'Zeg eens, Marthe, waar heb jij vannacht geslapen?'

Ik zit te ontbijten en mama is in de keuken bezig, met haar rug naar me toe. Waarom vraagt ze dat in godsnaam? Zou ze...? Nee, uitgesloten toch? Mama is niet iemand die ons controleert. En toch, waarom vraagt ze dat nu, vanochtend, nadat ik voor de aller-allereerste keer niet in mijn eigen bed heb geslapen, althans niet de hele nacht...

Ze kijkt naar me om en gelukkig heb ik net een flinke hap uit mijn boterham genomen zodat ze ziet dat ik met volle mond niet kan antwoorden op haar vraag. Dat geeft me tijd om iets te bedenken, maar anderzijds: ik heb nog nooit tegen mijn ouders gelogen en ik vraag me in stilte af of dat ik nu voor het eerst zal doen of gewoon de waarheid zeggen.

Mijn mond raakt leeg en mama komt de keuken uit. Ze gaat tegenover mij aan tafel zitten, droogt haar handen af aan haar schort en kijkt me aan. Ze kijkt me recht in de ogen, niet streng, maar toch indringend genoeg om te weten dat ze zich niet om de tuin wil laten leiden.

Ik neem nog een slokje van mijn koffie, spoel mijn mond leeg en zeg dan, geheel naar waarheid: 'Bij Jarne, mama, bij Jarne.'

'Bij je broer? Op zijn kamer of... in zijn bed? In een eenpersoonsbed?'

Ze trekt grote ogen en haar onderzoekende blik doet me even blozen. Maar goed, ik heb A gezegd, dus die B moet er toch ook van komen. Ik wacht even af hoe ze verder zal reageren, maar ze zwijgt en kijkt. Heel eventjes denk ik het begin van een lachje rond haar volle rode lippen te zien spelen, maar dat kan ook een zenuwtrekje geweest zijn. Ze lijkt in ieder geval niet boos. Ze gaat beter zitten, recht op de stoel en legt haar handen voor zich op de tafel, speelt met haar lege kopje terwijl haar blik zich geen moment van mij afwendt.

'Nou, Marthe, je kan toch moeilijk op de vloer geslapen hebben, neem ik aan? Of op de stoel aan zijn bureau? Dus rest er maar een plek... Of was hij zo attent je in zijn bed te laten slapen en ging hij op de vloer liggen? Zoals ik Jarne ken, lijkt me dat uitgesloten. Vooruit, meid, wat er is loos?'

Ik bijt op mijn tanden en ben bereid de storm te doorstaan wanneer ik haar precies zal zeggen wat ik vannacht gedaan heb. Papa is al naar zijn werk en Jarne al naar school. Ik heb een vrije dag omdat er een lerarenconferentie is. We hebben alle tijd om ongestoord te blijven en mama kennende, en ik denk haar goed te kennen na bijna zestien jaar samen te zijn, zal ze geduldig luisteren en proberen te begrijpen. Maar deze keer zal ze dat misschien niet kunnen en zal ze boos worden, misschien wel straffen.

'Ik ben al een hele tijd verliefd op Jarne, mama.' Ik voel dat ik heftig begin te blozen en sla mijn ogen neer. Nu ik haar niet meer aankijk, komen mijn woorden gemakkelijker. 'Ik heb het zo lang mogelijk geheim gehouden voor hem. Wel een jaar of twee had ik er helemaal geen last van om hem leuk te vinden en in stilte verliefd op hem te zijn. Ik verlangde niets van hem, bedoel ik. Ik had ook aan niets behoefte, zal ik maar zeggen... Maar de laatste maanden werd ik écht verliefd op hem, wilde ik dat hij me aanraakte, streelde, kuste... Het werd almaar erger en ik kon niet langer meer zonder dat ik het hem opbiechtte. Gisteren dus... na het zwemmen bleven we in het cafetaria nog een chocolademelk drinken. Ik had hem voor de zoveelste keer gezien met alleen dat lycra zwembroekje aan. Ik weet het: alle jongens dragen alleen een zwembroekje in het bad, maar daar heb ik nooit naar gekeken, het deed me nooit iets. Alleen Jarne doet me iets, bedoel ik. We zaten daar dus onze warme choco te drinken en ik kon mijn ogen niet van hem afhouden. Hij vroeg waarom ik zo naar hem zat te kijken: 'Hey, zusje, wat is er met jou? Jij kijkt alsof je verliefd bent. Ken ik hem? Of is het een zij? Nee toch? Dat zou ik al wel weten.'

Dus trok ik mijn stoute schoenen aan en zei: 'Ja, ik ben verliefd. Al een hele tijd. En je kent hem. Heel goed zelfs. Hij zit recht tegenover mij chocolademelk te drinken.'

Hij keek niet eens verwonderd. Hij glimlachte alleen maar en zei toen: 'Dat treft. Werkelijk, Marthe, dat had ik nooit gedacht van jou. Maar toevallig ben ik ook al een hele tijd gek op jou. Alleen... ik durfde het niet te zeggen. Ik durfde het niet eens mezelf toe te geven.'

'Echt, Jarne,' vroeg ik verbaasd, 'dus ik op jou en jij op mij? Al lang? Of zeg je dat nu ineens omdat ik het je nu zeg?'

'Nee, nee, Marthe, helemaal niet, wat denk je wel? Heb je mij ooit al naar een meisje zien kijken? Nee toch?', antwoordde hij vlug. Hij werd ook helemaal rood in zijn gezicht en ging vlug verder: 'Ik ben altijd al verliefd geweest op jou, nah! Maar ik zou het nooit of nooit hebben willen zeggen. En ook nooit durven. En jij, hoe lang hou jij het al geheim dan?'

Dus vertelde ik het hem zonder blozen, dat ik eigenlijk al vanaf mijn twaalfde op een kinderlijke manier van hem hield, dat ik graag bij hem was en graag met hem speelde en zo, maar zonder meer... En dat het mij enkele maanden geleden begon te dagen dat ik écht verliefd op hem was.'

'We fietsten naar huis, er werd niet meer over gesproken en we gingen naar bed. Maar ik kon onmogelijk slapen. Het was al na twaalven en ik lag nog klaarwakker in mijn bed te woelen. Eigenlijk wilde ik alleen van hem weten of hij even verliefd was op mij als ik op hem. Ik wou hem alleen wakker maken en hem dat vragen en als hij dan ja zei, dan zou ik terug naar mijn kamer gaan en kunnen slapen... Maar toen ik zijn kamer binnensloop, de deur stond op een kier, misschien had hij ze wel expres niet dicht gedaan, was hij ook nog wakker. Hij knipte het nachtlampje aan en toen hij zag dat ik het was, fluisterde hij dat ik de deur moest dicht doen. Dat deed ik en toen sloeg hij de deken open en ik kroop naast hem. Ik vroeg hem of hij me echt graag zag en hij zei van ja, zeker, geen twijfel over, al heel lang. Ik zette zijn wekker op half zeven zodat ik voor jullie wakker zou worden en terug naar mijn kamer zou kunnen gaan. En zo is het ook gebeurd. Ik lag nog maar pas in mijn eigen bed toen ik jullie naar de badkamer hoorde stappen. Dus vraag ik mij af hoe jij wist dat ik niet in mijn bed geslapen heb, mama.'

'Oh, denk maar niet dat ik je controleer,' antwoordde mama en ze wuifde met haar hand de rook van haar pas opgestoken sigaret weg. 'Het is maar dat ik na het vrijen met papa nog een hele tijd wakker lag en me eigenlijk best wel wilde verschonen. Op weg naar de badkamer had ik al gezien dat je kamerdeur helemaal open stond en dat je witte donsdeken op de vloer lag. Omdat ik helemaal bloot was, wilde ik zo niet op je kamer komen om je onder te dekken. Ik dacht dat je had liggen woelen en ik wilde niet dat je het koud kreeg. Dus nadat ik me gewassen had, deed ik mijn kimono om en kwam ik je kamer in en toen zag ik dat je bed leeg was. Ik liet het donsdeken op de vloer liggen, maar ging wel beneden kijken of je soms daar was, maar alles was donker en leeg daar. Je kon dus onmogelijk ergens anders zijn dan op Jarne zijn kamer... Ik moet toegeven dat ik aan zijn deur heb staan luisteren, maar ik hoorde alleen zijn gesnurk. Maar nu je zo eerlijk hebt opgebiecht dat je bij je broer geslapen hebt, in dat eenpersoonsbed nog wel, wil ik toch ook weten wat er gebeurd is. Marthe, meisje, ik heb echt wel reden om me bezorgd te maken. Je wordt over een paar weken zestien en Jarne is nog geen achttien. Jullie hebben nog vele jaren studie voor de boeg en een ongeluk is snel gebeurd. Ik weet dat je de pil niet neemt. Ik heb nog nooit condooms gezien op Jarnes kamer... Enfin, ik neem aan dat jullie gevrijd hebben...'

'Nee, mama, dat is niet gebeurd. Eerlijk gezegd, dat is wat ik wel wil, ooit, of eigenlijk liever zo snel mogelijk... Maar we hebben alleen in elkaars armen gelegen en een beetje gekust, op de lippen. Meer niet. Als je het echt wilt weten: we zijn snel in slaap gevallen. En toen de wekker ging, ben ik stilletjes uit bed geslopen, naar mijn eigen kamer.'

Mama zat een hele poos met gesloten ogen op haar stoel. Ze schonk zichzelf een kopje koffie in en stak een nieuwe sigaret op. Dat zou ze nooit doen als ze niet nerveus was: ze rookt er alleen eentje na haar ontbijt en de volgende pas 's avonds wanneer ze samen met papa TV kijkt. Ik wachtte dus gewoon tot ze weer iets zou zeggen en hoopte stilletjes dat ze niet al te erg tegen mij zou uitvaren. Maar dat deed ze niet.

'Weet je, Marthe,' begon ze eindelijk, bijna op fluistertoon, 'ik weet wat het is, wat jullie nu meemaken. Ik ben zelf verliefd geweest op mijn broer - of op een van mijn broers, eigenlijk. Op Thomas. Een jaar jonger dan ik nog wel, nog niet eens zestien op dat moment. En het was ook wederzijds. Dolverliefd waren we op elkaar. Dus kan ik jullie niet veroordelen. Maar ik kan je wel zeggen: dat gaat over. Daarom maak ik me geen al te grote zorgen, weet je. Ik begrijp het allemaal wel. En ik vind dat het best open en bloot gespeeld wordt, hier in huis. Ik weet dat wanneer ik me zou verzetten, jullie alleen nog maar verliefder zouden worden. Wat verboden is, wordt aantrekkelijker. Toen mijn ouders ontdekten dat ik seks had met Thomas - ze betrapten ons op heterdaad, zal ik maar zeggen - volgden er verschrikkelijke straffen voor hem en voor mij. Het gevolg was dat we nog heftiger naar elkaar verlangden en zo doortrapt werden dat we hen belogen en bedrogen om toch in het geniep een vluggertje te kunnen doen. Maar uiteindelijk werden we allebei verliefd op iemand anders. Het was gewoon een fase. Wat niet wegneemt dat we elkaar nog altijd graag zien, maar toen ik met iemand anders begon te vrijen en hij ook een meisje had, hield de drang om seks te hebben met elkaar op. En dat zal met jullie ook gebeuren, geloof me.'

'Dat kan ik me niet voorstellen, mama, Jarne heeft me vannacht verzekerd dat hij niemand anders wil en ik wil ook niemand anders.'

'Ik geloof je, schat, maar hoe dan ook, een eerste verliefdheid hebben we allemaal nodig om te experimenteren. Ik wil maar zeggen dat ik je begrijp en dat ik ook Jarne begrijp. Ik wil jullie het ook niet verbieden. Maar ik wil geen stiekem gedoe. Dat betekent dat ik er met papa over zal praten. Hij weet dat ik als tiener met mijn broer heb gevrijd en dat de geschiedenis zich herhaalt, zal hij wel kunnen begrijpen. Ik zal hem wel kunnen overtuigen, hij is ten slotte intelligent en ruimdenkend genoeg. Ondertussen vraag ik je alleen je gevoelens voor jezelf te houden. Als papa er echt tegen is, kan ik ook niets voor jullie doen. Mijn enige verweer zal dan zijn dat jullie het hoe dan ook in het geheim zullen doen, wat veel erger is. Dan is de vertrouwelijkheid in ons gezin weg en dat wil ik niet. We hebben het zo goed met elkaar.'

'Dat is waar, mama.' Ik stond op, stapte op haar af en gaf haar een zoen op de wang. Ze trok me stevig tegen zich aan en streelde mijn rug. Ik was opgelucht.

'Wat zal er nu gebeuren, mama?'

'Vanavond praat ik er met papa over, kind. Van zodra jullie zijn gaan slapen. In jullie eigen bed, wel te verstaan!' Ze keek me streng in de ogen. 'Morgen is het zaterdag, dan zijn we allemaal thuis en dan zullen we er hopelijk heel openlijk over kunnen praten.'

Ik gaf haar nog een vluchtige zoen op de wang en liep naar boven om me te douchen en me aan te kleden. Mijn hart bonsde in mijn borst, van opwinding en van blijdschap. Ik wist dat mama iemand kon overtuigen en dat ze alles uit de kast zou halen om papa te laten inzien dat ze het beste voorhad met ons en met het hele gezin.

Ik was zo opgelucht en voelde me zo gelukkig dat ik me voor het eerst totaal zonder gêne bevredigde door de douchesproeier op mijn kutje te richten terwijl ik met twee vingers mijn lipjes opende. Ik hoefde dat niet meer te doen alsof het iets was dat eigenlijk niet mocht, snel-snel, in de gauwte, maar uitgebreid, zo lang mogelijk vechtend tegen het opkomende orgasme door de sproeier los te laten en te wachten tot mijn knobbeltje weer zin kreeg in prikkeling. Ik voelde me ineens een vrouw. Toch was ik opgelucht dat ik me al stond af te drogen toen mama de badkamer in stapte.

Er was iets nieuws tussen ons gekomen, merkte ik. Terwijl ik in mijn onderbroekje en mijn beha aantrok, kleedde mama zich uit en dat was nog nooit gebeurd. Ik had haar nog nooit naakt gezien. Ze deed of het de gewoonste zaak van de wereld was en ik gluurde natuurlijk niet, maar haar mooie volle borsten met die lange, harde tepels te zien, bracht me een beetje van mijn stuk. Zelf had ik nog maar een A-cup en een rozig tepelhofje met tepeltjes die zich alleen oprichtten wanneer ik mijn borstjes kneedde tijdens het masturberen.

Ik ging weer naar beneden en toen mama eindelijk klaar was, stelde ze voor om te gaan winkelen in de stad. Tot mijn verbazing stapte ze met mij een luxueuze lingeriezaak binnen.

'Hier koop ik al jaren mijn spulletjes,' zei ze lachend, 'en nu is het jouw beurt om je mooi te maken.' Ik keek haar vragend aan.

'Je wil toch niet in je doordeweekse beha en je witte katoenen onderbroekje je eerste keer beleven? En dat betekent niet dat het morgen of volgende week moet gebeuren,' giechelde ze in mijn oor en daarna stapte ze op de verkoopster af: 'Frances, laat eens zien wat voor moois je in huis hebt in de kleinere maten. Ik wil iets heel moois voor mijn dochter.'

En zo stapten we een half uur later, na veel kijken en passen, buiten met drie slipjes en bijpassende behaatjes met veel zijde en kant. Mijn eigen keuze viel op pastelgroen, dat paste bij mijn rossige haar en mijn groene ogen. Mama koos een setje in ivoorwit en de verkoopster verzekerde me dat een setje van een beha met bijna doorschijnende cups en een even doorschijnend slipje in wat zij noemde 'een subtiele grijstoon met toetsen van mosgroen' me ook heel goed zou staan: 'Het verbergt evenveel als het laat zien,' zei ze, 'en dat is wat mannen toch willen?'

We gingen wat eten en daarna verder winkelen en we praatten met elkaar als vriendinnen. Mama zinspeelde maar een keer op Jarne en mij, toen we voorbij een apotheek liepen: 'Zouden we niet beter een pakje condooms kopen, Marthe? En ik maak straks alvast een afspraak met de dokter. Je moet nodig aan de pil, jij.' Ik lachte wat verlegen, maar ze nam me bij de schouders vast en keek me in de ogen: 'Ik meen het hoor!'

'Dat betekent dat je nu al weet dat papa het goed zal vinden?'

'Zeker weet ik dat niet, maar ik zal mijn best doen, schat. Ik wil niet zijn zoals mijn moeder en iets met alle macht verbieden dat niet tegen te houden is. Nee, ik wil een betere moeder zijn dan de mijne was. En ik hoop dat jouw vader niet zal reageren als de mijne, met hel en verdoemenis en redeloze straffen. En wat ik helemààl niet wil is, dat je je eerste keer moet beleven in het geniep, ergens achter hoek en kant, maar als een feest, want dat zou het moeten zijn.'

In de auto vertelde ze nog hoeveel spijt ze had van haar eerste keer, een vluggertje in het donker achter de muur van de jeugdclub, in het gras, met de angst door iemand betrapt te worden. 'We wilden het allebei, Thomas en ik, we konden gewoon niet langer wachten, maar achteraf gezien had ik er niets aan. De keren dat we echt helemaal ontspannen hebben kunnen vrijen, kan ik op de vingers van één hand tellen,' zuchtte ze en stak ostentatief twee vingers op.

Thuis gaf ze me een mooi houten kistje dat binnenin bekleed was met satijn: 'Om je mooie lingerie in te bewaren,' lachte ze, 'ik zal je ook nog leren hoe je die moet wassen, altijd met de hand en in lauw water met heel weinig wasmiddel en dan nog heel voorzichtig. En ik weet niet of het nodig is bij jou, maar knip je haartjes bij. Zorg dat ze nooit uit je slipje piepen bijvoorbeeld. Ik ben zelf niet goed in perfect bijknippen,' ze lachte nerveus en snel liet ze erop volgen: 'als dames onder elkaar kunnen we elkaar misschien verzorgen.' Ze keek me nu niet aan en boog zich over mijn lingerie om er de etiketten van weg te halen en ze mooi op te plooien, waarna ze alles in het doosje legde en het voorzichtig sloot. Toen ze opkeek, zag ik dat ze bloosde.

'Allright, mama,' zei ik vlug, 'je mag het me leren. Je mag me alles leren als je wil.' Ik omhelsde haar en gaf haar een kusje dat voor haar wang bestemd was, maar dat om een of andere reden op haar lippen terecht kwam. Een donkere gloed trok door mijn buik. We hoorden hoe Jarne beneden het huis in kwam lopen en we knipoogden naar elkaar.

'Niks zeggen,' fluisterde mama, 'Jarne hoeft niets te weten. Doe gewoon normaal.'