Opeens zag Henk de in het zwart gehulde pastoor langzaam de hoek van het plein omkomen. Hij trok nog net op tijd zijn pik uit Lindseys mond, dacht hij ten minste, en wees in de richting van de pastoor, in de hoop dat de dames met hun frikandellen snel genoeg konden reageren. Die deden snel hun benen bij elkaar om de halfontdooide snacks te verbergen. Gelukkig liep de pastoor eerst op het klimtoestel af om de tweeling stichtelijk toe te spreken. Omdat ze nog op de basisschool zaten hoefden ze de geestelijke nog niet echt te vrezen, omdat hij kinderen van hun leeftijd nog wijselijk met rust liet. Maar zodra ze oud genoeg waren om bij hem in de biechtstoel te belanden, was het uitkijken geblazen. Daarom zat de pastoor bij de ouders die kinderen seksuele voorlichting gaven, in het standaardpakket. Na ‘je vriendinnetje/vriendje niet neuken zonder condoom’ stond met stip op nr 2 ‘bij de pastoor uit de buurt blijven’. Desondanks werden er nog te veel pubers in de kerk misbruikt en moest er zelfs, zo was Jeannette ter ore gekomen tijdens een vergadering op school, nog wel eens een van pastoor zwanger geraakt meisje in de stad ‘geholpen’ worden. En dat in de 21e eeuw, er werd in het dorp schande van gesproken.

De pastoor had nu Jeannette en Lindsey zien zitten op het terras en liep op hen af. Tijd om de frikandellen uit hun tijdelijke magnetron te halen hadden ze niet, dus ze klemden hun benen stijf tegen elkaar en trokken hun korte jurkjes zo ver mogelijk over hun bovenbenen. ‘Zo, dames, een van u mocht ik vandaag al in de kerk verwelkomen. Op de eerste rij nog wel!’, zei hij, kijkend naar Lindseys uitpuilende tieten. ‘En u, mevrouw, meen ik van onze basisschool te kennen. Loopt u er daar tijdens uw werk tegenwoordig ook zo bij? Want dan zal ik eens contact zoeken met het schoolbestuur, om te kijken of we kunnen voorkomen dat u een slecht voorbeeld geeft aan al die kinderen met uw merkwaardige outfit’. Jeannette wist niet zo goed hoe ze deze frontale aanval moest pareren. Ze dacht even na en zei: ‘Ik hoop dat u dat niet doet. Is het goed als ik eerst een keertje kom biechten bij u over mijn zonden?’ De pastoor begon te lachen en zei: ‘Dat is natuurlijk een veel betere aanpak, want als ik ga klagen bij uw werkgever is dat een beetje laf, nietwaar? Maar neem dan wel uw vriendin hier ook mee als u komt, want die heeft ook nog wel wat op te biechten’.

Jeannette zocht even naar een reactie die de pastoor niet meteen als een belediging zou kunnen opvatten. ‘Eerwaarde, sorry dat ik u misschien niet goed begrepen heb, maar waarom zou mijn vriendin Lindsey hier zich verplicht moeten voelen naar uw poppen te dansen, terwijl u doet alsof mijn baan gevaar loopt? Zij leeft al jaren van de bijstand.’ De pastoor liet een onheilspellende grijns zien en zei: ‘Omdat ze mij vandaag in het Huis van Gods beledigd heeft en jullie kennelijk een connectie hebben, anders liepen jullie er niet samen zo bij, op zondag nog wel.’ Jeannette keek Lindsey aan met een blik van ‘samen uit, samen thuis?’, die knikte zwijgend en terwijl de frikadel in haar kut begon te lekken, zei Jeannette tegen de pastoor: ‘Okay, u kunt ons deze week een keer verwachten ’s avonds, als ze oppas heeft geregeld. Samen. Komen we met of zonder haar hond?’ De pastoor reageerde daar meteen hijgerig op: ‘Neem die maar mee, dan kan hij geen grafzerken bezoedelen op het kerkhof. Maar vergeet onze afspraak niet, of ik zal mij tot het schoolbestuur moeten wenden.’

De pastoor liep verder, na een onduidelijke groet gebracht te hebben. Hij voelde even onder zijn habijt (handig zo’n jurk zonder onderbroek!), nu de dames zijn rug en niet zijn gezicht zagen, hoe zijn pik erbij stond. Niet helemaal slap, want met zijn perverse voorkeuren was er meer nodig om hem echt opgewonden te krijgen dan twee hoerig en schaars geklede vrouwen op een zomers terras. Met korte rokjes en uitnodigende tieten, bijna uit hun verpakking barstend. Jammer dat hij niet wist dat die vrouwen bezig waren een frikadel in hun kut te ontdooien, dan had hij nu vast een flinke ‘staander’ gehad. Of de frikandellen opgeëist. Hij liep snel terug naar de pastorie, want hij had nog een appeltje te schillen met de oude koster, die hem een slechte dienst had gewezen door hem die week te betrappen toen hij met een misdienaar corrigerend bezig was op het altaar. De pastoor was erg streng voor falend personeel en zo hadden ook de koster en zijn vrouw, die als hulp in de huishouding fungeerde, al heel wat moeten ‘slikken’ van de pastoor, die heel wat zaad overhield omdat hij niet getrouwd was.

Er was in het dorp rondom de centrale kerkelijke en sociale functie van de pastoor inmiddels een hele verborgen wereld ontstaan waarin angst de boventoon voerde. Want niemand durfde de eerste stap te zetten en uit de kast te komen om de pastoor in een kwaad daglicht te stellen. Als je geen vervelende represailles wilde kon je dat beter uit je hoofd laten. Daarom deden Jeannette en Lindsey ook geen poging om onder de biechtopdracht uit te komen. Wel hadden ze besloten om een daad te stellen en toch weer hoerige kleding aan te trekken, om duidelijk te maken aan de hypocriete pastoor dat ze wel kwamen biechten voor een keertje, maar niet van plan waren hun zondige leven blijvend te verbeteren, omdat hij – of liever: de kerk, want de pastoor geilde enorm op de twee dames en hun outfit – dat zo graag wilde. Lindsey had voor de dag erna, maandagavond, snel oppas geregeld en had besloten een ander setje dat ze van Rob had gekregen, aan te trekken. Weer een kort rokje, nu van zwart leer, en een felrood zijdeachtig bloesje dat zo weinig knoopjes had dat haar grote tieten bijna volledig zichtbaar waren in haar veel te kleine beha. En geen slipje uiteraard.

Toen Jeannette aanbelde en Lindsey de deur opendeed, rende ze naar boven om snel een nieuw setje van Lindsey te lenen. Ze kwam enkele minuten later naar beneden in een nog iets korter rokje dan dat van Lindsey, maar in het wit, terwijl ze nauwelijks haar blote kut ermee bedekte. Toen ze de trap af kwam op haar plateauslippers keek je recht in de schaamlippen rond haar gleuf, en ook in haar ietwat uitpuilende sterretje. Maar dat was natuurlijk ook precies de bedoeling. Ze was een beetje de concurrentie aangegaan met Lindsey in wie er het hoerigst uitzag. Pas heel recent was er sprake van enige concurrentie, want toen Rob nog niet als suikeroom optrad voor Lindsey, had ze nauwelijks iets fatsoenlijks om aan te trekken en trok ze alleen aandacht vanwege de tieten die uit haar kringlooplompen puilden, bij gebrek aan een fatsoenlijke beha. Jeannette had altijd een beetje op haar neergekeken, maar aan haar vrouwelijke superioriteit was nu in ieder geval tijdelijk een einde gekomen. Als de dames nu bij opbod geveild zouden worden voor een avondje sekspret, stond de uitslag nog niet bij voorbaat vast. Want het baren van twee kinderen had Lindseys lichaam niet onverkoopbaar gemaakt, al had ze wel een beetje een blubberbuikje.

Het was nog niet helemaal donker buiten toen ze naar de kerk liepen en weer het nodige bekijks hadden met hun kleding. Daar aangekomen gingen ze door de grote houten deuren naar binnen en liepen in de donkere, holklinkende lege kerk enigszins zoekend naar het zijpad aan de rechterkant, waar twee biechthokjes waren. Zuma liep braaf aan de riem mee en Lindsey hoopte dat hij hier geen grote boodschap hoefde te doen. Er was geen ruimte voor Zuma, Jeannette en Lindsey samen in het biechthokje, dus bleef Lindsey met Zuma buiten het hokje wachten. Jeannette klopte op het traliewerk en ze hoorde na enkele seconden gerommel aan de andere kant. Ze zag niemand. Maar hoorde de stem van de pastoor. ‘Jullie hebben gezondigd, dus dat moet je nu opbiechten en dan zal ik zeggen wat je verder te wachten staat.’ Jeannette ging op het smalle houten bankje zitten en voelde het koude hout tegen haar warme kut omdat ze geen slipje droeg. Het leek alsof haar kut aan de bank vastplakte. Ze stak van wal. ‘Ik heb er hoerig bijgelopen zondag, eerwaarde, en dat had ik niet moeten toen’. Het was even stil en de pastoor zei: ‘Dat is dan tien Weesgegroetjes en de pastoor klaarpijpen door de tralies. Die Weesgegroetjes mag je onderweg naar huis doen, dat pijpen doen we nu.’