Als twee mensen ontdekken dat hun partners hen bedriegen, dan doen ze toch niet hetzelfde om wraak te nemen?

Nee, natuurlijk niet..!

**

"Niet doen," zei de man waar ik, onderweg van de lift naar mijn appartement, zojuist aan voorbij was gelopen.

Het was de eerste keer dat ik die man zag. Hij zat in de gang van mijn flatgebouw op de vloer, met zijn rug tegen de muur, zijn benen opgetrokken en zijn gezicht in zijn handen. Ik was hem zojuist gepasseerd met mijn reiskoffer. Een klein rolkoffertje eigenlijk, met alleen maar wat handbagage, net voldoende om mij doorheen twee dagen Frankfurt te loodsen. Uiteindelijk was ik maar drie uur weggeweest. Omwille van een personeelsstaking op Zaventem was mijn vlucht gecanceld. Het eerstvolgende vliegtuig naar Frankfurt zou pas de volgende ochtend opstijgen, maar moest ik daar op wachten? Het was immers een feit dat ik de belangrijkste items op de grootste hobbybeurs van Duitsland al gemist zou hebben, dus kon ik maar beter naar huis gaan en dat had ik ook gedaan.

Ik stak mijn sleutel in het slot en tegelijk zag ik in mijn ooghoek dat die vreemde man mij met traandoorlopen ogen aankeek. Een blik waar ik me nogal ongemakkelijk bij voelde.

“Niet doen”, herhaalde de man zijn eerdere woorden. “Ga niet naar binnen.”

Ik bekeek hem even en vroeg me af of hij een misschien een dakloze was, maar dat leek nogal onwaarschijnlijk. Daarvoor was hij te ‘proper’ gekleed en waren zijn haren te netjes geborsteld. Een beetje aan de lange kant misschien, maar dat leek me eerder opzettelijk.

“Waarom niet?” vroeg ik hem.

“Gewoon... Doe het gewoon niet.”

“Moet ik iemand bellen?” vroeg ik, proberend om vooral niet ongerust te klinken. De man maakte me op een onbepaalde manier best wel een beetje bang.

“Nee.”

“Oké dan,” zei ik en draaide de sleutel om. Niet wetende dat deze simpele handeling mijn hele leven op zijn kop zou zetten.

De deur naar de slaapkamerdeur stond op een kiertje. Ik zag dus niet wat er achter die deur gebeurde maar horen deed ik het des te meer. Daar werd geneukt… Heftig geneukt!

Als aan de grond genageld stond ik in mijn eigen woonkamer voor me uit te staren, terwijl mijn hart bijna uit mijn borstkas sprong.

“O god, dit is lekker!” hoorde ik iemand kreunen. Duidelijk de kreun van een vrouw.

“Ja, dit is heerlijk, schat,” spinde Daan... ‘Mijn’ Daan, verdomme!

Hij was iemand aan het neuken, maar niet zijn verloofde, want dat was ik. Mijn maag kromp pijnlijk samen, terwijl ik me ergens voelde alsof iemand me naar de rand van een steile rotswand sleepte en op het punt stond mij naar beneden te duwen.

Op automatische piloot liep ik het appartement uit en zonder dat eigenlijk te beseffen, rolde ik mijn koffer achter me aan mee naar buiten. Ik sloot de voordeur en zwaar ademend leunde ik er tegenaan.

“Ik zei je nog niet naar binnen te gaan,” zei de vreemdeling met een uitgestreken gezicht. Hij had duidelijk gehuild.

“Is dat jouw vriendin daarbinnen?” vroeg ik, moeilijk slikkend en zelf ook vechtend tegen de tranen.”

“Mijn vrouw...”

“Dat... Dat is klote,” zei ik. Met mijn rug tegen de voordeur liet ik me naar de vloer glijden. Dit was eventjes veel meer drama dan mijn voeten konden dragen.

“Jouw echtgenoot?” vroeg hij enkele tellen later.

“Verloofde,” antwoordde ik zuchtend. Ik zou onze bruiloft moeten annuleren.

“Gelukkig,” zei de man.

“Gelukkig!? Zo voel ik me op dit moment anders niet!” snauwde ik. “Ik zal die verdomde bruiloft moeten afzeggen!”

“Heb je al betaald voor de bruiloft?” vroeg hij.

“Yep...” Ik keek naar hem en naar de stomme manier waarop hij een beetje op Daan leek. Dezelfde gitzwarte haren en even sprankelende blauwe ogen, maar gelukkig hield daar de gelijkenis op.

“Dat is ook klote,” zei de man. “Is het voor jou oké dat ik wat dichterbij kom zitten? Dat praat wat makkelijker.”

Zonder mijn antwoord af te wachten stond hij op en overbrugde de vijf meter afstand tussen ons. Zodra hij naast mij op de vloer zat - ik tegen de deur en hij tegen de muur er vlak naast - stak hij zijn hand naar me uit.

“Aster,” zei hij, “net als de gelijknamige bloem.”

“Cat,” zei ik, “net als het huisdier, maar wel met een ‘C’ geschreven.”

“Een afkorting van Catherina?”

“Wauw, wat ben jij een goeie gokker,” zei ik sarcastisch.

“Je bent gemeen,” zei hij, maar rond zijn mond zag ik een zuinige glimlach.

Zelf wilde ik absoluut niet glimlachen, maar het was sterker dan mezelf. Als een zielige idioot glimlachte ik terug naar deze vreemdeling, op wiens vrouw mijn verloofde - zowel letterlijk als figuurlijk achter mijn rug - zijn lusten aan het botvieren was.

“Ik gemeen..? Echt niet!” zei ik, stiekem glimlachend omdat het eigenlijk ‘lichtjes’ gelogen was. Soms kon ik een echte bitch zijn, dus ergens was ik wel een beetje gemeen.

“Het is oké hoor,” zei hij. “Ik hou wel van gemene meisjes.”

“Niemand houdt van gemene meisjes.”

“Ik wel.”

Onze ogen ontmoetten elkaar en het viel mij op dat hij er lang niet meer zo radeloos uitzag als toen ik hem voor het eerst in de gang passeerde. Maar dan nog… Wellicht was dit met voorsprong de slechtste dag uit zijn leven.

“Hoe lang weet je het al?” vroeg ik.

“Een paar dagen,” zei Aster

“Dus je hebt al even de tijd gehad om dit te verwerken,” opperde ik.

Aster haalde zijn schouders op en keek naar zijn handen. “Ik denk niet dat ik het al een beetje heb verwerkt, Cat. Eigenlijk heb ik nog steeds moeite om het te geloven.”

“Nou… Ik heb hen bezig gehoord,” zei ik. “Als ik jou was, zou ik het maar geloven.”

“Dat probeer ik ook wel,” zei hij, de wenkbrauwen fronsend.

Ik zuchtte bij de gedachte of ik het zelf wel geloofde. Hoe dan ook ging ik met Daan niet trouwen. No way!

“Ik zal veel dingen moeten afzeggen,” zei ik.

Aster knikte. “Denk je dat je jouw geld terugkrijgt?”

“Voor een deel waarschijnlijk wel,” mijmerde ik. “Sommige afspraken zijn echter contractueel vastgelegd en soms staat er een flinke vergoeding tegenover het opzeggen van het contract.”

“Wanneer is ‘de’ datum?” vroeg hij.

“Binnen een kleine twee maanden… Twintig juli.”

“Nou, de bloemist zou alleszins makkelijk af te zeggen moeten zijn,” opperde Aster. “Die bloemen staan nog lang niet in de knop.”

“Daar heb je een punt,” glimlachte ik, met mijn hoofd tegen de deur leunend. “Wie weet zijn er misschien wel meer mensen die medelijden krijgen met mij.”

“Ja, misschien wel.”

Ik draaide me naar Aster en keek hem aan.

“Ga je scheiden?” vroeg ik.

Aster staarde naar zijn handen, met een blik die zo intens was dat ik hem gedurende enkele seconden zag als een soort Superman, met ogen als laserstralen. Met zijn donker haar, blauwe ogen en brede schouders, zag hij er écht wel goed uit.

“Ja,” zei hij uiteindelijk rustig.

“Dat spijt me.”

Zijn ogen flitsten naar de mijne. “Zeg dat niet, Cat.”

“Waarom niet?” Op mijn beurt fronste ik de wenkbrauwen. “Mag ik niet een beetje medelijden hebben omdat mijn kutverloofde achter deze deur met jouw echtgenote...”

“Nee!” zei Aster fel. “Dat is jouw schuld niet.”

“Dat heb ik niet gezegd!” reageerde ik al even fel.

“Verontschuldig je dan niet!”

“Djezus, man!” foeterde ik. “Ik probeer gewoon een beetje vriendelijk te zijn.”

“Je bent écht gemeen, Cat.”

“Jij houdt toch van gemene meisjes,” reageerde ik ad rem.

Aster hield zijn hoofd schuin en stuurde me een blik toe die ik niet helemaal begreep.

“Het spijt me dat mijn vrouw jouw verloofde neukt,” zei hij zacht. Het voelde aan alsof iemand mijn hart keihard samenkneep.

“Oké. Jij hebt jouw punt gemaakt,” reageerde ik al even zacht. “Het spijt me. Ik neem mijn woorden terug, want je hebt gelijk. Wij hebben daar geen schuld aan. Ze neuken elkaar.”

“Daar lijkt het op ja.”

Ik plooide mijn handen rond mijn knieën en stelde de vraag die zich al even opdrong. “Waarom zit jij eigenlijk hier, Aster? Wil je haar betrappen als ze uit het appartement komt?”

Hij schudde zijn hoofd. 'Ik wilde alleen maar mijn vermoedens bevestigd zien, of zoiets... Ik heb nooit... Ach, eigenlijk had ik helemaal geen plan.”

“Waarom ben je dan nog hier? Je laat jouw overspelige vrouw een mooie, zonnige dag verpesten. Ga wandelen, Aster en maak je hoofd leeg. Ga hier weg en bel een advocaat of zoiets.”

“Ik wilde weggaan, maar toen kwam er een vrouw die Cat noemt opdagen en nu wil ik eigenlijk graag weten wat voor iemand dat is.”

Ik voelde mijn wangen rood aanlopen. “Cat is echt saai,” zei ik desondanks.

“Dat weet ik zo nog niet.” Zijn ogen boorden zich in de mijne. “Ik denk dat ze behoorlijk interessant kan zijn.”

“Dat kun jij niet weten,” reageerde ik ferm. “Je weet niets over haar.”

“Jawel,” grinnikte Aster. “Ik weet dat ze gemeen is.”

Dat antwoord toverde een nieuwe glimlach op mijn gezicht. “Ja, ik weet wel zeker dat zij gemeen is.”

Aster hield mijn blik vast en glimlachte terug. Tegelijk vroeg ik me af hoe iemand zo dom kon zijn om deze man te bedriegen. Hij zat daar naast mij in een eenvoudig kraakwit T-shirt en een spijkerbroek, maar dan nog zag hij er verdomd goed uit. De manier waarop zijn lichaam die kleren vulde was... Nou ja, misschien was ‘fenomenaal’ er toch net een beetje over.

Mijn wangen kleurden bij deze gedachtegang allicht nog roder dan ze al waren.

“Ik wou dat we elkaar niet onder deze omstandigheden hadden ontmoet,” zei hij.

“Helemaal mee eens,” antwoordde ik. “Dit is écht wel de slechtste manier om een man te leren kennen, ja toch?”

Aster grijnsde en liet een prachtig gebit zien, waar waarschijnlijk een jaar of tien geleden een corrigerende beugel rondom had gezeten.

“Hoe oud ben jij eigenlijk?” vroeg ik hem.

“Tweeëndertig, en jij?”

“Achtentwintig .”

Zijn blik bleef nu constant op mijn gezicht gericht. "Wat doe je voor de kost, Cat?"

“Ik werk in de verzekeringssector. Ik behandel de kleinere doorsnee schadeclaims.”

“Zoals jij dat zegt, klinkt dat saai.”

“Dat is het ook,” snoof ik. "Je hebt geen idee.”

“Ik heb ook een saai beroep hoor.”

“O ja? Wat doe jij dan?”

“Ik ben bibliothecaris.”

De grappige ondertoon die hij in zijn laatste woorden legde, brachten me aan het lachen.

“Bibliothecaris… Je meent het,” grinnikte ik.

Aster knikte. “Echt wel.”

“Dat klinkt...” Ik aarzelde. “Ok Aster… Je mag erom lachen, maar zoals jij dat woord uitspreekt klinkt dat voor mij vooral voornaam én opwindend.”

“Nee, dat is het niet,” lachte hij erom. “Geen van beiden.”

“Oh, jammer,” zei ik met een uitgestreken gezicht. “Ik zie in jou anders wel een sexy bibliothecaris hoor.”

“Vind jij dat ik er sexy uitzie?”

Ik weerstond de drang om met mijn ogen te rollen. “Aster, doe nu niet alsof je niet weet dat je een aantrekkelijke man bent.”

“Dat weet ik zo niet, Cat,” grinnikte hij. “Sorry, maar ik heb het al eventjes veel te druk met het kijken naar jou.”

Oké, die kwam aan en plots waren het niet langer alleen mijn wangen die warm aanvoelden. De hitte kroop werkelijk langs mijn nek naar omhoog.

“Meen je dat nou?” Nog terwijl de woorden over mijn lippen rolden, had ik al spijt van mijn domme vraag. Naar complimentjes ‘vissen’ deed ik anders nooit. Wat moest Aster niet van me denken? Dat laatste bleek dan wel weer mee te vallen.

“Ja,” zei hij bloedserieus. “Je mag me gerust een vieze smeerlap noemen als je dat wilt, maar je bent echt heel erg knap, Cat. Je hebt een warme, mysterieuze uitstraling. Jouw verloofde is een stomme idioot.”

“Bedankt,” zei ik. “Smeerlap…” voegde ik er grinnikend aan toe.

Ook hij grinnikte. “Ik vind je best wel leuk.”

Dat vond ik andersom inmiddels ook. Spontaan schoof ik wat dichter naar Aster toe en vertelde hem dat ik, ondanks de bizarre manier waarop we elkaar ontmoetten, eigenlijk best wel zin had om een glas te drinken op onze kennismaking.

“Hier? Op de gang?” vroeg hij.

“Ja. Waarom niet?”

“Misschien is het niet eens zo’n slecht idee om samen flink dronken te worden, alleen hebben we hier niets te drinken."

“Achter deze deur wel. Ik haal wel iets.”

Ik maakte al een beweging om op te staan, maar zijn hand sloot zich rond mijn pols, waardoor ik alsnog bleef zitten waar ik zat.

“Ik zal het wel doen,” zei Aster en stond op. “Waar vind ik de drank?”

“Is dat wel een goed idee?" vroeg ik, naar hem opkijkend. “Ik mag hopen dat je…” Merkwaardig genoeg kreeg ik ‘zijn’ naam niet over mijn lippen. “Ik mag hopen dat je mijn ex-verloofde niet wil vermoorden.”

“Nee hoor,” zei hij koeltjes. “Ze verdienen elkaar.”

“In dat geval staat er een drankkoeler in de keuken, tegenover de vaatwasser.”

“Oké, ik ben zo terug.” Aster opende de voordeur, veel stiller dan ik dat ooit had gekund.

Binnen de twee minuten kwam hij al terug, met in elke hand een fles wijn. Gelijk drukte hij een fles in mijn handen.

“Rood of wit voor jou was een te grote gok, dus heb ik maar voor rosé gekozen,” zei hij.

“Een goede keuze, alleen had ik je moeten vertellen waar je de opener kon vinden.”

“Die heb ik gevonden.” Grijnzend haalde hij de kurkentrekker uit zijn achterzak en begon de eerste fles open te maken. “Waarom hebben jullie alleen maar wijn?”

“Euh… Omdat we verstokte wijndrinkers zijn misschien,” knipoogde ik.

“Gezien de omstandigheden had het voor mij gerust iets sterkers mogen zijn,” zei Aster, terwijl hij de geopende fles aan mij gaf en de andere van me overnam. Nog geen halve minuut later had hij de tweede fles ook open en kwam hij terug naast mij op de vloer zitten.

“Proost.”

“Ja, proost.” We tikten onze wijnflessen tegen elkaar en zetten ze aan onze monden. Aster dronk aanzienlijk langer dan ik. Toen hij stopte met drinken, had hij de helft van de fles al op.

“Je hebt daar euh... iets hangen,” zei ik, wijzend naar zijn perfecte kin. Met de rug van zijn hand veegde hij de druppel weg, waarna hij me een onverwachte grijns toestuurde.

“Voel jij je al wat beter?” vroeg ik geamuseerd.

“Ja,” zuchtte hij. “Euh… Nee…” Toch verdween de lach niet helemaal van zijn gezicht.

“Aster, ik denk dat ik net zoveel moet drinken als jij om me gelukkig te voelen.

“Ik voel me niet gelukkig. Ik ben gewoon... Ach het maakt niet uit, Cat.'

“Oh nee? Kan het jou niets schelen dat je vrouw met mijn verloofde ligt te wippen?”

“Jou wel dan?”

“Verdomme…” Zonder verdere aarzeling zette ik de fles aan mijn mond. Ik dronk... en dronk, net zolang tot ook ik de helft van de fles naar binnen had gewerkt. Toen pas was ik in staat om zijn vraag te beantwoorden.

“Nee, Aster. Ik denk dat het mij ook niet kan schelen, maar… Ik wil wel wraak. Hoe kunnen we hen terugpakken?”

“Dat weet ik eigenlijk niet,” zei hij, gelijk een peinzend gezicht opzettend, wat dan weer schattig was om te zien.

“Is er iets waar je vrouw een grote hekel aan heeft?” vroeg ik.

“Ze haat het gewoonweg als ik dit T-shirt draag,” antwoordde hij.

Met zijn stralend witte, kreukloze shirt was niet bepaald iets mis. Naar mijn eerlijke mening was dat als 'wraak' echt wel héél erg magertjes. Dat ging ik hem duidelijk maken ook.

“Aster, volgens mij verpesten we haar dag niet bepaald met een wit T-shirt. Die van mijn ex-verloofde al helemaal niet, dus moeten we iets verzinnen waarmee we hen allebei goed weten te raken. We zullen iets afschuwelijks moeten bedenken om de lat min of meer gelijk te leggen.”

Toen enkele seconden later zijn blik de mijne kruiste, sloeg mijn hart een paar slagen over. Zijn blik was heel intens, bijna ontwapenend charmant. Nog voor Aster zijn mond opende, wist ik al wat hij ging zeggen. Het zorgde ervoor dat er een reeks broeierige tintelingen doorheen mijn lichaam trok.

“Bedoel je dat wij zouden moeten doen wat zij nu doen?” hield Aster het nog netjes.

“Nee, natuurlijk niet!” reageerde ik snel. Misschien te snel, maar die tintelingen hadden iets in me wakker gemaakt wat ik niet voor mogelijk hield. Het was me nooit eerder overkomen dat ik ook maar ‘iets’ zou willen met een man die ik niet eens een halfuur kende. Nu wel en op zijn zachtst gezegd was dat behoorlijk verwarrend. Mijn verstand zei me dat ik me hiertegen moest verzetten, maar minstens een deel van mij zou het niet bepaald een straf vinden om met deze knappe vent de koffer in te duiken. Daar mocht ik uiteraard niet aan toegeven en dat kon ik hem maar beter gelijk duidelijk maken.

“Ja zeg! Wat denk je wel van mij. We kennen elkaar niet eens!?”

“Rustig maar Cat… Ik dacht alleen even dat jij…”

Tijdens de stilte die volgde besefte ik maar al te goed wat hij had gedacht. Lag het aan de wijn dat ik dat idee niet eens zó afschuwelijk vond? Desondanks nam ik toch maar weer een grote slok, iets wat Aster op hetzelfde moment ook deed.

“Ik mag er niet aan denken dat jij en ik seks zouden moeten hebben, alleen maar om wraak te nemen op die twee daarbinnen,” zei Aster even later.

“Nee… Wraak is nooit een goeie basis voor seks,” hield ik het bewust oppervlakkig, maar binnen in mij broeide er van alles.

“En toch…” Aster giechelde. “Toch zou ik er geld voor geven om haar gezicht te zien als ze mij zou betrappen met een andere vrouw. Ik hield van haar en nooit ben ik haar ontrouw geweest. Niet in onze verkeringstijd en ook niet tijdens die bijna zes jaar dat we getrouwd waren.”

“Dat begrijp ik,” zei ik, ergens met tevredenheid vaststellend dat hij voor het eerst in de verleden tijd sprak. Hij was duidelijk klaar met zijn relatie. Dat was ik ook met de mijne.

“Echt Cat, ik snap niet dat Myriam mij dit flikt… We hadden het zo goed samen.”

“Wij hadden het ook goed samen, Aster… We zouden gaan trouwen, weet je nog wel. Nu ligt hij met jouw vrouw te ketsen.”

“Heeft ‘hij’ ook een naam?” vroeg Aster.

“Daan.”

“Zoals in ‘Ge - Daan’?” vroeg hij droogjes, met een knipoog refererend naar het moment waarin wij ons elkaar hadden voorgesteld.

Moest ik me ervoor schamen dat ik spontaan aan het schaterlachen ging? Ik dacht het niet. Aster duidelijk ook niet, want hij lachte vrolijk met me mee.

Ergens tijdens onze gezamenlijke lachbui pakte hij mijn hand en zodra we uitgelachen waren, drukte hij een kusje op mijn gekromde vingers.

“Weet je, Cat,” zei Aster. “Ik maak me geen illusies, maar ik zou het niet bepaald een straf vinden om met zo’n lieve, knappe vrouw als jij te mogen vrijen.”

“Je meent het..!” hield ik me stoer, maar binnen in mij stormde het als nooit tevoren. Was Aster helderziend? Hoe viel het anders te verklaren dat hij precies datgene uitsprak wat ikzelf enkele minuten eerder in omgekeerde richting ook al dacht? Op een of andere manier wist deze knappe man dingen in mij los te maken waarvan ik niet eens wist dat ik ze in me had.

Mezelf voorliegen was zinloos. Aster kon mij krijgen. Al helemaal als ik hem in ruil daarvoor ook ‘kreeg’, wat betekende dat het in de eerste plaats om ‘ons’ zou draaien en wraak op de tweede plaats zou komen. Zou hij er ook zo tegenaan kijken? Mezelf verbazend, besloot ik geen tijd te verliezen en dat uit te vissen.

“Aster…” begon ik desondanks aarzelend. “Het viel me op dat jij zojuist het woord ‘vrijen’ in de mond nam, terwijl je ‘neuken’ gebruikte toen je het over die twee daarbinnen had.”

“Myriam doet niet aan vrijen. Cat,” zei hij, met een uitgestreken gezicht. “Myriam neukt… Al mijn hele leven hoor en lees ik dat vrouwen nood hebben aan een geduldige opbouw en een degelijk voorspel, maar zij niet. Zij is er altijd klaar voor als het om seks draait. Ik weet inmiddels wel dat ze op zijn minst wat nymfomane trekjes heeft, want het kan haar niet hard genoeg gaan en ze krijgt er ook zelden of nooit genoeg van.”

“Dat lijkt me juist leuk voor een man, ja toch?”

“Soms wel, ja,” gaf hij toe, “maar even vaak is het vooral hoogst uitputtend. Daarnaast is het niet bepaald aangenaam dat je als man altijd het gevoel hebt te ‘moeten’ presteren. Zoals ik al zei, voor haar is het eigenlijk zelden of nooit genoeg.”

“Nou… Dan hebben die twee daarbinnen elkaar wel gevonden,” reageerde ik droogjes. “Daan weet ook heel dikwijls niet van ophouden. Je wil niet weten hoe vaak ik hem al gesmeekt heb om op te houden, alleen maar omdat ik me compleet uitgeteld en uitgewoond voelde. Voor mij is genoeg soms echt wel genoeg.”

In de stilte die volgde stelde ik enigszins verbaasd vast hoe gemakkelijk het me viel om mijn intiemste bedgeheimen met Aster te delen. Wellicht was dat van zijn kant uit ook zo. Hoe dan ook had ik het gevoel dat onze bekentenis over en weer aan twee kanten eventjes moest indalen.

“Zou zoete wraak ook wraak zijn?” verbrak Aster de stilte.

“Je bedoelt..?” Ik dacht wel te weten wat hij bedoelde, maar het kon nooit kwaad om hem dat te horen uitspreken.

“Ik bedoel…” Aster slikte. “Ach, puur hypothetisch, Cat... Stel dat we allebei zin zouden hebben om met elkaar te vrijen, zou dat dan nog wel wraak zijn?”

“Wat mij betreft wel,” reageerde ik prompt, als was het vanzelfsprekend. “Zoete wraak is ook wraak, zolang we er maar voor zorgen dat die twee neukbeesten ons betrappen.”

“Cat..?” vroeg hij, met een blos op zijn wangen die er eerder niet was, maar zijn gezicht nog zoveel mooier maakte. “Schat ik het goed in dat jij het overweegt om die twee daarbinnen op 'die' manier terug te pakken??”

“Ja… Al wil ik je vooraf wel waarschuwen. Ik ben een ‘diesel,’ als je begrijpt wat ik bedoel.”

“Oké, begrepen,” grinnikte Aster. “Ik mag dan wel een bibliothecaris zijn en geen garagist, maar ik denk wel te weten hoe ik jouw diesel aan de praat kan krijgen… Mag ik je kussen?”

Dat mocht hij… Als ik het al nodig had om verder overtuigd te worden dat ik de juiste keuze maakte, dan lukte hem dat in de volgende minuten wonderwel. Aster was absoluut een begenadigd kusser en daarmee haalde hij me definitief over de streep. Ook al was het nog pril, de ‘voorverwarming’ was alvast ingezet.

Niet veel later stonden we tegenover elkaar naast de brede driezitsbank in de woonkamer. Een logeerkamer was er nu eenmaal niet, dus moest ‘het’ hier maar gebeuren. Terwijl we elkaar aankeken, viel het me op dat Aster al even nerveus was als ik. Op zich was dat niet zo abnormaal, en wel om twee redenen.

Aan de ene kant waren er de niet verkeerd te interpreteren geluiden van onze overspelige partners, die ons vanuit de slaapkamer bereikten. Afgaande op wat ze uitkraamden, leken ze net dan aan een volgend rondje te beginnen. Ik had het gevoel dat Aster dat liever niet had meekregen, net als ikzelf trouwens.

Aan de andere kant was er het logische gevoel van onzekerheid en ongemak als je voor het eerst uit de kleren gaat voor iemand met wie je voor de eerste keer seks gaat hebben. Even was het spannend wie het initiatief tot uitkleden zou nemen, maar dan kregen we een zetje uit onverwachte hoek.

“Djezus Daan!... Wat ben jij een hete dekhengst!” hoorden we een vrouwenstem kirren.

Aster rolde met zijn ogen en alsof hij de woorden van zijn toekomstige ex naar mij toe moest verzachten, haalde hij zijn schouders op.

Blijkbaar stak mijn aanstaande ex net dan nog een tandje bij. Het ketsende geluid van bloot vlees op vlees was niet te missen, maar het had wel als gevolg dat ik daarin de motivatie vond om spontaan de knoopjes van mijn bloes los te maken. Aster glimlachte lief naar me, waarop hij met een soepele beweging zijn T-shirt uittrok. Daarmee was de toon gezet en weldra stonden we in ons ondergoed tegenover elkaar.

Een blik van verstandhouding volstond voor de volgende stap. Zijn boxer viel zowat op hetzelfde moment als mijn slipje op de vloer en elkaars hand vasthoudend, stapten we er tegelijkertijd uit. Nu restte mij alleen nog datgene waar wellicht de meeste vrouwen onzeker over zijn. Ik draaide mijn rug naar Aster toe, die wel wist wat hem te doen stond.

Eenmaal de haakjes los liet ik ook mijn laatste stukje textiel op de vloer vallen. De bewonderende blik in zijn ogen toen ik me omdraaide, stelde me gerust. Hij vond mijn borsten op zijn minst oké en dat was goed voor mijn zelfvertrouwen.

Aster had in geen geval overdreven toen hij zei dat hij wel dacht te weten hoe hij mijn diesel aan de praat kon krijgen. Eerst rechtopstaand naast de bank en later in een lepeltjeshouding er bovenop, wist hij al mijn ‘knopjes’ te vinden en die deskundig te bespelen. Alles wat hij met zijn vingers, mond en tong deed was zo zalig dat mijn opwinding pijlsnel naar een ongekende hoogte klom. Zelf liet ik me ook niet onbetuigd, maar het was toch vooral door toedoen van Aster, dat de storende geluiden vanuit de slaapkamer al snel vervaagden tot niet meer dan af en toe een vaag gerommel in een verre achtergrond.

Op het moment dat hij in mij kwam, realiseerde ik me dat het in mijn hele seksueel actieve leven nog nooit was voorgekomen dat ik zo intens naar een man verlangde als in dat moment met Aster. Ik ontving hem met open armen en benen, maar dan nog was in mijn aanvoelen alles anders dan wat ik tot dan toe meemaakte. Aster ‘nam’ niet, zoals Daan – en bij uitbreiding alle eerdere mannen die ik over me heen kreeg – dat pleegden te doen. Voor mijn gevoel ‘gaf’ Aster zichzelf aan mij en naar mijn beleving toe maakte dat een wereld van verschil.

Met mijn armen om zijn sterke schouders ging ik spontaan mee in zijn zalige, slome cadans en weldra hadden we een heerlijke ‘drive’ te pakken. Elke gedachte aan wat er in de slaapkamer daarnaast gebeurde, werd ondergesneeuwd door ons gemeenschappelijk genot en ik dacht wel zeker te weten, dat ook voor Aster elke wraakgedachte op dat moment verdampte tot een kleine bijkomstigheid, die er voor even niet toe deed.

Aan zoveel lekkers had ik me nooit verwacht. Dit was écht onwaarschijnlijk heerlijke seks en tussen twee opzwepende zoenen door, vertelden we elkaar dat ook gewoon. Dit was ‘ons’ moment, en daar konden we maar beter ten volle van genieten. Wisten wij veel dat we veel te snel geconfronteerd zouden worden met de keiharde realiteit…

“Oh Daaan… Ja… Ja, ja ja… Aaaah..!”

De gil van Asters ‘bijna-ex’ ging door merg en been, waardoor we allebei onmiddellijk verkrampten. De reeks aan wufte geluiden die ons daarop vanuit de slaapkamer bereikte, eindigde met de bijna dierlijke brul van Daan. Die hoorde ik zo vaak dat ik hem uit duizenden zou herkennen. Ik wist dat hij op dat eigenste moment de inhoud van zijn ballen in Asters vrouw pompte en gelijk was mijn woede weer even groot als toen ik eerder op de avond mijn appartement binnenstapte.

“Niet doen, Cat,” zei Aster zacht. Blijkbaar had hij zichzelf sneller weer onder controle dan ik. “Niet vergeten wat wij zojuist hadden, lieve meid. Wij kunnen dat ook… Durf je me vertrouwen?”

Ik knikte, waarna hij gelijk mijn linkerbeen pakte en op zijn schouder legde.

“Het moment van onze wraak is aangebroken, Cat. Nu is het aan ons om hen terug te pakken.”

Onder de veranderde hoek waarin hij mij gelijk krachtig begon te palen, slaakte ik een verbaasde zucht. Bij elke nieuwe stoot joeg hij mijn kont diep in de zitting van de bank, die ik samen met mijn ‘verloofde’ had gekocht, maar ik kon het hebben. Sterker nog, ik vond het geweldig.

Mijn vingernagels boorden zich in Asters rug, terwijl hij keer op keer diep in mij kwam. Al gauw voelde ik aan dat elke stoot van hem mij dichter bij een hoogtepunt bracht.

“Ga door… Meer…” jammerde ik, tot mijn eigen verbazing. Zoiets had ik nog nooit uitgekraamd en eigenlijk wist ik zelf niet eens waarom ik dat nu wel deed.

Gelukkig begreep Aster dat wel en had hij er geen enkel probleem mee om mij ‘meer’ te geven. Zijn lippen omhelsden de mijne en tijdens de verschroeiende kus die volgde, pakte hij mijn rechterbeen en legde het ook op zijn schouder.

Bijna dubbel geplooid lag ik onder hem, én de hoek waaronder hij me vanaf dan al neukend tot de zijne maakte, zorgde ervoor dat ik weldra zijn naam uitschreeuwde. Aster had op de een of andere manier mijn ‘G-plekje’ gevonden. Daar was hij zich absoluut van bewust, maar ik uiteraard ook. Mijn poesje werd natter dan nat.

“Laat het gebeuren, Lieve Cat,” gromde Aster, die mij alweer perfect leek aan te voelen. Het klonk niet als een vraag. Het was eerder een bevel.

“J… Ja,” kreunde ik. Al mijn spieren stonden gespannen, terwijl het licht werd in mijn hoofd. Ik werd zowaar duizelig van verlangen en was inmiddels zo dicht bij de figuurlijke rand, dat mijn hele wezen ernaar smachtte om daar overheen getild te worden.

“Kom maar klaar,” kreunde hij op zijn beurt, ondertussen zijn bekken met krachtige heupslagen tegen het mijne aanstotend. “Kom klaar, Cat… Doe het voor jou… Maar ook voor mij!”

Plots was er geen houden meer aan en begeleid door een luide schreeuw, ontplofte ik. Mijn lichaam spande aan en verkrampte helemaal, terwijl het genot door elke zenuw in mijn lijf stroomde. Mijn kutje explodeerde als het ware op zijn op springen staande pik, en het was slechts een kwestie van seconden voordat Aster mijn naam kreunde en vervolgens diep in mij klaarkwam.

Zwaar hijgend hing hij over me heen en met zijn handenpalmen op de bank steunend, hield hij zichzelf omhoog. Blijkbaar wilde hij voorkomen dat zijn gewicht te zwaar op mij zou drukken, maar dat wilde ik juist wel. Ik sloeg mijn armen dan ook om hem heen en trok hem naar beneden, zodat ik mijn tintelende borsten door zijn borstharen kon kroelen.

“Aster..!!?”

Een schril klinkende vrouwenstem schreeuwde haar verbazing uit en dat betekende meteen het einde van onze intieme zoen. Allebei draaiden we ons hoofd naar de deuropening van de slaapkamer, waar een slanke, langbenige vrouw ons met een blik vol ongeloof stond aan te gapen. Haar wild krullende rode haren zaten in de war en mijn lichtgroene duster, die ze in de gauwigheid had aangetrokken, bleek amper in staat om haar ruim bemeten tietvlees aan het oog te onttrekken.

“Hallo, Myriam,” zei Aster, langs zijn neus weg, waarna haar mond helemaal open viel.

Ook Daan verscheen in de deur, gehuld in een boxershort, waarvan hij waarschijnlijk zelf niet wist dat hij die in zijn haast achterstevoren had aangetrokken. Hij nam enkele seconden de tijd om het tafereel in zich op te nemen, maar toen hij besefte dat ik het was die daar op onze bank lag - naakt onder een andere man dan nog - viel ook hij bijna achterover van verbazing.

“Cat…!?”

“Ach, donder op!” zei ik fel. “De bruiloft gaat niet door, Daan. Het is uit tussen ons.”

“Wacht even, Cat,” zei Daan, moeilijk slikkend. “Verdomme… Wie is die vent!?”

“Dat is mijn man,” zei Myriam, nog helemaal ondersteboven. “Hoe..? Waarom..?”

“Dat zou ik jou moeten vragen,” reageerde Aster, ijzig kalm. “Jij bent het die een einde maakte aan ons huwelijk. Ik denk niet dat ik mijn daden tegenover jou nog hoef te verantwoorden.”

Gelijk vulden Myriams ogen zich met tranen. “Aster, ik kan het allemaal uitleggen.”

"Waarom ga jij niet per direct mijn appartement uit?" stelde ik voor, van onder haar man. Aster zat nog steeds in mij en het op deze manier ‘terugpakken’ van de vrouw die met mijn verloofde naar bed ging, deed iets met mij. Ik kronkelde tegen hem op en mijn bekkenbodemspiertjes in de strijd gooiend, kneedde ik Asters lul.

De blik die hij me toewierp was er een van blijde verrassing, waarbij zijn wangen een delicate, roze tint kregen. Tegelijk voelde ik hem in mij opnieuw hard worden.

“Ik wil dat jij ook weggaat, zei ik, wijzend naar Daan die ons al eventjes alleen maar schaapachtig stond te bekijken.

“Wacht even… Is dat jouw man?” vroeg hij zijn blik op Asters vrouw richtend.

Myriam veegde haar tranen weg met de mouw van mijn duster en knikte.

“Alsjeblieft, ga weg! Jullie allebei!” Omdat ze bleven staan waar ze stonden, herhaalde ik mijn eerdere woorden met aandrang.

“Cat...” waagde Daan een nieuwe poging, maar Aster onderbrak hem.

“Je hebt haar gehoord!” zei hij fel. “Pak de spullen die je nodig hebt en neem die sloerie ook maar mee… Of heb je misschien liever dat ik jullie hardhandig de deur uit smijt!?”

Daan was in feite een beetje een jong ‘DiCaprio-type’. Dus eerder een beetje aan de magere kant, en niet bepaald groot. Dat compenseerde hij meestal met zijn mooie gezicht, maar daar was hij in dit geval weinig mee. Aster was gemakkelijk een kop groter dan hij, en veel stoerder gebouwd. Daan was geen partij voor Aster. Dat begreep hij zelf ook wel en dus koos hij toch maar eieren voor zijn geld.

Vanaf dan ging het gelukkig snel. Goed vijf minuten later hadden ze hun kleren en hun spullen al bij elkaar. “De rest haal ik later op,” zei Daan nog. Het kon me niet boeien.

“Doei… En tot nooit meer!” riep ik hen na, net voordat de deur in het slot viel.

“Ik vind het écht leuk als je zo gemeen doet,” grinnikte Aster.

Ik sloeg mijn armen om zijn nek, keek in zijn prachtige blauwe ogen en kwam tot het besluit dat ik het dit keer zelf ook best leuk had gevonden.

“Zou het gemeen van me zijn als ik jou om een bevestiging zou vragen?” vroeg ik.

“Een bevestiging? Hoe bedoel je?”

“Ja, zeg, je weet best wat ik bedoel,” zei ik, quasi verongelijkt. “Ik ben nog steeds nat en jij bent nog steeds hard, dus neem ik aan dat we alles hebben wat nodig is om nog een keer te vrijen.”

Aster lachte en kuste me. “Ik mag jou wel, Cat… en ik hou ook wel van katten.”

“Da’s dan Perfect, Aster… want ik hou van bloemen”

Toen we eenmaal aan ons rondje van bevestiging begonnen, had dat niets meer met wraak te maken. Ook niet met 'de lat gelijk leggen' of ‘terugpakken’… We hadden seks omdat we dat allebei heel graag wilden. Van tijd tot tijd ‘neukten’ we wel, soms bij de beesten af zelfs, maar het overgrote deel van de tijd bedreven we de liefde.

De volgende twee uurtjes leerde ik dat een sexy bibliothecaris allesbehalve een saaie pief hoefde te zijn. Tegelijkertijd bewees ik Aster dat een gemene verzekeringsexperte, met een afstompend takenpakket, lang niet zo duf was als je op het eerste zicht zou denken.

Toen we, moe maar voldaan, in elkaars armen lagen bij te komen, keken we elkaar diep in de ogen en zonder woorden wisten we het dan al allebei…

Het einde van onze relaties was het begin van een nieuwe!