Hoi, ik ben Marleen en dit is deel 6 van mijn verhaal, of je zou het ook dagboek kunnen noemen, over mijn vakantie. Voor de opbouw van het verhaal zou je bij deel 1 moeten beginnen, maar ieder deel afzonderlijk is misschien ook wel leuk.

“Ehh, wat precies…?” vroeg ik stamelend. “Of je het ook goed vind dat ze van hiernaast vanmiddag wat komen drinken en dan mee-eten?” zei Martine. “Oh, eh, ja, nee, prima natuurlijk” zei ik.

Ik was door alles van vannacht, het vreemde wakker worden vanmorgen, van het bekijken van Angela en de wetenschap dat ze vanmiddag bij ons zouden komen drinken en mee-eten de rest van de ochtend toch wel een beetje afwezig. Toen ik dat tegen Martine vertelde zei ze dat zij daar ook last van had, dus dat kon straks nog wat worden.

We zijn nog wel wat op het strandje geweest, hebben even gezwommen en hebben tussen de middag een broodje gegeten, maar hebben daarna een beetje in-en-rond onze tent gehangen totdat onze buren met z’n viertjes onze kampeerplek op kwamen lopen, ieder met een stoeltje en een handdoekje.

Martine en ik zetten onze stoeltjes naast die van Angela en Michiel, en we hielpen mams met inschenken van drinken. “Martine en Marleen drinken af-en-toe een glaasje wijn met ons mee. Mogen Angela en Michiel dat ook?” vroeg mams aan de ouders van Angela en Michiel.

“Ehm, nou, ja, vooruit, omdat het vakantie is” zei hun vader. “Met kerst hebben ze ook een wijntje meegedronken hoor” zei hun moeder erachteraan. Angela en Michiel wilden inderdaad ook wel een wijntje. Ik schonk voor ons alle 4 een wijntje in en we gingen er bij zitten, terwijl mams nog wat nootjes en stukken watermeloen neerzette.

“En, hoe bevalt het jullie hier tot nog toe?” begon paps het gesprek. De buurman en de buurvrouw vertelden dat ze nog nooit zo’n mooie camping hadden gehad, met een uitstekende sfeer, en dat het ze erg meegevallen was om nu helemaal in hun blootje te lopen.

“En zijn jullie ook al een beetje gewend?” vroeg mams aan Angela en Michiel. Angela antwoorde “Ehh, nou ja, het, ehh, was wel even heel erg wennen hoor. Was ook wel schrikken dat papa en mama ’s morgens opeens helemaal naakt uit de caravan stapten. Toen wist ik al dat er geen ontkomen meer aan was. En waren ze ook nog eens helemaal kaal van onderen….” . Paps en mams moesten erom lachen.

“Ja, toen we zagen dat vrijwel iedereen hier helemaal kaal was van onderen hebben we ’s avonds, nadat we besloten hadden het toch maar een dagje of paar daagjes te proberen, gelijk besloten om dan ook maar alles eraf te scheren. En hij wou dat toch al langer heel graag, dat ik dat zou doen” zei de buurvrouw terwijl ze naar haar man knikte.

“Nou, ja, ik, ehhh… vind het wel wat hebben ja…” antwoorde de buurman. Ik zag dat zijn piemel een beetje stijf begon te worden. “En jullie dachten, dan wij ook maar?” vroeg mams aan Angela en Michiel.

“Ik had dat wel eens gezien bij een paar meisjes uit mijn klas, en ik wou dat eigenlijk ook al langer. Maar ik durfde het niet zo.” zei Angela. “Ze was bang voor wat ik ervan zou vinden, mócht ik haar toevallig een keer in haar blootje zien. En bovendien vond ze het scheren een beetje eng, dus ik heb haar even geholpen. Nu durft ze het wel zelf te doen” zei haar moeder er achteraan.

“En jij was ook gelijk om?” vroeg mams aan Michiel, die tot nu toe erg stil was. “Ehm, nou, nee, dat niet direct, maar omdat zo’n beetje iedereen dat hier heeft, en hun er allemaal bij mij op aandrongen…” antwoorde Michiel terwijl hij naar zijn ouders en zus knikte.

“En jullie, hoe oud zijn jullie eigenlijk?” vroeg de buurman aan Martine en mij. “Wij zijn allebei 16” antwoorde ik. “Oh, zijn jullie een tweeling dan?” vroeg de buurvrouw. “Haha, welnee, ze zijn vriendinnen!” antwoorde mams lachend. “Al heel lang, sinds het begin van de basisschool, maar sinds een poosje zijn ze erachter gekomen dat ze eigenlijk gewoon verliefd waren op elkaar.” zei mams.

Ik keek onderhand naar de reactie van Angela en Michiel. Die trokken allebei eigenlijk wel een verbaasd gezicht, en ze keken elkaar aan. Mams vertelde ondertussen door hoe het zover gekomen was. Het viel mij op dat zowel paps, de buurman als Michiel af-en-toe een stijve piemel kregen als mams vertelde hoe het gekomen was dat zij inmiddels ook weer thuis naakt zijn gaan lopen, net als wij thuis, en hoe wij er thuis verder mee omgaan.

Totdat mams het eten ging maken hebben we nog even verder zitten kletsen, waarbij Martine af-en-toe ongemerkt onze glazen en die van Angela en Michiel bijvulde. “Toen jullie aankwamen bij de camping hadden jullie ook al doorschijnende kleren aan” had Angela op een gegeven moment nog tegen mij gezegd, terwijl ze ook richting mams knikte. “Maar Martine had wel gewoon een T-shirt aan” zei ze er achteraan. “Maar daar had ik verder ook niets onder aan hoor” zei Martine met een knipoog.

“Hebben jullie zin om even te badmintonnen?” vroeg Angela op een gegeven moment. Op zich ben ik niet zo sportief, maar met die paar wijntjes op, die ik nu toch wel een beetje voelde zitten, en het idee dat ik dan Angela naakt in actie zou kunnen zien zei ik spontaan ja.

Angela stond op om de badmintonrackets en shuttles uit hun caravan te gaan halen, en ik liep met haar mee. Martine en Michiel bleven zitten. Angela ging hun caravan in en ik bleef naast de deur wachten. Ze was even aan het rommelen en kwam toen met 4 rackets en wat shuttles terug. Omdat ik naast de deur op de grond stond en Angela even in de hogere deuropening stond, stond ik even redelijk dicht met mij neus op het gleufje van Angela.

“Je bent wel erg mooi” flapte ik eruit voordat ik er zelf erg in had. Het zal de wijn wel geweest zijn. “O, ehh, dank je, jij ook” zei Angela een beetje verbaasd. We liepen terug het pad op en voor onze plek gingen we tegenover elkaar op het pad staan, en begonnen we te badmintonnen.

Ik kon er niets aan doen, maar ik bakte niet veel van het badmintonnen. Misschien kwam het door de wijntjes, maar ik was ook behoorlijk afgeleid door het lichaam van Angela. Gelukkig deed Angela het niet veel beter. Na een poosje kwamen Martine en Michiel ook aangelopen. “Zullen we meedoen, we hebben toch 4 rackets?” vroeg Michiel. “Goed hoor, ik heb ze al meegenomen, ze liggen daar in het gras.” antwoorde Angela.

“Kom, dan gaan wij tegen jullie” zei Michiel tegen Martine. Angela kwam nu aan mijn kant staan, en Martine en Michiel stonden nu tegenover ons. Hmm, dat was eendeels jammer, want nu kon ik niet meer zo goed op het Angela letten, maar anderzijds was ik daardoor wel iets minder afgeleid. En ik vond het ook leuk om Martine zo naakt en in actie bezig te zien.

Terwijl we zo bezig waren hadden we best wel lol, en Angela en ik waren al een paar keer tegen elkaar aan gebotst. Michiel z’n lange piemel zwengelde er lekker op los, en af-en-toe was hij zelfs half hard. Wel een grappig gezicht, en het viel mij op dat Martine daar ook best wel door werd afgeleid.

Ik had het idee dat we alle 4 stiekem steeds meer opgewonden werden. Angela en ik botsten steeds vaker “per ongeluk” tegen elkaar op, waarbij Angela mij steeds vaker even met haar handen aanraakte, ook wel op mijn borstjes en mijn billen. Michiel z’n piemel werd steeds stijver, en Martine keek steeds vaker naar de piemel van Michiel. Ze probeerde zelfs geeneens meer te verbergen dat ze naar zijn piemel keek.

Toen Martine op een gegeven moment nog net de shuttle wou raken en daarvoor naar voren sprong en voorover boog kwam Michiel ook aanrennen en botste zo achterop haar, waardoor zijn stijve piemel pardoes tussen haar benen schoot. Angela moest er hard om lachen, en Martine bleef van schrik stokstijf staan. Michiel stamelde “Oh, sorry, sorry!”, waarop Martine snel zei “Geeft niets hoor” waardoor Angela en ik nog harder moesten lachen.

Gelijk daarop riep mams dat het eten klaar was, en met z’n vieren liepen we terug onze kampeerplek op. De piemel van Michiel was nog steeds behoorlijk stijf, maar toen we eenmaal gingen eten, weer met een lekker koel wit wijntje erbij, werd die wel slapper.

Toen we na het eten allemaal nog wat gedronken en gekletst hadden vonden Martine en ik het wel tijd om te gaan douchen. “Zullen wij gelijk mee lopen?” vroeg Angela aan haar broer. Die vond het best, en zo liepen we even later met z’n viertjes naar het toiletgebouw.

“Ik, eeh, hoe doen jullie dat nou met scheren daar van onderen?” vroeg Angela onder het lopen. “Wij scheren het iedere avond even als we gaan douchen” zei ik. “Hiermee” en ik liet mijn scheerapparaatje zien. Angela pakte hem vast en bekeek hem even. “Zoiets moet ik eigenlijk ook hebben dan. Nu heeft mijn moeder mij even geholpen, en Michiel heeft het zelf even gedaan met datzelfde apparaatje van mijn moeder” zei Angela.

“Je mag die van mij straks wel even lenen” zei ik tegen Angela. “Dan mag jij de mijne wel even lenen, als je wil” zei Martine tegen Michiel. “O, ehh, is goed” zei hij. “Of ik wil je ook wel even helpen hoor” zei Martine er een beetje lachend achteraan. Gelijk begon de piemel van Michiel weer omhoog te komen.

Bij het toiletgebouwtje aangekomen liepen we alle 4 een douchhokje in. Nadat ik mij geschoren had liep ik het hokje uit en gaf mijn apparaatje aan Angela, die in het hokje naast mij stond. Martine liep met haar apparaatje naar Michiel.

Toen we na het douchen uit de hokjes stapten voelde Angela nog een keer aan haar gleufje. “Jeetje, dat apparaatje van jou maakt het nog gladder dan die van mijn moeder”. Michiel zei dat hij al dacht dat dat bij hem ook zo was.

Na het tanden poetsen liepen we terug en bij onze kampeer-plekjes aangekomen zagen we dat de buren inmiddels weer terug waren gegaan naar hun eigen caravan. We zeiden elkaar nog welterusten en Martine en ik gingen nog even de caravan van paps en mams in.

“Nou meiden, volgens mij vonden jullie het wel, ehmm, gezellig…” zei mams met een knipoog. Martine vroeg een beetje quasi-onnozel “Hoezo?”. “Ach, kom, als we niet waren gaan eten hadden dan was het hier op het pad bij dat badmintonnen bijna uit de hand gelopen. Het was overduidelijk dat jij wel érg veel belangstelling had voor Michiel, of op zijn minst voor zijn piemel” knikte mams naar Martine, “en Angela ging steeds verliefder naar jou kijken. En jij trouwens ook naar haar…” zei mams nu tegen mij.

Ik kreeg er een kleur van, en Martine ook trouwens. “Ehm, nou, ja, kijken mag toch?” vroeg Martine aan haar moeder, terwijl ze ook naar mij keek. “Ja, ik, ehh, kijk misschien ook wel, maar hou tóch van jou” stamelde ik. “O, ja, meiden, dat begrijp ik ook wel hoor, zo bedoel ik het ook niet. Je vader en ik kijken ook zeker wel naar andere mannen en vrouwen” zei mams terwijl ze een beetje ondeugend naar paps keek.

We zeiden welterusten en we gingen in onze tent liggen. Achter het haagje was het helemaal stil, totdat we de deur van de caravan open hoorden gaan en we Angela en Michiel ook hun tent in hoorden kruipen.

“Ik kom nog even bij je liggen, goed?” hoorden we Angela tegen haar broer zeggen. Wij hielden ons weer stil.

In deel 7 gaat het verhaal verder.