We brachten de zondag door met werken in de tuin en na een duik in het zwembad, trokken we ons elk een paar uur terug in onze respectieve kantoortjes. Ik wilde eigenlijk weer zo snel mogelijk online gaan, maar had daar geen gelegenheid voor. Joyce had problemen met haar faxapparaat en ik had een bezoek geregeld aan een bevriende buurman met betrekking tot het lenen van wat gereedschap en apparatuur die ik nodig zou hebben voor het plaatsen van de nieuwe schutting.

Terwijl ik weg was, was Joyce gaan winkelen en tegen de tijd dat we beiden weer thuis waren, waren we uitgehongerd.

We brachten de avond door zoals we de meeste zondagavonden doorbrachten, eten met bord op schoot en een paar van onze favoriete series kijken, waarna we naar bed gingen.

Chris bleef ook de eerste dagen van die week weg. Joyce was grotendeels in haar kantoortje bezig en te druk om naar hem te informeren. Misschien maar beter, dacht ik. Ik vermoedde dat hij zich nog steeds geneerde en dus zette ik er niet teveel druk op.

Tegen het einde van de week begon ze uiteindelijk toch naar hem te vragen en ik stuurde hem een mailtje. Maar er kwam geen reactie.

De volgende dag hadden we ons werk voor tienen klaar en besloten we de fietsen op de auto te zetten en een leuke route te gaan fietsen. Het was heerlijk. We kwamen een goede collega van mij en zijn vrouw tegen en gebruikten met hen de picknicklunch die zij bij zich hadden. Zijn vrouw had een vlieger meegenomen en dat vond Joyce erg leuk. Samen brachten de dames een uurtje of zo door met vliegeren.

Het was goed mijn vrouw zo bezig te zien. Op haar werk was ze zo gedisciplineerd en gereserveerd. Ze moest altijd haar emoties in toom houden. Het was onbetaalbaar haar zo zorgeloos als een kind bezig te zien. En ze liet zich zo gemakkelijk gaan... rennend over een grasveld op een heuveltje... als een jong meisje.

Het deed me denken aan hoe hard we beiden hadden gewerkt, Joyce met name, en hoe weinig van dit jaar nee hadden kunnen zeggen tegen onze zakelijke verplichtingen. Ik wist dat Joyce er als senior partner een behoorlijk aantal verantwoordelijkheden en verplichtingen bij had gekregen, dus ik was dankbaar dat ze deze zomer veelal thuis werkte om samen wat meer tijd door te kunnen brengen.

Als wij er inderdaad werk van gingen maken om snel een gezinnetje te beginnen, dan zou dit voorlopig wel eens onze laatste zomer samen kunnen zijn.

Op de terugweg kwam het gesprek op de één of andere manier op films en met name The Sound Of Music. "Hoe komt het dat jij zoveel weet over The Sound Of Music? Die hebben wij nooit samen gekeken," vroeg Joyce.

"Eén van mijn babysitters nam de video mee toen ze kwam oppassen. Het was verschrikkelijk."

"Ik was als kind gek op die film," zei Joyce nadat er een paar tellen waren verstreken en het haar uit haar ogen vegend.

"O ja?"

"Mm hm. De liedjes... natuurlijk, maar gewoon het hele ding in het algemeen. Het was vrolijk, weet je. Een gelukkig iets om te zien als een kind."

Vervolgens was het weer een paar ogenblikken stil. "Over kinderen gesproken..." zei ze eerder zorgeloos en naar buiten kijkend.

Ik veerde op. "Wie heeft het over kinderen?" vroeg ik ernstig en ik voelde dat Joyce naar me keek.

"Oh..." mopperde ze, me tegen mijn been stompend en weer uit het zijraampje kijkend.

Ik glimlachte en wachtte even voor ik verder ging. "Je wil zeker weer een keer naar de Sound Of Music kijken, is het niet?" vroeg ik.

"Oh, ik zou hem graag nog eens bekijken," teemde ze. "Ik heb alleen geen tijd."

"Hmm. Je zou... eh... tijd kunnen maken als je iemand had om er samen mee naar te kijken, wed ik."

"Huh," pufte ze. "Ik denk dat ik jou in geen miljoen jaar kan overhalen om daar samen met mij naar te kijken. Gok ik zo," zei ze, een lang gezicht naar me trekkend.

"Nee... Nee, waarschijnlijk niet. Zeer waarschijnlijk niet. Maar ik dacht... een paar kleine meisjes of... ja, een kleine jongen... die zouden hem maar wat graag met jou willen kijken, toch? Dat kan ik mij zomaar voorstellen," zei ik, strak vooruit kijkend.

Ik wist zeker dat Joyce nu naar me keek. Ik kon mijn glimlach niet langer inhouden toen ze naar me toe leunde en mijn gezicht naar zich toe trok voor een reusachtige kus. Toen we onze kus afbraken had ze waterige ogen, maar glimlachte van oor tot oor. Ik streelde haar gezicht terwijl ik mijn aandacht tussen haar en de weg verdeelde.

"We gaan dit echt doen, oké?" zei ik naar haar glimlachend. Ze knikte tegen mijn hand en kuste die. "Hé, kom hier..." zei ik en ik trok haar tegen me aan. "Ik ga mijn best doen je een vijfling te geven," zei ik waarna we kusten.

Joyce lachte tegen mijn mond, ging weer in haar stoel zitten, glimlachend in de verte starend terwijl de wind haar haren in het rond blies. Ze begon ook weer te zingen, ditmaal zachter. Ze ving mijn blik en legde haar hoofd op mijn schouder, sloeg haar arm om mijn borst en kroop tegen me aan. Ik streelde met mijn vingers door haar haren terwijl ik reed, waarbij zij af en toe mijn wang kuste.

Mijn gedachten gingen weer terug naar hoe ze was geweest die middag. Rondrennend en lachend en naar de lucht starend terwijl ze de vlieger bestuurde, steeds even naar mij kijkend of ik wel naar haar keek, met die enorme grijns op haar gezicht.

Ook dacht ik aan hoe mijn allesbehalve vergeten fantasie onlangs was terug gekomen en ik voelde me bijna schuldig. Ze zag er zo blij, zo onschuldig en vrij uit als de eerste keer dat ik haar ontmoette. Gelukkig en verstandig, het voorbeeld van een moeder voor haar kinderen.

Het deed me ook denken aan onze oude fantasieën en hoe die meer dan dat werden. Plotseling had ik twijfels of ik niet egoïstisch was als ik de meest recente wedergeboorte ervan met haar zou delen. Ik wist dat Joyce zou ontkennen dat ik egoïstisch was. Zodra ik ze met haar deelde en uiting gaf aan mijn gevoelens, zou ze me steunen, nieuwsgierig en echt geïnteresseerd zijn. Maar ik wist niet of dat juist en geschikt was voor degene die op korte termijn de moeder van onze kinderen zou worden.

Maar zelfs dan, tijdens zo'n een introspectief moment, gaf de ongeschiktheid ervan mij beroering in mijn kruis.

Het was laat in middag dat we thuiskwamen. Joyce zei dat Mary, haar vriendin, langs zou komen om samen met haar de kozijnen en deuren van het zwembad gebouwtje te schilderen.

Zij aten buiten samen een salade, terwijl ik een blikje soep opwarmde en naar het avondnieuws aan de ontbijttafel keek. Ik kon ze vanuit de keuken naar het zwembad gebouwtje zien lopen. Mijn ogen gingen naar het gedeelte van het hek dat was verdwenen en gelijk gingen mijn gedachten naar Chris. Naar die laatste keer dat ik hem zag, met Joyce's slipje.

Ik voelde gelijk een verlangen een beetje tijd voor mezelf te nemen en online te gaan. Ik haalde diep adem, denkend aan de laatste keer dat ik dat deed, online gaan om porno te kijken. Porno als brandstof voor mijn fantasie van een opgewonden zwarte man, staand naast mijn in eerste instantie nietsvermoedende en vervolgens, gewillige vrouw.

Ik zag niemand uit het zwembad gebouwtje komen en liep naar mijn kantoor. Deze keer beperkte ik mijn inspanningen tot iets concretere zoektermen. Met behulp van woorden als 'naakt', 'zwarte man' en 'blanke vrouw.' Er kwam veel van hetzelfde, maar ik deed ook wat nieuwe ontdekkingen.

De beelden die mij het meest opvielen waren niet die wat ik technisch gezien zou classificeren als pornografie. Terwijl ik hen ook niet als topfotografie zou beschrijven, waren deze foto's natuurlijk wel genomen door professionals, studio-opnames met weinig tot geen rekwisieten. Ze lieten volledig naakte zwarte mannen en blanke vrouwen zien, op sommige bezig met seksuele handelingen. Anderen waarop ze naast elkaar stonden, knuffelend. Of waarop het meisje een arm over de schouder van de man had liggen, bijna altijd samen in de cameralens starend. Met expressies die, voor mij althans, leken te zeggen: "We hebben geneukt!" Of in het geval van de vrouw: "Ik heb het gedaan!"

"Het," betekent in dit geval wat jij wil dat het betekend en liet dus alle vrijheid te fantaseren. Ze waren minder ordinair en veel meer een verklaring van het toegeven aan het taboe en ik dacht al snel aan Joyce.

Deze beelden beïnvloedde mij meer dan de traditionele interraciale seksfoto's die ik de laatste keer gezien had. Ze leken op de één of andere manier meer persoonlijker. Op een bepaalde manier speciaal op mij gericht. Of liever gezegd: meer gericht op mijn situatie.

Ik was mezelf bewust van het feit dat ik alles opzoog, klikkend van de ene naar de andere foto. Door er naar te kijken had ik zin om met Joyce te neuken en ik kon niet wachten voordat Mary zou vertrekken.

Net alsof het zou helpen, sloot ik computer af en liep ik terug naar de keuken, waar ik uit het raam naar de tuin ging staan staren, wrijvend over mijn kruis. Er waren genoeg klusjes die ik kon doen, maar ik was meer dan bereid die nu maar even te vergeten.

Het duurde nog een hele tijd voordat Joyce en Mary eindelijk naar binnen kwamen, en omdat het regende namen ze plaats aan de ontbijttafel. Joyce vroeg me Mary het ontwerp van de nieuwe schutting te laten zien op mijn laptop. Mary op haar beurt, deelde mij hun ideeën voor het verfraaien van de binnenkant van het zwembadgebouwtje, terwijl Joyce ons iets te drinken inschonk.

De meisjes bleven maar praten en ik besloot maar vroeg naar bed te gaan.

Ik lag wat te dommelen toen Joyce ten slotte ook naar boven kwam en in bed kroop. "Hoi," zei ze, haar neus tegen mijn oor wrijvend. Ik draaide me naar haar toe en kon haar naar me zien glimlachen in het donker.

"Kon Mary nog wel rijden?" vroeg ik.

"Ze heeft een taxi gebeld. Wij hebben de fles leeggemaakt. Ik denk dat ik een beetje dronken ben," giechelde Joyce.

"Oh, echt?" glimlachte ik, mijn arm om haar middel staand en haar naar mij toe trekkend.

"Mm..." kreunde ze tegen mijn oor. "Vond je het niet vervelend vanavond, dat ik zo met Mary bezig was?"

"Hmm? Nee," loog ik, mijn heup tegen haar aanduwend.

"Een flink deel van jou is nog niet moe," zei ze met een grijns in haar stem. "Ik ben ook een beetje moe... maar..."

"Mm... oké," zei ik zachtjes. "Strip!"

"Hmm..." grijnsde ze. Ik wist dat ze het deed, alhoewel ik het niet kon zien. Joyce trok haar ondergoed uit, klom bovenop me en ging op me liggen. Het ging allemaal traag, het kussen en haar geile, moeiteloze ademhaling.

"Ik vond het leuk vandaag met jou," fluisterde ze terwijl ze haar hand tussen onze lichamen inbracht en me in haar begeleidde. "Mm... Op... oh... oh... op weg naar huis... Ik ben blij over wat je gezegd heb, over die film," zei ze met een hijgend gefluister.

"Ik haat die film," zei ik, Joyce's middel pakkend terwijl ze langzaam tegen me op begon te bewegen.

"Ik weet het, maar we gaan hem binnenkort een keer kijken. Mm... "

"Doen we... mm... We gaan hem een keer kijken," fluisterde ik. "Binnenkort. Geloof me maar. Maar het hangt niet alleen van mij af, weet je."

"Vanwege wat jij gezegd heb? Mm..." Ze kreunde, haar heupen bewogen op me.

"Vanwege de reden die ik genoemd heb. Maar... ik zal er samen met jou naar kijken, als jij dat wil."

"Hm, ik hou van je," kreunde Joyce, me zoenend en me nu berijdend zo snel als ze kon. "Ik hou van je."

"Ik hou van jou."

Een tijdje neukten we zonder iets te zeggen. "Joyce... Ik wil... mm... Jezus... Ik wil je vaker van die ritjes met je maken... mm... meer dan we gewend zijn."

"Ja?" vroeg ze.

"Mm hm... ik mis de ritjes met jou op mijn oude motor," zei ik.

"Mis je die?" vroeg ze zacht.

"Ja... op dagen als vandaag... de ritjes door het land... met jouw armen om me heen," zei ik, mijn heupen omhoog duwend en Joyce's heupen stevig vastpakkend.

"Mm..." piepte ze. "Ik mis dat ook." We bewogen nu nog maar langzaam en slaperig op elkaar.

"Behalve...?" zei ze, mijn oor kussend.

"Ja?"

"In plaats van op een motorfiets te klimmen, kunnen we ook gewoon hier liggen en dit doen?"

"Ha... ja schat."

"Ik voel me goed, schat," zei ze liefjes, me kussend en zo lang stil op me liggend dat ik bijna dacht dat ze in slaap was gevallen. "Lief. Je bent mooi en lief."

"Ik blijf je voor altijd zo vasthouden," vertelde ik haar, haar stevig knuffelend en rillend van emotie.

"Je krijgt een rilling? Komt dat door mij?" vroeg ze, haar stem vermoeid en zacht.

"Mm, ja."

"Oh... schat... laat ik je rillen?"

"Mm... zeker... "

Joyce lag nu bijna helemaal stil bovenop me, uitademend in een luie grijns. Ze wist dat ze dom deed, dom van de slaap en zo sexy op hetzelfde moment. En ik vond het geweldig. Omdat ik hetzelfde voelde. We bleven neuken... liefdevol... langzaam, grijnzend en kussend.

Ik kan me niet herinneren waar het precies eindigde. Ik denk dat we gewoon allebei zoenend in slaap vielen.

Toen het weekend opdoemde vroeg Joyce of ik nog iets van Chris gehoord had en ik vertelde haar dat ik geen reactie van hem had gehad. Ze verraste me door mij te vragen of zij hem niet even moest bellen. "Ik kan er een beetje druk op zetten. De grote, boze advocaat vraagt zich af waarom het allemaal zolang moet duren," zei ze, een tijdschrift als megafoon gebruikend.

"Bel zijn moeder," antwoordde ik. Joyce keek me aan en tegelijkertijd begonnen we allebei ons hoofd te schudden.

"En haar zeggen dat 'de mensen van hier' bellen?" giechelde ze.

"Ha! Ja, kan ik niet openen met die zin," lachte ik.

"Nee, ik geloof niet dat Ashanti me wil spreken als dat niet echt nodig is."

"Oké," ik ben het met je eens. "Ik geef je Chris' nummer. Hij heeft me gevraagd een mailtje te sturen in plaats van te bellen, dus misschien moet je dat eerst maar eens proberen," zei ik mijn telefoon pakkend.

Op een zekere manier was ik opgelucht dat Joyce hem ging benaderen. Hij was vast nog niet over de schok heen dat ik hem betrapt had en als hij zag dat ik hem belde, nam hij vast niet op. Om eerlijk te zijn wist ik ook nog steeds niet wat ik tegen hem moest zeggen.

Het weekend ging voorbij zonder een antwoord van Chris. Het was pas een paar dagen later dat ik, na boodschappen gedaan te hebben, thuiskwam en zag dat de garagedeur openstond. Ik parkeerde de auto en liep de garage in om daar gelijk Chris te ontdekken. Hij keek nog steeds erg nerveus, dus ik besloot maar net te doen of er niets gebeurd was.

"Hoi Chris, ik had niet verwacht je hier vandaag te zien. Hoe gaat het?" begroette ik hem.

"Mevrouw van Houten stuurde me vanmorgen een mailtje dat ik kon komen. Ik heb alles opgemeten, dus... Ik heb mijn oom gesproken en waarschijnlijk kunnen we morgen beginnen, als u dat goed vindt," zei hij met zo min mogelijk oogcontact.

"Dat is prima. Ik weet zeker dat het heel mooi gaat worden, Ik zie je morgen?"

"Oké, dag," zei hij en draaide zich om.

"Oké," antwoordde ik en keek toe hij op zijn fiets sprong en zo snel mogelijk wegfietste.

Ik hoorde hoe Joyce me vanuit de keuken riep. Door het washok lopend, zag ik het kleine, roze wasmandje staan dat ze voor haar fijne was gebruikte. Haar slipjesmand, zoals ik het noemde. Normaal zou ik er niet veel aandacht aan besteedt hebben, maar nu zag ik het slipje dat samengevouwen tussen een paar andere was gestoken.

Nieuwsgierig trok ik het uit de wasmand en trok het uit elkaar. Hij had duidelijk geprobeerd het te wassen, maar het zag er niet uit. Het was wel zeker het slipje waar hij zich in afgetrokken had. Hij had het dagen in zijn bezit gehad en er zich vast vaker dan één keer in afgetrokken. Geen wonder dat hij het had moeten wassen.

Ik stond daar maar te staren, me afvragend of ik het Joyce moest laten zien. Ze zou willen weten wat er gebeurd was en dan zouden de vragen komen. Dan hoorde ik haar nogmaals roepen.

"Ja," antwoordde ik, het slipje beter in de mand proppend dan Chris gedaan had.

"Hoi," zei ze toen ik de keuken inliep, "Is hij weg?"

"Ja, nu net. Hij zei dat hij vanmorgen van je had gehoord?"

"Uh huh. Ik heb hem een mailtje gestuurd, zoals je gezegd had. Hij stuurde me een mailtje terug met de vraag wanneer hij kon komen. Ik heb gemeld dat jij tegen de middag thuis zou zijn. Maar hij kwam drie kwartier geleden al en zei dat hij nog even opnieuw moest meten, dus ik heb hem in de tuin gelaten. Zei je niet dat hij alles al opgemeten had?"

"Mm.." zei ik Joyce aankijkend. "Ik dacht inderdaad dat hij dat gedaan had. Maar als je hem hoort praten weet hij wel waar hij het over heeft."

"Nou, hoe dan ook," zei Joyce naar de koelkast lopend, "nu gaan we lunchen. Ik ben uitgehongerd. Gaan we een stukje wandelen na het eten?"

"Natuurlijk!"

Terwijl Joyce de lunch klaarmaakte dacht ik na over wat ze gezegd had. Ze had specifiek tegen Chris gezegd dat hij na de middag moest komen, maar hij kwam eerder. Ze had niets ongewoons verteld over hun mailuitwisseling. Als Joyce had aangegeven dat ik pas tegen de middag thuis zou zijn, was dat waarschijnlijk de reden dat hij eerder was komen opdagen om ongemerkt het slipje terug te brengen.

Ik begreep alleen niet waarom hij het teruggebracht had. Dacht hij dat ik er naar zou vragen? Of was hij bang dat Joyce het zou missen? Ik wist het niet. Maar hij was een tiener, die waren tot alles in staat en deden de meest stomste dingen zonder daar goed over na te denken. Ik herinnerde me hoe ik zelf geweest was op die leeftijd en besloot de zaak maar te laten rusten.

Joyce had het zo geregeld dat zij, als ze niet in staat was vanuit huis te werken, in ieder geval in de ochtend een tijd thuis zou blijven. Mijn schema was flexibeler, dus ik kon non-stop met de schutting aan het werk.

Chris kwam de volgende morgen opdagen in gezelschap van een vrachtwagen met hout. Het kostte ons de hele morgen de vrachtwagen te lossen, waarna Chris en ik begonnen met het eigenlijke werk.

De dagen daarop besteedde we aan het neerhalen van het oude hek, het graven van gaten en het storten van beton. Daar zouden we eerder mee klaar geweest kunnen zijn, ware het niet dat de grondboor die ik van de buurman geleend had brak, wat ons een hele middag kostte.

Halverwege de week, met het vervelendste werk gedaan, namen Chris en ik het er even van. We voelden minder druk nu we goed op weg waren en tevreden met wat we al gedaan hadden.

Ik was tamelijk bedreven met het soort werk. Ik had voor ons zelf al een aantal hekken en schuttingen gemaakt en ook buren en vrienden daarbij geholpen. Ik had zelfs een podium gebouwd voor een lokale beurs, de vorige zomer. Ik moest toegeven dat Chris ook van wanten wist en niet veel sturing van mij nodig had. Toch had hij niet de neiging veel met me te praten. Ik vroeg er niet naar. Ik vermoedde dat dit kwam door wat er gebeurd was.

Hij leek minder verlegen dan anders, liep neuriënd te werken met zijn koptelefoon op en aarzelde niet naar binnen te gaan voor een sanitaire stop of om een drankje uit de koelkast te trekken. Ik vond het niet nodig zijn hele zomervakantie te ruïneren en plande met drie weken klaar te zijn, liefst nog een beetje eerder.

Vreemd genoeg dacht ik tijdens het werk soms slechts even kort aan wat Chris gedaan had, maar zodra ik alleen was met mijn gedachten, kon ik die niet controleren. Zoals aan het eind van elke dag en met Joyce volledig onwetend als voorheen, was ik geiler dan ooit.

Op een ochtend, Chris en ik waren net klaar om met de schutting te beginnen, kwam Joyce gekleed voor haar werk de tuin in lopen. Ze zei dat ze naar kantoor ging om een vergadering bij te wonen. Ze had haar haar opgestoken en één van haar gebruikelijke kantooroutfits aan: een zwart leesbrilletje op haar neus, een kort rokpakje en een strakke, zijden blouse, en natuurlijk op hoge hakken. Ze droeg ook haar horloge en een dunne, gouden ketting om haar nek.

"Nou, natuurlijk, suffie," zei ze toen Chris vroeg of advocaten altijd zo gekleed naar hun werk gingen en keek even kort op haar telefoon.

"Wow. Ik heb u nog nooit in zulke mooie kleren gezien."

"Bedankt, denk ik," zei ze, grinniken om zichzelf.

"Oh jee, dat vergat ik bijna, Joyce," zei ik, een reparatiebonnetje van de juwelier uit mijn broekzak vissend. "Ze belden om te zeggen dat de ring klaar is, als je wil kan je even langsgaan. Of moet ik het doen?"

"Wow, dat was snel. Ik hoop dat ze hem beter schoongemaakt hebben dan de vorige keer."

"Wie gaat er trouwen?" vroeg Chris.

"Het is mijn verlovingsring, Chris. Ik draag mijn verlovingsring en mijn trouwring," legde Joyce uit, haar trouwring aan hem tonend.

"Wat is het verschil?"

Joyce glimlachte en keek me aan. "Ik moet echt gaan, schat. Ik zal hem wel ophalen," zei ze het bonnetje van me aannemend. "Als het niet goed gedaan is kan ik er gelijk wat van zeggen. Dag jongens. Er staan sandwiches in de koelkast!"

Net als ik keek Chris Joyce na toen ze wegliep.

"Hé, ik zou het ook hebben gezien als er wat aan mankeerde hoor," riep ik haar na toen ze de poort opende.

"Je hebt het niet eens in de gaten als ik hem niet om heb," riep ze terug.

"Ja, dat is waar," zei ik uitdrukkingsloos en Chris aankijkend.

"Ha... Maar waarom draagt ze dan twee ringen?" vroeg hij opnieuw.

"Nou, zoals Joyce al zei, is de verlovingsring een ring die je een meisje geeft wanneer ze belooft met je trouwen. En de andere is de trouwring, die geef je haar als je met haar getrouwd bent."

"Een soort blingbling voor de dames, dus," zei hij.

"Zoiets, ja," antwoordde ik.

"Ik vind mooie ringen om de vingers van een meisje sexy, weet je? Nagels gedaan en alles. Ziet er goed uit!"

Terwijl we verder werkten aan de schutting, bedacht ik dat het waar was wat Chris gezegd had over Joyce. Ze zag er goed uit met haar ringen om haar vingers en haar nagels netjes gelakt.

Later die middag, nadat Chris vertrokken was en voordat Joyce thuiskwam, trok ik mezelf af bij online foto's van een zwarte man met een blanke vrouw, haar trouwring zeer duidelijk in de beeld. Op één foto lag haar hand op zijn schouder, op een andere stond ze gespreid over hem heen en reikte te ze tussen haar benen om zijn pik te pakken. Ook hier was haar trouwring te zien.

Joyce heeft precies van die kleine elegante, handen en ringen om haar vingers. Ik begon me haar te verbeelden als het onderwerp van verlangen van grote, wellustige zwarte mannen. In sommige situaties, waar zij per ongeluk die wellust en de seksuele drang om met haar te neuken opwekt, stelt zij zichzelf tot hun beschikking.

De mannen zouden in eerste instantie aarzelen, zo beeldde ik me in, niet omdat ze getrouwd was, maar omdat ze een aura van klasse uitstraalt en Joyce, oogcontact makend, zou haar sierlijke, blanke handje aanbieden. Ik bedacht dat ze die beleefd zouden schudden, waarbij de diamant op haar trouwring in het licht schitterde. Zij zou haar plicht doen en haar blanke kutje beschikbaar stellen, zodat de mannen seksuele bevrediging zouden vinden.

Ik dacht aan mijn oorspronkelijke fantasie, maar zag nu zwarte handen voor me die Joyce's slanke heupen zouden vasthebben wanneer de eigenaar ervan zijn sperma in haar binnenste zou pompen. Ik werd zo licht in mijn hoofd bij die gedachte dat ik maar besloot de computer uit te zetten zodat ik misschien in staat zou zijn me te concentreren op het gesprek dat we waarschijnlijk zouden voeren zodra ze terug zou zijn.

Ik besloot een bosje rozen voor Joyce te kopen en lekker voor haar te koken, een Caesar salade en een lekker visje. Het stond allemaal op haar te wachten toen ze thuiskwam. Het was niet de één of andere strategie of zo en de romantiek erachter was gemeend, maar na het kijken van die foto's voelde ik me een beetje opgelaten.

Nadat we klaar met eten zaten we aan tafel na te gieten en te praten met een lekker wijntje.

"Wow, dat was echt lekker, Louis," zei ze, aan een roos ruikend en over de tafel heen naar me glimlachend.

"Is dat zo? Waarom zeg je dat?"

"Omdat jij zo hard hebt gewerkt de laatste tijd. Ik weet dat je eerst het schilderwerk af wilde hebben, dus bedankt dat je met de schutting bent begonnen."

"Ik vind die schutting ook belangrijk hoor," zei ik, "en voor jou had hij prioriteit, dus..."

Joyce glimlachte. "Zou je ook zo je best gedaan hebben zonder hulp?" vroeg ze, de roos weer in de vaas zettend.

"Natuurlijk," grijnsde ik. "Nee, echt waar. Dat die idioten het hek stukmaakten was gewoon een extra motivatie." Ik zag hoe Joyce me sceptisch aanstaarde. "Geloof je me niet, schat?" vroeg ik quasi verontwaardigd.

"Hm," lachte ze. "Ja hoor, ik geloof je."

"Ja, ja," zei ik. "Ben je volgende week ook lekker zoveel thuis?"

"Waarschijnlijk wel."

"Echt waar?"zei ik, waarop ze lachend knipoogde en van haar wijn dronk. Pas toen zag ik dat Joyce haar beide ringen droeg. "Oh... je heb je je ring weer terug," zei ik knikkend naar haar hand.

"Mm.." mompelde ze haar hand ophoudend. "Bedankt dat je het ziet," grijnsde ze sarcastisch.

Toen ik Joyce zo haar wijnglas zag vasthouden, overviel me plotseling een visioen. Beelden van haar kleine handje met de trouwring om haar vinger, om de dikke schacht van een grote, zwarte pik, die ze naar haar kutje leide, flitsten door mijn hoofd.

Er was voor Joyce geen andere reden om te dit doen dan de meest elementaire reden uit mijn fantasie: dat haar aanwezigheid de seksuele begeerte van de man, een zwarte man in dit geval, had opgewekt. In mijn fantasie hielp zij hem bij het vinden van de bevrediging, letterlijk.

Ik keek naar Joyce die zo zorgeloos en nonchalant was en alleen dat al voedde de sensatie in me. Ik slikte een brok weg en glimlachte om iets wat ze zei en probeerde niet aan iets anders te denken.

We gingen nog even door met praten en over en weer grapjes maken, waarna we onze glazen mee naar buiten namen en een tijdje naar de sterren keken.

Niet veel later zat ik op bed en keek naar Joyce. Ze zat in haar beha en slipje, voor haar make-up spiegel en deed haar oorbellen af. "Wat is er?" vroeg ze toen ze me zag kijken, maar ik zei niets. "Oh," zei ze na me even bestudeerd te hebben met een begrijpende blik, waarna ze haar sieraden afdeed.

Joyce stond op en liep langzaam naar me toe, extra met haar heupen wiegend en met een sexy grijns op haar gezicht. Ze liep door tot tussen mijn benen en trok mijn hoofd tegen haar borsten, waarop ik mijn armen om haar middel sloeg. Zo bleef ze een tijdje staan voor een lange knuffel. Wat op zich prima was, maar ik vroeg me nog wel af waar ze dacht.

Ik voelde mijn bloeddruk stijgen toen ik voelde dat ze haar heupen tegen me op begon te bewegen. Toen ik in haar ogen keek, zag ik daar de wellust schitteren. "Wat ga je met me doen?" vroeg ze zacht en onschuldig.

"Mm..." was het enige wat ik uit kon brengen. Joyce giechelde zacht en aarzelend in reactie op mijn antwoord, net alsof ze er blij en opgelucht over was.

We bleven elkaar nog even aankijken, waarop ze toestond dat ik haar omdraaide.

Altijd als ik naar Joyce's lichaam kijk, weet ik dat er zeker een God moet zijn. Eén van de mooiste dingen over haar achterkant, zijn die twee kleine kuiltjes, net boven de band van haar slipje. Zij worden echt geaccentueerd wanneer ze haar rug hol trekt, al is het maar een klein beetje en natuurlijk niet te vergeten haar lekkere kontje.

"lk wil hiermee spelen," zei ik, eerst naar haar kontje kijkend en haar vervolgens aankijkend.

"Ja?" vroeg ze zacht en over haar schouder kijkend.

"Mm hm," knikte ik, weer naar haar billen kijkend.

"Mm, ik vind het leuk wanneer je dat doet," zei ze met beide handen haar haren sensueel omhoog wrijvend over haar hoofd en het daar vasthoudend. "Zo wil ik je weer zien," kreunde ze in gedachten verzonken.

Ik keek naar haar gezicht. Joyce leek verloren te zijn in haar eigen wereldje. "Je bent zo verrekte sexy, Joyce," fluisterde ik terwijl ik met mijn handen over haar in een slipje verpakte billen wreef en zij langzaam met haar heupen draaide. Ik drukte een snelle kus op één van die aantrekkelijke kuiltjes, wat aanleiding gaf tot een zacht kreunen.

Dan wreef ik met een vinger over de onderkant van haar slipje, van voren naar achteren, nu plagend een kus op het andere kuiltje gevend. Ik werd verrast toen ze zich plotseling omdraaide en me achterover op het bed duwde.

Ik trok Joyce met me mee en niet veel later waren we ons ondergoed kwijt. Haar linkerhand greep mijn stijve pik en wreef mijn eikel een paar keer over haar schaamlippen om hem nat te krijgen. Ik werd getroffen door de aanblik van de ring om haar vinger toen haar hand zich om mijn schacht wikkelde, iets wat ik al veel vaker had gezien maar deze keer zond het een golf van lust door mijn lichaam.

"Dat ziet er geil uit," fluisterde ik, omlaag starend naar de plek tussen ons in.

"O ja?" vroeg ze licht hijgend.

"Ja," zei ik naar haar opkijkend. "Ik vind het ontzettend sexy die kleine vingers van je om mijn pik... vooral met die ringen om je vingers... dat is zo geil."

"Hè..." kreunde ze zachtjes, instinctief haar bekken bewegend. "Ik vind het leuk als je dat zegt, al is het de eerste keer."

"Ja?" vroeg ik en ze knikte met gepassioneerde honger naar me opkijkend. "Stop mij in je, Joyce."

En dat deed ze. Toen ik tot aan mijn ballen in haar gleed, kreunden we alle twee. Joyce's dijen klemden zich om mij heen als een bankschroef. Ik kon mij de laatste keer niet herinneren wanneer ze haar benen zo strak om mij heen had geslagen. We vreeën die nacht twee keer voor we in slaap vielen, onze ledematen in elkaar verstrengeld.