Dit is deel 6 van een liefdes verhaal. Over hoe een echtpaar uit de krochten van het leven probeert op te krabbelen en onderzoeken of ze samen verder kunnen. Voor de goede orde raad ik eerst de voorafgaande delen te lezen.

Veel leesplezier.

JohanK

Dick: Nadat we lichtjes ontbeten hadden en de kinderen naar school waren, stelde ik voor om over een dik uur wat te gaan hardlopen. Eerst wat zakelijke mailtjes beantwoorden, vervolgens een kleine warming up met wat stretchen, etc.

Zogezegd, zo gedaan. Nu is Birgit niet zo sportief aangelegd als ik, dus deden we het kalmpjes aan. Ondanks dat was ze al na een half uurtje aan het einde van haar latijn. En zijn we rustig verder gaan wandelen en hadden we de tijd om bij te praten. En vanzelfsprekend de eerste vraag die opkwam waarom ik 3 maanden lang geen woord tegen haar gezegd had.

Een vraag die ik had kunnen verwachten en ondanks dat bleef het moeilijk om hem te beantwoorden. Ik zei uiteindelijk: “Ik was meer dan boos op jou, voelde me verraden, in de steek gelaten deze avond. En Guido heeft me toen ik in het ziekenhuis lag, bijgepraat over het vervolg van die avond en hoe hij je de dag daarop in bed bij Marjolijn en Ruud aantrof. En niet alleen dat, je scheen ook nog eens seks met hun te hebben gehad. Je kwam zeer onverschillig en ongeïnteresseerd op hem over, zeker in het licht van wat ik allemaal voor je gedaan had.

Dat alles te vernemen heeft mij meer verdriet gedaan dat je je kunt indenken. Als ik dat ongeluk niet gehad had, was je waarschijnlijk door mij het huis uit gegooid. Nu werd ik echter gedwongen tijd voor mezelf te nemen, om over alles, over ons, rustig na te denken. Die tijd heb ik ook gebruikt om alles eens goed te observeren, jou, onze kinderen en hoe jullie met elkaar omgingen. Te zien of je woorden van voor dat incident geen loze woorden waren bijvoorbeeld. Ik wilde geen ruis op de lijn hebben, dus heb ik gezwegen. Uiteindelijk heb ik ook je dagboeken gelezen, om dat beeld van jou, die indruk die ik gedurende deze maanden opdeed, volledig te krijgen.

Ik had dat nodig die tijd en weet je het is ook niet de eerste keer dat ik met jou in zo een situatie beland ben, t.w. dat ik een einde aan onze relatie wilde maken. Zo langzamerhand begin ik te geloven dat toeval niet bestaat. De eerste keer was ergens aan het begin van onze relatie. Je had altijd al een veel hoger libido dan ik, en zeker in die jaren had je je uitspattingen. Ik kon dat op een bepaald moment niet mee bij benen, het werd me ook teveel. Ik stond op het punt er een einde aan te maken, toen ik bij het voetballen mijn enkelbanden scheurde. En gedwongen was een tijdje in bed te blijven. Je was toen bij mij gebleven, verzorgde me en ik had alle tijd na te denken. En nu stond ik op het punt een einde ans huwelijk te maken, en weer kreeg ik een ongeluk en werd opnieuw gedwongen de situatie onder ogen te zien. En terug te komen op mijn voorgenomen beslissing. Ofwel, mijn lichaam of onbewuste heeft me 2 keer teruggeroepen, tot een stop gedwongen zogezegd, om na te denken voordat ik zo een stap ging zetten.

Iets dergelijks mag ook gezegd worden over het feit dat ik jou betrapte in Dubai. Jij was er kortbij om ons huwelijk te beëindigen. Ik ben niet bijgelovig, dat weet je, maar dit zijn teveel toevalligheden vind ik. Iets waar ik achteraf p erg blij mee ben. ”

Birgit (beschaamd kijkend en slikkend): “Lieve schat. Je had me zo doen schrikken toen ik hoorde dat je door een ongeluk in het ziekenhuis lag. Ik had het op dat moment niet meer, de beelden van mijn zus en haar man schoten door mijn hoofd. Ook hij was woedend op haar geweest die dag. Over een tatoeage die ze had moeten laten zetten, kon ik me nog herinneren. En toen kwam ik mijn ouders in het ziekenhuis tegen, en zag bij hun ook de schrik nog in hun lijf zitten. Het was als een déjà vu, vreselijk ook dat ze bijna weer door zoiets vergelijkbaars heen moesten gaan als eerder bij mijn zus. En wat was ik opgelucht te horen dat je nog leefde. Pas toen drong het goed tot mij door hoeveel ik van je hield, dat ik niet zonder je verder kon, en wat een onrecht ik je de avond tevoren had aangedaan. Dat alles door mijn schuld kwam en ik je voor altijd kwijt had kunnen zijn.

Want ja, ik was die avond bij Marjolijn en Ruud woedend op jou en vond je onredelijk. Zij stonden er zo hulpeloos en ontredderd bij na die ontboezeming van Ruud. Dat deed mij als vriendin des huizes pijn, en ik wilde er voor hun zijn. En begreep niet dat je dat niet inzag, vond je een grote lul en egoïst. Wat later, toen jullie allemaal weg waren hadden Marjolijn en Ruud mij getroost. Zij vertelden nooit geloofd te hebben dat een man zijn vrouw nog kon liefhebben, nadat deze hem 10 jaar lang bedrogen had en al die tijd als hoer gewerkt had. Geen enkele man zou zoiets accepteren, je was in hun ogen gewoon schijnheilig, wellicht stiekem een Cuckold. Of uit op een hoge schadevergoeding. Ik heb me laten meeslepen door alles wat ze zeiden. Wellicht omdat ik zelf ook niet echt geloofde, dat je nog van mij kon houden. En ja, daarna hadden we seks, dat klopte. Onverschillig was ik misschien wel toen Ruud binnenkwam, een vorm van zelfbescherming, maar daarna absoluut niet meer.

In het ziekenhuis heb ik vervolgens alles aan mijn ouders opgebiecht. En later die dag ook nog aan die van jou. Die clausule interesseerde mij op dat moment niet, ik voelde me verplicht dat gewoon te doen. Toen kwamen jouw ouders met onze kinderen ook al aanzetten en die zagen ons zitten huilen. De schrik die ik op dat moment op hun gezichten zag, zeker op dat van Pim, was hartverscheurend. Omdat wij zo zaten te huilen hadden ze het idee gekregen dat je dood moest zijn. Dat hebben we gelukkig snel de kop ingedrukt, maar die angst op Pim zijn gezicht, vergeet ik nooit meer, dat trof me in het diepste in mijn hart. En toen begreep ik ook pas de woorden van Guido eerder die ochtend beter, over hoe ongevoelig of onverschillig ik geworden was, mijn menselijkheid kwijt was geraakt in al die jaren. Dat besef deed me op mijn grondvesten schudden, dat ik zo iemand geworden was. Ik heb echt uren zitten huilen, ben thuis in bed gekropen en er 1 dag niet uitgekomen. Maar dat heb je denk ik wel van anderen gehoord? Jouw ouders zijn die dagen bijgesprongen.

En, weet je, zowel jouw als mijn ouders konden zich herkennen in jouw handelen nadat je mij betrapt had. Dat jij niet gewoon de handdoek in de ring zou gooien, en mij al direct de deur zou wijzen. Nee, ieder van hun was er absoluut overtuigd van dat je eerst zou proberen het hoe en waarom te begrijpen, voordat je tot actie over zou gaan.

Ook waren zij eensgezind in hun opinie dat Ruud en Marjolijn egoïstisch waren, mij achter jou aan hadden moeten sturen. Ik heb daar deze laatste paar maanden mijn gedachten over laten gaan en moest hun en jou gelijk geven. Jij had me al gewaarschuwd dat er een addertje onder het gras zat en ik niet in mijn woede naar hun moest gaan zitten. Dat heb ik ook niet naar hun gedaan maar juist naar jou, en achteraf ook nog eens hun argumenten geloofd. Weet je, ze hadden me zelfs al een ticket naar Dubai beloofd. Ik hoefde alleen maar ja te zeggen, en ik had dat zelfs even in overweging genomen. Was eigenlijk met open ogen in hun val gelopen. “

Dick: “Ehm, ik weet niet echt of het hun opzet was, schat. Je had de regie al in handen, dus het was jouw game. Hun bekentenis veranderde echter het speelveld. En ik had niet het gevoel dat die bekentenis gespeeld was. Die leek me echt uit hun hart te komen en Guido voelde dat ook zo aan. Jouw primaire reactie om hun te steunen, daar was totaal niets mis mee. Integendeel zelfs en ook Guido heeft iets vergelijkbaars gedaan. Meer konden wij op dat moment ook niet voor hun doen. De sfeer was veranderd en daar had iedereen vrede mee, dat het spel afgelopen was. Jij hebt daarna die keuze gemaakt om bij hun te blijven, en mij de deur te wijzen. En ja, Ruud en Marjolijn hadden natuurlijk ook iets kunnen zeggen, maar die hebben een andere keuze gemaakt. En ik betwijfel of we hun dat kwalijk moeten nemen.

Zelf denk ik nu, dat we nooit zo snel op hun uitnodiging hadden moeten ingaan. Je was nog te emotioneel bij hun betrokken, wilde te graag dat het klikte tussen ons allen en wellicht hoopte je op meer. Bedenk dit, jij en ik waren pas net begonnen met het doorlezen van je dagboeken schat, puin te ruimen zogezegd. Ik kan daar nu ook niet meer boos over zijn, het was gewoon te overmoedig van ons.”

Birgit lachend: “Je houdt echt van mij he? Want je doet precies dat wat Guido gisteren zei t.w.: ‘dat je altijd 1 reden zult vinden om mij niet op te geven, maar om vol te houden’. Ik schaamde me zo erg schat, dat ik zo makkelijk over te halen was, zo naïef kon zijn, en helemaal dat ik geen geloof in jou had. En al was het in het begin dan geen opzet van hun, toch was het niet netjes, respectvol, naar jou. Ik dacht dat het vrienden waren, maar die bedriegen of misbruiken je niet.“

Zo liepen we een tijdje in gedachten verzonken en gearmd door.

Dick: “Ja, ik denk dat je dat wel mag zeggen dat ik van je houd. Van mij kom je niet zo makkelijk af, lieverd. Ik vond het ook jammer dat het zo gelopen was, ik begon ze net leuk te vinden. En ik snapte het ook niet, eerst verontschuldigde die Ruud zich nog en een paar minuten later was hij 180 graden gedraaid. En die Marjolijn is wel een heerlijk stoute vrouw, echt iemand naar mijn smaak. Net zoals jij dat ook bent. En die nacht had ik best nog wel over het hoofd willen zien, maar hoe ze over mij dachten, en jou naar Dubai wilden sturen, gaf wel een erg bittere smaak.“

Birgit: “Wist je dat Marjolijn nog gebeld had om te vragen hoe het met je ging. En om zich te verontschuldigen over hun gedrag, dat zij overdonderd waren door mijn reactie op jou en mij alleen maar hadden willen troosten. Ik heb hun gezegd dat ze jou in een slecht daglicht gesteld hadden, en mijn zwakte misbruikt. En hun er aan herinnerd wat Guido gezegd had nl. dat je vrienden niet gebruikt of misbruikt. Ze was erg overstuur, weet je, want bij hun overheerste het gevoel dat wij echt vrienden konden worden. En die hadden ze in hun leven nog nooit echt gehad.

En trouwens, welke indruk heb je nu van mij gekregen na het lezen van mijn dagboeken? Zijn er nog passages die je wilt doornemen met mij?”

Dick: “Dat is een grappige vraag van je. Ik wil eerst in het algemeen even ingaan op de toegevoegde waarde je dagboeken en daarna kort op de inhoud. Bij wat ik je zo ga vertellen zitten wel wat kleine aannames, dus als ik de plank missla, laat me dat weten anders vertel ik onzin. Die bewuste avond bij Marjolijn en Ruud kwam Ruud dus uit zijn schulp, of beter uit de kast, en Marjolijn op haar wijze ook een beetje. Het was een moedig gebaard van hun beiden om dat van zichzelf te vertellen en durven te laten zien. Je moet weten dat ik echt ontroerd was door dat gebaar van Marjolijn, toen ze haar arm om Ruud heen legde. Ik heb me deze laatste weken daarom ook afgevraagd waarom jij nooit iets tegen iemand verteld hebt over je overspel en werk als een hoer. Totdat ik me realiseerde dat jij mij door het laten lezen van je dagboeken, samen of alleen, iets vergelijkbaars gedaan had. Je had je kwetsbaar en open gesteld voor mij. Door mij zo een inkijk te geven in dat leven van je te geven, mij mee te nemen en dat te delen met mij. Dat alleen al is de toegevoegde waarde van je dagboeken. Ik ben daarnaast blij dat je ook open kaart met onze ouders gespeeld hebt.

In het verlengde hiervan denk ik ook dat jouw reactie die avond minder te maken had met het troosten van hun beiden, maar eerder met je eigen angst en het zoeken naar zelfbescherming. Zij waren namelijk al op een bepaalde wijze opgevangen en geaccepteerd door ons, denk maar aan hoe Guido op Ruud reageerde. Jij was daarentegen juist bang, onzeker ook, dat jouw gedrag of levenswandel niet in goede aarde zou vallen. Nogmaals, wij hadden pas net een aanvang genomen met het lezen van je dagboeken, en dat was voor ons beiden verre van gemakkelijk. Ik vermoed dat je daardoor bang was dat ik niet meer in staat was van je te houden, bang ook om alles te verliezen, inclusief hun. Herinner je je nog hoe schuldig zij zich voelden voor alles wat ze ons aangedaan hadden? Juist daarom is het mijn mening dat zij jou opgevangen en getroost hebben, jouw angst aangevoeld hadden. Voor hun was het een soort inlossing van dat schuldgevoel. Eigenlijk ben jij de egoïste geweest, hebt hun een mogelijkheid ontnomen op een beetje echte liefde en vriendschap.

Puntje bij paaltje zijn jullie alle drie het slachtoffer van jullie eigen keuzes, zochten jullie steun bij elkaar, om vervolgens weer terug te kruipen in dat beschermde wereldje van jullie. Voor jou had dat dus zomaar Dubai kunnen worden. En vraag je eens af of je ooit gelukkig geweest zou zijn met een gekloond leven, samen met die Leo, een slap aftreksel van Ruud trouwens.

En als laatste wil ik nog terugkomen op mijn eerdere verdachtmaking dat er een addertje onder het gras zou zitten. Ze hebben je wel degelijk gemanipuleerd, omdat ze jou niet wilden verliezen. Ze waren gewoon bang, hadden angst, angst voor eenzaamheid. Iets dat grotendeels voortkwam uit die keuze van Ruud om niets te zeggen over zijn geaardheid. En misschien gold zoiets ook voor jou die avond, of denk je van niet?”

We hadden intussen een bankje bereikt en waren daar gaan zitten. Birgit was stomverbaasd en stilgevallen door alles wat ik verteld had. Het was ook niet niks en had zijn tijd nodig om te bezinken bij haar. Wat later begon ze afwisselend te huilen en te lachen en kroop tegen me aan. En zei: “Je slaat precies de spijker op de kop schat. Je had huwelijksconsultant moeten worden. Je hebt echt een carrière gemist.” Ik lachte daarop: “Liever van niet, dit allemaal kost me al zeer veel energie en sloopt me emotioneel. Het is niet iets waar ik om gevraagd heb, vind het voor nu wel even mooi en het mag niet te lang meer duren. Het is wel fijn dat we hier samen over kunnen praten, onze gevoelens durven te delen en niet bij de pakken neer gaan zitten. Dat is de winst van deze weken, dat we hier samen proberen uit te komen.”

Birgit: en opnieuw verraste hij me met zijn kijk op gebeurtenissen. En proefde ook geen boosheid meer bij hem over wat die avond gebeurd was, veel eer begrip. Begrip voor mij en ook voor Marjolijn en Ruud. En meer, hij gaf aan mijn en hun gedrag een zodanige draai dat ik hoop koesterde om minimaal mijn vriendschap met hun te kunnen redden. En vroeg daarop aan hem: “Als je dit zo ziet, zou je dan open staan om hun nog eens te willen ontmoeten?”

Dick: “Als je het zo graag goed wilt maken met hun laat dan dat aan Guido over. Hij leefde mee met Ruud en hij heeft een erg goede mensenkennis. Pols hem wat hij van de situatie vindt, en zeg maar dat het idee van mij komt. Ik heb deze gedachten trouwens ook al deels tegen hem aangehouden, en hij kon er zich wel iets bij voorstellen. Hij ging dit ook nog met Marloes bespreken. Onderschat hun tweeën niet, zij hebben in hun relatie veel meer overeenkomsten met Ruud en Marjolijn dan je denkt. Alleen heeft Guido al vroeg geleerd open en eerlijk te zijn m.b.t. zijn geaardheid, dit i.t.t. Ruud. Weet je, hij was al verliefd op mij in onze studententijd. Maar dat was niet wederzijds, je weet dat ik 100% hetero ben. In die tijd heeft hij die geaardheid ook voor zijn omgeving verborgen gehouden, en altijd gezegd dat hij bi was. Zijn voorkeur heeft echter altijd bij mannen gelegen, net zoals dat geldt voor Ruud. Ik weet van Guido dat hij al eerder met jou het bed had gedeeld, dan jij met mij. Om mij jaloers te maken, omdat hij wist dat jij een oogje op mij had. Hij heeft echt al die jaren geworsteld met zijn geaardheid. En net als Marjolijn heeft hij met Marloes een tussenweg gevonden. Zij beiden waren dan ook meer dan teleurgesteld die avond, omdat ze zich thuis voelden bij hen. Dus je hebt een grote kans dat het goed gaat komen. Maar loop a.u.b. niet te hard van stapel. Maak pas een afspraak als je er klaar voor bent en ook weet wat je wilt. En bespreek dat met ieder van ons. Ok?”

Birgit: Ik kreeg het gevoel alsof hij de rode loper voor mij uitgelegd had. Deels dan ten minste, want het was nu aan mij voor excuses aan Ruud en Marjolijn betreffende mijn egoïstische gedrag die avond. Maar, zo had Dick gezegd, alleen voor die avond niet voor die 10 jaren ‘dwangarbeid’. Die hobbel moest nog genomen worden, wat me nu ,voor het eerst eigenlijk, wel een vreemd gevoel gaf. Maar, zo hij had mij verzekerd, daar zouden wij samen als de tijd rijp was ook een mooie draai aan gaan geven. Ik vertrouwde hem hierin voor de volle 100%, maar was wel nieuwsgierig geworden. Guido en Marloes waren later die week wat blij dat ik bijgedraaid was. Marloes had echter wel moeite met de situatie, toen ik haar inlichtte over mijn verleden met hun. Daarvoor was ze toch teveel feministe en fel tegen iedere vorm van seksuele uitbuiting van vrouwen. Gelukkig draaide ze ook bij toen ik haar, met steun van Guido trouwens, uit de doeken deed hoe Dick en ik omgingen met mijn verleden, en ons opstelden richting Marjolijn en Ruud. Daarbij had ze, wie eigenlijk niet vroeg ik me af, 200% vertrouwen in Dick en wist ook dat hij dit zorgvuldig zou aanpakken. “

Dick: “Schat, eigenlijk ben ik voor een groot deel aan het woord geweest. Maar vertel me eens hoe jij er nu instaat en hoe je denkt verder te willen gaan? We praten eindelijk weer eens voor het eerst sinds tijden. En hebben het niet meer gehad over je werk, je verleden en wat je nu wilt gaan doen. Ik ga ervan uit dan je hier toch ook over gedacht heb, deze laatste 3 maanden?”

Birgit: “Ik zou liegen als ik zou zeggen dat het geen zware periode geweest is voor mij. En toch diep van binnen ben ik die hele periode gelukkig geweest. Je stilzwijgen, het negeren van mij kon dat gevoel niet meer doden, als je dat maar donders goed weet. Je hebt geen idee hoeveel ik van jou houd. Soms ontneemt mij dat de adem, dat kan spontaan gebeuren door een simpel gebaar of opmerking van je. Dat is zo sinds we begonnen zijn met het lezen van mijn dagboeken. Jij bent de enige man die echt oprechte interesse in mij toont, in wat mij beweegt en motiveert. Dat was altijd al zo maar ik was het vergeten, of had het diep in mij weggestopt. Ik kon niet om je heen, wilde dat ook niet meer. Voelde liever die pijn dan niets meer.

Ja, deze maanden heb ik zeker geleden maar dat had ik ook aan mijzelf te danken. Ik was in het begin in paniek, twijfelde aan mezelf, aan mijn gevoelens. Heb een aantal keren met Guido gesproken, ondermeer over die avond en de volgende ochtend. Hij heeft me in duidelijke woorden gezegd hoe walgelijk zij mijn gedrag vonden, maar beetje bij beetje is dat weer wat bijgedraaid, is er meer begrip gekomen. Hij vertelde me dat hij jou nog nooit zo woedend, zo uit je evenwicht, gezien had als deze ene keer. Daarom was hij ook, nadat hij Marloes thuis had afgezet, naar je toegegaan, want je was jezelf niet meer. Wat ook bleek toen hij je thuis zo aantrof in dat bloed en dronken. Hij heeft me doen realiseren hoe diep jouw liefde voor mij wel niet moest zijn. Ik wist het wel al door je houding, je mededogen en onze gesprekken van de dagen ervoor, maar die nacht bij Ruud en Marjolijn, hadden daar weer een laagje twijfel en angst over heen gestrooid. Dat was wel al deels weg maar Guido heeft de rest weg geschraapt.

Dus ja, het was vaak ondragelijk deze afgelopen periode. De kilte die er geregeld hing, vrat aan mij, probeerde die warmte, mijn liefde voor jou, te verdrijven, wat dus onmogelijk bleek te zijn. Gelukkig zeiden je ouders dat je zoiets eerder al eens gedaan had, maar nog nooit zo lang als nu. Dat het jouw manier was om zaken op een rijtje te krijgen, wat ik na vandaag ook eindelijk begrijp. Ik zag hoe lief je met de kinderen omging en heb dat briefje aan hun ook gelezen. Dat briefje waarin je je stilzwijgen verklaarde. En al negeerde je mij ik had wel degelijk door dat je me in de gaten hield, aandacht voor mij had, op jouw manier toch zorgdroeg voor mij. Ik heb me geen enkel moment alleen gevoeld, geliefd daar was ik niet helemaal zeker van. Die onzekerheid knaagde aan mij. Hoe Guido ook probeerde die twijfel uit mijn hoofd te praten. Ik miste vooral die intimiteit van de laatste dagen nadat je me betrapt had, en snakte naar je aandacht, je liefde, je lichaam. Zo een gevoel had ik de laatste jaren nooit meer zo sterk of intens gevoeld voor jou. Dat deed me des te meer beseffen wat ik gemist had al die jaren. Dat ik dat weggestopt had omdat ik je bedroog. Mezelf bedroog, en mij ook niet meer in de ogen kon zien.

Ik miste je warmte en mijn verlangen naar jou was zo groot, ook naar seks met je, dat ik getracht heb je te verleiden, misschien wel verkracht heb. Ik heb je gepijpt, afgetrokken en geneukt en je reageerde er totaal niet op. Ja, je hebt geld op mijn nachtkastje gelegd, en dat was de vernedering ten top”

Dick: ik hoorde haar verhaal aan en moest gniffelen bij haar laatste woorden. Kon ook genieten van haar gepassioneerdheid, ze was niet meer zo passief en onzeker als 3 maanden geleden. Nee, hier zat een zeer zelfverzekerde vrouw, en die instelling sprak me erg aan. Birgit was intussen op mijn schoot gaan zitten en keek me bij tijd en wijle fel en ook verliefd aan, trommelend op mijn borst om haar verhaal kracht bij te zetten. Ik vermoedde dat ze de lach zag, die op mijn gezicht kwam bij haar laatste woorden, want opeens zei ze: “jij klootzak, je hebt er stiekem van genoten he?” De lach brak door op haar gezicht, en ik nam haar in mijn armen. We kusten elkaar gepassioneerd en mijn handen verdwenen onder haar sportshirt. Ik vond de sluiting van haar sportbh en maakte die los. Trok toen in 1 keer beiden uit zodat ze topless op mij zat. Ze keek me even geschrokken aan en vervolgens verscheen een geile lach. En zei ze ook: “moeten we dat hier wel zo doen in de open lucht” waarop ik antwoordde: “we zitten hier al dik een half uur en nog niemand is voorbij gekomen.”

En daarop liet ze zich gaan. Ze trok mijn sportshirt uit, wipte even omhoog waardoor ik mijn sportbroek omlaag kon trekken, en zij zich snel ontdeed van de hare. Toen zonk ze met een lach en zucht over mijn pik en begon me na een paar tellen te berijden. Ze was al berengeil en neukte zich redelijk snel naar een eerste en zelfs tweede orgasme. Zelf kwam ik niet klaar en genoot op en top van Birgit. Voor mij blijft het toch een genot om te zien hoe ze zich klaar neukt op mij. Na haar tweede orgasme legde ze haar armen om mij heen, haar hoofd in mijn nek en bleef lekker zitten op mijn nog altijd harde pik. Ze masseerde deze nu met haar kutspiertjes en soms bewoog ze even op en neer. “Zo lekker” hoorde ik haar om de haverklap zuchtend zeggen, en ze klampte zich geregeld stevig aan mij vast. Klaar kwam ik de hele tijd niet, zij wel of misschien was het zelfs een doorlopend orgasme. Het was in ieder geval een verrukkelijke sensatie, een lekker opwindend gevoel. Na een dik kwartier richtte ze zich op en keek me met een meer dan verheerlijkt gezicht aan. Een dikke kus volgde en ze vroeg: “Ben je nog altijd niet klaargekomen”. Ik knikte van nee, waarop ze opstond en tegen de achterkant van deze bank ging staan zodat ik haar stevig kon neuken. Ik nam nu mijn tijd, vond het veel te zonde om snel klaar te komen. Dit in tegenstelling tot Birgit die in snel tempo 2 orgasmes kreeg. In de verte zag ik 2 wandelaars aankomen, en Birgit een paar tellen later ook. Die begon al zenuwachtig te worden en spoedde me tot haast aan. Ik nam nog even de tijd totdat de 2 wandelaarsters wat duidelijker in beeld kwamen, maar nog te ver weg om ons goed te kunnen zien. Even later kwamen we beiden keihard klaar. Ons daarop snel aangekleed en richting huis gelopen, Birgit lachend gearmd lopend aan mijn zijde.

Eenmaal thuis gekomen was het plezier nog niet voorbij. Birgit stond al onder douche en toen ik de douchecabine binnen kwam en haar prachtige lach zag werd ik weer opgewonden. Ze keek me voor een moment verbaasd aan en toen werd haar lach nog groter. “Kun je alweer?” vroeg ze me verbaasd, mijn alweer harde pik al strelend in haar handen nemend. “Blijkbaar” antwoordde ik, waarop ze me kuste en zei: “Wat een aangename dag vol met verrassingen. Anaal dan?” Ze draaide zich om en bood me haar kont aan. Dat was niet tegen dovemansoren gezegd en ook nu weer namen we ons uitgebreid de tijd ervoor.

Eigenlijk waren de ochtend en de middag voorbij gevlogen, en we keken ons wat later met een big smile aan. Van middageten was niets terechtgekomen en na die vele en lange seks waren we wel aan iets hartigs toe. En toen stonden de kinderen al in de woonkamer en hebben we ergens een leuk eettentje met terras opgezocht.

Zo hadden we een ouderwetse gezinsuitje, dat later die avond opgevolgd werd door een gezelschapsspel met iedereen.

Nadat de kinderen naar bed waren had Birgit eerst met wat familie en vrienden getelefoneerd.

Zelf was ik alvast het bed in gekropen maar dan wel met een goed boek. Iets wat ik snel ter zijde legde toen Birgit naar bed kwam, in adembenemend mooie lingerie. Wat de gewenste reactie opleverde, ten minste aan haar geile blik af te lezen. Achteraf lag ze in mijn armen na te genieten, en vertelde ik haar dat ik dit soort seks met haar al te veel jaren gemist had. En dat het de hoogste tijd was om daar verandering in aan te brengen. Ik het plan opgevat ander werk te zoeken om meer thuis te zijn, bij haar en de kinderen. Dat was toch het allerbelangrijkste in het leven. Ze kroop bijna in me toen ik dat voorstelde.

Niet dat alle problemen nu uit de wereld waren, verre van dat. Maar ik wilde dit momentum vasthouden. En zei nog tegen haar: “ik heb zoveel spannende seks scenes gelezen in je dagboeken, daar wil ik iets meer mee gaan doen met jou, en eventueel onze vrienden. Die scenes wil ik eerst samen doornemen en dan zien we of de anderen er ook voor in zijn.

Maar dat is voor een andere keer, net als hoe het verder gaat met Marjolijn en Ruud.