In ware commandostijl, beiden met een compact automatisch wapen en infrarood monoculair, met combatboots op zijn Lara Croft’s, drongen Emma en Beatrice de kelderruimte binnen. Emma stormde de trap af, mitrailleur in de aanslag. Ze maakte een (overigens nutteloze) koprol en kwam rechtop net voor de verschrikte Mei.

“Dit is een politionele actie! Iedereen op de grond, handen boven het hoofd!” schreeuwde Emma.

Beatrice behield van halverwege de trap het overzicht van het terrein.

Meimei richtte zich langzaam op, twijfelend of ze haar armen zou opheffen. Fifi sprong uitgelaten tegen de tralies van zijn hok aan. En Storm, geboeid aan handen en voeten op de lederen bank, kon helemaal niet bewegen. Emma stapte op de poedelnaakte Mei toe en hield haar op korte afstand onder schot. Ze protesteerde heftig. “Wat is dit? Dit is mijn huis! Willen jullie geld?”

Beatrice rende op Storm toe

“O Storm, Storm, ben je in orde? Heeft ze je geen pijn gedaan?”

“Hé Beatrice, waarom ben je hier?”

“Ze heeft je geëxtraheerd! We moesten iets doen.”

“O, bwa, ik had alles onder controle denk ik. Geëxtraheerd??? Wat is dat?”

Emma overbrulde Mei: “Handen boven je hoofd. Ik wil je uitleg niet horen. Je hebt hier twee gevangenen dat hoeft geen uitleg.”

“Mag ik iets aantrekken,” vroeg Mei onderdanig. “Mijn kleren hangen in die kleerkast.”

“OK, snel” commandeerde Emma.

Mei opende de kastdeur, deed of ze iets in de kast zocht en haalde een schakelaar over.

Een witte nevel spoot de kelderruimte in. De lichten vielen uit.

“Slaapgas,” riep Beatrice nog. Zij poogde nog om de trap op te kruipen en vond de kelderdeur vergrendeld.