Jeannette gaf een teken aan Lindsey dat ze naar binnen kon gaan, zette de waterstraal een stuk zachter, spoelde haar eigen tieten schoon en trok een been op en deed haar benen wijder om ook daar wat water langs te spoelen. Een kattenwasje, maar als ze maar in de auto mee terug mocht met Rob, daar ging het haar om. Rob besloot niet te gaan zeiken tegen haar over haar nieuwe ‘outfit’ (alleen paardrijlaarzen en verder niks) en toen Irene de vloer van de schuur wat grondiger had schoongespoten, om bewijsmateriaal van het avondje met Nero door het putje te spoelen, gingen er drie dames met Rob naar zijn auto. Twee dames, gekleed in slechts paardenrijlaarzen, gingen met hun blote kut en billen naast elkaar op de achterbank zitten en Rob hoopte dat dat geen plekken zou maken. Irene ging op de passagiersplaats voorin naast Rob zitten. Zij had wel haar paardrijbroek nog aan en ook haar laarzen. Haar tieten zagen er uit als een extra set koplampen, terwijl achterin twee sets tieten glommen die in de categorie ‘groot licht’ vielen, of eigenlijk: hingen De terugreis naar het dorp in Robs auto verliep zonder conversatie, behalve dat Jeannette tegen Rob zei dat ze bij Lindsey wilde worden afgezet. Niet omdat ze bang was vóór haar eigen deur onder de straatverlichting door een slapeloze roddelgrage buur herkend te worden, maar omdat ze nog wat met Lindsey moest bespreken, dat kennelijk niet voor de oren van Rob en Irene bestemd was. Toen Rob voor Lindseys huis stopte, stapten de dames op de achterbank uit, met hun smerige paardrijbroeken in de hand en een flinke indruk van hun natte kutten achterlatend. Dat zag Rob gelukkig niet in het donker.

Terwijl Robs auto zachtjes optrok en de stille nacht in reed, liep Lindsey met wiegende tieten op haar laarzen naar de voordeur van haar kleine rijtjeshuis. Ze hoopte dat de oppas sliep, want als die Jeannette en haar zo zag binnenkomen … Jeannette liep zwijgend achter Lindsey aan en plukte na binnenkomst meteen een jas van Lindsey van de kapstok, om haar grote tieten en de rest van haar naakte lijf te bedekken. Want ze had geen zin om een showtje op te voeren voor die arme oppas. Ze fluisterde dat Lindsey ook een jas moest aantrekken, maar die bleek veel te klein. Kennelijk van de tweeling? Onee, van de oppas natuurlijk! In de woonkamer stond de tv aan, maar was de oppas inderdaad in slaap gevallen en had ze Lindsey en Jeannette niet horen binnenkomen. Het meisje schrok wakker en vreesde door Lindsey van plichtsverzuim te worden beschuldigd, maar zo’n vaart liep het niet. Lindsey moest iedere jonge oppas ‘koesteren’, want met haar reputatie in het dorp wilden of mochten een hoop meisjes niet bij haar op de tweeling passen. De oppas wreef de slaap een beetje uit haar ogen en keek verbaasd naar de rare uitdossing van Lindsey en Jeannette. En waarom had Lindsey haar jas aan en was ze daaronder naakt, op die rare paardrijlaarzen na? ‘Ik ga even naar boven en dan krijg je je jas terug’, zei Lindsey raadselachtig. En Jeannette plofte zwijgend in een stoel. Omdat de jas in de haast niet dichtgeritst was, keek de arme oppas recht in haar kale kut. Uiteraard zat Jeannette daar niet mee, en ze informeerde obligaat of de tweeling braaf was geweest. De oppas knikte en keek onderdanig naar de vloer. Alsof ze een pak slaag verwachtte van de strenge Jeannette.

Dat was niet het geval, want Jeannette kon meestal al haar frustratie en sadisme botvieren op arme Lindsey, daar had ze geen onschuldige oppas voor nodig. Bovendien gingen die klagen bij hun ouders, en daar had Jeannette uiteraard geen behoefte aan. Want tegenwoordig werd je bij het minste of geringste al aan de me-too-schandpaal genageld als je iets met jongeren uitvrat. Wat dat betreft waren de tijden niet in het voordeel van kinky mensen als Jeannette veranderd. Maar maakten ‘stakkers’ als Lindsey daarentegen ook niet echt veel meer kans om gehoord of beschermd te worden. Alles draaide uiteindelijk nog steeds om macht, en wie Jeannette wilde ‘vangen’ moest vroeg opstaan en van goeden huize komen. Of ergens een bewakingscamera ophangen waar ze niet van wist. Dat was waar Jeannette Lindsey over wilde spreken als de oppas haar jas weer terughad, door Lindsey bedankt en betaald was en de woning had verlaten. Op haar fiets de nacht in gaand, zonder licht, sparend voor een scooter. Lindsey had snel iets uit de wasmand geplukt, dat niet veel frisser rook dan haar smerige paardrijbroek, constateerde Jeannette afkeurend. ‘Okay, deze avond met Nero staat gelijk aan één sessie op het hondenuitlaatveldje, was de afspraak. Maar we zitten met die bewakingscamera en daarom heb ik het volgende bedacht. Ik wil je in één keer de rest van je schuld kwijtschelden, zodat je je niet meer maandelijks op het hondenuitlaatveldje door Zuma of een andere hond hoeft te laten neuken. Maar daar moet wel wat tegenover staan’.

Lindsey keek Jeannette vragend aan, want ze kende haar lang genoeg om te weten dat hier geen voor haar gunstig voorstel ging komen, maar een ideetje waar alleen Jeannette de vruchten van ging plukken. Kennelijk had zij er belang bij om niet gechanteerd te worden met de camerabeelden uit de manege. ‘Ik ga morgen meteen contact zoeken met de eigenaar van Nero. Ik wil niet wachten tot ik weet wie de beelden heeft gezien, dat risico vind ik te groot. Ik ga kijken wat hij als tegenprestatie wil krijgen om de beelden te vernietigen, zodat hij jou, Rob, Irene en mij daar niet mee kan chanteren. Want dierenseks ligt overal nog heel gevoelig, dat weet je.’ Lindsey knikte, al wist ze niet precies op welke gevoeligheid Jeannette doelde. Lindsey had zelf weinig problemen meer met dierenseks, vond het niet extreem vies en was vanavond inmiddels ook ingewijd in de paardenseks. Ze vroeg zich alleen af waarom ze het met zo’n enorme vleesstaaf had moeten doen, maar kennelijk was zij de aangewezen persoon om mee te helpen om vinkjes op de bucketlist van Jeannette te krijgen. ‘Maar aan wat voor tegenprestatie moet ik dan denken?, vroeg Lindsey onzeker. ‘Dat weet ik niet, daarvoor moet ik eerst die man spreken’, antwoordde Jeannette. ‘Maar wees gerust, ik ga jouw huid duur verkopen en ik ga niet klakkeloos op al zijn eisen in. Maar waar ik wel naartoe wil, is dat jij een hoofdrol gaat spelen en daarmee in één klap je schuld aan mij kan aflossen. En wij vieren niet gechanteerd worden. Win-win toch?’ Weer die win-win, dacht Lindsey. Die term kon Jeannette misschien beter meer niet gebruiken bij haar.

Jeannette had geen zin om verder nog sociaal te zijn tegen Lindsey en zei tegen haar dat ze Lindseys jas wel een keertje terug zou brengen. ‘Schoongemaakt?’, vroeg Lindsey hoopvol. Jeannette keek haar vernietigend aan. ‘Ja, hoor, Miep Kraak! Ik gooi hem wel in de wasmachine als dat kan’. Ze stond plotseling op en liep de voordeur uit, in de hoop dat ze in de honderd meter die ze door het donker moest lopen naar haar huis, niemand onder een lantarenpaal tegen zou komen. Dat lukte en ze sloop haar huis binnen, in de hoop dat die nietsnut van een vent van haar niet wakker werd en irritante vragen ging stellen. Ze kreeg met moeite de stinkende paardrijlaarzen uit en zette die in de achtertuin neer, hopend dat het niet ging regenen en dat ze de volgende dag wat frisser zouden ruiken. Ze trok Lindseys jas uit, hing die op de kapstok en liep geruisloos de trap op. Ze kroop naast haar snurkende kerel in het grote tweepersoonsbed, keerde hem de rug toe en viel al snel in slaap. De sessie op de manege was toch best wel vermoeiend geweest, maar ook dubbel en dwars de moeite waard. Ze droomde over Lindsey, die een seksslavin moest worden bij de eigenaar van Nero. En de oudere man moest pijpen en neuken en ook betrokken werd bij kinky triootjes met een huisvriend. Jeannettes seksfantasieën gingen bijna iedere nacht met haar op de loop en niet zelden kwamen die fantasieën ook terug in het echte leven. Dat kon geen toeval zijn, toch?

De volgende dag was een zaterdag, dus Jeannette hoefde niet te werken. Ze bleef nog even liggen toen het snurken naast haar stopte. De tijd dat haar man zijn ODOL in haar kut parkeerde, lag jaren achter haar. Seks met haar interesseerde hem niet meer, ook geen vluggertjes op zaterdagochtend, omdat Jeannette veel te onvoorspelbaar en kinky was. Dus deed Jeannette haar eigen ‘ding’, zeg maar gerust: dingen. En manlief masturbeerde. Chronisch. Als je echt van masturberen doof werd, was hij dat al lang geworden. Het was knap dat Jeannette hem vrijwel nooit zag masturberen, want daar voelde hij zich niet makkelijk bij. Omgekeerd zou het Jeannette geen reet interesseren als haar man meekeek bij wat zij uitspookte, maar daar had hij absoluut geen behoefte aan, had hij bij herhaling laten weten. Hij was aanhanger van ‘wat niet weet, dat niet deert’. Het enige nadeel was dat Jeannette lang niet altijd en overal voorbehoedsmiddelen gebruikte, maar tot nu toe had dat nooit overgedragen ziektes of ander onheil opgeleverd. En omdat ze toch samen geen seks meer hadden, no problem toch? Jeannette had uitgebreid gedoucht en een hoerig setje dat ze van Lindsey had geleend aangetrokken. Vandaag kon ze weer slippers met plateauzolen dragen, dat zat heel wat lekkerder dan die paardenrijlaarzen. Ze droeg nu een knalrode bloes die veel te klein was en waar haar grote melktieten uitpuilden, en een ultrakort wit rokje met zwarte ballen, dat meer weghad van een brede riem dan van een rokje. En daaronder een zwart mini-slipje, dat als ze voorover bukte ruim zicht bood op haar dikke schaamlippen en haar donkerbruine poepertje.

Haar man was kennelijk bezig met zijn favoriete hobby naast rukken: vissen. Dus niet thuis en op de fiets naar zijn stekkie toe. Dus kon Jeannette zonder overleg de auto confisqueren en ermee naar de manege rijden. Daar parkeerde ze de auto naast een aantal andere. Het was er druk en kennelijk was iedereen met zijn of haar eigen nobele viervoeter in de weer. Jeannette liep de grote schuur binnen en oogstte wat verbaasde blikken met haar onorthodoxe outfit. Bij de stal stond een oudere man met paardrijlaarzen te praten met een van de mannelijke personeelsleden. Aan het logo op diens overall te zien, ten minste. Ze stopten met praten (het was trouwens eerder smoezen) en de eigenaar van Nero keek Jeannette aan met een blik van herkenning, zo leek het. ‘O, mevrouw, waarmee kan ik u van dienst zijn?’, zei hij kakkineus en uit de hoogte tegen Jeannette. ‘Ik wil u even onder vier ogen spreken, kan dat?’, antwoordde Jeannette beleefd. De man gebaarde tegen de knecht dat hij moest wieberen en hij nam Jeannette apart, vlakbij de stal van Nero, zodat ze hem konden horen snuiven. ‘Ik denk dat ik weet waarvoor u komt’, zei hij. Jeannette schrok en moest even schakelen. Zo raakte ze het initiatief al kwijt voordat het gesprek begonnen was, shit! ‘Oja, waarvoor dan?, vroeg ze enigszins brutaal, De man toverde een brede grijns op zijn gezicht en zei: ‘Ik heb op mijn bewakingscamera gezien dat u speciale interesse heeft voor mijn hengst Nero.’