Slechts één meisje bij Kate op school kon zich haar vriendin noemen, en omgekeerd, ondanks Kates nogal arrogante en vaak betuttelende gedrag. Het betrof Sevilay, een tenger Turks meisje met smalle polsjes, dat erg mooi was en schitterende donkerbruine ogen had en heel wat jongens achter zich aan had lopen. Allochtone en autochtone jongens, uit alle rangen en standen. Iedereen wilde wel eens met haar tegen geringe betaling de overdekte fietsenstalling in het donker bezoeken. Om zich lekker te laten pijpen door haar, want daar diende die fietsenstalling toch ook voor? Turkse meisjes neuken, zelfs met condoom, was uiteraard uit den boze. Die moesten immers als maagd het veelal gedwongen huwelijk in, meestal nog voordat ze de school hadden afgemaakt, en het was niet voor niets dat Turkse jongens vaak geitenneukers werden genoemd. Daar moesten ze op oefenen, die geiten, en ook schapen, en niet op jonge meisjes met hun nog strakke kutjes. De anale ‘escape’ was kennelijk cultureel gezien niet gangbaar als optie, en werd wellicht ook door de slachtoffers zelf als een onreine no-go area beschouwd.

Er was één oudere jongen, die een paar keer was blijven zitten, die zich regelmatig over Sevilay leek te ontfermen en alle jongens - die als vliegen op stroop op haar afkwamen - bij haar weghield. Met boze blikken en soms met grof geweld. Iedereen was bang voor hem en er werd gefluisterd dat Ahmed een mes bij zich had, waarmee hij sommige jongens en ook meisjes dwong te gehoorzamen of tot zwijgen bracht. Er gingen verhalen dat hij een loverboy was en dat Sevilay zijn meisje was. Een meisje dat hij beschermde, maar in ruil daarvoor ook prostitueerde. Niet om haar op de normale manier te laten ontmaagden, maar om haar onder dwang anaal te laten nemen door oudere mannen die daar grif voor betaalden. Er werd zelfs ook gefluisterd dat Sevilay zich in het bijzijn van één of meer mannen anaal moest laten neuken door de hond van haar loverboy. En dat die hond dan klaarkwam en minutenlang met zijn gezwollen leuter in haar kontje bleef zitten. Als ze dit allemaal niet toeliet kreeg ze slaag. Meisjes die haar in de kleedmaker met gym hadden gezien, vertelden dat ze zich zelden waar anderen bij waren omkleedde. En als ze dat wel deed, had ze soms rode striemen op haar rug en billen die ze zo snel mogelijk weer bedekte.

Kate had die striemen ook een keertje vluchtig gezien en had Sevilay na de les apart genomen. ‘Wat zijn dat, die striemen? Hoe kom je daaraan, Sevilay?’, had ze indringend gevraagd. Aanvankelijk had haar kleine Turkse klasgenootje naar de vloer gekeken en gezwegen, maar toen Kate bleef aandringen, was Sevilay in tranen uitgebarsten. ‘Ahmed heeft dat gedaan toen ik hem niet gehoorzaamde’. En even later, snikkend. ‘Met de hondenriem. Hij wil dat ik hem gehoorzaam.’ Kate keek haar verbaasd aan en vroeg: ‘Waarmee heb je hem dan niet gehoorzaamd?’ Sevilay zweeg en keek opnieuw naar de vloer. ‘Dat kan ik je niet vertellen, want als hij daar achter komt, krijg ik nog meer slaag.’ Kate zuchtte en zei: ‘Maar weten je ouders hiervan? Kan je vader niet ingrijpen dan?’ Sevilay schudde haar hoofd. ‘Nee, die weten van niks. Ze hebben het te druk met het vinden van een geschikte huwelijkspartner voor mij, om me zo snel mogelijk uit te huwelijken.’

Kate wist wel een beetje hoe het toeging bij opgroeiende Turkse meisjes, maar ze stond als verwend kind ver van dat alles af in haar omgeving van luxe. Ze was wel in haar hart geraakt door het trieste lot van haar klasgenootje en dacht na over wat ze voor die arme Sevilay kon doen voordat het misschien te laat was. En ze ergens in een klein dorpje in de binnenlanden van Turkije kinderen aan het baren was. Opeens kreeg ze een idee. ‘Als je nou eens een tijdje niet naar school gaat en bij mij komt wonen. Je bent per slot van rekening niet meer leerplichtig, toch? Ik regel wel met mijn vader dat hij dat goed vindt, als ik jouw situatie uit de doeken doe. Je moet sowieso weg bij die Ahmed, anders loopt het fout met je af. En we moeten je weghalen bij je ouders, voordat die je uithuwelijken’. Sevilay keek Kate met een mix van hoop en wanhoop aan en zei: ‘Maar ze zullen me toch vinden en me weer terug naar huis halen, desnoods met de politie erbij.’

Kate glimlachte en zei: ‘Dan ken jij mijn vader nog niet. Die heeft veel macht in hogere kringen en zal zorgen dat jij in ons huis optimale bescherming geniet. Je moet je alleen een tijdje gedeinsd houden, want Ahmed zal je natuurlijk gaan zoeken. En je ouders ook. Maar ze hebben geen idee waar ze moeten zoeken. En misschien moeten we je een ietwat ander uiterlijk geven, zodat je als je uiteindelijk met mijn ouders en mij mee naar buiten gaat, minder makkelijk herkend wordt. Houd je trouwens van paardrijden?’ Sevilay keek haar nogal verbaasd aan en zei: ‘Nog nooit gedaan. Kijkt me eng, op zo’n groot paard zitten.’ Kate lachte weer en zei: ‘Dan beginnen we voor jou met een pony. Ik weet zeker dat je dat leuk gaat vinden.’ Sevilay keek al wat vrolijker dan enkele minuten eerder en moest nu nog even wennen aan het idee om van huis weg te lopen en niet meer naar school te gaan. En bij haar vriendin Kate en haar rijke ouders te gaan logeren.

Maar eerlijk gezegd had ze het al een tijdje gehad met school, sinds Ahmed daar in haar leven was verschenen en haar loverboy was geworden, en ze voor een diploma bezig was dat ze waarschijnlijk toch nooit in de praktijk zou kunnen gebruiken. En haar ouders? Die hadden haar de laatste jaren alleen maar gezien als een mooi poppetje om steeds de les te lezen en te waarschuwen voor alle gevaren in de boze buitenwereld. Gevaren die volgens hen pas afdoende zouden kunnen worden bestreden als hun enige dochter veilig was gekoppeld aan een Turkse echtgenoot. Uitgekozen door hen natuurlijk. Ze was onderdeel van een eeuwenoude cultureel bepaalde mensenhandel, die menigeen nog steeds als onvermijdelijk accepteerde, ook al waren de tijden al lang veranderd.

Ruimte voor de normale seksuele ontwikkeling van Sevilay was er niet geweest. Haar was vanaf het moment dat de menstrueerde alleen maar angst aangepraat door haar moeder. En toen ze sommige jongens op school leuk ging vinden, was Ahmed al snel op het toneel verschenen. Voordat ze er erg in had, had hij zich als een grote broer over zijn prooi ‘ontfermd’. En het ging toen snel van kwaad tot erger. Hij had haar wijsgemaakt dat hij beloond moest worden voor het zo succesvol beschermen van Sevilay. En dat de prijs daarvoor bestond uit seks met mannen die Ahmed daarvoor betaalden, ging aanvankelijk haar voorstellingsvermogen te boven. Maar de eerste keer dat ze anaal genomen werd door een vreemde, gelukkig met een halve tube glijmiddel, wist ze zich nog als de dag van gisteren te herinneren. Ze lag voorover op een massagetafel in een voetbalkleedkamer waar Ahmed zijn klanten ontving. Ahmeds aandeel was dat hij Sevilays billen uit elkaar hield en oplette dat de klant niet per ongeluk zijn pik in haar andere gaatje schoof.

Sevilay had drie dagen pijn met poepen. Maar de tweede klant, nog geen week later, deed al iets minder pijn, en nog geen maand later was er een klant die extra betaalde om te zien hoe na zijn eigen neuksessie de mitrailleurpik van Ahmeds herdershond met de enige moeite Sevilays druipende poepgaatje penetreerde. Ahmed had Sevilays kutje afgeplakt met tape, anders was de enthousiaste hond ongetwijfeld steeds in het gaatje beland. Een gaatje dat koste wat het kost onaangetast moest blijven. Want zo slim was Ahmed wel. Zijn handelswaar moest niet door zijn hitsige herdershond worden verpest. Wat opviel was dat hij zelf totaal geen seks wilde met Sevilay. Hij keek alleen toe hoe mannen haar anaal namen en hun zaad in haar kontje loosden. En hij temde zijn hond. Boze stemmen hielden het erop dat Ahmed - met zijn feminiene uiterlijk - van de herenliefde was en wellicht iets te veel geiten geneukt had. Maar met welke man of jongen hij het dan wellicht deed, wist niemand te vertellen. Daar hielden de roddels op.