Oudewater, juli 1517

Het is heet, broeierig heet, zelfs nu het tegen het midden van de nacht loopt. Er hangt onweer in de lucht en langzaam verdwijnen de nog zichtbare sterren achter loodzware wolken. Het nog aanwezige licht wordt verdrongen door de duisternis. Is het de voorbode van onheil of is het gewoon de spelling van de natuur die immers altijd haar zin doet. Terwijl de inwoners van Oudewater zich schuilhouden in hun woningen en zich opmaken voor het naderende noodweer, vertrekt er zwijgend een processie van vier, in lange gewaden geklede personen, het dorpje. Naast elkaar lopen vier personen en volgen zij zwijgend het pad dat voor hen ligt. Op basis van de vormen van hun gewaden zijn het twee vrouwen en twee mannen waarvan er een tussen de twee vrouwen inloopt. Hij lijkt de andere drie personen haast willoos te volgen. Zij dragen fakkels die hen al lopend de weg wijst naar een nog onbekende bestemming.

Zo’n 500 meter buiten het dorpje slaan ze links af en volgen een pad dat leidt naar een grote dikke kastanjeboom die eenzaam midden in een weiland staat. De wind heeft al grip gekregen op de zware takken en het ruisen ervan vormt samen met het rommelen van het naderende onweer het enige geluid dat de stilte probeert te verbreken. Bij de boom houdt de groep stil en de kappen worden afgedaan. De contouren van dit gezelschap wordt zichtbaar. De vrouwen zijn gekleed in een statig wit gewaad waarin hun vrouwelijke vormen prachtig zichtbaar zijn. De schoonheid van hun uiterlijk doet haast pijn aan je ogen. Ze zien er goddelijk mooi uit alsof alle schoonheid in hen is samengekomen. Wat voor de vrouwen geldt, geldt evenzeer voor een van de mannen. Zijn voorkomen is zo mannelijk sterk en hij ademt een brok zelfverzekerdheid uit. Dit kan van de laatste man niet gezegd worden. Hij is gekleed als priester, althans dat is aan zijn kleding te zien. Gewillig laat hij zich knevelen tegen de boom terwijl een van de vrouwen en de man met touwen een paar keer om de boom heenlopen. Uiteindelijk kan de priester zich niet meer bewegen. Meerdere toortsen worden aangestoken en de wind speelt met de vlammen terwijl de omgeving een beter beeld geeft van wat er staat te gebeuren.

De vrouwen trekken zwijgend cirkels in de grond voor de priester. Hij heeft een holle blik in zijn ogen. Het lijkt wel alsof hij niet weet waar hij is dan wel dat hij een idee heeft wat er staat te gebeuren. Een van de vrouwen gaat midden in de cirkel staan terwijl de andere voor de priester plaatsneemt. De man staat aan de zijkant binnen het oogbereik van de twee schitterende vrouwen. Ze kijken elkaar aan en met een korte duidelijke knikken ze naar elkaar. De vrouw die in de cirkel staat heft haar armen omhoog, terwijl de andere vrouw de priester een keiharde klap in zijn gezicht geeft en roept, “Wakker worden schoft, het is tijd voor het uitvoeren van je vonnis.” De klap raakt de priester vol in zijn gezicht en hij is ineens in staat helder te aanschouwen waar hij zich bevindt. Instinctief geeft hij een ruk aan de touwen maar het besef dat dit zinloos is dringt al snel bij hem binnen. Hierna hurkt de vrouw voor hem en zij trekt zijn gewaad omhoog. Een groot en zwaar, doch nog steeds slaphangend geslacht wordt zichtbaar.

Onmiddellijk hierna begint de vrouw in de cirkel te praten. “Ohhhh, Aphrodite, ohhhh, Venus en ohhhh, Eros. Als afgezanten en beschermers van de goden van de liefde en de lust zijn wij hier bij elkaar gekomen om recht te spreken. Deze priester hier, hij die daar aan deze eenzame kastanjeboom vastgebonden staat, staat terecht voor het ontmaagden van twee jonge vrouwen die nooit meer van het genot van het mannelijke geslacht zullen kunnen genieten. De lust is hen ontnomen door het misbruik van de macht van deze priester. Daarnaast heeft hij twee moeders verder onteerd door ook hen te gebruiken voor zijn ontembare lust. Om zijn misdaad tegen de maagdelijkheid en vrouwelijkheid te verbloemen heeft hij deze vier vrouwen beschuldigd van hekserij waarna zij, na vreselijk te zijn gemarteld, via de brandstapel aan het einde van hun leven zijn gekomen. U heeft hun de lust ontnomen, u heeft ervoor gezorgd dat zij verder nooit van het vleselijke en geestelijke genot en van de lusten hebben kunnen genieten door hen de dood in te jagen. Wij zijn geroepen om u daarvoor te straffen door u Uw lust te ontnemen en die samen te laten smelten met de lust van deze vier vrouwen en de onze. Zuster Venus, start de processie.”

De priester heeft met schrik de aanklacht aangehoord. Hij weet wat hij gedaan heeft en de gedachte aan het vleselijke genot van deze dames doet zijn enorme geslacht al groeien. De wind lijkt even te zijn gaan liggen en dan klapt zuster Venus in haar handen. In de vlammen van een van de toortsen verschijnen beelden van een mooie jonge vrouw. Ze zit op haar knieën terwijl de priester voor haar staat. Hij heeft zijn hand op haar hoofd en zijn monsterlijk grote lul bungelt voor de lippen van de angstig kijkende jonge vrouw. Zuster Venus vervolgt. “Aanschouw hoe de schoft zich de toegang verschafte tot deze jonge vrouw. Sarah was maagd toen zij op de biecht kwam om te vertellen dat zij last had van gevoelens die zij niet kende. Gebruikmakend van zijn macht als priester heeft hij haar eerst uitgehoord en haar daarna op een brute wijze genomen. Daar waar Sarah probeerde te begrijpen waar haar lustgevoelens vandaan kwamen heeft de priester gebruik gemaakt van zijn macht en haar verkracht. Bleef het hierbij, nee want ook de volgende jonge vrouw was het slachtoffer van zijn onbedwingbare lust.” Ook ik het tweede vuur verschijnen beelden van een jonge vrouw die vast gespitst zit op de grote monsterlijke pik van de priester.

“Kijk naar het vuur en aanschouw Susanne een maagd die voor advies bij de priester kwam omdat zij op het punt stond om te trouwen met haar aanstaande man. Hij heeft haar maagdelijkheid ontnomen door haar op zijn geslacht te plaatsen. Om zijn misdaden te verhullen heeft hij beide vrouwen voor heks uitgemaakt waarna zij beiden op de brandstapel terecht gekomen zijn.” In de twee vuren veranderen de beelden van de seksuele handelingen naar geluidloze brullende jonge vrouwen die door het vuur van de brandstapel worden opgegeten. “Hun geesten hebben echter nog geen rust gevonden en zijn hier vandaag aanwezig om te aanschouwen dat er recht wordt gedaan aan de lust en het verlangen dat hen als jonge vrouwen ontnomen is. Maar er is meer.”

Tegelijk verschijnen er in de twee achterste vuren gezichten van twee oudere vrouwen. “Aanschouw hoe de priester zijn lusten botviert op Anne, een hoer die om raad kwam vragen om een normaal leven te kunnen leiden. Kijk naar de beelden van Merle die als moeder kwam biechten omdat ze ook verlangens voor het vrouwelijke geslacht had gekregen. Beiden vrouwen zijn genadeloos door de priester gebruikt en daarna volgende zij hetzelfde lot als Sarah en Susanne en vonden zij als heks de dood op de brandstapel. Nu is het moment daar dat de priester voor zijn daden terecht wordt gesteld. Wij kunnen de levens van Susanne, Sarah, Anne en Marle voor het heden niet redden. Wel kunnen wij hun lust, hun verlangen voor de toekomst veiligstellen en samen laten smelten met de goddelijke zegeningen van Aphrodite, Venus en van Eros. De aardste menselijke geilheid en lust, het verlangen om te genieten en te behagen, de macht om de dienen en te geven on te genieten van genot en heerlijk van de vleselijke en geestelijke geilheid te kunnen genieten, komen van deze 4 vrouwen nu samen in dit kristal en worden bewaard voor de toekomst wanneer op deze plek 4 vrouwen met een gelijke naam samenkomen om dan in te halen wat hun naamgenoten ontnomen is.”

“Ik Aphrodite, schenk u dit kristal.” De vrouw in het midden bukt en legt een vierkant kristal op de grond. Hierna trekt zij haar rok omhoog en spreidt zij haar benen wijd. Met haar hand streelt zij haar openstaande natte kut. Een haast heilig licht wordt zichtbaar. Het heeft een verbluffende schoonheid. De ademhaling van Aphrodite gaat omhoog en zij komt snel en intens klaar. Hierbij vallen er druppels uit haar vagina die sissend op het kristal vallen. Het heeft maar een paar seconden geduurd en het kristal op de grond heeft de gloed gekregen van het heilige licht dat bij haar kut zichtbaar was. Aphrodite sluit haar deel van de ceremonie af met de woorden, “Ik schenk u mijn genot en opwinding.” Zij laat haar rok vallen en stapt uit de cirkel en loopt naar de vastgebonden priester en de naar de daar staande andere vrouw.

Hierna neemt de man de plaats van Aphrodite in “Ik Eros, schenk u mannelijk lust en geilheid, ontembare lust en geilheid, haast dierlijk vrij van iedere belemmering.” Hij trekt zijn gewaad omhoog waar een machtig groot lichtgevend geslacht zichtbaar wordt. Het staat kaarsrecht omhoog en heeft een mooie grote glimmende eikel. Zijn hand grijpt het grote geslacht en met rustige lange halen begint hij zich af te trekken. Ook hier duurt het niet lang en wanneer hij klaarkomt vallen er grote stralen lichtgevend zaad op het kristal. Opnieuw sist het kristal en vermengt het zaad van Eros zich met de druppels kutvocht van Aphrodite. “Mijn ontembare, dierlijke en goddelijke lust en geilheid zijn nu vermengd met het genot en opwinding van Aphrodite. Laat het samensmelten tot iets moois en opwindends en de toekomst dienen.” Eros stapt hierna uit de cirkel.

De ogen van de priester schieten van de vier vuren, waar de gezichten van de vrouwen nog steeds duidelijk zichtbaar zijn, naar de drie haast engelachtige figuren. De opwinding en de lust in zijn lichaam heeft bezit van hem genomen en zijn pik is verder tot leven gekomen. De twee vrouwen voor hem zakken door hun knieën en om de beurt sluiten de monden zich om het geslacht van de priester. Bij het eerste contact rolt hij met zijn ogen van het genot. Hij voelt de warmte op zijn monsterlijke pik en zijn ademhaling gaat omhoog. Met hun handen strelen Aphrodite en Venus zijn dijbeen en zijn ballen terwijl zijn pik steeds verder in de monden van beide goddelijke vrouwen zakt. De intensiteit van de bliksem begint toe te nemen. Je hoort de wind in de verte terwijl het om een onverklaarbare reden in de directe omgeving van de cirkel windstil is. De kracht van de bliksem neemt toe net zoals het tempo waarin de schichten elkaar opvolgen. De priester heeft van dit alles geen weet. Zijn blik is gericht op de monden die zich tegoed doen aan zijn mannelijkheid.

Ineens valt en een bliksemschicht in het vuur van Susanne waarna de bliksem doorschiet naar het vuur Marije, Anne en Merle. Zo ontstaat er kortstondig een verbinding van de vier vuren waarna de flits met een sierlijke boog zich verenigt met het kristal. Precies op dat moment duwt Venus naar mond helemaal op de harde pik van de priester. Hij brult de wereld bij elkaar en schiet zijn zaad in de hongerige mond van haar zuigende mond. Hij schokt en schiet zijn zaad naar buiten terwijl het puntje van de neus van Venus tegen de buik van de priester drukt. Dan valt het hoofd van de priester achterover en brult hij nog een keer van het genot dat hij zojuist op een haast goddelijke wijze heeft mogen ontvangen en komt hij tot rust. Venus trekt haar hoofd langzaam terug en bij de beweging zuigt zij alle lust die in de priester zit met zich mee. De ogen van de priester knallen haast uit zijn hoofd en het brullen van het genot gaat over in kreten van pijn. Hij duwt en trekt en probeert te bewegen maar de zuigende mond van Venus laat de pik pas los op het moment dat de eikel uit haar mond ontsnapt en de priester naar beneden kijk is er van zijn eens zo grote monsterlijk lul niets meer over. Er is niet meer dan een klein pikkie dat miezerig tussen zijn benen hangt. Venus staat op en loopt naar het kristal waar zijn het zaad uit haar mond laat vallen. “Aanvaard het aardse zaad van deze schoft als teken van het aardse leven en vermeng het met de goddelijke lust en liefde, geilheid en verlangen. Verbind het met elkaar en vorm een eenheid die in de toekomst haar nut moet gaan bewijzen.”

Bij de laatste handeling zijn Aphrodite en Eros in een driehoek bij elkaar komen staan en houden zij elkaar handen vast. Het is Venus die de laatste woorden spreekt.

Ooit zal in de verre toekomst

Zo’n 500 jaar na vandaag

Wanneer de man in staat is de lust van de vrouw te begrijpen

Dit in hen weet te eren en te respecteren als een kostbaar iets.

Dan, pas dan, komen rond deze plek

Twee moeders en twee dochters samen,

Hier op deze, nu gewijde plek

Waar ongekend genot en verlangen

Geilheid, lust, dienstbaarheid en onderdanigheid

Van vier verschillende vrouwen

In het dan en ooit met elkaar verbonden worden.

Dan staat het andere vrij om zich hierbij aan te sluiten

Om te genieten van het genot dat de mens elkaar kan geven

De lust van ten minste drie mannen is nodig om de lust in hen te bevrijden

Zij zullen allen uitverkoren zijn en weten hoe het is

Om de lust opnieuw geboren te laten worden.

Wanneer zij allen in deze vierhoek staan

Begint hun lustvolle leven,

Vervagen grenzen, lust, verlangen en liefde

Alles is dan toegestaan, vrij zoals het hun goeddunkt.

Dan krijgen en verdienen de geesten van

Vier misbruikte vrouwen het respect dat hen toekomt

Wat hen hier ontnomen is,

Dit is de wedergeboorte van de lust

Van hun respectvolle lust

Hun eeuwige respectvolle lust

Oh heerlijke geile opwindende lust

Wie kan er zonder jou?

Drie paar handen gaan omhoog en daarna komen ze met een harde klap bij elkaar. Opnieuw laat de bliksem zich zien en vier bliksemschichten komen neer op de plekken van Eros, Venus en Aphrodite staan en waar het kristal ligt, waarna deze langzaam in het niets verdwijnen. Er rest niets anders dan vier versteende ronde brandplekken. Het kristal is bij de klap van de bliksem uit het zicht verdwenen. De priester is de stille getuige van deze onwerkelijke gebeurtenis. Hij voelt zich leeg en hij beeft. Wanneer hij opkijkt is de plek voor hem desolaat en verlaten en niets herinnert eraan wat hier zojuist is gebeurd behalve dan de vastgebonden priester. In de verte ziet hij licht flikkeren. Het zijn de toortsen van vier mannen. Ze komen te paard en trotseren het noodweer. De priester haalt opgelucht adem en ziet een kans om uit te leggen wat er is gebeurd, waar hij getuige van geweest is. Hij weet dat hij het kristal nodig heeft om te bewijzen wat hij heeft gezien en bedenkt vlug een verhaal wat hij kan vertellen.

De paarden houden in bij de oude kastanjeboom en de mannen stijgen af. Twee van hem hebben een zwaard getrokken en kijken angstig om hun heen. De priester opent zijn mond maar het enige wat hij kan zeggen is “Koekkoek” Het klinkt verward en gek alsof de priester veel meer heeft verloren dan de lust die in hem zat. In zijn hersenen vormen zich woorden die hij wil uitspreken maar alles is “Koekkoek” vandaag. Een van de mannen met het zwaard kijkt het aan, schudt zijn hoofd en steekt dan resoluut zijn zwaard in het hart van de priester, die ter plekke sterft, zijn ogen gericht op de plek waar het kristal moet liggen. “Neem zijn lichaam mee en gooi het in de rivier. Niemand heeft iets gezien. Ik herhaal. Niemand heeft iets gezien.”

De priester wordt los gemaakt twee mannen slepen het levenloze lichaam tussen hen mee naar de rivier die zo’n 50 meter verderop haar weg in het landschap heeft opgeëist. Ze dumpen zijn lichaam in de rivier die het rustig meevoert op de deinende beweging van de stroming. En zo weet niemand iets van het kristal dat ergens onder de grond ligt. In de jaren en eeuwen die volgen verandert er niets, behalve dan de kastanjeboom, die rustig meebeweegt met de tijd en als een soort van hoeder de heilige plek bewaakt. De tijd lijkt het kristal te vergeten. De plek bij de boom wordt een soort ontmoetingsplek en zo af en toe komt er iemand langs die de speciale waarde van de plek lijkt te voelen. Zo kan het gebeuren dat zo’n tweehonderd jaar na het voorval met de priester een dichter regelmatig aan de voet van de boom mijmert en schrijft. Uit frustratie, omdat hij iets voelt maar dit niet kan bevatten of uitleggen, verbergt hij een groot schrift in een dikke lederen tas in een gat onder de boom. De boom waakt ook over deze lederen map alsof het haar eigen kastanjes zijn.

Het dorpje Ouderwater verandert langzaam mee met de tijd en groeit langzaam steeds verder buiten de kring van wat het ooit was. In de jaren 30 van de vorige eeuw worden er drie huizen aan elkaar gebouwd en krijgt het doodlopende straatje dat zo ontstaat haar huidige naam: De Lusthof. Het middelste huis is lang en diep en heeft ook een lange diepe tuin. Achter in de tuin staat de grote kastanjeboom. Aan beide zijde worden twee identieke huizen gebouwd die haaks op het middelste huis staan. Ze springen ook bij iets naar voren in vergelijking tot het middelste huis. De buitenste woningen zijn breder en de tuinen zijn korter. Van bovenaf gezien zou je zeggen dat het een zekere fallusvorm heeft, sta je er recht voor dan lijkt het meer op toegangspoort van een vrouw. Boven de voordeuren hangen drie grote van steen gemaakte portretten en als je goed kijkt dan zie de namen staan van Eros, Venus en Aphrodite, EVA dus. De bouwstijl is Art Deco, de meest vrouwelijke bouwstijl die ooit bestaan heeft.

Vanaf het begin zijn de woningen bewoond door drie stellen totdat ergens voor de eeuwwisseling de laatste inwoonster het leven verlaat. Er lijkt onenigheid te zijn over een erfenis waardoor de woningen niet overgedragen kunnen worden. Er blijken wel afspraken gemaakt te zijn over normaal onderhoud van de woningen maar ook dat houdt na 2010 een keer op. Daarna is er niemand die echt naar de woningen omkijkt en lijken ze in de vergetelheid te geraken. De laatst bekende handeling is het plaatsen van een hek om de woningen en daarna wordt het stil, erg stil. Door de werking van de grond verdwijnt het kristal steeds verder in de bodem van de tuin en zo lijkt het alsof alles in de vergetelheid geraakt en het geheim voor eeuwig is opgeborgen. Begin 2015 komt daar verandering in wanneer er ineens een bord in de tuin wordt gezet waaruit blijkt dat de woningen te koop worden aangeboden. Eindelijk duidelijkheid.

Eenmalige opmerking van de auteur.

Dit wordt een verhalen reeks van een nu nog ongekend aantal delen. Er zijn nu 8 delen geschreven en heb het doel we elke week 1 deel te plaatsen. Alle delen zullen in de rubriek romantisch worden geplaatst maar dat gaat niet betekenen dat alle erotische handelingen ook in deze categorie gaan plaatsvinden. Dit doe ik omdat het verhaal een bepaalde opbouw heeft met romantiek als ondertoon