen kutje niet eens meer zien, zo bol was haar buik. Haar sadistische vent wilde in zijn dronken buien van alles met haar uitproberen, uit frustratie dat zijn eigen pik al tijden nauwelijks meer overeind kwam en ook omdat alle mannen nu extra naar Lindsey keken: met die buik en die uiers, die zich prepareerden op naar wat later zou blijken twee hongerige monden. Die niet uitgezogen raakten op haar harde spenen. Lindsey waggelde regelmatig moeizaam door de buurtsuper, want iedere hulp van haar vent in deze zware tijden ontbrak en er was ook geen Jeannette of een pastoor die nu hulp bood, of zijn koster of diens vrouw wat boodschappen lieten doen voor de aanstaande moeder. Waarschijnlijk had de pastoor het te druk met het knechten van misdienaartjes, want normaal gesproken zou een vrouw zo zichtbaar zwanger als Lindsey toch zijn aandacht moeten hebben getrokken. En Jeannette, tsja, dat was een verhaal apart.

Die hield er al vele jaren haar eigen geile seksleven op na, buiten het huwelijk uiteraard. Ze had zich ooit in een gangbang voor een aantal donkere kerels laten afneuken en onderpissen, om eens een memorabel onderdeel van haar opvallende c.v. te noemen. En ze betrok ook graag anderen bij het uitwerken van haar fantasieën, liefst ietwat kwetsbare en volgzame vrouwen zoals Lindsey. Die had ze makkelijk in haar val gelokt door haar de kosten van het schoolreisje van haar tweeling voor te schieten en haar vervolgens een heel onaantrekkelijke afbetalingsregeling op te dringen. En als arme bijstandsmoeder had Lindsey met een beperkte rekencapaciteit ook geen kerel die voor haar opkwam en haar beschermde tegen de wellicht goedbedoelende, maar uiteindelijk toch heel egocentrische Jeannette. Die nu weer probeerde mee te liften op de deal die Lindsey vrij onverwacht met Rob had afgesloten. De hoerige kleding die Rob voor Lindsey had gekocht, werd nu beurtelings ook door Jeannette gedragen, ook naar haar werk. En dat tot frustratie van ‘normale’ dorpelingen zoals de vrouw van Rob. Die overigens ook wel wat te verbergen had, als je wist waar je moest graven.

Want wat Rob niet wist, was dat Jeannette Robs vrouw, Ineke, in een grijs verleden, toen ze nog lang geen relatie met Rob had, onder speciale omstandigheden had ontmoet. Een dorp is klein en ons kent ons, en zo kende Jeannette Ineke als leerlinge op de school waar Jeannette toen net werkte. Ze had toen via via gehoord dat Irene problemen thuis had omdat haar ouders in een scheiding lagen. Wie niet …. Ze had toen aangeboden een keer wat leuks met Irene, die enig kind was, te gaan doen. Irenes onderwijzer vond dat toen een goed plan en Jeannette wilde het niet te groots aanpakken, dus ze zouden naar de kinderboerderij gaan en daarna naar een echte boerderij. Zo gezegd, zo gedaan. Na afloop van school nam Jeannette een paar uur eerder vrij op haar school, en op de fiets reden ze eerst naar de kinderboerderij. Daar viel het Jeannette op, dat Irene erg veel van de geitjes af wist en een hele fascinatie toonde voor de pogingen tot voortplanten van die mekkeraars. Zodra ze elkaar beklommen, begon Irene de viervoeters enthousiast toe te juichen en aan te moedigen. Zonder gene, alsof het de normaalste zaak van de wereld was. Waar ze dit vandaan had, was Jeannette vooralsnog een groot raadsel. Ook op de boerderij, het volgende onderdeel van het programma, was Irenes gedrag op zijn zachtst gezegd merkwaardig te noemen. Een gedragspsycholoog zou waarschijnlijk geconcludeerd hebben dat er thuis iets helemaal niet in orde was met Irene.

Irene was echter dolenthousiast en vertoonde totaal geen tekenen van trauma. Ze was helemaal weg van de vier paarden op de boerderij en bleek vreemd genoeg helemaal niet bang te zijn voor die grote beesten, die hinnikend in hun stal hoog boven haar uittorenden. Irene stak zonder enige angst haar arm door de houten afrastering om de paarden zacht fluisterend te aaien en als een hengst dat bleek te waarderen door opeens een ontzettende erectie te krijgen, keek Irene giechelend naar Jeannette. Die zei niks, omdat ze totaal niet wist hoe ze hierop moest reageren, en ze kreeg al vrij snel een natte kut door zo’n enorme paardenfrikandel XL, maar wist zich te bedwingen en deed verder niets om de jeuk in haar natte kut te verminderen. Liefst had ze Irene weggetoverd om zo’n paardensnikkel in haar gleuf te parkeren. Ze wist uit paardenpornofilms hoe je op een soort bok moest gaan liggen om zo’n paard bij je naar binnen te laten glijden. Ook wist ze dat een hengst een flinke fles sperma kon volspuiten als ie klaarkwam. Dan moest je wel zorgen dat je niet in de vuurlinie zat, anders zat je helemaal onder, had ze vol opwinding vastgesteld, Wat Irene opeens tot Jeannettes verbijstering deed, was zo’n grote paardenlul beetpakken en het ding een beetje heen en weer bewegen. Alsof ze wist hoe ze een hengst moest aftrekken en dat kennelijk al eerder had gedaan. Jeannette vroeg zich af hoe deze activiteiten in de opvoedlng van Irene hadden gepast, en of dat iets te maken konden hebben gehad met de scheiding van haar ouders.

Gelukkig had Irene niet te lang getrokken aan de slangachtige hengstenpik, dus kon Jeannette op het nippertje ontsnappen aan een pijnlijke ‘eruptie’ van het opgewonden paard. En Irene drong gelukkig ook niet aan, alsof ze dacht dat er na vandaag nog genoeg andere gelegenheden zouden komen om dit varkentje te wassen. Waarschijnlijk was ze een regulier ‘paardenmeisje’ dat als vrijwilligster vaak op een manage rondhing om daar allerlei klussen te doen. En op die manier dichtbij paarden te zijn. Want die waren meestal liever en leuker dan opdringerige jongens, die maar op één ding uitwaren. ten minste, zoiets stelde Jeannette zich voor. Dat Irene een eigen paard zou hebben, leek haar onwaarschijnlijk, gezien de gezinssituatie sinds de scheiding van de ouders van Irene. Wel maakt ze zich oprecht een beetje zorgen over het seksueel toch wel afwijkende gedrag van Irene naar dieren toe. Dat zag je toch niet vaak bij leeftijdgenoten, en Jeannette kon zich uit die periode van zichzelf alleen maar herinneren dat ze bijna alle jongens van de klas pijpte in de fietsenstalling, maar dat ze weinig tot geen interesse had voor dieren. Thuis hadden ze in de jaren een hond, en als die tegen haar been begon op te rijden kon hij een schop krijgen. Maar ja, niet iedereen was uit hetzelfde hout gesneden, zo bleek maar met Irene.

Vele jaren later kwam het voorval met Irene in Jeannettes olifantengeheugen naar boven toen Rob het over zijn superkuise en superirritante vrouw had, die maar niks van hoerige kleding moest hebben en die er daarom de oorzaak van was dat Lindsey en ook Jeannette nu in door kinky Rob betaalde kleding door het dorp paradeerden, terwijl iedereen er dagelijks schande van sprak. Ook Irene, het paardenmeisje waar Rob uiteindelijk zijn oog op had laten vallen en ook mee getrouwd was. Toen Jeannette Irene een keer tegenkwam in de buurtsuper, in een van haar hoerige outfits, liep Irene heel bewust met een grote boog om haar heen en trok haar neus op. Jeannette wachtte tot Irene had afgerekend en liep toen snel achter haar aan, het pleintje op. Ze tikte Irene op de schouder en zei: ‘Dag Irene, herken je me niet meer? Of wil je me soms niet meer kennen?’ Irene keek haar aan en deed net alsof het gezicht (en de opvallende voorgevel) van Jeannette haar niet bekend voorkwamen. ‘Maar zou ik je dan moeten kennen/ Ik hoop van niet’, was het houtaine antwoord van Irene, die zich altijd boven het ‘gepeupel’ voelde staan. Jeannette lachte haar toe en zei: ‘Weet je niet meer dat ik je ooit een keertje op een middag meegenomen heb naar de kinderboerderij en naar de paarden op de boerderij? En dat jij zo enthousiast werd als de geitjes elkaar besprongen, en dat je zo geil werd als een hengst een flinke leuter kreeg als je hem aaide? Weet je dat dan niet meer? Ik wel!’

Irene kreeg een enorme boei en wist even niet hoe ze moest reageren. Haar geile ‘paardenjaren’ lagen al ver achter haar en toen ze Rob had leren kennen, had ze besloten hem daar niets over te vertellen. Haar vriendinnen uit die tijd zag ze ook nooit meer, dus die konden haar jeugdgeheimen ook niet verklappen of tegen haar gebruiken. Ze had zelfs een reünie van de middelbare school laten lopen om maar niet het risico te lopen om oude bekenden uit die tijd tegen te komen. Vriendinnen die nu ze getrouwd was, Rob wijzer konden maken dan hij was. Irene speelde liever de uiterst conservatieve, a-seksuele meid, die alles wat hoerig was verketterde. Dus ook types als Lindsey en Jeannette, die alle mannen in het dorp (inclusief de pastoor) het hoofd op hol brachten en stijve pikken bezorgden. Dat ze wel heel hypocriet was en daarmee was doorgeslagen van een paardenpijpster naar een moraalridder interesseerde haar niet. Ze wilde haar facade in stand houden, ook al om Rob te kunnen veroordelen als hij kinky trekjes vertoonde, want die had hij wel degelijk. En niet zo weinig ook! Als ze de deur naar haar verleden op een kiertje zou zetten, zou Rob die opentrappen en haar in no time met paarden laten neuken, vreesde ze. Hoewel ze daar regelmatig wel naar terugverlangde, wilde ze dat hoofdstuk uit haar verleden voor Rob verborgen houden.