Voor dat het verhaal begint... Het verhaal is de categorie natuurlijk al deels vergeten, maar ben blij dat mensen nog steeds doorlezen en meeleven. Soms weet ik niet of ik trots moet zijn of dat ik me juist schuldig moet voelen als ik mensen op het verkeerde been zet. Ik vind het wel leuk, namelijk, maar doe het niet voor het leedvermaak, en hoop ook zeker dat het volgende deel niet een teleurstelling is naar de wellicht stijgende verwachtingen.

Voor nu kan ik lekker schrijven wat ik wil, en hoop ik een verhaal te maken wat nog eindeloos kan doorgaan, zoals het leven zelf. Mensen komen en gaan, zo is al gebleken, en zo hoop ik het ook boeiend te houden.

Bedankt voor de velen reacties tot dus ver. Vanwege technische problemen, kan deel dertien wat langer op zich laten wachten, en ik hoop dat ik na die tijd nog voldoende motivatie uit jullie reacties kan halen.

Veel leesplezier

Mvg,

Jefferson.

De liftscène schoot direct door mijn hoofd, toen ik een berichtje kreeg dat ze alweer op de weg terug waren. Het had niet zo lang geduurd… Maar die ‘liftscène’ duurde toen ook niet zo lang. Voor het zelfde geld deden ze dat nu weer dunnetjes over op het moment dat Megan mij het berichtje stuurde. Van twaalf hoog naar beneden op het late uur hoefde dan ook niet lang te duren. Ik weet dat ik het toen al niet lang uithield, laat staan dat hij daar met de twee voor zich op de vloer stond. Ik werd witheet. Ik zat mezelf gek te maken, maar ik kon het niet helpen. Na alles kon ik niet anders meer denken. Ik dacht het vertrouwen in Megan al lang en breed hervonden te hebben, maar nu bleek maar weer hoe kwetsbaar dat was. Ik kon ook niet stilzitten en ijsbeerde door de donkere woonkamer. Ik wilde er naartoe, maar ook weer niet. Ik wilde afwachten, maar me het liefst verstoppen voor alles. En dat deed ik ook. Met zacht gelach hoorde ik de dames de voordeur naderen, en dat bleek voor mij het teken te zijn, snel naar boven te glippen, en te doen alsof ik al sliep. Ik was zo ontzettend zwak. Echt te zwak… Het afwachten had een hoop verwarrende, en in die zin ook bekende, gevoelens opgeroepen, en zeker nu in het donker, met dat ik niets zag en onder de warme dekens lag op een al warme kamer, stelde ik me het nog eens levendig voor. Pascal had weer toegeslagen. Hij had Megan en Aafje voor hem gehad, en stuurde ze dan weer nonchalant naar mij terug. De vernedering was compleet. En toch wond het me nog op ook. Ik haatte mezelf er bijna om, en Megan wist dan ook meteen dat er wat mis was, toen ze nog zo voorzichtig kwam kijken of ik al sliep.

Ik probeerde zo m’n best te doen om een slapend persoon te imiteren, maar m’n borst ging heen en weer. Ik lag gewoon te hyperventileren. Ik wist me geen raad meer.

,,Slaap je al?’’ vroeg ze zacht met het opendoen. En toen had ze al snel door dat ik niet sliep, en dat er een hoop niet goed was. ,,Schatje, wat is er?!’’ kwam ze snel bezorgd op me af, en ze deed het licht aan naast het bed. Ik duwde haar meteen van me af en keek haar kwaad aan met dat ik wild overeind was gekomen. Ik had haar van het bed geduwd. Niet m’n bedoeling, en geschrokken keek ze me dan vanaf de grond aan. Daar waar ze thuis hoorde.

,,Hoe was het?’’ vroeg ik haar dan zacht, maar met venijn. M’n blik kon doden.

,,Wat?’’ vroeg ze dan, niet begrijpende waarnaar ik vroeg, naar wat ik überhaupt uitkraamde.

,,Je denkt toch niet dat ik dom ben?’’ vroeg ik haar toen al wat harder. Aafje was op het gerumoer naar boven gekomen en kwam bezorgd vragen wat er aan de hand was. ,,En jij…’’ En ik wees fel haar kant op. ,,Als je nu niet snel…’’

,,Nee, stop!’’ Megan sprong zowat overeind en kon voorkomen dat ik nare dingen zou zeggen tegen Aafje. ,,Wacht beneden, alsjeblieft.’’ De stem van Megan trilde, en het was duidelijk dat ze ontdaan was door alles. Aafje keek ook met enige angst in haar ogen en het leek me alleen maar goed dat ze hun schuld nu een keer zouden beseffen.

,,Je snapt het niet.’’ begon ze dan.

,,Jezus Christus…’’ ergerde me ik hardop. ,,Echt? Snap ik het nu weer niet?’’ vroeg ik dan gemeen door. Smekend klom ze daarna weer terug op bed, en greep ze snel naar m’n handen, en dat met tranen in haar ogen…

,,Nee…’’ antwoordde ze dan nog. Ze trilde helemaal. Haar lippen, haar handen. Tranen over haar wangen. ,,Alsjeblieft. Het is niet wat je denkt.’’ smeekte ze door. Ik schrok van haar reactie. Dit had ik niet verwacht.

,,Wat dan wel?’’ vroeg ik kortaf en trok m’n handen erbij terug, wat haar nog zieliger deed doen overkomen. Maar ik wilde alles weten nu, en ging zeker niet vallen voor dit zielige gedoe totdat de onderste steen boven was.

,,Ik heb niets gedaan.’’ jammerde ze meteen moedeloos, en ze kroop weer op me af en greep direct weer naar m’n handen. Ik wilde ze weer wegtrekken, maar dat liet ze niet toe en ze donderde bijna weer van het bed af. ,,Ik snap je.’’ zei ze dan snel. ,,Dat je dit gedacht moet hebben. En ik neem het je niet kwalijk, maar echt, luister naar me. Dit is niet gebeurd. Hij bleek niet eens thuis te zijn…’’ putte ze dan moedeloos door, maar ze wist dus al wat ik gedacht moest hebben. ,,En al was hij thuis, dan… Jezus Jim, ik dacht dat we dit hadden gehad.’’ ging ze dan door, en het liet me slikken. Ik voelde me nu nog stommer. Maar geloven deed ik het nog niet helemaal.

,,Maar…’’ bracht ik verstomd uit. Hier bleek wel weer uit hoeveel je opgeeft qua vertrouwen als je het monogame pad verlaat, dacht ik nog. Misschien omdat ik haar vanaf het begin nooit helemaal vertrouwd heb, en ze dat weinige vertrouwen ook al een paar keer geschaad had, was ik er nu zo klaar mee en kon ik niet meer helder nadenken. Ik nam alweer van alles aan.

Ze suste me. Ze kwam dichterbij, kwam op m’n schoot zitten. Ze vroeg zich nu pas af waarom ik al m’n kleren nog aanhad onder de dekens, en ik vertelde haar maar over m’n zenuwachtige gedrag. Ze kreeg zelfs met me te doen. Ik was m’n kwaadheid kwijt. Maar ik was zeker niet content. Ik zat niet bepaald op m’n gemak hier, en dat met m’n eigen vriendin op schoot.

,,Ik heb haar alles verteld. Gisteren en vandaag. Nou, niet echt alles, maar wel een hoop. Over ons. Wat we willen. Wat we wilden. En wat we hopelijk nog gaan doen…’’ Met name dat laatste kwam heel onzeker over en zo keek ze me ook aan. Alsof ze zich afvroeg of we nog wel samen waren, zo voorzichtig bracht ze het. ,,Ik snap dat je haar niet vertrouwd. Ik heb er zelf ergens ook moeite mee. En ik snap zelfs als je mij niet vertrouwd nu, maar als je wist wat ik allemaal had verzonnen, dan zou je er wel anders over denken. Ik denk alleen dat het nog te vroeg is. Maar misschien moet het maar gewoon.’’ ging ze dan mysterieus door en de onzekerheid verloor ze weer.

,,Wat dan?’’ vroeg ik haar meteen, en was alles alweer vergeten. ,,Wat had je verzonnen dan?’’ Ze gniffelde even om me.

,,Ik heb het je al verteld. Vanavond nog.’’ Ze keek me niet aan maar lachte de andere kant op. Nu vond ze me opeens weer aandoenlijk. Dat haalde ik dan uit de blik die ze me daarna gaf. ,,Ik wil haar voor jou en voor mij. De rollen zijn omgedraaid. Ze is niets meer.’’ zei ze lief, maar haar woorden waren hard naar Aafje toe, waar ze het over had. ,,Ik wil dat ze je aan je bewijst. Zich aan je onderwerpt. Het leek me erg snel. Voor jou, maar ook voor haar, natuurlijk.’’ bleef ze lief doorpraten. ,,Maar misschien moet dat nu gewoon al. Als bewijs voor iedereen dat het ook anders kan. Dat je me gelooft. En dat we Aafje kunnen geloven, want ze had hier echt wel oren naar. Al een tijdje, natuurlijk, maar nu ze alleen is helemaal.’’ Ik had kunnen schrikken van de capaciteiten die Megan ook nu weer bleek te hebben op het vormen van smerige plannetjes, maar het kwam me misschien deze keer wel heel goed uit. ,,Ik wil dat ze zich voor je bewijst. Laat zien wat we nu doen. Al is het nog zo kort. Ik weet dat je het kan. Ik heb je altijd al anders gezien. Laat me haar voor je bewijzen.’’ Ze fluisterde ondertussen gedreven en bijna geobsedeerd. Okay, het was geen geheim dat ze mij een keer met een ander wilde zien, en dan het liefst met Aafje. En nee, het was ook geen geheim dat die twee elkaar ook beter kenden op het lichamelijke dan dat de meeste vriendinnen deden. Maar het klonk eigenlijk te mooi om waar te zijn. Maar het klonk dus ook mooier dan de nare beelden die ik zelf had verzonnen, en waar ik helemaal geen bewijs voor had. En als Megan dan echt het een en ander met Aafje had besproken, was het zeker aan haar om dat nu gelijk kracht bij te zetten. En dus knikte ik.

We liepen samen naar beneden en daar troffen we Aafje huilende aan. En ik was stiekem erg blij. Niet omdat ze huilde, maar omdat ik nu weer wist dat er nog wat menselijks in Megan rondging. Ik had geen idee met welke gedachtes en plannen we naar beneden waren gelopen, maar daar kwam nu niets meer van.

,,Ik verpest alles.’’ snikte ze zielig, nadat Megan gevraagd had waarom ze zo huilde. Dit was een hele andere Aafje. Zo had ik haar nog nooit gezien. Ze barstte altijd van het zelfvertrouwen en daar was nu weinig meer van over. ,,Het spijt me zo erg. En ik bel morgen m’n ouders wel, en dan ga ik maar terug neer hun.’’ kwam ze dan gelijk mee aanzetten. Dat was misschien wel de verstandigste optie, maar na de welwillende woorden van Megan zojuist, hoefde Aafje niet perse meer weg. Ondanks dat ze daar zat te huilen, vulde mijn hoofd zich met gedachtes en verlangens. Zou het zo mooi kunnen worden dat ik niet alleen Megan heb die op mij thuis zit te wachten, maar daarnaast ook nog Aafje? Goed, zij en ik waren niet verliefd op elkaar. Maar het kon nog komen. Ik hoopte er nu zelfs op. Ik verwachtte al dat het zo moest gebeuren. Maar dan moest ze wel hier blijven. En het lukte me om rustig op de situatie in te gaan als een verstandige volwassenen, die de geheime agenda dan ook geheim wist te houden.

,,Blijf hier, zolang je dat nodig acht.’’ zei ik dan beheerst. Beiden keken ze verbaast naar me op, en ik knikte er dan ook nog een keertje bij met dat ik het meende. ,,We komen er wel uit.’’ waarna ik wel weer terug naar boven ging, me rustig uitkleedde, en onder de dekens kroop. Het kon misschien allemaal nu wel gebeuren, nu Aafje kwetsbaar was, en Megan me echt wilde bewijzen dat ik op dit moment de enige voor haar was. Maar het hoefde niet. Ik voelde me sterk er nu geen misbruik van te maken, want zo zou het na verwachting voelen. Ik werd nog gekust toen Megan bij me kroop, en ze zei me zelfs trots op me te zijn. Ze garandeerde me dat alles goed zou komen, en ik geloofde haar weer en met haar in m’n armen gingen we rustig de nacht tegemoet. Dit was een van de meest bizarre avonden uit m’n leven. Nog gekker dan de avond met de lift. Eerst op de praktijk met de meiden, en dan hier. Een stel gekken. Maar de gek die naast me lag was wel de gek waar ik zelf gek op was. En dus komt het wel weer goed.

Ik heb leuke momenten gehad met Aafje. Alhoewel niet m’n type, en vaker arrogant dan me lief was, kon ze ook gewoon heel spontaan en leuk zijn. Vaak met Megan in de buurt, maar ook alleen met mij. Kwam maar heel af en toe voor. Vaker was Pascal erbij, waar ik tegen op keek en meer mee had, en dan was Aafje altijd een ander persoon. Je kan nooit in iedere situatie dezelfde persoon zijn. Maar het was fijn dat ze met mij alleen een persoon was die ik mocht. Ik had ook wel een zwak voor haar, en zeker voor haar uiterlijk. Ik heb haar vaak als een heks neergezet, dat gevoel hou ik er althans zelf aan over, maar om te zien, leek ze meer een engel. En met haar leeftijd en de speelse spontaniteit soms nog een kind. Een jonge meid. Net als Megan. Ze leken ook wel iets op elkaar. Op meerdere gebieden. Maar altijd maar iets.

Iets wat ik leuker aan Aafje vond, was dat ze best modieus was. Zelf gaf ik daar niets om, en ik vond het heerlijk dat Megan liever een simpel shirtje koos dan het nieuwste van het nieuwste, maar aan Aafje vond ik dat wel leuk. Voorheen keek ik er stiekem altijd wel naar uit wat ze nu weer aan zou hebben. Vaak uitdagend en blootgevend. En zo nu en dan nam ze Megan daar dan een beetje in mee, en was Megan nog mooier. Alsof dat zomaar kon. Aafje tilde dat altijd naar een nieuw niveau. En ik vond het altijd wel fijn om te weten dat ze zich opmaakte als we haar zouden zien. Maar nu was ze gewoon bij ons in huis. En los van het treurige, gisteren, had ik haar niet anders bekeken. maar de volgende ochtend, met dat Megan nog even stond te douchen, en ik wel met Aafje beneden kon zitten zonder haatgevoelens, bleek dat ze zelfs haar pyjama naar een ander niveau tilde. Noem het modieus, ik heb daar geen verstand van, of noem het gewoon verdomd sexy. Zij wist denk het verschil zelf ook niet.

Ze zat overeind op de bank, en leek wakker geworden te zijn met dat ik de trap kwam afgelopen, met de dekens nog over haar benen. Aafje werkte in de bediening. Een nul uren contract, begreep ik, en niet ver van hun woning aan het water, had ze vaker dienst in de ochtend dan in de avond. Maar zo vroeg als Megan en ik hoefde ze nooit te beginnen. Ze keek me slaperig aan en ik knikte rustig naar haar, smeerde een boterham en ging aan de keukentafel zitten. Toen kwam ze langzaam van de bank af en liet ik m’n boterham zowat vallen. Ze keek me zo onzeker aan.

,,Bedankt dat ik even mag blijven.’’ zei ze dan zachtjes en ze keek me er lief bij aan. Niet de reden waarom ik met m’n mond open zat. Ook niet om te eten. De borsten van Aafje waren misschien ietsjes groter dan die van Megan. Ronder in ieder geval. En zij sliep blijkbaar in niets meer dan een oranje hemdje wat lang genoeg was om over haar billen te vallen. De benen natuurlijk bloot. En ze sliep zonder bh. Die had ze ook nog niet aangetrokken. En in de vroegte was het zeker niet koud, maar toen ze haar warme nestje verliet, moest er toch een koele rilling door haar lichaam zijn geschoten. Haar tepels lieten zich in ieder geval voorzichtig zien. Slaperig zag ze er betoverend uit. Maar ze bleef zitten, en zei niet veel, nog keek ze me niet aan. Ze had het denk ik niet eens door hoeveel indruk ze nu op me maakt. Ik probeerde verder te ontbijten, en deed dat zonder dat ik m’n ogen van haar afhaalde. Dat lukte me gewoon niet. En toen ze even opkeek, en mij zag staren, liet ze haar hoofd gelijk weer verlegen vallen en gniffelde ze zacht. Ik had me toch een harde onder de tafel voor haar klaarliggen, maar durfde er niets mee te doen. Ik moest ook zo weg. Maar de spanning gierde door m’n lichaam, de opwinding. Ik vond dat lekker. Ik vond haar lekker. En nu wist ik het zeker dat ik het leuk vond dat ze er was. Maar dan zou ze er wel lekker bij moeten blijven lopen. Maar als de ‘alfa’ hier in huis, zal ik haar dat nog wel een keertje duidelijk maken.

Megan die niet veel later schoon naar beneden kwam, zag ons zo zitten, zei er niets over, maar keek naar ons op een manier dat ik me haast betrapt moest voelen. De glimlach op haar gezicht was betoverend, en ik stelde me voor dat ze wellicht dezelfde gedachtes ontwikkelde toen ook zij even haar ogen liet gaan over Aafje. Ik was zo ontzettend nieuwsgierig naar wat Aafje nou echt voor Megan was. En andersom. Megan kuste me en vertrok. Even waren we alleen. M’n borst klopte zichtbaar na de harstlagen die bijna hoorbaar waren. Aafje glimlachte even naar me, leek wat te verzinnen, maar vroeg me toen of ze mocht douchen. Dat mocht. Natuurlijk mocht dat. Maar wat nou als ze het vroeg omdat ze wist dat ik de ‘baas’ was in huis, nadat ze een hoop van Megan gehoord had. Dat schoot me echter later pas te binnen, en het deed er verder niet toe. Ik voelde me niet bepaald de baas in huis. Ik was namelijk compleet overgeleverd aan en naar de uiterlijkheden om me heen. Zo ging het thuis, en zo ook op het werk.

Het was zeker geen straf. Voor een jongen die zo lang zo veel moeite had moeten doen om de aandacht van een enkel meisje te krijgen, was het zeker geen straf. Alsof ik omringd werd door schoonheden. Ik miste m’n vrienden dan ook totaal niet. Het leek wel een waan. Silje en Linde leken wel nog mooier te zijn dan voorheen. Kon helemaal niet, maar ze lachten beiden vriendelijk naar me, wat ik meteen als meer interpreteerde natuurlijk, zonder verdere aanleiding om ook maar meer achter zoiets simpels als een glimlach te zoeken. Ik had het niet altijd meer allemaal op een rijtje. Zeker op dit gebied niet. Ik wou dat ik tijdens de therapie hier over kon praten met iemand, maar dat zat er niet in. Ik was officieel niet eens in therapie. Dus moest ik het zelf maar een beetje zien uit te vogelen. Linde had me niet gek aangekeken, na gisteren, wat zeker wel gekund had. Ze deed eigenlijk alsof er niets aan de hand was. En dat was wel fijn.

Ik had een vrij uurtje en daarin pakte ik een schriftje met daarin een willekeurige lege bladzijde. Ik begon te pennen. Namen. Mensen die er toe deden. Ik zette het gewoon eens op een rijtje. Of het werd uiteindelijk meer een web. Ik verbond alles en iedereen met elkaar. Pijlen wezen naar de namen waarnaar interesse wordt getoond vanwaar de pijl vertrekt. Ik dacht het te weten. Maar ik had natuurlijk geen flauw idee wat iedereen dacht en vond. Ik pende zelfs zaken neer die niet eens bestonden, op een bepaalde manier. Het werden dan maar wensen. Ik kon nog wel een pijl trekken van Megan, Aafje en Linde naar mij toe. Daar was ik vrij zeker van. Puur interesse. Ook nog wel van Linde. En ik trok de pijl ook naar hun terug. Het voelde als huiswerk maken. Maar het was nodig. En leuk! Ik had nog nooit huiswerk leuk gevonden, maar met dat de gedachtes zich ook begonnen te vormen en de verlangens groeiden, kon ik gelijk ook zeggen dat ik nog nooit opgewonden was geraakt van huiswerk. En dat was maar goed ook.

Nu mocht het wel. Ongestoord kon ik zo even de zaken op een rijtje zetten. Danielle vernoemde ik ook nog maar. Maar niet met een pijl naar mij maar met een pijl naar haar. Zij was gewoon lekker en kwetsbaar… Ik was haar niet vergeten, maar hield er ook geen rekening mee. Ik was gewoon bezig en fantaseerde nu al meer door. Zoals Silje laatst op het terrasje leuk brutaal kwam doen, was ook al reden genoeg om haar er tussen te zetten. En dan tekende ik wederzijdse pijlen. Ik had geen idee of ze me zag zitten, maar ik voelde zeker wat voor haar. Al was het maar oppervlakkig. En durfde wel te geloven dat zij soortgelijke gevoelens had naar mij toe. Dit was dan ook maar een notitie als het ware, en zeker niet zoals het was. Want ik durfde niets met zekerheid te stellen. Ik was op m’n hoede. Maar daardoor ook vrij te fantaseren. Plannetjes werden gemaakt. Los van de plannetjes die Megan dan wel niet had. Dat vond ik fascinerend. Zij had zo haar plannen voor ons en voor mij en ik ook. En het bleek dat zij die toch vooral voor zichzelf hield. En ik ook voornamelijk. Ik wilde haar altijd nog met een ander zien. Een andere man. Zo opwindend. Pascal verscheen op het papier. Maar met veel twijfel. Of anders toch Kevin voor haar? Of kon ik dat groepje vrienden van Jurgen nog zo ver krijgen? Dat laatste moest gebeuren. Ik had er al over gedacht. Jurgen zou nooit te weten te komen dat die mooie meid van sportschool mijn vriendin is. We zouden hem bespelen. De jonge tiener. En dan zit je met een droge mond onderwijl door te verzinnen en te pennen en schrik je je rot van het simpele lieve geklop op de deur. Linde kwam toch nog even kijken.

Zij had haar cliënt achtergelaten bij Silje.

,,Gaat het goed?’’ kwam ze dan toch bezorgd vragen maar op een hele open manier. Ze sloot de deur achter zich nadat ze me had zien schrikken en ik m’n schriftje snel had opgeborgen. Daar vroeg ze verder niet naar. Ze had altijd iets nederigs. Verlegen. Maar ze toonde oprecht interesse.

,,Ja… sorry voor gisteren…’’ lachte ik haar dan maar voorzichtig tegemoet. Maar het gaf haar niets. ,,Maar het gaat goed hoor. Gewoon een beetje verward, af en toe.’’ gaf ik wel toe, en dat was natuurlijk voer voor haar om door te vragen. Ik vond het fijn als ze zich zorgen om me maakte.

,,Wat is er precies aan de hand?’’ stelde ze me dan heel beheerst, kwam dichterbij en leunde weer op de massagetafel. Ik zuchtte even diep. Gemeend en voor het dramatisch effect.

,,Die andere meid… dat is een deel van het stel waar we wat mee hadden gedaan, weet je wel, toen het fout ging, eerder…’’ bracht ik dan heel aarzelend uit. Ik wilde dit niet zeggen. Ik was bang voor haar reactie. Maar tegelijkertijd ook heel nieuwsgierig. Want ik wilde wel dat ze het wist. En dat nog steeds… Ik wilde haar niet buitensluiten. Ze moest er nog altijd een deel van worden. En ik had haar interesse gelijk te pakken. Linde was dan wel een maagd, en verlegen, en het liefste meisje wat ik me maar kon voorstellen, maar juist daarom was ik niet verrast dat ze ‘positief’ reageerde door verder te vragen. Ze raakte geïntrigeerd.

Ze kwam ook een beetje flirtend over. Nu dan opeens. Ze had zich bijzonder zomers gekleed. Niet bepaald iemand die je dit toch wel fysieke werk ziet doen, zo als ze daar nu afwachtende stond met loerende ogen in een strakke witte broek met nog strakker geruit topje wat bloot was bij haar buik en schouders. Jezus, wat een vrouw… Ik vertelde haar dat Aafje nu bij ons in woont. Dat leek ze toch minder fijn te vinden.

,,Het is ook gek.’’ reageerde ik dan. ,,Alles is niet meer normaal. Maar als ik eerlijk ben zou ik het niet anders willen. Ik vond het fijn haar met een ander te zien en als ik eerlijk ben kan ik niet wachten om haar ook met een andere meid te zien.’’ zei ik dan zomaar droogjes en luchtig alsof het de normaalste zaak op aarde was en dus helemaal niet gek. En zo bedoelde ik het ook. We leefden een leven waarin dat zou kunnen. Waarin dat niet perse gek werd gevonden door ons. Maar wel door Linde. Die leefde niet in die wereld.

,,Ik kan het me echt niet voorstellen. Dan hou je van iemand, en dan laat je die zo los?’’ reageerde ze na even toepasselijk een bedachtzame pauze genomen te hebben. Ik begreep het. Ik had nog wel gevoel voor die oude wereld. Ook al vond ik het zelf normaal. Ik begreep dat ze het wel gek vond. En ik begreep de stijgende interesse die verrassend volgde ook volledig. Dit kon nog leuk worden.

,,Maar dan stond die gewoon naast je? Met z’n… ding en zo? En… en…’’ en toen trok ze een vies gezicht. ,,Is wel beetje gay, toch, niet?’’ stelde ze dan met een nog viezer gezicht. Ik moest er om lachen. Ik en Linde bleven het gesprek houden, en van lieverlee kwam meer ter sprake dan misschien de bedoeling was. Maar elke keer reageerde ze met open interesse na eerst wel even geschokt gereageerd te hebben, al was het elke keer nog zo minimaal.

,,Ja, dat dacht ik eerst ook wel. Het… is niet gay, niet echt. Op het moment zelf zat ik daar helemaal niet met m’n gedachten. Ik hoefde ook niets van hem of hij van mij. Het ging mij puur om haar daar zo te zien. Ze was zo…’’ en ik zag dat Linde het nu al niet leuk vond, maar ging toch door. ,,…sexy… en mooi. Ze was zo mooi. Ik wist het ook niet. Dat ik het in me zou hebben. Of laat staan zij. Maar ik wilde het. En het gebeurde. En het was gewoon goed. Echt heel goed. Maar ja, ik snap dat je dat niet begrijpt.’’ Gepassioneerd vertelde ik haar over de ervaring in de lift die terug bleef komen, en nu zonder wrangheid.

,,Nee, ik… uh… Nee.’’ zei ze dan maar en ze lachte er wat om.

,,Nee, ik snap het. Echt. Maar ik moest het kwijt, of zo.’’ zei ik haar dan maar snel en daar lachte ze lief om. Ze voelde zich bijzonder. En dat was ze ook. ,,Maar die blik in je ogen was ook wel uitnodigend om elke keer door te vertellen.’’ biechtte ik dan op en betrapte ik haar daar nu ook hardop op. En ze voelde zich dan ook betrapt.

,,Ja, maar uhm, ho. Zo… ik zou dat nooit doen, hoor.’’ panikeerde ze gelijk bijna. Ik kon er alleen maar smakelijk om lachen.

,,Ik wil je zo graag…’’ bracht ik dan bijna dromerig uit, alsof ik per ongeluk m’n gedachtes uitsprak. Maar het was niet per ongeluk. Zoals ze daar stond, met wat ze wist en gewillig heeft aangehoord, kon ik me niet meer van de gedachte onttrekken dat ze echt van mij moest worden. Van ons. Als Megan iemand erbij mag halen, dan ik ook. Eerlijk is eerlijk.

Maar Linde schrok natuurlijk. Ze zweeg, maar liep niet weg. Ze keek me doordringend aan. Mijn blik week naar haar borst af. Zo uitnodigend. Ik drukte m’n lippen smakelijk tegen elkaar en bekeek haar van top tot teen. Met alle macht hield ik me in. Ik had het nooit in me gehad zomaar op een meisje af te lopen, laat staan te doen waar ik nu aan dacht. Maar Linde had ik al eerder verder laten gaan. En ik zag haar twijfelen. Ik wist wat ze voor me voelde. En zij wat ik voor haar voelde. Maar hoe zou ze met die hele situatie omgaan. Ze was immer als bereid geweest om zich door me te laten blinddoeken.

,,Wil je me?’’ vroeg ik haar toen stil. Heel stil. Want de andere deur ging open en we hoorden de stemmen van Silje en Mevrouw Boersma.

,,Ik haal even… voor de afspraak.’’ en we wisten dat ze deze kant op zou komen. Het was maar goed dat ik nog zat. Maar het was jammer dat we gestoord werden. Ik had het idee dat het alle kanten op kon gaan. Het ergste tot het beste had de uitkomst kunnen zijn. Maar nu wist ik het niet. Nog niet. Zij had de late dienst vandaag, al was ze al vroeg begonnen vandaag. En ik dacht er aan nog even te blijven hangen na mijn dienst. Want vanavond was het niet zo druk. Helemaal niet zelfs. En in haar afwezigheid begon ik contact met Megan te onderhouden. Ik zei haar dat ik Linde nog meer verteld had. Allemaal gewoon simpel over de app tussen de cliënten door, hield ik haar op de hoogte en reageerde ik steeds op haar reacties. Ze reageerde niet bepaald positief. Maar de interpretatie van die berichtjes liet nog wel eens te wensen over. En dus belde ik haar na m’n dienst.

,,Je wilt zeker alleen Aafje nu nog?’’ vroeg ik haar dan vrijwel meteen.

,,Ja.’’ zei ze dan alsof het gek was dat ik dat nog moest vragen. ,,Alsjeblieft. Vertrouw me.’’ begon ze dan. Elke keer als ze dit zou zeggen, zou ik terug denken aan de avond dat ik haar vroeg alles aan mij te laten. En dan voelde ik me zwak. En dan zou ik haar willen vragen mij te vertrouwen, maar vooral mij te laten. Ik zou losgaan op Linde. Ik wilde het nu weer heel erg. En natuurlijk, als ik het niet zou doen, en ik kom thuis bij Megan, dan zou ik los op haar gaan. Het is het moment wat telde, dat wist ik ook wel. Of Aafje er nu bij zou zijn of niet. Iemand moest deze avond nog m’n lul legen, want ik zat me op emotioneel vlak al gek te maken, maar nu ook op het seksuele. Zoveel opwinding en geen seks was niet goed voor mij. Voor niemand denk ik.

,,Maar gisteren zei je nog…’’ en ik zuchtte maar. Ik klonk als een klein kind.

,,Ik weet het.’’ zei ze dan snel. ,,Ik wil wel. Maar…’’ maar ze wilde niet dat ik het kreeg vandaag. Ze hoefde het niet te zeggen meer. Ik voelde me zo kut hierna. Het was zo oneerlijk. En waarom was ik dan toch weer die bitch die het heft niet eigen handen durfde te nemen. Ik zat ook langer op m’n werkkamer dan had gemoeten. Ik had al een uur thuis kunnen zijn. Maar had even gewacht. En toen belde ik Megan. En toen wachtte ik weer. Want ik was kwaad. M’n lijf schreeuwde om Linde. Ik werd bijna letterlijk naar haar toe getrokken, en toen ik haar de laatste cliënt aan het einde van de middag hoorde uitlaten, stapte ik ook maar m’n kamer uit.

,,Ik wil je zo graag…’’ zei ik haar weer, ademloos. Ik, maar zij ook. Ze stond voor me op een paar meter afstand. Maar ik zag dat het haar ook zeker niet meer was ontgaan. Zoiets vergeet je niet, hoeveel cliënten je ondertussen ook wel niet afwerkt. Ik wist dat zij mij wilde. En ik heb haar weer gezegd haar te willen. Het werd bijna onhoudbaar. En ze zwichtte.

En ik ook. Toen ze op me af kwam gelopen en haar handen op m’n borst legde, trilde m’n lippen al hunkerend naar de hare. M’n mond was droog, en m’n geslacht keihard. Ze kwam tegen me aanstaan. Ik prikte tegen haar buik aan. Ze leek zich er niets van aan te trekken en zorgde er alleen heel subtiel voor dat die lippen van haar net zo hunkerend op de mijne kwamen te liggen. Ik pakte haar beet en de manier waarop wij daar in het midden van de wachtkamer elkaar begonnen te zoenen, was op z’n minst bijzonder te noemen. Ik vergat alles. Echt alles. Ik voelde haar vochtige lippen en ook haar tong. En ik tongde terug. Ondanks dat ze alles wist, verlangde ze nog steeds naar me. En misschien verlangde ze dan ook wel naar meer. In mijn ogen was zij nu toch altijd nog de betere keuze. Aafje was mooi en lekker, maar onstabiel en niet haarzelf. Dat leek me gevaarlijk. Linde was wel haarzelf. Geen risico’s met haar. Los van dat ik nu zwaar overtijd nog stond te bekken met haar, tegen beter weten in. Maar wat kon Megan nou zeggen hiervan. Zij had wel ergere dingen gedaan. Ik zei haar ten minste nog dat ik met een ander wilde, in plaats van er over te liegen en het stiekem te doen.

,,Het is echt bizar hoe graag ik haar wilde. Gewoon daar. Al was het staand.’’ zei ik dan licht ongemakkelijk, maar nadat ik al had opgebiecht aan Megan dat ik Linde gezoend had en haar mild had zien reageren. We waren even naar boven gelopen. Aafje hoefde dit nog niet te weten.

,,Anders gaan we een keertje uit.’’ stelde ze dan uit het niets voor en liet mijn woorden links liggen.

,,Je bedoelt?’’ niet wetende waar ze het over had.

,,Jij, ik en Linde. Dan kan ik haar beter leren kennen. En als het klikt dan heb ik er misschien meer vrede mee.’’ Kijk, dit wilde ik horen. Ze zei het me verlegen, wat draaiend en met haar ogen zo groot dat ik heus wel wist dat ze het niet makkelijk vond. Maar ze zei het wel. Ze dacht wel aan me. Of wellicht was ze wel onder de indruk dat ik tegen haar zin toch deels had doorgezet, en misschien wel bang dat ze me kwijt zou raken, als ze me m’n zin niet zou geven…

,,Want ik wil het echt wel. Maar geef me de kans. Ik heb wat tijd nodig. En misschien kunnen we dan eerst met Aafje wat doen. Gewoon op ontdekking.’’ bracht ze daarna wat makkelijker uit. Dit vond ze leuker. Aafje vond ze leuker. Lastig. Maar niet heel erg lastig. Want wie was ik om dit niet leuk te vinden. Want zo slecht klonk dit natuurlijk allemaal niet. Alleen moest ik dan wel even de geschiedenis van de laatste tijd doen vergeten. Maar met een ondeugende blik zoals Megan die kon opzetten en een lichte beroering langs m’n kruis, lukte dat aardig.

We aten wat aan de late kant, hielden ons koest, ik en Megan, en door de avond heen belandden we met z’n drieën op de bank, en begon Megan vragen te stellen.

,,Bespeelden jullie ons?’’ vroeg ze dan een beetje uit het niets aan Aafje, die beduusd reageerde maar daarna wel precies wist waar ze het over had.

,,Een beetje.’’ gaf ze dan toe, stil en gegeneerd. Ze durfde ons niet aan te kijken. Lekker hoor, die onzekerheid, en ik nam afstand door wat naar achteren te leunen en besloot te luisteren en te genieten van de twee onwerkelijk mooie meiden die het eens even over alles seks gingen hebben.

,,Ach ja, hoe zeggen ze dat ook alweer… ‘couples that play together, stay together’.’’ Die had ik nog nooit gehoord. Maar het bleek al snel dat Aafje dat ooit eens tegen Megan gezegd had, waarschijnlijk in de tijd dat Megan nog overgehaald moest worden. Interessant. Aafje wist ook niet hoe te reageren. Want het was eigenlijk een sneer naar haar en Pascal. Die waren niet meer samen.

,,Zoveel stelde het allemaal niet voor. We hoorden veel. Van anderen. En wilden dat ook. Maar zoveel hebben we echt niet gedaan. Het was allemaal om jullie te lokken. Maar we wilden met jullie wel een hoop. Totdat Pascal steeds serieuzer werd met die ander…’’ zei ze ons rustig, maar haar pijn was voelbaar. Megan was meedogenloos. Ze vroeg naar alles door wat Aafje ons ooit had wijsgemaakt. Zoals al die spannende verhalen op het strand voordat we van bil gingen. Het bleek allemaal niet waar te zijn. Niet zoals hun het vertelden. Geen geheime nachtclub. Die was er wel, maar zij waren geen lid. De verhalen die ze verteld hadden, waren hun ooit verteld. Ik vond het zielig. Triest. Hun als stel. Dat je moet liegen… ach, ja. Dat van Alexis bleek ook niet waar te zijn, wat gek genoeg opluchtte… maar dat zou ik later nog wel gaan onderzoeken, nam ik mezelf maar voor, en hoorde ook allerlei andere onwaarheden die mij nooit verteld waren maar wel aan Megan. En het waren allemaal gebeurtenissen, activiteiten, die ze als stel hadden beleefd in dit alles, die dus niet waar bleken te zijn. Ik kon me nauwelijks voorstellen dat je zoveel kon liegen als persoon, laat staan als stel. En ik kreeg ook niet de indruk dat het dan maar Pascals ideeën waren allemaal. Nee, deze Aafje was net zo’n duveltje als dat Megan soms kon zijn. Slimme mooie meiden konden dodelijk zijn. En ik was dan ook op m’n hoede.

,,Maar je bent beter af nu. Bij ons.’’ bracht Megan tot slot uit en ze keek gemeen haar kant op. Aafje was echt niets meer. Zo frappant om te zien, zo onwerkelijk. Maar was dit dan wel waar? Of was dit weer een spelletje. En wie speelde er met wie?

,,Als je wilt blijven, moet je wel wat bijdragen. En van mij mag je lang blijven dan.’’ ging Megan daarna verder, en ze keek om en zag mij verbaast naar haar kijken. Hier hebben we het niet over gehad. ,,Een soort huur.’’ zei ze dan tegen Aafje, maar keek mij nog aan. Aafje knikte, en leek het logisch te vinden. Een stilte volgde waarin Megan me nog bleef aankijken op een geniepige manier, en ik pas laat doorkreeg dat ik haar tot dat moment niet volgde.

,,Hoeveel dan? Ik verdien niet zo heel veel.’’ Megan kon een grijns niet inhouden, maar keerde zich weer naar haar vriendin die daar haast vernederd zat en serieus op haar was ingegaan.

,,Één blowjob.’’ zei ze dan kort. Ik slikte meteen en zag Aafje ook verschrikt opkijken. Megan voelde zich sterk en ging door. ,,Als je wilt blijven moet je Jimmy een blowjob geven.’’ Mijn blik trof die van Aafje langs Megan heen en ik keek denk ik minstens zo geschokt als dat Aafje dat deed. Maar ook hier geen slecht nieuws. Vond het wel een goeie, eigenlijk, nu ik er over dacht. ,,Duidelijk?’’ stelde ze dan ook vrij streng. Het leek wel alsof ook Megan bevrijd was. Zo durfde ze vroeger nooit te doen tegen Aafje. Aafje leidde altijd. Maar Aafje knikte nu alleen nog.

,,Nu?’’ vroeg ze dan wat onzeker, maar niet onzeker genoeg dat ik ook wel doorhad dat Aafje dit wel zag zitten, dat ze dit liever deed dan huur betalen, en dat ze ook wel inzag dat Megan er een spelletje van probeerde te maken. En ik kreeg zeker niet de indruk dat dit afgesproken was. Megan had dit zowel niet met mij als met Aafje afgesproken maar we zouden er beiden als winnaars uit kunnen komen. Ik zeker.

,,Kan.’’ reageerde Megan nog op Aafje. Of straks. Als je het maar voor twaalf uur doet.’’ zei ze dan rustig, en licht arrogant.

,,Voor twaalf?’’ vroeg ze dan en ik keek vragend mee.

,,Ja, één per dag. Dat is je huur.’’ Ik slikte weer, maar nu hoorbaar. Aafje wist niet hoe te reageren. Ik ook niet. Maar Megan wel. Wat had ze zich in haar hoofd gehaald? Het beviel in ieder geval erg goed. Ik barste zowat uit m’n broek. ,,En als hij het wilt, en het komt je niet uit, dan heb je pech.’’ voegde ze er ook nog aan toe. Bijdehand stapte ze op, en liet ze ons toen zonder verdere uitleg samen achter. Ik was verbijsterd. Zwijgend en zacht hijgend keek ik Aafje aan die met grote ogen naar me keek.

,,Vind je dit goed?’’ vroeg ze me.

,,Uhh, jij?’’ wilde ik eerst weten.

,,Ja, ja hoor.’’ zei ze dan zachtjes en ze knikte er lief bij. ,,Is niet de eerste keer, toch?’’ bleef ze verlegen overkomen. En dat was waar.

,,Okay, uhm, maar ik check even wat Megan nu aan het doen is, en of het wel goed gaat. Ik ken haar zo niet echt.’’ het kostte moeite om te praten. Want ik kon het nauwelijks bevatten. Aafje knikte weer alleen en zag mij weglopen. Het had hier al kunnen gebeuren. Maar ik was bang.

,,Gaat die goed?’’ vroeg ik haar dan boven, waar ze de was aan het scheiden was. Zomaar…

,,Ja hoor.’’ zei ze dan luchtig. ,,Met jou?’’ vroeg ze dan droog terug. Ik keek haar nog even gek aan.

,,Zeker dat het goed gaat?’’ vroeg ik haar dan nog maar een keer. En toen keek ze me toch even verdrukt aan en stak ze haar tong even vies uit. Niet perse naar mij, maar gewoon omdat ze niet op haar gemak was.

,,Moet nog een beetje wennen. Ik vind het gek zo te moeten doen.’’ zei ze dan verrassend. Nu begreep ik er helemaal niets meer van.

,,Moet je zo doen dan?’’ vroeg ik haar dan ook. Ze haalde meteen haar schouders op.

,,Ik dacht van wel. Wij als stel, sterker dan haar.’’ legde ze zichzelf dan uit.

,,Ja, maar dat waren we al.’’ gniffelde ik haar dan lief bedoeld tegemoet.

,,Is ook zo.’’ zei ze dan zacht. ,,En sorry van vanmiddag.’’ begon ze dan weer. ,,Ik schrok er gewoon van. Maar als je meer had gedaan dan zoenen, vond ik dat denk ik toch niet erg, hoor.’’ en ze kwam weer met iets wat het alleen nog maar moeilijker leek te maken. Waarom gedroeg ze zich anders en zei ze andere dingen dan ze normaal zou doen? En vertwijfeld stond ze daar nu maar. Zo onzeker. Zo niet zoals ze net beneden was. Maar zo als ik haar kende.

,,Je bent echt zo mooi.’’ zei ik haar dan alleen met dat ze m’n adem ontnam. Ze glimlachte erom en keek me kort verliefd aan. De eerste keer vandaag. ,,Ik ga geen dingen doen die je niet wilt. Ook al zou je ze later wel willen. En ik laat Aafje ook geen dingen doen, die ze niet wilt. Maar je voorwaarde klonk wel fijn.’’ probeerde ik dan een beetje grappig over te komen, wat totaal niet lukte. Ze keek me stralend aan. Haar ogen fonkelden. Ze leek me niet gehoord te hebben.

,,Het lijkt me heel geil als Aafje je minimaal één keer per dag pijpt.’’ fluisterde ze toen. ,,Ik hoef er niet perse bij te zijn dan.’’ glunderend vertelde ze me dit.

,,Serieus?’’ vroeg ik nog, en ze knikte fanatiek.

,,Dat weet je toch.’’ stelde ze dan. Maar ik wist niets meer! Behalve dit dan. ,,En ik dacht ook aan Linde. Ik verzon al dat je niet naar me zou luisteren…’’ ging ze dan door. ,,Ik wil dit meer dan ooit.’’ slikte ze tot slot. Ik wist me kort geen houding aan te nemen, maar nam haar daarna maar even onschuldig in m’n armen en zei haar van haar te houden. Ze knuffelde zich lief tegen me aan. Maar het was nog steeds gek. Met Aafje in huis was de kans op seks twee keer zo groot, kan ik wel stellen, maar na gisteren, leek ik ook nu niet aan m’n trekken meer te komen. Ondanks de huurachterstand van Aafje. Ik voelde me beperkt door haar aanwezigheid. Waar ik normaal Megan al, bij wijze van, helemaal uit elkaar getrokken zou hebben in een fanatieke neuksessie, deed ik dat nu niet. Ik durfde niet meer te handelen. Zo raar. Want wie was er nu eigenlijk aan zet? Met alle kennis van nu, zaten we hier met drie personen die niet goed wisten wat er van ze verwacht werd. Ik zeker niet.

Ik besloot een paar stappen terug te doen. Dit was niet het moment. Op meerder gebieden had ik wat kunnen bereiken, maar keer op keer leek het dan niet te lukken. Het zette niet door. Of het nou met Megan was en met wat ik met haar wilde en haar wilde laten doen, of nu met Aafje waarop een droomscenario in principe klaarlag, of dus met Linde. Het kon allemaal, maar zo makkelijk ging het dus niet. Het was niet makkelijk. En ik had het gevoel dat ik dan steeds faalde. Dus daarom even wat stapjes terug. In iedere zaak een stapje terug, was het idee.

Ik bood de volgende dag mijn excuses aan Linde aan. Het was nog altijd niet eerlijk tegen over haar. En ze verraste me door me compleet voor het blok te zetten, nadat bleek dat zij ook niet ongevoelig was voor haar eigen gedachtes en emoties. Met een moeilijk gezicht kwam ze me halverwege de dag opzoeken en waren we weer alleen. Ik weet nog goed hoe blij ik eerst was haar te zien. Gewoon om haar te zien en haar naar mij te zien kijken. Maar die ogen stonden verdrietig.

,,Luister even.’’ begon ze dan voorzichtig voordat ik ook maar wat kon zeggen. Ze nam uitgebreid haar tijd en keek meerdere keren weg met dat ze haar lippen ook op elkaar drukte uit ongemak.

,,Linde…’’

,,Nee, wacht.’’ zei ze dan wat feller. Ze zuchtte nog een keer diep en toen kwam het. ,,Ik ben bereid er voor te gaan. Ik ben al zo lang verliefd op je en alle aandacht die ik de laatste tijd van je krijg, vind ik geweldig. Maar ik wil alles voor je laten vallen. Echt alles. Als ik maar bij jou kan zijn.’’ Ze praatte snel, heel snel. Zenuwachtig als ze nu was, had ik haar nog nooit gezien. Ze durfde me niet aan te kijken. Haar ogen schoten alle kanten op. Ik moest er nog om glimlachen, maar ik wist dan ook niet alles. ,,Maar alleen als jij het zelfde doet. Want ik haat haar. Dat ze je meeneemt in dit. Zo ben je niet.’’ zei ze daarna plots wel hartstikke fel en keek ze me nu ook strak aan. De woede in haar ogen was voelbaar. Ik schrok me kapot. ,,Ik geloof niet dat je van haar houdt. En zij ook niet van jou. Normale mensen doen dit niet.’’ ging ze boos door en ik brak er toch lichtjes van. Het choqueerde me. En ik werd dan ook een beetje kwaad, maar meer omdat ik misschien de waarheid een keer zag die ik niet had willen zien. Wie dacht ze wel niet dat zewas, en vergat alweer waar ze mee begon. ,,Ik hou van je. Echt zo veel…’’ kwam ze daarna dan weer zielig over en ze trilde nu zelfs van de spanning. Ik slikte maar. Ik kon niet kwaad op haar worden. Maar ik kon onmogelijk met haar meegaan in dit.

Ik schudde dan ook m’n hoofd, al was het nog zo langzaam. Vertwijfeld zelfs. Linde bood me een kans overnieuw te beginnen, en ergens klonk dat wel verleidelijk. Een mooi en lief meisje zonder schandvlekken. Iemand die ik zou kunnen vertrouwen. Maar moest ik dan de vrouw opgeven waar ik zelf al jaren verliefd op was en van hield. Een vrouw waar ik natuurlijk veel meer mee deed dan alleen vunzige seksplannetjes maken. We hadden het vaak zat over de toekomst. Wellicht ooit nog kinderen? Dat kwam vaak genoeg ter sprake. Zeker met dat we dit allemaal begonnen waren. Want wat vertel je je kinderen later als ze zelf op die leeftijd komen waar ze aan dit soort dingen kunnen denken? Nu niet boeiend, maar ik probeer maar te zeggen dat Megan zo veel meer was dan alleen een lekker wijf met kinky gedachtes. Linde kreeg niet veel meer mee. Ik vertelde haar niet alles over Megan. Ik vertelde haar nauwelijks wat over Megan. Alleen de laatste weken wel, en dat was dan van een hele andere aard. En net als ik, soms, leek Linde nu te denken dat onze relatie alleen nog maar om dat draaide. De seks. Ik kon het haar niet kwalijk nemen. Want de grootste deel van de dag hield het me wel bezig. Maar toch, de kans om overnieuw te beginnen was aanlokkelijk. Alsof het zo makkelijk zou zijn. Ik wist al van niet, en verder dan wat verleiding haalde ik niets op uit het idee. Het speet me nu nog meer. En dat zei ik haar dan ook. Ik had Linde nog nooit zo treurig gezien en wilde niet weten wat ze van me dacht. Ik voelde me voor schut staan. Ik was bijzonder voor haar en had dat kunnen bewijzen. Maar nu wist ik dat dit voorbij zou gaan. Het is fijn als iemand zo tegen je opkijkt, en dat je weet dat ze van je houdt… Want dat deed ze. En ze had gelijk. We kenden elkaar lang. En ik gaf ook zoveel om haar. En als ik haar eerder had leren kennen was het allemaal anders gelopen, dat wist ik ook wel. Maar ja. ‘’Als’’ bestaat niet. ‘

Het zou nog niet het einde zijn. Maar het leek er wel op. Zelfs Silje onttrok zich niet van de sfeer die hierna heerste op de praktijk. Ik voelde Lindes ongeluk. Ze was doodongelukkig. En ik wist eerlijk gezegd niet in hoeverre ik nu nog met haar te doen moest hebben. Het leek me beter te verdwijnen. Ik zou niet helpen haar op te zoeken om haar proberen te troosten. Als ze mij dagelijks moest zien, kon dat nooit goed gaan. Ik weet uit eigen ervaring hoe het is om jarenlang verliefd te zijn en dan onbeantwoord te blijven. Je gaat er kapot aan. Je blijft hopen. Zeker als je haar elke dag ziet. Hopen dat ze je wel een keer ziet staan. En verrek, mij lukte dat nog ook. Ik werd gezien. Ik werd gelukkig. En ik gunde dat Linde ook, maar moest dat dan ten koste van mij gaan. Niet dat ik niet gelukkig kon worden met Linde, maar als ik daarvoor Megan moest laten gaan, zou ik mezelf dat niet meer kunnen vergeven. Niet na alles. De Megan die mij ooit niet zag staan, is niet de Megan die mij nu juist wel ziet staan. Ook al heeft ze oog voor anderen, net als ik dus, zou zij er nog meer kapot van gaan dan Linde nu deed. Ik keek net zo goed naar anderen. Zo waren wij nu. Wij hadden juist elkaar gevonden in dit wat Linde niet begreep. En ik vond het nog wel bewonderingswaardig dat Linde zeker wel een poging heeft gedaan erbij te horen, maar ik denk dat ze zich nu voor een tweede keer gepasseerd voelt nadat Aafje erbij is gekomen. Lastig hoor. Maar misschien wel beter zo. Al voelde het nog niet zo.

Mensen komen en gaan.

Ik zei een paar dagen niets thuis. Ik was wel somber. Ik had nog een sessie bij Jonas gehad en naast Linde leek nu ook Danielle uit m’n leven te zijn, voor zover zij er in zat. Ze had opgezegd, zag er geen heil in. Jammer, maar niet onoverkoombaar. Fuck haar, dacht ik dan. Dat was niet boeiend verder, maar kwam ook wel goed uit. Nu waren er nog twee over, die wel door hadden dat er wat mis was, maar niet wisten hoe ze mij moesten benaderen. Megan had het natuurlijk wel geprobeerd. Op allerlei manieren. Nogmaals; ze hield echt van me. Ze gaf om me en kende me. Ze zag me, en wist dat het niet goed met me was. Maar ze kon nooit weten wat er precies aan de hand was. Wellicht weer een dipje? Daar speelde ik ook wel een beetje naartoe nog. Op het werk was het een hel geworden. Ik kon zelfs niet meer lachen om Silje die Jurgen weer perse wilde masseren. Ik had me al voorgenomen op zoek te gaan naar een andere baan. Ik en Linde spraken elkaar ook niet meer. Mijn antwoord was duidelijk geweest, net als haar vraag. En zij vond het vast ook verstandiger om me dan maar gewoon te bannen uit haar leven. Dat zou ik doen. Nu. Vroeger niet. Maar nu dus wel. En ik diende dan ook aan het einde van de week m’n ontslag in. Met tranen in haar ogen, maar zonder woorden aanvaardde ze die. Ik hoefde zelfs niet eens meer m’n termijn af te maken. Dan liep ze nog liever dubbele diensten, of droeg ze het over aan Silje. Dit was heel naar. Ik kwam hier graag, werkte hier graag, maar kon me niet beheersen en haar met rust laten, en nu betaalde ik de prijs. Voor m’n gevoel haalde ik alleen maar goeds uit onze nieuwe levensstijl, maar ik had natuurlijk al wel vaker verdriet gehad en op het punt gestaan dat een aanzienlijk deel van m’n leven zou veranderen. Maar nu veranderde er echt iets.

En op de vrijdagavond kondigde ik dan ook thuis aan Megan aan dat het klaar was, vertelde ik wat Linde had voorgesteld, en was ik blij te zien dat Megan zich daar ook ongelofelijk kwaad om maakte. Al had zij het net zo min verwacht. En de seksloze week was compleet… Maar ja, alsof dat belangrijk was. Er kwam nog wel een vraag in me op. Een die ik Megan niet durfde te stellen en die ik zelf niet wilde beantwoorden. Ik was ook erg in de war. Maar was dit de schuld van Aafje? Sinds haar komst ging het opeens allemaal wel heel snel. Of moest ik haar juist dankbaar zijn. Een hoop twijfels werden opgelost sinds haar komst doordat alles in een stroomversnelling kwam. Ergens was ik wel opgelucht namelijk. Een zorg minder.