Ik had me zo verheugd op een weekend zonder Lieve. Ze zou, samen met de twee andere zusters, van vrijdag tot zondagavond een retraite bijwonen. Ik zou geen bijles meer te hoeven geven aan Silke en dus alle tijd hebben voor een date met de rondborstige Monique.

Maar...

wat er bij Silke thuis was gebeurd, bleef me dwars zitten. Er was veel om over na te denken en me serieus zorgen over te maken. Eerst de metamorfose die Silke had ondergaan: hoe bleek, gedwee, afwezig ze was geweest toen ze naar beneden kwam voor de bijles. Dat was een Silke die ik niet kende van in de klas. Daar zat ze meestal hooghartig en afstandelijk, blozend van opwinding en altijd klaar om haar medeleerlingen een sneer te geven. Ook nu ze van haar plaats vlak voor mij was verdreven, liet ze geen gelegenheid voorbijgaan om naar mij te lonken en het tipje van haar tong sensueel over haar lippen te strijken. Bij haar thuis had ze er bloedeloos, moe en ongeïnteresseerd uitgezien. Dat de relatie met haar moeder daar voor veel tussen zat, betwijfelde ik geen seconde. Lydia zinspeelde op de eerste maandstonden van Silke, op het feestje dat ze in gedachten had gehad en niet was kunnen doorgaan vanwege de gebeurtenissen op school. Ik geloofde er niets van. Lydia leek me een egocentrische, narcistische vrouw die jaloers was op haar knappe dochter. Uiterlijk was Lydia een klassieke schoonheid, maar innerlijk leek ze me eerder een heks uit een sprookje. Wat er tussen die twee speelde, kon ik alleen vermoeden en mijn fantasie trok me mee naar de meest dwaze veronderstellingen.

En dan was er de opmerking van Lydia over mogelijke 'toevallige aanrakingen' wanneer ik Silke bijles zou geven op haar kamer. Ze was zogezegd bang dat Silke mij daarvan zou kunnen beschuldigen. Daar was Silke dan plotseling heel boos over geworden. Ze posteerde zich voor haar moeder die nonchalant in de clubzetel hing met in de ene hand een glas fruitsap en met haar andere hand op haar bovenbeen - ze had haar lange rok tot bijna op haar dij getrokken terwijl ik Silke les gaf. Silke verweet haar moeder dat ze haar kon verdenken iets uit te brengen van 'ongewenste intimiteiten'. Huisvriend Laurent (nota bene mijn ex-prof) mocht toch altijd met haar alleen op haar kamer? En had ze daar ooit tegen iemand iets over gezegd? Nee, toch? En dat zou ze ook nooit doen! Silke nam het voor mij op door er nog aan toe te voegen dat ze me vertrouwde.

Dat liet me niet los. Ik kon me onmogelijk van de gedachte ontdoen dat die huisvriend niet alleen de minnaar (of een soort minnaar) van moeder Lydia was. Op een of andere manier zou hij ook wel intiem zijn met Silke. Of Silke met hem? Zou ze op haar kamer tegenover hem zitten en haar benen open sperren om hem haar kruis te tonen? Zou hij haar aanraken? Strelen? Kussen? Of... En dan was er nog zijn naam: Laurent. Dat was niet de voornaam van mijn ex-prof. In het gezin van Silke liet hij zich dus zo noemen. Misschien kenden Lydia en Silke niet eens zijn echte naam. Hij is per slot van rekening een getrouwde man met kinderen en kleinkinderen, een bekende professor die het zich niet kan permitteren in opspraak te komen...

En dan de scène in de hal. Silke overhandigt me de enveloppe met het geld, gaat op de tippen van haar tenen staan en geeft me snel een zoen op mijn wang. Daarna spurt ze als een wilde de trap op. In de enveloppe heeft ze (waarschijnlijk op het ogenblik dat ze de enveloppe oppakte) een strookje papier gestopt met in priegelig, haast onleesbaar handschrift een nieuwe boodschap in het Latijn: 'Ik ben niet ziek, tenzij van liefde voor jou'.

Ik was het noorden helemaal kwijt. Mijn maag keerde om. Toen Lieve de volgende avond naar me toe kwam, was dat allemaal nog in mijn hoofd aan het tollen. Voor de eerste keer in mijn leven werd ik afgezogen zonder er plezier van te hebben, al wist ik dat Lieve zo haar best deed om in de buurt te komen van Dana, over wie ik haar had verteld.

--- --- ---

Het kon natuurlijk niet anders of Monique polste me vrijdag discreet naar onze afspraak tijdens het weekend. Voor haar kon het altijd. Ze was immers zo vrij als een vogel. Ze merkte wel dat ik er niet al te best uitzag: 'Wat zie je grauw in je gezicht, Steven. Is er iets gebeurd? Ben je ziek?' Het leek me het beste dat laatste te beamen. Met al die muizenissen in mijn hoofd zou ik geen goede beurt bij haar maken. Ze keek me medelevend aan, gaf me een vluchtige zoen en vroeg me haar 's anderendaags te bellen: 'Misschien gaat het morgen beter, Steven. Dat hoop ik zo, voor jou en voor mij. Ik had iets moois in gedachten voor ons.' Ze aarzelde lang vooraleer ze naar haar bureau terug liep.

Ik ging naar mijn portierswoning waar al mijn demonen zich onmiddellijk weer op mij stortten: Silkes witte dijen en haar onderbroekje met roze hartjes, Lieve die naakt naast me ligt terwijl ik haar mijn wederwaardigheden op kot vertel, mijn ex-prof die vriend aan huis is bij Silke en vermoedelijk - 'nee, zeker,' roepen mijn duivels - aan haar prutst, haar al helemaal bloot gezien heeft, haar al... nee!!! Met afgrijzen sla ik me voor het hoofd: nee, dat kan niet, dat mag niet. Silke houdt van mij, geeft zich aan mij uit vrije wil, ze kan niet anders...

En dan komt het verpletterende schuldgevoel. Om Lieve die gezorgd heeft voor deze nette, grote woning waar ik me echt goed in voel. Om Lieve die zich totaal aan mij geeft, die een even goede minnares voor mij wil zijn als de ervaren meisjes waar ik mee geneukt heb.. Om Lieve die haar belofte van kuisheid heeft gebroken omwille van mij. Om Lieve die tegelijkertijd mijn vrouw wil zijn en toch non wil blijven. Hypocriet, vind ik dat, maar dat ben ik nu immers ook? Ik wil vrijblijvendheid in de liefde, maar hoe zou dat kunnen met Silke? Dat zou pas het toppunt van hypocrisie zijn! Als het waar is wat ze zegde, dan wil ze immers mijn slavinnetje zijn en is dat niet een nog hechtere relatie dan een huwelijk? Ja, ik moet mezelf bekennen dat het een droom van me is om een vrouw te domineren. Wat me daar tot nu toe van weerhouden heeft, is juist dat een slavin haar meester niet los kan laten en geen rivalen duldt, zelfs niet als het puur om occasionele seks gaat...

Die nacht is een eindeloze opeenvolging van korte, afgebroken dromen waaruit ik zwetend wakker word en dan weer rusteloos in slaap val, klaar voor de volgende beproeving. Silke in de nonnenkleren van Lieve spert haar benen wijd om Lieves zwarte slipje te laten zien. Lieve die zich lachend voor me uitkleed op een wit onderbroekje met roze hartjes na. Silke die naast me zit, mijn arm aanraakt en fluistert dat ze het nooit aan iemand zal zeggen als ik doe wat Laurent met haar doet...

Het is al zaterdagmiddag wanneer ik eindelijk het bed uitkom. Terwijl ik in de douche sta, hoor ik de telefoon overgaan. Monique heeft geprobeerd me te bellen. Ik wil eerst wat eten, op krachten komen en daarna naar buiten, mijn hoofd door de najaarswind laten leeg blazen. Op het moment dat ik de deur open, gaat de telefoon opnieuw. Even aarzel ik, neem dan toch nog op. Het is natuurlijk Monique. Ze wil weten hoe het met me gaat. 'Zozo.' 'Ach, wat jammer. Zit het in je lijf of in je hoofd, Steven? Ik denk het laatste, zoals ik je gisteren zag. Een kop vol zorgen, dacht ik.' Ik wil niet liegen en zeg haar dat het inderdaad zorgen zijn. Veel werk, slecht slapen, dat soort dingen...

'Ach, weet je, ik had mijn weekend naar ons voorbereid,' zegt ze, 'maakt niet echt uit hoe. Zeg eens, er is niemand die betere quiches maakt dan ik. Kom gewoon naar hier, Steven. We maken het gezellig. Lekker eten, een glaasje wijn erbij, en als je zorgen dan niet over zijn, dan doe je nog wat je wilt. Naar huis gaan of hier blijven slapen. Je zinnen verzetten is het beste in zo'n geval.'

Ik kan niet anders dan haar gelijk te geven. Wanneer ik naar buiten stap, jaagt de herfstwind om me heen en verdwijnen de neerdrukkende gedachten inderdaad omdat ik moet oppassen om niet in plassen te lopen. Gelukkig regent het niet meer. In het halfdonker van de appartementshal druk ik op Moniques bel. Het lijkt me een oud, niet al te best onderhouden gebouw, maar eens op haar appartement, kom ik in een van de gezelligste woonruimtes die ik ooit zag. Er heerst een aangename chaos van banken vol zachte kussens in diepe pastelkleuren met daartussen een zacht wollen tapijt. Aan de muren schilderijtjes, foto's, tierelantijntjes, gevonden voorwerpen aan de kust (schelpen, stenen, door de golven gewassen stukken takken en hout, een verweerde reddingsboei zelfs - net wat ik nodig heb, bedenk ik ironisch, misschien is Monique dat wel voor mij op dit moment). Ik ruik de heerlijke etensgeur vanuit de keuken. Ze neemt mijn jas aan en bergt hem op in een gangkast - een gang die niet anders dan naar haar slaapkamer kan leiden. Ze komt terug en heft haar gezicht naar het mijne. Ach ja, ze wil een zoen, natuurlijk. Hij is bedoeld voor haar wang, maar ze draait haar hoofd, zodat hij op haar volle lippen terecht komt. Ik voel hoe warm ze is en hoe zacht. Haar diepbruine ogen staan een beetje bezorgd, maar haar lippen krullen zich in een beminnelijk lachje. Haar vollemaansgezicht bloost. Ze draagt een blouse die ik nog niet gezien heb: donkerrood, bordeauxkleurig, met een diep uitgesneden decolleté. Haar borsten zitten er in geprangd, de gleuf ertussen komt zowat tot halverwege en laat het stevige vlees als een belofte zien. Een belofte waaraan niet hoeft getwijfeld te worden. Het is duidelijk dat ze fier is op haar boezem. En dat mag ook. Ze is gebruind, nog van de zomerzon. Ik ben er zeker van dat ze naakt zonnebaadt. Dit is een vrouw die helemaal lichamelijk is ingesteld en tevreden is met haar uiterlijk. De meeste vrouwen zouden zich met zo'n lichaam te dik voelen, maar niet Monique. Ze heupwiegt voor me uit naar de keuken: 'Ik moet de oven in het oog houden, sorry. Ik wil niet dat je over het eten te klagen hebt. Er staat een fles witte wijn in de koelkast. Haal jij die er uit? Ontkurk ze alvast, ik ben zo verhit van in de keuken te staan, dat een nipje me goed zal doen...'

En zo stelt ze me direct op mijn gemak. Dit is een huis waar ik zou kunnen wonen. Dit is een vrouw met wie ik... Nee, ik ken mezelf te goed. Er is geen enkele vrouw die me meer interesseert dan om ermee te neuken, zo zit dat met mij. Ik heb me in Leuven bijna laten vangen en ik ben gevlucht, al wist ik goed genoeg hoeveel pijn ik dat meisje deed.

Op dit moment is er geen enkele vrouw met wie ik het liever zou willen doen dan met Monique. Ik kijk naar haar achtersteven, bedekt door een wijde, katoenen rok die bijna tot aan haar enkels reikt. Dunne, sensuele stof in sepia tinten met rode en bruine vlekken. Wanneer ze zich bukt, lijken haar billen het enige wat me nu ontbreekt om me goed bij te voelen. Heerlijke, dikke en zonder twijfel stevige billen. Terwijl ik de fles ontkurk, kijkt ze me aan: 'Je ziet er al een beetje beter uit dan gisteren, Steven. En straks, na een glas wijn, na de quiche en nog een glas wijn, zal je zien dat je hoofd naar andere dingen staat dan naar muizenissen.' We klinken en ze steekt haar boezem vooruit als om te zeggen: 'Wij zijn er klaar voor, allebei. Tegen deze zachte kussens mag je liggen en alles vergeten.'

--- --- ---

In bed belanden kostte geen moeite. Mijn gastvrouw had me volledig ingepalmd door haar vriendelijkheid, haar naturel in doen en laten, door het ongelooflijk lekkere eten en de perfecte (dure) witte wijn die me aangenaam naar het hoofd steeg. Bij dat tweede glas hadden we ons op de makkelijke bank gezet en Monique nam het initiatief. Dat is in wezen tegen mijn natuur. Na mijn ontgroeningsperiode in het gemeenschapshuis in Leuven, was ik van langs om meer dominanter gaan worden. Dank zij meer ervaren meisjes als Kirsten en Dana, had ik al vrij snel door wat een vrouw van een man verlangt - als ze heet staat, ten minste.

Sinds de gebeurtenis met Silke in de klas, was er blijkbaar iets in mijn hoofd geknapt. Zij had het initiatief genomen en ik kon en mocht niet eens reageren. Dat verklaarde dan ook mijn passiviteit naar bijvoorbeeld Lieve toe, die mij haar liefde verklaarde. Dat zou ik in andere omstandigheden nooit toegelaten hebben. Ik zou de nood en de lust uit Lieves ogen afgelezen hebben en haar hebben verleid, wel wetend dat ze niet anders wilde. Mijn zwaktebod kwam nog meer aan het licht bij Tine, in het zwembad, en bij Surya, in het Indiase restaurant. En ook Monique had de eerste stappen moeten zetten, terwijl ik toch al van de eerste dagen hier een oogje op haar had. Toen ik dan bij Monique op de bank was beland, probeerde ik eerst aan zet te zijn. Dat lukte helaas niet. Zij neeg zich met haar zachte, warme lijf naar mij toe, duwde op mijn schouder tot mijn hoofd op gelijke hoogte kwam als het hare en begon me hartstochtelijk te zoenen. Ondertussen knoopte ze handig een aantal hemdsknoopjes los en streelde haar hand mijn borst.

Nu ik dit neerschrijf verbaas ik me erover dat ik al van zodra ik bij Monique binnenstapte, mijn gedachten aan Silke en Lieve, aan Lydia en mijn prof, had los gelaten. Dat is wat een echte volbloed vrouw, die bovendien heet staat en haar zinnen op een bepaalde man heeft gezet, kan verwezenlijken. Monique is een archetypische moederfiguur: grote borsten, brede heupen, vrij korte armen en benen, en met een oogopslag die 'bij mij ben je veilig' uitstraalt. Hoe graag ik ook het initiatief zou genomen hebben, dat verlangen liet ik ook los toen ze mijn tepels begon te strelen en ze tussen duim en wijsvinger nam, zonder op te houden haar natte, warme tong rond die van mij te bewegen in eindeloze cirkels en achtbaantjes.

Ze stond op, knoopte haar blouse los en nam me bij de hand. Ik volgde haar naar de slaapkamer. Ze stak een lampje op het nachtkastje aan, waardoor de kamer op een warme grot leek. Alles was blijkbaar in bruintinten, zowel het meubilair, het tapijt, het behang en het bedlinnen. Ze ging op de rand van het bed zitten en pakte me bij mijn heupen vast, zodat ik vlak voor haar stond. Eens haar blouse uit, boog ze zich naar me toe, maakte mijn broeksriem los, ritste mijn broek open en liet ze zakken. Zonder het te weten of te voelen had mijn penis zijn natuurlijke weg hervonden. Hij stond mooi rechtop in mijn spannende boxer en gaf die houding niet op toen ze mijn onderbroek naar beneden trok. Trillend klopte mijn apparaat tegen mijn onderbuik, fier rechtop als een gehoorzame soldaat. En de kapitein nam hem vast, trok hem naar zich toe en inspecteerde de loop van het geweer. In het spaarzame licht zag ik een traan opwellen uit mijn plasgaatje. De lust was er dus gekomen zonder dat ik moeite had voor moeten doen.

Bij de eerste aanraking van haar lippen, wist ik dat ik de juiste beslissing had genomen om toch naar hier te komen. Volle, vlezige lippen, een warme, vochtige tong, en bovenal de bereidheid om te nemen zonder al te gulzig of te schrokkerig te zijn. Een liefdevolle omsluiting van mijn eikel door de brede, volle lippen en de zachte tongpunt die rond de eikel cirkelde en het toompje masseerde. En dat was nog maar het begin van deze wonderlijke orale trip. Mijn staaf stond keihard en had zijn volle lengte bereikt. Ik voelde dat ik bij deze dame niets zelf hoefde te doen: ze wist doelbewust naar een resultaat te werken dat ons allebei plezier zou laten beleven. Beetje bij beetje nam ze meer in haar mond. Op het moment dat ik zelf wilde doorstoten, sperde ze haar mond wijd open, hapte naar adem, sloot met gesloten ogen haar lippen weer rond mijn schacht en nam die nu tot aan haar huig, de zachte plek waar hij rust kon vinden. Ze kokhalsde niet. Wel snoof ze herhaaldelijk door de neus om haar ademhaling te regelen en mijn eikel toe te laten de laatste millimeters naar haar keelgat te overbruggen. Spuiten of niet? Ik beheerste me, keek neer op haar hoofd, haar dikke zwarte haar en haar gebogen, blote rug met de rode band van haar beha. Toen trok ze zich terug.

'En nu het echte ding,' zuchtte ze. Ze maakte haar beha los, ging op bed liggen, maakte haar rug hol en trok haar rok uit. Ze weerde mijn handen af toen ik haar daarbij wilde helpen. 'Ik geef me aan jou, Steven. Laat me dat zelf doen.' Ze hief haar billen en trok haar rode slip uit. Daarbij hielp ik haar niet. Ze schudde ze elegant van haar voeten naast het bed.

'Vanaf nu is het aan jou,' zegde ze, 'dek me.'

'Hoe wil je het?'

'Ik wil een man in mij voelen, Steven. Op zijn hondjes. Ik wil genomen worden, da's al.' Ze rolde op haar zij en zette zichzelf in positie. 'Vergeet mijn memmen ondertussen niet. Streel ze terwijl je in mij pompt als een stier. En geef een teken of grom eens als je gaat komen, dan kan ik me concentreren op het moment.' Ze hief haar billen hoog. In het halfduister zag ik weinig, alleen het glinsteren van een gladgeschoren kruis dat doorploegd was door een gezwollen gleuf. Met mijn hand rond mijn schacht liet ik mijn eikel van onderaan naar boven door de kletsnatte scheur schuiven en hij verdween zonder enige tegenstand in het eerste gaatje dat hij vond. Ze lekte geil, dik en glanzend. Iedere keer dat ik naar buiten schoof, blonk mijn staaf van vers slijm. Haar grot was ruim, maar ze kon haar kutspieren heel goed aanspannen. Dus bleef ik stil in haar wanneer ze dat deed, zodat ze me kon aftrekken als ze dat wilde of als ze wist hoe dat te doen. Nu, ze wist het en ze kon het. Haar gehijg klonk als muziek in mijn oren. Ik boog me over haar rug heen en tastte met mijn vrije hand naar haar rechter tiet. Die hing als zwaar, overrijp fruit te wachten om geplukt te worden. De stevige structuur van haar huid daar verraste me. Een stevige, volle uier. Een lange, vette, peervormige tiet die bekroond werd met een dikke tepel. Ik streelde ze, woog ze op mijn hand en zij maakte er kleine, slingerende bewegingen mee. Daarna concentreerde ik me op haar brede rug en haar nog bredere billen. Ook hier die ietwat ruwe huidstructuur, stevig en hard. Ik had altijd gedacht dat vrouwen boven de veertig een slappe huid hadden, maar bij Monique was dat alleszins niet het geval. Haar rug en billen waren, net als de rest van haar lijf, gebruind. Ze was dus wel degelijk een naaktzonnebaadster.

Hoe lang ik al in haar zat te pompen, weet ik niet. Ze gaf aan dat ze zaad wilde (eigenlijk riep ze gewoon 'Spuit me vol, Steven'). Omdat het me geen enkele moeite kost om klaar te komen wanneer ik me op billen concentreer en dan voornamelijk op wat zich daartussen bevind, sperde ik de beide manen uit elkaar om haar stropje te zien. Ook dat lukte niet zo best in het zwakke licht, maar toen ik er met mijn duim over wreef en de zachte windingen voelde, schoot een eerste straal met een geweldige trilling door mijn plasbuis haar kut in. Ik hield mijn duim op dat zachte plekje en gaf een beetje druk. Genoeg om me nog meer op te winden en de volgende stralen hun weg naar haar binnenste te doen vinden. Ik kon er niet aan weerstaan: van zodra mijn ballen leeg waren, trok ik me uit haar kut, boog me over haar billen en zoende haar rozet. Een licht likje van mijn tongpunt was bedoeld om haar te verstaan te geven dat ik ook dat gaatje begeerde. Ze trok zich in ieder geval niet terug.

--- --- ---

Ze lag op haar rug, haar benen iets gespreid. 'Ik voel het graag uit mij weglopen,' fluistert ze. Ik lig op mijn zij, streel haar borsten. Ze neemt een tiet in haar hand en draait zich zo dat ik oog in oog lig met een knoert van een tepel, een speen voor hele grote jongens, voor echte mannen. Ik neem hem in mijn mond. Met haar vingers kneedt ze haar mem. Ik zuig als een baby. En dan komt een vergeten herinnering boven.

Ik ben een jaar of vijf, misschien iets jonger. Om een of andere reden ben ik ontroostbaar verdrietig wakker geworden. Ik lig stilletjes te huilen in mijn bed en beef over mijn hele lijf. Beneden hoor ik een deur dichtslaan. Het geluid van een startende auto. Ik word bang dat ze me alleen hebben achtergelaten. Ik spring uit mijn bed en spurt naar de slaapkamer van mijn ouders. Het zware gordijn is niet helemaal meer dicht. Ik zie dat er nog iemand in bed ligt. Het is mijn moeder. Ik begin luidop te wenen. Ze ziet hoe ik beef. Ze trekt me naar zich toe, slaat haar armen om me heen en trekt me over zich heen, laat me naast haar in het midden van het reuzegrote bed op mijn rug liggen. Door me op die manier op te tillen, is het laken naar beneden gegleden. Ik zie haar borsten, of althans eentje. Een zachte, witte, gevulde zak met een bruine cirkel en met iets wat ik ook op mijn borst heb: een punt. Maar deze punt is donker, dik, vochtig. Moeder trekt zich tegen me aan, legt een hand op mijn achterhoofd. Mijn mond raakt haar tepel. Die ruikt zo zoet als vanillepap met heel veel suiker, zoals zij die dikwijls voor me maakt. Ik schok nog wat na van mijn angst die nu helemaal weg ebt.

'Drink maar, jongen,' fluistert moeder, 'doe maar. Je weet nog wel hoe het moet, of niet?' Met haar hand knijpt ze in haar tiet. Een warme, mierzoete straal komt in mijn mond. Ik zuig. De warmte van haar lijf stroomt in het mijne. Wat ik gulzig in mijn mond zuig, maakt me rustig en slaperig. Af en toe fluistert ze iets bemoedigends. Zo moet ik in slaap gevallen zijn. Wanneer ik wakker word, lig ik nog altijd in de holte van haar arm, tegen haar oksel aan. Ze kijkt liefdevol naar mij, geeft me een zoentje op mijn neus. Ik zie een traan van haar ooghoek over haar wang naar haar oor lopen. Haar witte tiet is blauw dooraderd en gespannen.

Het is pas vele jaren later dat ik te weten kom dat haar tweede kind, een jongetje, een uur na de geboorte is gestorven. Niet levensvatbaar door een probleem met de longen en het hartje. Daarvoor was ik wekenlang bij mijn tante, haar zus, in huis geweest. De dag zelf nog waarop ik haar melk had mogen drinken, bracht mijn vader haar naar een verzorgingstehuis. Ik wist toen niet waarom. Maandenlang leed ze aan het syndroom waar wel meer vrouwen last van krijgen na zo'n ingrijpende gebeurtenis. Ieder weekend ging ik haar met vader bezoeken. Ik geloof niet dat ik ooit aan die gebeurtenis in bed heb terug gedacht. En pas nu, nu ik aan de tiet van Monique lurk - een tiet met dezelfde omvang als die van mijn moeder - komt het me plotseling weer voor de geest. En daarmee ook een tsunami aan gevoelens die ik voor mijn moeder heb gekoesterd. Ik ben altijd verliefd geweest op haar. Kort nadat ik had leren masturberen, droomde ik dikwijls dat zij het was die me langzaam en teder van mijn jongenspap bevrijdde. Dan werd ik in klamme lakens wakker. Ze heeft ze altijd ververst en er nooit een woord over gerept..

'Wat zuig je heerlijk,' mijmert Monique voor zich uit, 'dit is echt wat ik nodig heb.' Ze blijft met haar vingers haar tiet langzaam bewerken. Ik zou liefst zo in slaap vallen. Na een tijdje trekt ze de speen uit mijn mond. Ze slaakt een diepe zucht.

'Weet je dat ik bijna een baby heb gehad? Ik verlangde er zo naar. Maar het lot besliste er anders over. Het werd een misval. Heel pijnlijk. Lichamelijk, maar vooral voor mijn geest. Angst dat ik geen kinderen meer zou kunnen krijgen. Onderzoeken. Nog eens proberen. Nog onderzoeken. En dan het vonnis: nee, niks aan te doen. Voorbij. Nooit een kind aan mijn borst.'

Ik streel haar wangen waarover tranen stromen. Ik kus het zilte vocht van haar gezicht. Dan verandert haar uitdrukking ineens. 'Het is wat het is,' zegt ze kortaf, 'het is al zo lang geleden. Maar nu, ach, Steven, het is al jaren geleden dat iemand nog aan mijn tieten heeft gezogen. Maar het gevoel dat jij me geeft, dat er echt iemand zuigt als een babietje, oh, dat heb ik alleen nog maar in mijn dromen gehad.'

'Ik wil niet dat je me als een kleine jongen ziet,' zeg ik dwaas.

'Oh, is dàt wat je dwars zit? Vergeet het, Steven. Zoals jij in mij gebeukt hebt, dat kan alleen een man, hoor. En dat orgelpunt van jou, was dat gemeend?'

'Je bedoelt...'

'Ja, precies, dat bedoel ik. Mijn andere gaatje.'

'Ja, als je het echt wilt weten, ja. Ik schaam me daar niet voor.'

'Dat hoeft toch niet? Blijf je slapen? Morgen is er weer een dag en ook die komt nooit weer. Ik wil dat een man nog eens de baas speelt over mij. Dat je doet wat je wilt, terwijl ik wil wat jij doet.'