Komkommertijd - 3

De reden dat het zo onverwacht was, had met het verleden te maken wat bestond tussen mij en Cindy. Daarvoor moeten we wel twee jaar terug in de tijd. Mijn ex, die er verder helemaal niet meer toedoet en waarvan ik ook weiger zijn naam te noemen, kwam toen in beeld. Mijn relatie met hem was vooral fysiek. Dat was niet erg. Dat wilde ik ook. Ik wilde geen serieuze relatie, maar iemand met wie ik op ontdekking kon, als het ware. En dat deden we dan ook. Erg charmant of lief was hij niet, maar ik vond hem wel erg knap en stiekem gewoon lekker. Daar durf ik best voor uit te komen. Ik vond seks ook gewoon heel interessant en lekker en heb er dan ook zeker geen spijt van. Echter bleek ik niet de enige te zijn waarmee hij dit deed. Vandaar de breuk. Cindy mocht hem echter al van het begin niet, wat ik vervelend vond aangezien ze mijn beste vriendin was. Ook nadat ik haar uitlegde dat het niet heel serieus was en dat waarschijnlijk nooit zou zijn, en ik gewoon wat plezier wilde hebben met iemand die ik dacht te kunnen vertrouwen, vond zij het alsnog niks. Hem niet en de hele situatie niet. En niet veel later vertelde ze me ook waarom. Want weer twee jaar eerder, we waren net zestien, had zij me m’n eerste kus gegeven. Dit onder het mum van proberen en experimenten en voorbereid zijn voor als we voor het eerst een jongen zouden kussen. Ik was er naïef en zocht er verder niks achter. Ze was m’n beste vriendin en zo gek was dit toch niet. We kusten, en toen wilde ze tongen. Ook daar stemde ik mee in, en alhoewel fijn, zocht ik er alsnog niks achter. Twee jaar langer koesterde Cindy vervolgens allerlei gevoelens voor mij. Waarschijnlijk al langer dan twee jaar. En toen ik dus echt verkering kreeg met een jongen, kon ze het niet meer in zich houden, en biechtte ze dit ook op. Cindy was eigenlijk verliefd op mij. Ik deed het nog een beetje af als niets, en deed er ook niet veel mee. Cindy was een paar weken wat chagrijnig, maar draaide daarna ook weer snel bij en even leek het alsof ze het nooit gezegd had. Totdat het uit ging. We kregen weer meer contact en we werden wat inniger. Meer dan ooit te voren. We deden verder niks, maar opeens wist ik me haar woorden weer te herinneren, en zelfs die avond dat we gezoend hadden, alweer vier jaar terug dus. En gek genoeg deed het iets met me. Nu wel. Waarom wist ik niet, maar Cindy was er altijd voor me geweest, en dat leek ik opeens te zien als iets wat enige aantrekking leek te veroorzaken. En toen kwam dus dat gedoe met de komkommer van m’n broertje. Het misschien niet eens zo veel met hem te maken. Maar de interesse van Cindy was zo onverwachts. Ze had nog nooit een vriendje gehad. Ik heb misschien ook altijd gedacht dat ze echt gay was zonder daar ook echt aandacht aan te geven. Het maakte me ook niet uit. Ze was immers m’n beste vriendin door dik en dun. Haar woorden na mijn slechte imitatie van Robin konden echter op allerlei manieren worden geïnterpreteerd, en waren misschien wel net zo veel aan haarzelf gericht als aan Robin. Hij kon het vertellen, maar moest rekening houden met teleurstelling. Net zoals toen bij haar. Ik vond het wrang en zielig. Het is nooit m’n bedoeling geweest. En je kan je serieus afvragen waarom die twee überhaupt gevoelens voor mij hadden. Zo leuk ben ik helemaal niet. Enkel om te zien, misschien. Maar goed. En nu, dus sinds die breuk, was ik nog minder aardig tegen ze. Tegen allebei. Tegen Cindy omdat ik wist hoe ze echt over me dacht, en ik nu misschien wel soortgelijke gevoelens had voor haar, en tegen Robin omdat de spanning van zijn komkommer me wellicht een beetje terug deed doen verlangen naar de fysieke relatie met mijn ex. Het was de hele situatie die wat verwarrend was voor me, en daarom deed ik zo. Ik geloofde ook niet dat het beter zou worden als ik me zou uitspreken naar Cindy of Robin. Zou Cindy nog een relatie met me willen? En wilde ik dat dan? Robin zou dat dus wel willen. Maar hij was m’n sullige stiefbroertje. Hem heb ik horen zeggen dat hij van me houd… Wat moest ik daar dan mee? De waarheid was dat ik ontzettend nieuwsgierig werd in de dagen na het incident. Het was zomer. Er was niks te doen en niemand die ons echt in de gaten hield. Was dit dan niet gewoon het moment om het experimenteren door te zetten?