Het gaat verder

Toen we de trekkershut in het zicht kregen stopten we en keken elkaar aan. Er kringelde deze keer geen rook uit de schoorsteen, wat op zich niet zo verwonderlijk was. Maar het was rondom de hut volledig rommelvrij, er stonden netjes opgetaste stapels met haardhout en de hut leek zelfs een nieuwe, mooi gekleurde, houten voordeur te hebben.

Joyce vroeg zich hardop af of er überhaupt iemand was, laat staan Harry en Kenneth. Ik was vooral bezorgd. Had ik dan de verkeerde informatie gekregen van mijn contactpersoon in de stad?

Met overdreven vragende blik op onze gezichten stapten we tegelijk naar voren en liepen naar de deur. Ik keek naar Joyce toen ik aanklopte.

"Ik weet niet daar is, maar de deur is open," hoorden we Harry's stem.

Joyce en ik keken opnieuw even naar elkaar. "Daar gaan we," zei ik uitademend. Ik drukte de deurklink naar beneden en de zware houten deur zwaaide half open. Met mijn andere hand duwde ik Joyce achter me en stak mijn hoofd om de deur.

"Is het goed als een paar vermoeide wandelaars hun toevlucht nemen tot deze hut om uit te rusten?" zei ik.

"Nou ja! Kijk eens wie we daar hebben?" zei Harry opstaand. "Als dat niet die jonge vent is die Kenneth en ik zo benijden en waardeerden. Meneer Louis, uit de grote stad! Natuurlijk, kom binnen."

Harry kreeg een brede, blije glimlach op zijn gezicht, zijn wangen helder roze en een vollere baard dan de vorige keer. "Maar vertel eens?" vroeg hij, proberend om de deur heen te kijken. "Je bent deze keer toch niet zonder je betere helft gekomen hè?"

Zonder iets te zeggen gooide ik de deur helemaal open en stapte opzij. Er kon geen gelukkiger glimlach op zijn gezicht verschijnen. "Daar is ze," zei hij met een overslaande stem.

"Hallo Harry," mompelde Joyce met een vreemd klinkend stemmetje. Ze keek me aan en ik glimlachte naar haar. Ik moest snel een stap opzij doen, anders zou Harry me omver gelopen hebben toen hij langs me rende.

Hij greep haar in de één of andere beerknuffel en Joyce slaakte een gedempte kreun toen haar voeten van de vloer kwamen en haar rugzak afgleed. Joyce drukte haar armen en handen tegen zijn reusachtig brede borst en probeerde tevergeefs zijn baard uit haar gezicht te houden. Het enige wat ze bereikte was dat Harry hard lachte en haar nog steviger tegen zich aantrok. "Harry, stop," lachte ze, waarna hij haar uit zijn armen liet zakken en breed stralend naast ons ging staan.

"Zo zeg, het is een gewldige verrassing jullie beiden terug te zien!? We begonnen ons al af te vragen of dat ooit nog eens zou gebeuren," zei Harry tegen mij.

"Eh, we zijn er," zei Joyce zenuwachtig naar mij opkijkend en ik glimlachte bemoedigend naar haar. "En Kenneth? Is...?" vroeg ze.

"Oh, hij is ergens buiten. Hij heeft jullie waarschijnlijk wel gehoord," grijnsde Harry.

"Hoorde ik iemand mijn naam noemen?" hoorden we achter ons. Wij keken om en zagen Kenneth torenhoog boven Joyce uittornen. Hij keek stralend, net zoals Harry had gedaan en van onder een veel grotere en redelijk respectabele snor.

"Kenneth," glimlachte Joyce toen hij haar omhoog tilde in zijn armen.

Toen Joyce een kus op zijn wang plantte, veinsde hij duizeligheid en liet haar gaan. "Wow," glimlachte hij, "ik wordt opeens helemaal draaierig."

"Oh, niet waar," zei Joyce hem in zijn zij porrend. Ze wist ook wel dat Kenneth een grapje maakte, maar ze was nooit goed geweest in het ontvangen van complimentjes, in welke vorm dan ook.

"Goh, jij hier," glimlachte Kenneth.

"En ze ziet er goed uit. En ze is hier om ons terug te zien en dat is enige dat telt," zei Harry, eveneens glimlachend.

"Ach Harry..." riep Joyce, "wat lief van je!" Ze stapte op hem af, plaatste haar handen op zijn schouders, trok zich op en kuste hem op zijn bebaarde wang. Voor het eerste werd Harry sprakeloos en verlegen, al duurde het niet lang.

"Verdorie, jonge vriend," zei hij naar mij glimlachend, "nu kan ik sterven en naar de hemel gaan!" Hij gaf Joyce een speelse por in haar zij, die aanleiding gaf tot een kreetje. Hij deed een stap terug, heen en weer wiegend op zijn benen, ons beiden om beurten aankijkend. "Nou, laat me je eens bekijken," zei hij terwijl hij Joyce's hand pakte, hem tot boven haar hoofd optilde en haar zo voor zich liet ronddraaien.

"Niet te snel, schat," zei ik, waarop Joyce bij zichzelf glimlachte en stopte met draaien toen ze met haar rug naar de mannen toestond.

"Het lijkt erop dat iemand zich goed in vorm gehouden heeft, niet Kenneth?" zei Harry naar Joyce's benen kijkend en ongetwijfeld een paar punten bij haar scorend. "We hebben niet veel mensen een wandelshort zien dragen zoals jij dat doet, jongedame," voegde hij eraan toe.

"Nee," zei Kenneth, naar Joyce lachend.

"Oh, mannen," zei Joyce na opnieuw rond je te hebben gedraaid, "ik zou even hebben kunnen denken dat Louis jullie dat ingefluisterd heeft, maar we zijn hier net, dus ik denk dat dat jullie het menen. Ik ben veel naar de sportschool geweest en ik heb hard getraind," voegde ze eraan toe, een been uitstekend alsof ze een taxi aan wilde houden. Waarna ze om zichzelf lachend, naar ons stond te kijken.

"En dat allemaal voor jullie," zei ik tegen de mannen. "Joyce wilde er vooral goed uitzien voor jullie, jongens. Is het niet, schat?" Ze keek van mij naar Harry en dan naar Kenneth. Toen Joyce niet meer naar mij keek, stak ik knipogend mijn duim op naar de mannen.

Harry lachte hard en sloeg haar op de schouder, haar daarmee bijna omver slaand. Joyce gaf me een grappige blik van verbazing en glimlachte naar Harry. Deze grapjes waren waar ik op gehoopt had. Ze zorgden ervoor dat Joyce zich op haar gemak voelde en dat zelfde gold voor mij.

De mannen stonden naar ons te staren en ze zeiden dat ze ons een paar minuten zouden geven om onze spullen weg te zetten. Harry zei dat we met hen een lekker koud drankje konden komen drinken als we klaar waren.

"Wat heb je hier allemaal inzitten dan?" vroeg ik toen ik Joyce's rugzak met een plof op het bed liet vallen.

"Oh... ik weet niet," zei ze vaag.

"Nou, het voelt alsof je meer meegenomen hebt dan een korte broek en een tandenborstel."

"Is hij te zwaar voor, grote vent?" plaagde ze.

"Daar zijn waarschijnlijk heel veel katoenplanten voor geplukt," mompelde ik.

"Eh," zei ze met haar handen op haar heupen. "Misschien één grote en die trek ik jou over je hoofd! Het zijn mijn spullen!"

"Wat is..?" begon ik toen ik haar leesbril uit de tas zag steken.

"Wat heb ik nu net gezegd?" zei ze me aanstarend. Ik gaf haar een scheve glimlach en duwde haar naar het midden van de kamer, waar we bij de mannen aan de tafel gingen zitten.

Na enkele minuten gezeten te hebben en wat onhandig, maar vriendelijk genoeg, beleefdheden uitgewisseld te hebben, zeiden de mannen dat Joyce en ik maar de rest van onze spullen uit moesten gaan pakken en dan een lekkere douche moesten nemen om ons op te frissen.

Omdat Joyce niet direct op dat aanbood inging, ging ik als eerste douchen. De mannen hadden een mooie douche geïnstalleerd sinds de vorige keer en een warmwatervoorziening.

Toen ik terugkwam in de hut, was Harry in de hoek ergens mee bezig en waren Joyce en Kenneth samen in de keuken bezig met het klaarzetten van borden en het in de kasten opbergen van het eten en drinken wat wij meegenomen hadden. Ik gaf Joyce een verbaasde blik en glimlachte. "Je ziet het wel," zei ze geluidloos met haar mond en begon weer met Kenneth potten met het één en ander te sorteren.

Tegen de tijd dat ik afgedroogd en aangekleed was, kwam Joyce naar me toe. "Het is een soort van schattig, niet?" vroeg ze. "Ze willen voor ons koken. Iets lichts en alleen voor ons. Klinkt dat niet goed?"

"Hm. echt?" vroeg ik. "Dat is aardig van ze. Wat deed je daar met Kenneth?"

"Nou, hij vertrouwde er wel op dat ze iets lekkers konden maken, maar wist niet wat wij lekker zouden vinden. Dus... ik heb even gekeken wat ze allemaal in huis hadden en heb een paar suggesties gedaan, zonder de schijn te wekken dat ik dat deed."

Ik dacht even na over wat Joyce zei. "Oké, en waar is hij mee bezig?" vroeg ik naar Harry wijzend.

"Je raadt het nooit! Hij is een paar wollen sokken voor me aan het breien!? Ik had veel kunnen bedenken, maar dat nooit."

"Wow. Nee, je hebt gelijk, dat zou ik werkelijk nooit geraden hebben, zeker niet van Harry. Jezus!"

"Ik weet het! Hij zei dat hij niet wilde dat ik koude voeten zou krijgen op die houten vloer, mochten we terugkomen, afgelopen winter. Hij was er bijna mee klaar, maar is gestopt toen we niet op kwamen dagen," vertelde ze. "En nu wil hij ze na het eten als een cadeautje aan mij geven."

"Hm..." zei ik Joyce woorden overdenkend. "Hoe gaat het?" vroeg ik, haar tegen me aan trekkend. "Kun je het allemaal een beetje hebben?"

"Mm, ik ben oké hoor!"

"Ja?"

"Mm hm."

"Oké," zei ik de bovenkant van haar hoofd kussend. "Klaar voor de douche? Ze hebben een mooie douche geïnstalleerd en een flinke boiler.

"Ja," zei Harry glimlachend, "we hebben flink gegraven en Kenneths kan zo loodgieter worden. Maar... sst! Niet verder vertellen. We hebben geen toestemming gevraagd aan de eigenaar. Maar het is niet langer het bijgebouwtje wat je van de vorige keer herinnerde."

"Echt?" zei Joyce naar de mannen kijkend. Ze bedankte hen, gaf mij een kus en pakte haar douchespullen bij elkaar.

Terwijl Joyce was gaan douchen, pakte ik onze slaapzakken uit en spreidde ze uit op de stretchers. Toen ik klaar was, vroeg Harry of ik bij hem mocht komen zitten. We babbelden wat terwijl hij Joyce's sokken afbreide.

Toen ging de deur open en kwam Joyce binnen. Haar haren in een paardenstaart en een korte broekje en een tanktopje dragend. Ze zag het er hetzelfde uit als voor de douche, maar nu lekker fris. Ze zag ons drieën naar haar staren toen ze de ruimte inliep. "Wat is er?" vroeg ze, mij strak aankijkend.

"O... we genieten van het uitzicht," glimlachte Harry terwijl ze op de weg naar Harry en mij, langs Kenneth liep

"Harry," zei ze bestraffend, voor mij stoppend en een hand op mijn schouder leggend.

"En hoe?" zei Kenneth met een grijns, zijn blik stevig op Joyce kontje gevestigd.

Joyce keek om en zag hem kijken.

"Kenneth," teemde ze haar handdoek ophoudend om zijn uitzicht te blokkeren. Ze tuitte haar lippen naar hem en laat de handdoek net zo snel weer op de grond vallen, even overdreven met haar heupen schuddend.

"Mannen!?" zei ze uitademend, de handdoek met haar voet opschoppend en opvangend, glimlachend bij hoe ongegeneerd clichématig ze wel niet bezig was. Ik lachte en gaf haar een tikje op haar kont.

Harry lachte hardop. "Schuldig," zei hij glimlachend naar Joyce en mij. "Zeg Kenneth, ben je bijna klaar in de keuken? Ik wed dat deze twee uithongerend zijn! Ik wel in ieder geval."

"Ja," zei Kenneth, iedereen de inhoud van een grote schaal groenten laten ziend."

"Heb je de kruiden gebruikt die ik meegenomen heb, Kenneth?" vroeg mijn vrouw.

"Dat heb ik zeker," grijnsde hij naar Joyce, met twee vingers een krul aan de punten van zijn snor draaiend.

"Kruiden?" vroeg ik.

"Al die katoenplanten, weet je nog? Suffie! Gewoon een paar dingen van huis meegenomen waarvan ik vond dat die wat smaak zouden kunnen toevoegen aan het 'hut voedsel'," zei Joyce, met twee vingers van elke de nadruk leggend op laatste twee woorden. "Wij gebruikten ze toch niet," vervolgde ze.

Als de kok van ons beiden, wist ik heel goed dat we alle kruiden gebruikten in onze keuken, dus was het Joyce's manier te zeggen dat ze in ieder geval wilde dat het eten goed zou smaken.

Kenneth en Harry deden alsof dit het mooiste ding was in de wereld en Joyce en ik lachte daarom.

Soms leken de mannen ons ironisch genoeg eenvoudig. Op een goede manier weliswaar, gezien de verdorvenheid die ze toonden tijdens ons vorige bezoek. Ik denk dat dit ervoor zorgde dat het voor Joyce en mij iets gemakkelijker mentaal in toom te houden viel.

We aten en babbelden wat met elkaar, waarna Harry trots Joyce het resultaat van zijn breiinspanningen presenteerde en daarvoor een kus op zijn wang ontving. Ik was zo blij dat iedereen zich comfortabel voelde en dat door de kleine dingen zoals wat Harry had gedaan, alles een stuk makkelijker werd. Joyce zei dat ze naar haar stretcher ging om haar nieuwe sokken te passen. Ik bleef aan de tafel, samen met de mannen.

"Alles in orde?" vroeg ik de mannen. "Ik hoop dat het goed was dat Joyce en ik zo bij jullie binnen kwamen vallen. We weten dat jullie liever met rust gelaten worden, bedoel ik."

"Ben je gek!? Het is fantastisch je jonge vrouw weer te zien! En jou ook natuurlijk, jonge vriend," glimlachte Harry. "Goed gezelschap, jullie twee."

"O, oké," zei ik. "Ik weet zeker dat Kenneth ook net zo blij is Joyce weer te zien als we gehoopt hadden dat jullie zouden doen." Kenneth glimlachte en knikte instemmend.

"Eigenlijk," zei Harry plechtig, "was dat waar ik aan dacht toen ik zei dat we bang waren dat we jullie waarschijnlijk nooit meer zouden zien." Ik voelde dat ik wist wat hij hiermee bedoelde en ik ging met hem mee.

"Harry... Kenneth, het was onze gezamenlijke beslissing om hier terug te komen," zei ik. "En voor wat het waard is, Joyce en ik hebben het erg vaak over jullie gehad sinds de vorig keer."

"O ja?" vroeg Harry glimlachend.

"Over ons?" informeerde Kenneth. "Hoe dat zo?"

"Hé," zei Joyce, bij de voordeur staand. "Ik loop even een stukje om, kijken hoe deze in wandelschoenen aanvoelen." Ze gooide ons een glimlach toe en stak een been omhoog om haar nieuwe sokken te bewonderen.

"Godverdomme, ze is zo lekker," zei Harry smachtend terwijl ze de deur uit liep.

"Ja, ik weet het," zei ik.

Toen de deur zich achter Joyce sloot haalde ik even diep adem en ordende even mijn gedachten. "Ik geloof niet dat we ooit de kans hebben gekregen om over de details te praten van de laatste keer dat we hier waren. Zonder er al te diep op in te gaan, is het allemaal enige tijd geleden begonnen toen ik Joyce mijn fantasieën openbaarde, die allemaal betrekking op dat zij... uh... ik denk dat je zou kunnen zeggen... neukt met andere mannen.

Het heeft niets te maken met dat ze mij zou verlaten voor een andere man of om het even wat. Dat is wel het laatste wat we willen. Het was iets waarvan we nooit verwacht hebben dat het ooit zou kunnen gebeuren, maar dat deed het dus wel."

"Met ons," zei Harry.

"Met jullie," antwoordde ik.

"En wanneer praten jullie over ons nadat jullie hier vertrokken zijn?" wilde Kenneth weten.

"Ja... eh... Nou, ik denk dat je zou kunnen zeggen als we het over onze fantasie hebben. Je weet, bedpraat, voor... en tijdens de seks?"

"Je maakt een geintje," grijnsde Harry naar Kenneth. "Dat kleine advocaatje? Dat schattige, kleine meisje van jou? Zo over ons praten!?"

"Mm, meestal doe ik het praten om Joyce geïnteresseerd te krijgen, maar ze vindt het heerlijk wanneer ik dat doe."

"Over ons?" vroeg Kenneth en ik kinkte instemmend.

"Over iets in het bijzonder?" vroeg Harry, zijn nieuwsgierigheid bereikte duidelijk een hoogtepunt. Ik had niet verwacht dat één van hen dat zou vragen en ik worstelde om iets te bedenken waar ik me comfortabel genoeg bij voelde om met hen te delen. Toen dacht ik aan één van de laatste fantasieën die ik op haar verzoek met haar gedeeld had en ik wist wat ik hen vertellen wilde.

Ik werd een beetje licht in mijn hoofd toen ik verder ging. "Eh... oké... Harry, kun jij je herinneren dat jij de vorige keer even Joyce's kin vastpakte?" Ik slikte toen Harry knikte. "Ja... eh... zoals ik toen al zei en zoals jullie weten, hadden wij, Joyce en ik... uh... daar geen problemen mee. We wisten dat jullie haar niet wilden kwetsen en geen pijn wilden doen of zo."

"Verdorie, natuurlijk wilden wij haar niet kwetsen. Ik begrijp niet helemaal waar je heen wilt," zei Harry eerst Kenneth en dan mij aankijkend.

"Nee, natuurlijk niet, Harry. Maar iets waar Joyce en ik over gesproken hebben was een situatie waarin jij en Kenneth misschien toch wel een beetje boos op haar waren voordat... eh... voordat jullie haar namen." Mijn eigen woorden gaven me een duizelig gevoel.

"Boos?" vroeg Harry.

"Nooit," voegde Kenneth daar aan toe.

"Nee, natuurlijk niet," verzekerde ik hen. "Maar misschien wel een beetje."

"Misschien hadden jullie haar een tijdje niet gehad," ging ik verder, "en was ze jullie verschrikkelijk aan het uitdagen, al deed ze dat misschien niet bewust. Begrijpen jullie? En dus, in onze fantasie, waren jullie beiden enigszins dwingend richting Joyce, of... of misschien nog wat meer dan dat als jullie haar nemen." Ik slikte en keek van Kenneth naar Harry. "Wow, ik kan niet geloven dat ik dat tegen jullie zit te vertellen," zei ik uitademend.

"Ik denk dat ik je mooie vrouw eerder snel wil hebben dan later," zei Harry uitdrukkingloos en Kenneth staarde mij net zo aan. Ik stelde me voor dat hun pikken stijf werden en dat ze Joyce's bij haar naakte middeltje grepen. "En het is zeker zo dat we jullie hier eerder hadden willen zien dan jullie deden," voegde Harry er aan toe.

"Oké.. eh... natuurlijk Harry," slikte ik en ik knikte naar Kenneth. "Dat is precies waar ik heen wil."

Toen we de deur open hoorde gaan, vielen we alle drie stil. Joyce liep regelrecht naar haar stretcher, ging zitten en begon haar schoenen en de sokken die Harry voor haar gemaakt had, uit te trekken. Ik keek weer naar de mannen en schraapte mijn keel.

"Harry, misschien kan jij haar op de één of andere manier laten weten dat jullie haar graag eerder hadden teruggezien?" fluisterde ik. "Ik denk dat ik dat eigenlijk graag zou willen."

"Ik denk dat jij op een wat omslachtige manier wil zeggen dat je wil dat niemand zich inhoudt. Iets waarvan ik denk dat wij beiden toch al niet van plan waren te doen," zei hij naar Kenneth grijnzend.

Ik keek even om en zag dat Joyce nog steeds bij onze stretchers bezig was. "Ze is een grote meid," zei ik en Kenneth knikte instemmend.

Toen we een grote klap hoorden draaiden we ons snel om en zagen we hoe Joyce met haar vingers in haar oren, haar ogen wijd open gesperd, in de buurt van haar stretcher, schaapachtig naar ons stond te grijnzen. Er lag een berg spullen aan haar voeten. "Oeps," zei ze, tevergeefs haar best doend haar lachen in te houden. "Sorry hoor. O jee! Die plank viel spontaan van de muur af terwijl ik hier stond."

"Oh, dat ding hangt al een tijdje aan een zijden draadje," zei Kenneth. "Heel gammel. Zeer gevoelig. Je hebt toch niet geprobeerd of je er aan kon gaan hangen of zo?"

"Eh... Nee," zei Joyce me een schuldige glimlach gevend. Ik schudde slechts mijn hoofd.

"Je kan zien dat ze liegt, en dat noemt zich nu advocate," zei Kenneth zijn hoofd schuddend.

"Hé," zei ze naar hem starend, haar armen over elkaar. "Dat was gewoon een slechte constructie... en... wanneer is het hier überhaupt voor de laatste keer geïnspecteerd?" Ik merkte dat wanneer ze zo met Kenneth sprak, op een quasi geïrriteerde manier, dit gevolgen had in mijn kruis.

De mannen en ik keken even toe hoe Joyce alle rommel van de grond begon te rapen, waarna we elkaar aankeken. "Ha," grijnsde Harry naar me, me op mijn rug kloppend, "we zijn zo blij jullie beiden hier weer terug te hebben."

"En ik ben blij weer terug te zijn," verzekerde ik hem. "En ik blij dat ik haar hier weer teruggebracht heb," vervolgde ik weer naar Joyce kijkend.

Joyce slenterde naar de tafel, een hand op Harry's schouder leggend toen ze achter hem stond. "Ik ben echt blij met die sokken, Harry! Heel erg bedankt," zei ze op ons neer kijkend. "Wat is er aan de hand? Is dit een soort holbewoners vergadering of zo?"

Kenneth, die tegenover Harry en mij zat, draaide aan zijn snor terwijl hij naar Joyce keek. Ik realiseerde me dat ik hier al een hele tijd met een erectie zat en probeerde iets onschuldigs te verzinnen als onderwerp van ons gesprek.

"Dus, eh... Joyce en ik hebben gezien dat er hier het één en ander veranderd is," probeerde ik. "In eerste instantie dachten we dat jullie er niet waren, dat er iemand anders in de hut zou zitten of dat er helemaal niemand zou zijn. Het was zo opgeruimd zal ik maar zeggen. Dat is geen kritiek hoor."

"Nee, je hebt helemaal gelijk," verzekerde Kenneth me. "Ik denk dat je wel zou kunnen zeggen dat we een beetje geïnspireerd waren. Het was Harry's idee."

Joyce en ik keken naar Harry, die een grote, dwaze grijns op zijn gezicht had. "Nou, Kenneth en ik hadden daar vroeger nooit veel over nagedacht, hoe het er hier uitzag, en veel klachten kregen we ook niet," vertelde Harry. "Daarnaast hadden we ook niet veel schoons hier in de buurt, buiten de natuur dan, tot jouw betere helft hier verscheen," zei Harry, Joyce glimlachend aankijkend. "Zoals Kenneth zei, waren we daarna wel meer geïnspireerd om het hier een beetje op te ruimen."

"Ach Harry," zei Joyce, "vanwege mij? Dat is zo lief van jullie beiden." Ze glimlachte naar Harry en mij. De bereidheid die Joyce's liet zien om aardig tegen Harry te doen, hoewel die niet haar favoriet was, had een zekere invloed op mij. Ik was er gek op. Ook op het feit dat ze zo nonchalant en liefdevol met haar hand op zijn schouder stond, trouwens.

"Erg aardig van jullie om dat te zeggen, mannen," voegde ik aan Joyce's woorden toe. "Ja, inspirerend is ze zeker, mijn Joyce!" Er klonk een lachje van Kenneth en Joyce keek me een verbaasd vragende blik aan, maar ik meende het.

Harry had mijn woorden duidelijk doodserieus genomen. Hij had zelfs niet met zijn ogen geknipperd bij mijn woorden. "We hadden het juist een beetje schoongemaakt en de rommel voor de hut opgeruimd," zei hij.

"Nou, dat is te zien, en ik voel me gevleid bij de gedacht dat ik daar de reden voor ben," zei Joyce haar armen over elkaar slaand. Ik knikte instemmend.

"Natuurlijk," ging Harry verder, "zou het leuk geweest zijn je hier eerder terug te zien!"

"Maar mannen, jullie..." begon Joyce, maar stopte halverwege haar zin en snoof luid genoeg om mijn aandacht te trekken. Ik keek naar haar op en zag dat haar haar ogen gesloten waren.

Toen zag ik dat Harry achter haar, via de binnenkant van haar dij, zijn vingers in haar short had geschoven. Zonder haar ogen te openen, haalde ze langzaam haar armen van elkaar en legde haar ene hand op Harry's schouder en de ander op de mijne. Dit deed mijn pik opspringen in mijn broek.

"Het zou leuk geweest zijn," herhaalde Harry. Ik zag zijn hand verder omhoog schuiven en Joyce verstevigde haar greep.

"Wij... eh...," stamelde ik, achter Joyce kijkend. Het grootste deel van Harry's hand was nu omhooggeschoven in haar korte broek. "We hebben het geprobeerd, Harry, maar het lukte ons niet om eerder te komen. Is het niet, Joyce?" zei ik, naar haar opkijkend.

Haar ogen waren nu voor helft gesloten en ze boog naar één kant over toen ze me aankeek. "Eh... mm... we... we hebben het geprobeerd," zei ze, waarop ze eerst huiverde en kreunde en dan met oncontroleerbare spiertrekkingen op Harry's vingers begon te bewegen.

"Geloof jij dat, Kenneth?" vroeg Harry.

"Nog geen minuut," antwoordde Kenneth plechtig.

Joyce staarde hen met troebele ogen aan. "Oh... Kenneth," hijgde ze, waarna ze haar ogen weer sloot en zachtjes begon te jammeren.

"Hij heeft hier ook zitten wachten," zei Harry, langzaam zijn hand bewegend.

"Oh..." fluisterde ze zacht toen ze op haar benen begon te beven. Dat Harry dit tegen haar wil deed, was heel opwindend. "Louis..." hijgde ze.

"Sta stil, Joyce," zei ik. Joyce jammerde even en ademde hard uit, haar handen verplaatsend schouders.

Harry keek me aan en begon zijn hand snel te bewegen, waarop Joyce verstijfde. Ik begon mezelf te verliezen. Joyce probeerde zichzelf aan ons overeind te houden terwijl het leek of ze een soort van reeks elektrische schokken kreeg.

"Je had ons niet zo lang moeten laten wachten, jonge dame," zei Harry en oversteeg niet één keer een normaal stemniveau. Langzaam verwijderde hij zijn hand en bewoog hem omhoog naar haar kont. "Ik ben gek op dit kontje," zei hij, naar haar opstarend. "En je bent... zo mooi." Hij bekeek haar van top tot teen.

Joyce keek zwaar ademend neer op Harry, ze verwachte dat hij haar elk moment kon bespringen. "Man, man, wat een lichaam heb jij, jongedame," vervolgde Harry zijn hand weer via de achterkant van haar dij in haar broekje schuivend. "En je hebt je echt voor ons in vorm gehouden?"

"Ja," antwoordde ze zachtjes.

"Omdat je je er goed voor ons wilde uitzien, is dat het?"

"Ja, dat... dat wilde ik... "

"Je ziet er zeker erg fit uit," zei hij haar benen bekijkend. "Dat maakt het een stuk gemakkelijker voor je jezelf in positie te houden als ik aan de gang ga met dit lekkere, kleine kontje."

"Mm..." Joyce kreunde luid.

Kenneth en ik keken gebiologeerd toe hoe Joyce proberen zich te beheersen terwijl Harry met zijn vingers aan de gang ging. "God, ik ben er gek op te zien hoe jij mijn vrouw verleidt... Het is zo verrekte geil. Ik kan er gewoon geen genoeg van krijgen," kreunde ik.

Joyce piepte en draaide zich langzaam naar me om. "Louis..." zei ze zachtjes, worstelend om zich te beheersen. "Ik wordt zo nat." Met die woorden viel Joyce voorover en had er geen tafel gestaan, dan was ze vast op de grond gevallen.

"Hij... oh God, maakt hij je kut nat?" vroeg ik heen en weer schuiven in mijn stoel en door mijn broek heen in mijn lul knijpend. Ze knikte langzaam en sloot opnieuw haar ogen. "O Christus. Oh Joyce. Ik... Ik denk dat Harry en Kenneth je willen neuken. Dat ze je nu willen."

"Willen ze dat?" vroeg ze in een roes, even haar ogen openend en weer sluitend.

"Ja, ik weet het wel zeker," zei ik en probeerde op te staan. Maar de lust had me zo in zijn greep dat dit nauwelijks lukte.