"Jouw opdracht begint 's ochtends wanneer Kristof jullie huis verlaten heeft om te gaan werken. Op dat moment trek je al je kleren uit en je blijft naakt tot hij terug thuis is. Elke twee uur stuur je hem een fotootje van wat je aan het doen bent, maar het is belangrijk dat hij geen weet heeft van je uitdaging. Je mag met jezelf spelen, maar je komt niet klaar.
In geval van nood - enkel dan - mag je één kledingstuk aantrekken.
Veel succes! Marco."

Vrijdag 14u05:
“Nee!” schreeuw ik. Paniek overvalt me.
“Fuck!”
Als een gek hamer ik op de delete knop van mijn laptop, maar het is te laat.
Verslagen laat ik me achterover in mijn stoel vallen. Met een blik vol verbijstering staar ik naar mijn scherm. Ik heb het gevoel dat mijn leven voorbij is. Hoe is het zo kunnen misgaan?

Enkele weken daarvoor:
Wanneer ik mijn opdracht voor het eerst lees, denk ik meteen: "Dit doe ik!" Niet omdat ik me erop verheug om de hele dag bloedgeil rond te zullen lopen, want, geloof me, dat gaat zeker niet het geval zijn. Integendeel. Ik vrees dat de confrontatie met mijn eigen lichaam heel ongemakkelijk gaat verlopen. Weet je, ik heb een haat/liefde verhouding met dat 'pornolijf' van mij. Ik weet dat er niets mis is met hoe ik eruitzie. Ik heb een redelijk gemiddelde lichaamsbouw. Een beetje naar de mollige kant, dat wel. Maar niet meer dan de meeste vrouwen van mijn leeftijd. Het probleem is, dat ik vrij klein ben, waardoor ik dikker lijk dan ik ben. Bovendien zijn mijn borsten aan de grote kant en door mijn leeftijd zijn ze een beetje beginnen doorhangen. Er zijn dagen dat ik het gevoel heb dat ik een paar borsten ben met een paar voeten aan.

Mijn gebrek aan zelfvertrouwen, want dat is mijn probleem, gaat terug tot aan mijn puberjaren. Door mijn lichaamsbouw trok ik heel wat aandacht. Negatieve aandacht. Er ging geen dag voorbij dat ik niet gepest werd. Ik werd uitgescholden voor dik en lelijk. Het maakte me verward, beschaamd en bang. Daardoor haatte ik het me te moeten uitkleden. Een zwemles was een ware marteling. Ik vond het vreselijk. Het idee dat iemand me helemaal naakt zou zien, vervulde me met angst.

Dat gevoel van onzekerheid is iets wat mijn leven nog altijd overheerst. Ik weet dat Kristof gek van me is, mij aanbidt en eigenlijk zou dat moeten volstaan. Maar toch kan ik het niet helpen. Ik blijf het eng vinden om naakt te moeten rondlopen. En juist daarom wil ik deze opdracht aangaan, omdat het tijd is, dat ik mijn eigen demonen onder ogen kom. Ik wil dit. Ik moet dit...


Vrijdag 7u45:
Ik word wakker door een kus op mijn mond.
“He, wat?” reageer ik slaapdronken.
Kristof strijkt de haren uit mij gezicht. “Ik ben er vandoor, liefje.”
“Hoe laat is het?”
“Bijna acht.”
“Kom nog even bij me liggen.” Ik sla het dekbed voor hem open.
“Sorry, maar ik moet er echt vandoor.”
“Kusje?”
Kristof buigt gehoorzaam naar voor en drukt zijn lippen op die van mij voor een vederlichte kus. Dan iets steviger. Zijn mond beweegt eventjes over die van mij. Mijn hand glijdt over zijn nek om hem dichter naar me toe te trekken, waarop zijn kus hongeriger en vuriger wordt.
Dan trekt hij zijn hoofd een stukje terug, maar ik wil zijn hals niet loslaten.
“Het hoeft niet lang te duren,” fluister ik. Ik heb zin in een wip.
Kristof glimlacht. “Dit kunnen we beter niet doen.”
“Waarom niet?”
Zijn mond vertrekt tot een klein lachje. “Daar is geen tijd voor.”
Ik trek een pruillipje.
“Maar vanavond ben ik volledig van jou.”
“Beloofd?”
“Beloofd.”
“Ok dan,” zucht ik.

Wanneer Kristof weg is, blijf ik in bed liggen. Dan herinner ik me mijn opdracht. Ik trek mijn slaapkleedje en slipje uit. Ik ben nu volledig naakt. Ik draai me om en trek het dekbed stevig tegen me aan.
Mijn god, waar ben ik aan begonnen?


Vrijdag 8u30:
Onwennig loop ik de trap af richting keuken. Ik maak me een kop koffie en ga op een krukje aan het kookeiland zitten. Het contact van mijn blote billen met het plastiek van de stoel voelt raar. Ik voel me onwennig en heb de neiging terug naar boven te spurten om iets aan te trekken. Naaktheid zou volgens velen natuurlijk en bevrijdend aanvoelen, maar voor mij voelt dat is niet zo. Ik voel me raar en ongemakkelijk. Ik haat het om op mezelf neer te kijken en mijn lichaam onbedekt en bloot te zien. Nu al lijkt deze opdracht als één grote mislukking.
“Probeer er niet aan te denken,” spreek ik mezelf moed in. Maar wanneer ik even later voor de grote schuiframen blijf stilstaan en de tuin inkijk, is het niet het weiland achter het huis dat ik zie, maar wel mijn eigen reflectie in het venster. Ik vang een glimp op van mijn bleke, naakte lichaam. Ik ben ongeveer 1,69m lang en heb blond haar tot op mijn schouders. Velen noemen me leuk, maar zelf zie ik vooral de vetophopingen op mijn dijen, billen en buik. Mijn probleemgebieden. Ik weet dat ik waarschijnlijk niet de beste persoon ben om mezelf te omschrijven, gezien mijn bevooroordeeld perspectief. En ook al noemt Kristof mij mooi, ik geloof hem praktisch nooit.
Vlug draai ik me om en ga ik aan de keukentafel, mijn gebruikelijke werkplek, zitten. Ik klap mijn laptop open en begin mails te beantwoorden. Al snel ben ik in de gebruikelijke werk-vibe ondergedompeld en vergeet ik heel even de absurde situatie waarin ik me bevind.


Vrijdag 10u15:
Vlug tik ik een berichtje naar Kristof. “Ga je mee douchen?” Ik voeg er een selfie bij van mijn naakte lichaam. Het doet me denken aan de tijd dat ik mijn ventje nog maar pas kende. Onze dagdagelijkse bezigheden bestond er toen voornamelijk uit elkaar uit te dagen en op te hitsen. Het “Ga je mee?”-zinnetje was toen steevast het begin van een heuse cyberseks-sessie.
“Mee!” stuurt Kristof me terug.
Ik glimlach omdat Kristof me het antwoord terugstuurt dat hij vroeger ook altijd stuurde.
Meestal plaagde ik hem dan met een foto van mij onder de douche. Ook vandaag stuur ik hem eentje.
“Je weet niet wat je met me doet.” Komt al vrij snel zijn reactie.
“Dan had je maar bij mij in bed moeten kruipen, deze ochtend,” plaag ik hem.
“Jij bent gemeen!” reageert manlief.
“Of had je kleine vriend geen zin in het vrouwtje?”
“Je kleine vriend staat op ontploffen.”
“Je zal tot vanavond moeten wachten.”
Door de conversatie met Kristof voel ik een opwindende tinteling door mijn lijf trekken. Ik heb zin om klaar te komen, me even te strelen, maar ik besluit braafjes te doen wat mij opgedragen is: wachten.

Ik voel me stout, heel stout, en besluit mijn nieuwsbrieflezers wat te teasen met een onherkenbaar gemaakte foto van mijn borsten. Het resultaat is overweldigend. Mijn mailbox explodeert zowat, allemaal met geile reacties. “Ga zo door mooie gekke uitdagende vrouw.” Een aantal lezers besluiten me te steunen door mee te doen. Geloof me, naakt thuiswerken is iets wat door mij vorige vrijdag een hype is geworden. De dick pics vliegen me letterlijk om de oren en vertellen me hun eigen verhaal.
“Leuk zeg… stel je voor… 50 stijve lullen of natte kutjes op dit moment… allemaal omdat jij het geile sletje wil spelen!”
“Allemaal door mij”, schiet als gedachte door me heen. Mijn hoofd wordt rood, niet van schaamte, maar van opwinding. Ik schuif ongemakkelijk heen en weer op mijn stoel. Ik doe mijn benen uit elkaar en begin met mijn vingers mijn buitenste schaamlippen te strelen. Wanneer ik cirkelvormige bewegingen maak over mijn clitoris heen, in een voor mij o zo vertrouwd ritme, voel ik me steeds geiler worden. Dit voelt zo zalig.

En op dat moment belt mijn baas. “Leen, kunnen we even een teams-meeting doen over het nieuwe contract met ABC?”
“Fuck!” denk ik.
“Kan dat niet maandag? Ik heb het nogal druk.”
“Het hoeft niet lang te duren.”
Even panikeer ik en denk ik eraan om snel iets aan te trekken. Maar uiteindelijk besluit ik gewoon in te loggen en mijn camera uit te laten.
“Je hebt je camera niet aan,” is het eerste wat mijn baas opmerkt.
“Ik zie er niet uit. Ik heb nog geen tijd gehad om me te douchen, veel te druk vandaag,” reageer ik gevat.
“Zolang je maar niet naakt achter je pc zit,” krijg ik als reactie.
“Wat maakt het uit? Je ziet het toch niet.” Hij moest eens weten.
“Weet je, in onze tijd moesten we tijdens het werk altijd een stropdas aan.”
“Tijden veranderen,” antwoord ik.
Onbewust begin ik zachtjes met mijn vingers op mijn blote buik te trommelen. Ik teken cirkels met een vinger en neem even mijn naakte borsten in mijn handen. Mijn tepels zijn hard en ik knijp er zachtjes in. Ik kan met moeite een giechel onderdrukken.


Vrijdag 12u30:
Tijdens mijn middagpauze herneem ik mijn chat met mijn fans. Na de initiële lovende woorden, komt nu ook wat kritiek: “Eigenlijk is die hele opdracht wel heel makkelijk. Veel te veilig. Doe eens iets gek: ga in je nakie je ramen lappen.”
Het zet me aan het denken. Ben ik te braaf bezig? Moet het spannender? Zoals de krant gaan halen uit de brievenbus? Ik ben zot, maar niet gek. De kans dat iemand me zou zien vanop straat, is te groot. Misschien kan het met mijn kledingstuk dat als noodgeval dienstdoet: een badjas. “Prima,” mompel ik. Ik trek het ding aan, doe de voordeur open, kijk snel even om me heen om er zeker van te zijn dat de buren niet buiten zijn en snel dan richting brievenbus.
Op de terugweg, met mijn rug naar de straatkant, knoop ik de badjas open. Ik voel me opgelaten en opgewonden. Mijn tepels zijn keihard van de kou, geen fijn gevoel maar ik besluit door te zetten. Ik begin een aantal selfies te maken en stuur ze door naar Kristof.
Zijn reactie laat niet lang op zich wachten: “Fuck Leen, waar ben je mee bezig? Allemaal omdat ik je vanochtend geen beurt heb gegeven?”
“Kom maar snel naar huis,” is mijn reactie.
Ik verkeer nog altijd in een gevoel van euforie en besluit mijn fans te laten meegenieten van het hele gebeuren van daarnet. Maar in al mijn haast, en door mijn opgewonden gevoel, denk ik niet na en verstuur ik een onbewerkte foto: topless en met mijn gezicht duidelijk herkenbaar.

Vrijdag 14u05:
Verslagen laat ik me achterover in mijn stoel vallen. Met een blik vol verbijstering staar ik naar mijn scherm. Ik heb het gevoel dat mijn leven voorbij is. Hoe is het zo kunnen misgaan?
Mijn mailbox vult zich met reacties, maar ik durf ze niet te bekijken.
Wanhopig bel ik Kristof op. “Je moet nu naar huis komen schat!”
Ik vertel hem het hele verhaal.
“Maar liefje toch,” is zijn reactie. “Probeer wat te kalmeren. Ik zit nu in een meeting, maar ik kom zo snel ik kan, ok? Doe geen domme dingen.”
“Dat heb ik al gedaan,” zucht ik. “Wat moet ik nu?”
“Niks.” Reageert Kristof. “Gewoon kalm proberen blijven. Het is maar een topless-foto. Misschien valt het allemaal wel mee.”
“Denk je?”
“Tuurlijk liefje.”
Ik begin te wenen.

Verschillende doemscenario’s schieten door mijn hoofd. Quasi versuft, begin ik dan toch mijn mails te lezen. Stuk voor stuk zijn het positieve reacties. Ze beuren me op. Ik kalmeer en begin me weer ok te voelen. Ben ik voor niks een dramaqueen geweest?
“Wow, Leen! Wat zie je er heerlijk uit! En wat stoer dat je jezelf zo blootgeeft voor al die lezers van je nieuwsbrief! Dat is nog eens grensverleggend!”
“Is het toch niet een tikkeltje opwindend, weten dat je abonnees je zo zien?”
“Super trots op je, dat je langzaam steeds een stapje verder durft te gaan tijdens de opdrachten. In de toekomst je foto’s posten op die website waarbij vrouwen zich volledig "exposen"? Dat zou heel uitdagend zijn, is dat niet jouw ultieme opdracht?”
“Die ondeugende glimlach die speelt rond je lippen, je heerlijke borsten met die ene tepel bijna helemaal in beeld. De badjas die nonchalant openhangt, als was het toeval. Dat alles bij elkaar zorgt dat het klasse uitstraalt, sexy klasse zonder dat het platte porno is.”
“Oehhhh geile stoute dame…”

Door al de heisa ontbreekt me de zin mijn opdracht nog verder te zetten. Ik overweeg er mee te stoppen. Wat me uiteindelijk overhaalt heeft om toch verder te doen, weet ik niet meer. Het feit dat ik het haat op te geven? Dat het bijna avond is en ik ondanks alles Kristof wil verrassen? De vele positieve commentaren? Of een combinatie van dat alles?

Me concentreren op mijn werk kan ik niet meer. Ik begin dan maar met het huishouden: het stofzuigen van de woonkamer. Terwijl ik op handen en voeten zit in een poging de mat proper te krijgen, voel ik plots twee handen op mijn kont. Ik sla verschrikt een gil.
“Zo te zien heeft er iemand hier een slecht geweten,” lacht Kristof.
“Ik…ik ben een beetje dom geweest.”
Kristof drukt zijn gezicht in mijn nek. Zijn lippen strelen mijn warme huid voordat hij er een kus op drukt. “Mijn domme meid. Dat is waarom ik van je hou, weet je.”
Ik kijk mijn ventje verbaasd aan.
“Je bent schattig als je domme dingen doet.”
Ik schud mijn hoofd.
“Maar: domme meisjes moeten gestraft worden, dat weet je toch?”
Mijn ogen worden groot. “Hoe dan?”
“Rechtop staan.” Kristof pakt mijn hand en leidt me naar de bank. Hij drukt mijn heupen tegen de achterkant. Zijn vingers drukken bezitterig in mijn schouders. Hij duwt me omlaag zodat ik over de bank gebogen lig.
“Weet je wat ik met stoute vrouwtjes doe?”
Ik schud mijn hoofd.
Kristof brengt zijn hand naar achteren en geeft een klap op mijn kont. Hard. Verrast schreeuw ik het uit.
“Dit is omdat je naaktfoto’s naar andere mannen stuurt.”
Kristof duwt mijn benen uiteen. Hij haalt zijn vinger door mijn schaamlippen.
“Mmm, altijd nat voor mij.”
Weer geeft hij me een klap.
“Dit is omdat je je zo sletterig gedraagt.”
Hij trekt zijn broek en boxer naar beneden om zich te verlossen van zijn ondraaglijke beklemming. Hij stort zich op mij, zijn pik hard en gezwollen.
“Ik ge je gebruiken, stout vrouwtje van mij.”
Ik wil nu al klaarkomen.
Hij duwt zichzelf ruw in me waardoor hij zijn gehele lengte in één snelle beweging aan me geeft. Hij toont daarbij geen enkele tederheid.
Niet dat ik dat wil.
Zijn hand glijdt om mijn hals en begint wild in me te stoten. Zijn pik doorboort me keer op keer en glijdt door het vocht dat zich ophoopt voor hem.
Ik vind zijn dierlijke agressie heerlijk. Hij gromt achter me en gebruikt mijn lichaam om zich te bevredigen. Binnen een paar minuten is hij bezweet.
“Je bent perfect.” Hij kreunt tussen de woorden door en neukt me alsof ik zijn bezit ben, wat ik als zijn vrouw eigenlijk ook ben. Hij leunt over me heen en zijn borstkas glijdt over mijn rug. Zijn lippen gaan naar mijn oor en zijn ademhaling klinkt luid in mijn trommelvliezen. We zijn net twee dieren die verhit met elkaar neuken.
“Je weet dat je ooit met je blote kont op een pornosite gaat eindigen?”
“Oh jee,” kreun ik.
“Volgens mij wil je niks liever.” Zijn stem klinkt hees en mompelend.
“Mmmmm,” jammer ik.
“Dit is nog maar het begin, lieverd. Je gaat nog een boel leuks ervaren.”
Een golf van geilheid overspoelt me, mijn kutje trekt samen rond Kristof zijn pik.
“Kom klaar lieverd, en vergeet alles wat er gebeurd is.”
Hij ramt zijn pik harder in mij.
Ik slaak een gil van extase.
“Heel goed.”
Terwijl ik volop geniet van de roes, blijft Kristof door stoten tot hij me uiteindelijk vult met zijn zaad. Hij blijft in me begraven en zijn pik wordt langzaam slap.
“Fuck dat was lekker,” hijg ik.
“Alles ok, lieverd?”
Ik draai me om en sla mijn arm om Kristof heen. “Zolang je maar bij me bent om me op te vangen,” fluister ik.

---

Nieuwsbrief ontvangen? Stuur me een mailtje (zie mijn profielpagina).
Volgende keer: een Valentijnsweekend op hotel.