Beatrice stond ongeduldig te wachten op de hoek van de straat. Daar zag ze eindelijk de rode Twingo van Emma opdagen. Emma stapte uit, haar man riep nog “Oppassen hé lieverd, ik wil je graag morgen terugzien en je kleine meid ook,” en reed verder.
“Sorry Bea, ik moest de kleine nog in bed leggen en een liedje zingen. Mijn schoonmoeder past nu op haar. Jij hebt geen kinderen hé! Jij kan gaan en staan waar je wil.”
“Emma, er is een probleem, kon ik niet over de telefoon vertellen. Ik heb geen contact meer met Storm. Zodra hij binnen was vielen alle verbindingen uit. Zouden ze het weten?”
“Brandt het lampje carrier nog?”
“Ook niet.”
“Mmmm. Dan heeft Mei een kooi van Faraday laten plaatsen.”
“Een kooi van wat?”
“Faraday. Dat is iets waardoor er geen radiogolven kunnen binnendringen in het huis, en ook niet van binnen naar buiten. Waarschijnlijk een continue folie aan de binnenkant van gans het huis, inclusief de ramen. Eens kijken of er geen lekken zijn.”
Emma zette zelf de headset van het afluisterapparaat op en wandelde de straat af langs het huis van de consul. Ze wandelde het blokje rond terug tot op de hoek waar Beatrice stond.
“Noppes. Waterdicht.”
“En nu?”
“Misschien zitten er lekken in het dak. Als we in het huis ernaast op het dak kunnen geraken?”
Na aanbellen, en het overtuigen van de buurman, een alleenstaande man die niet wist wat hem overkwam, konden ze vanop zijn mansardedak op het dak van het consulaat geraken.
“OK, hier ook geen bereik. Dat hebben ze verdorie grondig gedaan. En ze hebben glasbraakalarm op alle vensters. Dju. Bea heb jij de boor bij?”
“Die ligt in de gereedschapskoffer”
“Neem de langste die je hebt. Is die 30cm lang? Dat moet genoeg zijn. En breng ook de interventiesets mee, voor het geval we moeten inbreken.”
Beatrice holde naar beneden en naar buiten om de handboor uit haar wagen te halen, stond er enkele minuten later terug. Met behulp van de handboor maakte Emma een gat in de roofing tussen twee dakpannen recht naar beneden. Ze stak de uitschuifbare antenne van de zender-ontvanger door het gat, luisterde in de headset en zei:
“Top! Ik heb ontvangst. Contact met zijn oortje. Ik kan zijn omgeving horen…. Ssst… ik heb hem gepeild. Hij bevindt zich in de kelderverdieping, eerder tegen de voorkant van het huis. ”
“Cho! Jij bent toch knap met elektriciteit Emma!”
“Elektronica. Ssss… Ik hoor Meimei denk ik… Wat zeg ze? Oei!!! Ze is aan het extraheren!”
“Wat zegt ze?”
“Ssst… Hij gaat klaarkomen! Ze gaat hem een vraag stellen. Wat doen we nu?”
“Stel zelf ook een vraag, in zijn oortje.”
“Welke? Snel! Iets met een kort antwoord!” vroeg Emma
Beatrice greep de microfoon van Emma’s headset en sprak: “Wie is de baas van IBC?”
