De maanden gingen voorbij. Bij de melkmeisjes, die als eerste geïnsemineerd waren, waren een tijdje geleden de vruchten verwijderd. De melkproductie van die meiden was nu vol op gang. Vandaag werden bij 4712 tot en met 4716 de vruchten verwijderd.
Als eerste kwam de Russische 4714 aan de beurt. Lindsey was erbij toen 4714 wijdbeens tegen een tafel gezet. Haar buik hing naar onder. De medicijnman pakte zijn eerste zalf en smeerde die over de buik van 4714. De tweede zalf werd in haar kut gesmeerd. De eerste zalf liet de buik krimpen zodat er druk kwam om te werpen. De tweede zalf doodde de vrucht zonder verdere schade aan het lijf van het melkmeisje toe te dienen.
Tien minuten later begonnen de krampen bij de zestienjarige 4714. Haar buik trok samen. Op haar gezicht was de pijn die ze leed af te lezen. Lindsey ging bij haar staan en kneep in haar uiers. “Je doet het goed” zei ze, “denk eraan dat je straks mijn zoon mag voeden”. Het duurde nog vijf minuten voor de vrucht uit haar kut kwam. Iets later volgde de moederkoek.
De kut van 4714 werd nog schoongemaakt en toen kon Lindsey haar meenemen. “Langzaam opbouwen” zei de medicijnman. “Je zult nog zeker een maand lang 4719 nodig hebben om genoeg melk aan Mickey te geven”.
Lindsey liet 4714 achter haar aanlopen. Onderweg moest 4714 af en toe ondersteuning zoeken. De sapiens had duidelijk meer moeite met een worp dan de sexualem met een bevalling. Thuis werd 4714 naast de Nederlandse 4719 gezet.
“Kom Mickey” zei Lindsey, “er is verse melk”. Mickey kwam aangekropen en wilde bij 4719 op schoot gaan zitten. Lindsey pakte hem op en zette hem op de Russische. “Dit zijn de nieuwe uiers” zei ze tegen Mickey. Meteen ging zijn mond naar de uiers van 4714. Twee minuten kon hij er aan zuigen en daarna zoog hij nog twee minuten aan de andere uier van haar. De Russische keek apentrots. Ze mocht echt een sexualem voeden. Na de vier minuten was de melk op en ging 4719 verder met het voeden.
Lindsey tikte tegen de rand van de bank. Shani kwam meteen aangehuppeld. “Wil je bij je zus zijn als haar vrucht wordt verwijderd?” vroeg ze. “Mag dat echt?” vroeg ze. “Opschieten, anders ben je te laat” zei Lindsey. Huppelend rende ze naar de hut van de medicijnman. Haar zus 4713 stond nog buiten te wachten. 4715 kwam net naar buiten en nu was eerst 4712 aan de beurt.
Nadat 4713 binnen was gebracht hield Shani haar weer vast. 4713 was blij dat ze de support had. Nadat ze geworpen had ondersteunde Shani haar bij de terugweg naar de stallen.
Ik was vooral geïnteresseerd in 4716. Hoe snel zouden die Japanse uiers vol melk zitten. Ook 4716 kreeg de zalfjes opgesmeerd. Het duurde nog geen minuut voor de vrucht op de grond lag. Dat was serieus sneller dan bij de sapiens die we niet gemanipuleerd hadden. Zonder moeite kon ze ook teruglopen naar de stal. Duidelijk sterker dan de niet gemanipuleerde sapiens.
“Hebben we een nieuw ras gecreëerd?” vroeg ik aan de medicijnman. Hij schudde zijn hoofd. “Nee, het is een ondersoort van de sapiens en zal dat ook blijven”. Hij vertelde dat vele rassen ook ondersoorten hadden. Maar door de manipulatie die we doorvoerde konden we de sapiens wel aanpassen aan onze behoefte.
We hadden ondertussen het fokprogramma uitgebreid. Buiten de Japanse, de Zuid-Afrikaanse en de Nederlandse hadden we nu ook paren uit Noord-Amerika, Kazachstan, Peru en Egypte. Van alle landen hadden we ook een tweede vrouw. De eerste vrouw van een land werd drachtig gemaakt door de man uit haar eigen land, de tweede vrouw door een man uit een ander land. Alle vrouwen waren ondertussen drachtig en nu was het wachten op de worp.
Met de zeven nationaliteiten zouden we genoeg variatie in onze melk krijgen. Zeker als de gemengde nationaliteiten ook nog nieuwe variaties zouden opleveren. Ondertussen hadden we geleerd dat de kazen van de Nederlandse melkmeisjes heerlijk smaakte. Ook waren andere producten mogelijk zoals yoghurt en boter. Als het fokprogramma inderdaad de melkproductie zou verhogen dan zouden we uiteindelijk niet meer hoeven te jagen op nieuwe melkmeisjes.
Daarbij kwam dat de gefokte melkmeisjes sneller wierpen en het pasgeboren melkmeisje sneller groeide. Het eerste gefokte melkmeisje had al ruim een jaar geleden geworpen. Het melkmeisje dat ze geworpen had nu al de specificaties van een vierjarig sapiens-kind. Ruim drie keer zo snel als een normaal sapiens-kind. We moesten nog afwachten of het toeval was maar als dit doorzette dan zou ze over vier jaar de specificaties van een zestienjarige hebben. We konden dan al veel eerder met de inseminatie beginnen.
Een paar dagen later liep ik naar het fokcentrum. Ik vroeg me af of we ook in staat waren om andere ondersoorten van de sapiens te maken. De Japanse vrouw zat met haar oudste dochter en kleindochter buiten. Ondanks dat haar oudste dochter later was geïnsemineerd dan de vrouw zelf, kon je zien dat de dochter al verder was. Ook bij de tweede die ze zou werpen zou de draagtijd een stuk korter zijn dan bij de eerste generatie gefokte melkmeisjes.
Ik vroeg waar de medicijnman was en werd naar de achtertuin verwezen. Nog voor ik daar was hoorde ik een meisje klaarkomen. Toen ik de hoek omliep begreep ik waarom. Zes vrouwen, waarmee gefokt werd, stonden voorover gebogen in een schandpaal. Hun drachtige buikjes naar beneden hangend. Het was jammer dat de meeste kleine uiers hadden.
Bij de Zuid-Afrikaanse lekte sperma uit haar kut. Blijkbaar had de medicijnman al in haar gespoten. Ook bij de Nederlandse en de Russische droop er sperma uit hun kutjes. De Peruaanse werd nu door hem geneukt. Daarna zou nog de Egyptische en de Noord-Amerikaanse komen.
Ik bevrijdde de eerste drie uit de schandpaal. Samen keken we naar de beurt die de Peruaanse kreeg. Met diepe stoten ging hij in haar. Haar buikje en uiers gingen met hetzelfde ritme op en neer. “Doet hij dat vaak?” vroeg ik aan de losgemaakte meiden. “Op deze manier hooguit één keer per week” zei de Zuid-Afrikaanse. “Vandaag is hij niet zo geil” vertelde de Russische, “Soms staan we met tien of elf op een rij”.
Weer kwam de Peruaanse klaar. Ze liet haar kutsappen goed vloeien. De medicijnman streelde nog eens over de buik van haar en gaf nog een paar flinke stoten voor hij zijn lul diep in haar kut liet. Hij was duidelijk in haar aan het spuiten. “Wil je me een tweeling geven” zei de Peruaanse. De medicijnman luisterde niet. Hij trok zijn lul uit haar en schoof een plekje op om zijn lul in de Egyptische te rammen.
De Russische bevrijdde de Peruaanse. Het sperma van de medicijnman kwam met grote klodders uit haar kut. Ik begreep meteen waarom ze het over de tweeling had gehad.
Terwijl de Egyptische kreunend genoot van de lul van de medicijnman, sprak ik verder met de vrouwen die al geneukt waren. “Soms kiest hij er ook een paar uit om in zijn bed te slapen” zei de Nederlandse. “Alles behalve slapen” lachte de Peruaanse die ondertussen haar kut leeg peuterde. “Als er maar drie vrouwen mee in zijn bed gaan dan ben je de volgende dag volledig uitgewoond” zei de Peruaanse. De rest beaamde dat.
Een luidde kreet van de Egyptische leidde ons even af. Het was maar goed dat de medicijnman haar stevig vasthield. Haar hele lijf trilde van het heftige klaarkomen. Voor de medicijnman een extra genot. Hij zou nog wel even in haar zitten.
“Gaan onze kinderen ook zo’n grote tieten krijgen” vroeg de Russische. “Sapiens hebben uiers” zei ik, “alleen de sexualems heeft tieten”. Vervolgens bevestigde ik dat het inderdaad onze hoop was dat ze grote uiers zouden krijgen. “En dat vinden jullie mooi?” vroeg de Nederlandse. “Het gaat niet om mooi” zei ik, “het gaat om melk”.
“Jullie veranderen ons dus om meer melk te krijgen?” vroeg de Noord-Amerikaanse. Ze ging meteen door. “Is dat niet onethisch?” Ik keek haar aan. “Wat doen jullie met jullie koeien?” vroeg ik. De Nederlandse, die kaas voor ons maakte en in haar vroegere leven op een boerderij had gewoond, begreep het als eerste.
Voor ze kon antwoorden hoorde we de medicijnman in de Egyptische klaarkomen. Hij ging meteen achter de Noord-Amerikaanse staan en begon haar te neuken. “Niet weer in mijn kont” riep ze. Maar de medicijnman wist wat hij wilde en liet zijn lul in haar ster.
“Koeien zijn dieren” zei de Nederlandse, “wij zijn mensen”. “Volgens mij zijn we allemaal dieren” zei ik. “De sapiens mag dan de bovenliggende ras zijn als het gaat om koeien. Maar de sexualem is de bovenliggende ras ten opzichte van de sapiens”. Nu was het de Peruaanse die het als eerste begreep.
“Jullie doen dus met ons wat wij onze koeien aan hebben gedaan” zei ze. “Wij maken niets anders dan de betere sapiens” antwoordde ik. “Beter voor jullie, maar ook beter voor de sapiens?” vroeg de Egyptische. “Dachten jullie dat ook toen jullie de koe manipuleerde?” vroeg ik. Het werd stil. Ze hadden begrepen dat ze wat dat betreft niet anders waren.
“We manipuleren ook honden en katten” zei de Russische. “Zodat ze er steeds mooier uitzien”. Iedereen bevestigde het. De Peruaanse had zelfs een hond gehad waarmee ze prijzen had gewonnen. “En hoe vond de hond dat?” vroeg ik. “Hij was heel gelukkig” zei ze.
“Kijk nu eens naar het resultaat van ons fokprogramma” zei ik, “ook die zijn gelukkig”. Iedereen kon het alleen maar beamen. Ze leken nog wat na te denken over het gesprek toen de medicijnman in de Noord-Amerikaanse klaarkwam. Ze werd uit de schandpaal bevrijd en ik ging met de medicijnman naar binnen.
De Russische had me op een idee gebracht. Ik vroeg aan de medicijnman of hij ook op andere eigenschappen kon manipuleren. Zolang hij maar de tijd kreeg zou dat zeker lukken. Ik vertelde hem dat ik speciale troeteldiertjes wilde. “Breng me voorbeeldmateriaal en ik zorg ervoor” had hij gezegd.
