Wanneer ik uit het kleedhokje naar het zwembad stap, kijk ik direct uit of ik haar zie. Ik schat dat er een tiental meisjes aan het zwemmen zijn en verder zie ik drie volwassen vrouwen en vier of vijf jongens en een man van een jaar of zestig. Van op de rand van het zwembad heb ik een hele poos staan uitkijken om haar te herkennen. Nu weet ik zeker dat Silke er niet is.
Heb ik de boodschap verkeerd begrepen? Heeft ze me voor de gek willen houden? Zit ze ergens stiekem te genieten van die naïeve leraar? Ik kijk naar de kleine tribune waar ouders bij schoolwedstrijden soms komen kijken naar hun kroost. Niemand. Ik loop dan maar naar het diepe en neem een duik, crawl vier lengtes en daarna nog zes schoolslag. Maar elke keer dat ik bij de startblokken aantik, pauzeer ik even en kijk ik rond om te zien of ze er al is. Na tien keer vijfentwintig meter neem ik altijd wat rust - een lauwe douche en een strandhanddoek om mijn schouders. Zo wandel ik weer rond het bad in de richting van de kleedhokjes, zo onopvallend mogelijk speurend.
Dan hoor ik ineens mijn naam roepen, ergens achter mij, vanuit het bad. Ik draai me bliksemsnel om en glijd daarbij uit, zodat ik mijn knie bezeer. Iemand komt in schoolslag op me toe gezwommen en hijst zich aan de rand van het bad omhoog.
'Steven,' roept ze nog een keer, 'of moet ik meneer Vervaet zeggen? Nee toch?' Onder de afgrijselijke, grasgroene badmuts zit een vrolijk ogend gelaat: pretoogjes, een fijne neus, een brede mond die hagelwitte tanden laat zien wanneer ze uitbundig lacht. 'Herken je me niet? Geen wonder. Zelfs mijn moeder zou me zo niet herkennen!''
Ze springt lenig als een kat uit het water en zelfs nu ze in haar volle lengte, bijna even groot als ik, vlak voor me staat, kan ik niet bedenken wie deze jonge vrouw wel mag zijn. Haar eendelig badpak, even fluogroen als haar muts, plakt tegen haar huid en laat haar gebeeldhouwde contouren zien. Alleen haar borsten worden erin platgedrukt. Door het vrij koude water zie ik wel waar haar tepels zitten.
'Sorry, nee...' aarzel ik, 'moet ik me nu schamen?'
'Helemaal niet,' schatert ze. Ze neemt haar badmuts af en er komt een bos halflang blond haar tevoorschijn. 'Bedenk er nu een bril met een donkerblauw montuur bij,' zegt ze, 'en de finale hint is: denk aan de school.'
Nu daagt het me. Het is mevrouw Hens, de leerkracht aardrijkskunde. Ze is ook nieuw, samen met mij begonnen. We hebben elkaar nog nauwelijks gezien of gesproken. Ze geeft les in mijn klas op woensdagochtend en dan ben ik vrij. Dus schater ik het uit: 'Mevrouw Hens! Je bent wel goed vermomd, moet ik zeggen!'
Ze strijkt met haar handen langs haar lenden en schudt water van haar armen en benen. 'Het is Tine,' zegt ze, nu op normale stemhoogte. 'Zeg maar Tine. Mag ik je Steven noemen?'
'Dat voorrecht moet je verdienen!' schater ik uit, 'vier lengtes vrije slag, om het eerst?'
'Van een latinist winnen zal niet heel moeilijk zijn,' lacht ze. We lopen naar de startblokken en even later moet ik haar gelijk geven. Ze wint met ruim vier lengtes voorsprong. Buiten adem hijs ik me uit het bad terwijl zij nog fris als een hoentje op een van de startblokken gaat staan en haar armen in de lucht steekt. Weer kan ik het niet laten het zwembad en de hal af te speuren naar Silke.
'Verwacht jij hier iemand te zien?' vraagt Tine, 'ik herkende je direct toen je van de kleedhokjes naar het bad kwam en ik zag je voortdurend uitkijken. Heb je een date of zo? En is ze nog niet gekomen? Je bent hier nu al een half uur, dus in dat geval kun je er wel een kruis over maken.'
Ik maak me er met een kwinkslag van af - dat het mijn gewoonte is om mijn omgeving af te speuren voor ik me er in begeef.
'Je bent vrijgezel, hé?'
'Ja, hoe weet je dat?'
'Ach, ik breng nogal wat tijd door in het lerarenlokaal en daar wordt iedere nieuwe secuur gefileerd, geloof me. Heb jij nog niks over mij gehoord, achter mijn rug?'
'Nee, ik heb een propvolle uurrooster en wanneer ik in het lerarenlokaal ben, heb jij blijkbaar zelf les. Of ben je die dag vrij, dat weet ik niet. Maar ik ben wel razend nieuwsgierig naar wat er over mij verteld wordt.'
'Niks dan goeds, geloof me. Mevrouw Broeckx vindt je een knappe kerel. Ze zegt dat ze wel zou weten wie te verleiden, mocht ze twintig jaar jonger zijn. Verder zijn de meesten onder de indruk van hoe je die klas bij de les houdt. En dan is er nog iets...'
Ik kijk haar nieuwsgierig aan en zie haar aarzelen. 'Wel...' zegt ze uiteindelijk, 'ik hoorde deze week iemand zeggen, wie weet ik niet omdat iedereen door elkaar aan het praten was, dat je blijkbaar op een wit voetje staat bij de directrice.'
'Oh, dat is mogelijk. We hebben nogal wat dezelfde interesses. Maar ik geloof dat Zuster Aldegonde iedereen te vriend houdt.'
'Let er maar niet op, Steven. Overal wordt er op los geroddeld. Maar wat ik zeggen wou: jij bent vrijgezel en ik ook. Heb je plannen voor vanavond? Ik ga straks een hapje eten in dat nieuwe trendy vegan restaurant op het Zuid. Zin om mee te gaan? Ik ben het beu om alleen aan een tafeltje te zitten. De obers kijken een eenling schuin aan, dat weet je ook wel.'
'Heel graag,' neem ik de uitnodiging aan, terwijl ik me weer niet kan beheersen en rondkijk of Silke er niet is. We wandelen samen naar de kleedhokjes. Net op het moment dat we daar aankomen, komt een meisje uit de dameskleedkamers gespurt en botst tegen Tine aan. Tine dreigt achterover te vallen. Ik pak haar stevig vast bij de schouders en zij leunt met haar rug tegen me aan. Dan staar ik in de verbaasde ogen van Silke en zij staart perplex terug.
'Kan het ook normaal, Silke,' vraagt Tine hijgend, 'als er niet toevallig een ridder bij me was geweest om me op te vangen, had ik een schedelbreuk kunnen oplopen.'
Het is alsof de seconden minuten duren. De verbazing in de ogen van Silke verandert in ontzetting en vervolgens in afgunst, jaloezie, vernedering. Zonder een woord te zeggen, loopt ze weg, naar het zwembad.
'Die Silke toch,' foetert Tine, 'wat goed dat je achter me aan liep.'
'Is dat niet wat vrouwen willen? Dat een man achter hen aan loopt?' probeer ik grappig te zijn.
'Hangt er van af wie die man is. Jij hebt je nut bewezen, Steven. Je bent goedgekeurd en bevorderd tot bodyguard.'
Ze verdwijnt in de dameskleedkamers en ik slof naar mijn kleedhokje. Ik moet nog vijf minuten wachten nadat ik ben aangekleed eer Tine zich laat zien. Ze heeft zichzelf een beetje bijgeschminkt. Een toets van zacht zilver op haar lippen en een heel bescheiden streepje mascara. Meer niet, maar ze ziet er prachtig uit in haar modieuze blauwe jurk en het zwierige, beige manteltje. Ook nu draagt ze geen bril. Ze legt uit dat ze vindt meer gezag te hebben in de klas met een bril op. Buiten de school draagt ze lenzen. 'Van heel dichtbij zie ik perfect, maar veraf wordt alles wazig.'
Met haar auto rijden we naar het Zuid. Het is nog maar zes uur, er zijn nog heel wat tafeltjes vrij. Tine kiest er eentje achter in het kleine restaurant, enigszins afgescheiden van de rest van de ruimte. Ze is prima gezelschap, het gesprek valt geen ogenblik stil.
Na het eten vraagt ze of ze me naar huis moet brengen. Onmiddellijk bedenkt ze zich: 'Ach ja, dat is waar ook, je woont in de portierswoning van het klooster. Ik wil niet dat er over jou gepraat wordt als je een vrouw mee naar huis brengt, en zeker geen collega.'
Ah, ze spreekt alsof het de gewoonste zaak van de wereld is dat ze bij mij naar binnen zou komen. Maar ze geeft me niet de tijd om te antwoorden: 'Kom gewoon mee naar bij mij. Ik breng je later wel terug en ik zet je dan een straat van de school uit de auto.'
'Wat is later,' vraag ik geïnteresseerd, terwijl ik mijn bankkaart aan de ober toon. 'De rekening is voor mij,' knipoog ik, 'je bent een uitstekend gezelschap. De avond is voorbij gevlogen.'
'Avond? Steven, het is acht uur. Toe, kom mee naar bij mij. Ik heb een gezellig appartement, zes hoog met een mooi zicht op de Schelde.' Ze laat haar auto op de parkeerplaats staan en we lopen langs de stroom naar haar appartement, ergens ter hoogte van de musea aan de andere kant. Het is inderdaad een indrukwekkend appartement. Niet groot natuurlijk, maar hypermodern en met hier en daar enkele kleine kunstwerken. Ze wijst me de bank aan en gaat naar de keuken, vraagt wat ik wil drinken. Koffie is geen probleem. Ik wil wakker blijven.
Ze ploft naast me op de bank en zonder omwegen vraagt ze of ik zin heb om te vrijen. 'Op zich altijd,' schraap ik mijn keel, 'maar je overvalt me wel, Tine. Daar had ik nog niet aan gedacht.'
'Je bent toch niet gevoelloos, neem ik aan? Heb je niet gemerkt dat ik je al de hele tijd subtiel het hof aan het maken was?'
'Toch wel, maar tegenwoordig... een vinger uitsteken naar vrouwen kan grote gevolgen hebben.'
'Nu, zo ben ik niet. Naar mij mag je alle tien je vingers uitsteken en als je er nog meer zou hebben, dan zou het nog leuker zijn.'
Ze staat op en posteert zich voor mij. 'Zeg niet dat je geen zin hebt, Steven. Ik heb je ogen gezien toen ik in mijn badpak voor je stond. Huidhonger las ik er in. Waar of niet?'
'Ik was onder de indruk, ja. En dat ben ik nog altijd. Maar, hé, Tine, voor alle duidelijkheid: ik doe niet aan een relatie of zo. Eén keer, twee keer, drie keer, allemaal oké. Maar vanaf de vierde keer wordt het me teveel beslag leggen op elkaar. Dat is niks voor mij.'
'Ik denk er precies hetzelfde over, Steven. Alleen, ik ben nieuw hier, ik woon hier pas sinds eind augustus en heb nog niet de tijd of de gelegenheid gehad om mensen te leren kennen. En ik doe het echt niet met iedereen, hoor. Ik mag van mezelf zeggen dat ik heel kieskeurig ben op vrijers. Liever een keer goed dan tien keer gewoontjes. En ik mag mijn slipje opeten als ik niet zeker weet dat jij er iets van afweet.'
Zonder mijn antwoord af te wachten, knoopt ze haar jurk open. 'Blijf zitten, Steven,' sist ze, 'ik word graag bekeken.' Ze voert een professionele striptease uit. Eerst komt haar mosgroene behaatje tevoorschijn. Ik had gelijk: meer dan een grote A of een kleine B-cup kan daar niet inzitten. Daarna wipt ze haar schoenen uit. Met een voet naast mij op de bank rolt ze de ene nylon af, daarna de andere. Het zijn van die gemakkelijke stay-ups die bovenaan aan het dijbeen blijven plakken. Dan maakt ze enkele gracieuze danspasjes terwijl ze haar jurk helemaal losmaakt. Wanneer ze die laat vallen, komt het mosgroene slipje tevoorschijn - een kunstwerkje van kant met een gevoerd stuk in het midden dat doorloopt tot in het kruis. Ze keert zich naar me toe en toont me haar billen, gevat in lichtgroene, doorschijnende stof. Ze heeft redelijk platte billen en haar dijen zijn ook niet dik. Ze lijkt me nu nog slanker dan in haar badpak.
Ze keert zich weer naar me toe en haakt haar beha los, maar blijft haar borsten bedekken.
'Als je benieuwd bent naar de rest, volg me dan,' kirt ze en ze drentelt naar wat haar slaapkamer moet zijn. Schaapachtig vraag ik haar of ik me eerst niet moet wassen. 'Hé, we hebben toch in het zwembad gedoucht? En de geurtjes die we daarna hebben verzameld zijn allemaal feromonen, toch?' Ze danst voor me uit en gaat op het grote bed liggen. 'Uit je kleren,' gebiedt ze, maar haar toon is altijd opgewekt en zelfs vol opwinding. 'Laat die mooie jongen maar uit zijn gevangenis,' voegt ze er nog aan toe.
Vliegensvlug trek ik mijn kleren uit, tot en met mijn slip. Ik bedank mijn penis dat hij me niet voor schut zet. De voorhuid is al naar achter getrokken door mijn gezwollen eikel. Mijn schacht staat fier rechtop tegen mijn onderbuik. Tine kijkt er nieuwsgierig naar: 'Zie je wel dat ik me niet vergist heb,' kirt ze, 'wat een prachtexemplaar. Die mag mijn grotje verkennen.'
Ik laat me op haar vallen, we tongzoenen en knuffelen en betasten elkaar op elk bereikbaar plekje. Ik verlos haar van haar beha. Wanneer ze neerligt, is van een borst eigenlijk weinig te zien. Op een zachte welving krimpen twee tepelhoven zich samen rond grappige, harde rozerode tepels. Ik lik en zuig en laat mijn hele tong genieten terwijl ze zachtjes kreunt. Haar hand verdwijnt onder haar slipje. 'Neuk me, Steven,' lispelt ze, 'het is al vier maanden geleden. Hoe heb ik het zo lang kunnen uithouden? En je hoeft niet bang te zijn: ik ben aan de pil. Als je per se een condoom wil, er ligt er eentje in het nachtkastje. Maar ik heb niks onder de leden en jij hopelijk ook niet. Ik voel liever levend vlees dan rubber.'
Ik antwoord haar niet, maar trek haar slipje over haar benen en voeten en sper haar benen. Een toefje goudblond haar verbergt haar gleufje. Daarboven een venusheuvel met een licht bosje dunne blonde haren. Het is waar: ze toont zich graag. Met de vingers van haar beide handen trekt ze de lippen van haar kutje langzaam open tot het weke, roze vlees zichtbaar wordt. Ik zie haar donker mauve klitje, haar plasgaatje, de veelbelovende ingang tot haar druipgrotje. Alles is nat en botergeil. Ik buig me over haar heen en kus en lik en zuig terwijl ze met haar vingers de schalen van haar oestertje opentrekt. Ze is ontzettend geil en haar geur bedwelmt me helemaal. Mijn lul wordt weer ongeduldig. Wanneer ik even ophoud met likken, kermt ze dat ik in haar moet komen. Ik glijd in haar als een mes in de boter. Dat is geen maagdelijk kutje meer, maar de flamoes van een ervaren vrouw: ruim en nat en warm. Terwijl ik haar neuk, blijven haar vingers tussen onze onderbuiken met haar klitje spelen en ze komt zowaar eerder klaar dan ik. Haar hoogtepunt maakt dat ik het ook niet langer uithoud. Het is van verleden zondag geleden dat ik me nog heb afgespeeld. Ik loos een hele lading heet zaad in haar smachtende spelonk en blijf nog zo lang mogelijk in haar.
'Is het goed als ik je morgenvoormiddag naar huis breng?' vraagt ze loom. Toevallig komt me dat goed uit. Lieve is na school direct naar Sint-Niklaas gereden voor een familiefeest. Haar vader wordt zestig en twee van haar zussen zijn rond deze tijd ook jarig. Ze zal pas zondagavond terugkomen. Geen vuiltje aan de lucht dus.
'Oké, ergens in de buurt van de school dan. Ik wil niet dat er over ons geroddeld wordt. De afspraak is...'
Ze laat me niet uitspreken. Ze vult zelf aan: '... een keer, twee keer of drie keer. Daar kan in in principe mee leven, Steven. Wil je nu mijn kutje nog eens uitlikken. Het jeukt enorm.'
Ik proef mijn zaad en haar geil. Mijn slappe lul wordt wakker. Ik neem haar nog eens, op onze zij, met haar rug naar me toe. Haar kutje maakt soppende geluiden. Ze vingert zich weer en nu komt ze wild spuitend klaar. Mijn zak krijgt de volle lading. Ik trek haar bij de schouders naar me toe en zet mijn tanden in het zachte vlees. Ze rilt en kreunt, slaat met haar handen wild op de matras en schreeuwt: 'Jaah, jaah,' en valt dan slap.
We komen niet meer uit bed. We vallen lepeltje-lepeltje in slaap en worden wakker om kwart voor tien. Ze steekt haar hand onder de lakens, vindt mijn pik die van ochtendstijfheid weet. Eigenlijk moet ik dringend plassen, maar ik laat haar haar pleziertje. Ze neemt hem in haar mond en met haar tong, die een beetje rasperig is, bewerkt ze mijn toompje en vervolgens mijn hele schacht. Ik hoef niet te vragen of ik in haar mond mag klaarkomen, ze perst haar lippen zo dicht tegen mijn schacht aan dat ik moeite zou hebben om mijn lul uit haar mond te krijgen. Nog lang nadat ik geschoten heb, blijft ze sabbelen en likken en slikken.
'Ik zou eigenlijk vier keer met jou willen neuken,' zegt ze terwijl ze met de nagel van haar wijsvinger kringetjes trekt rond mijn tepels.
'Hé, zeg, je woont nu in Antwerpen, Tine. Hier zijn genoeg mannen die achter je aan willen lopen. Je hebt maar uit te kiezen.'
