Onlangs reageerde ik zoals je hieronder kunt zien.
Ik had reden om dat boek Een liefde nog eens op te pakken. Daarbij ontdekte ik dat ik de auteur in mijn reactie fout genoemd heb: Niet Louis Couperus was de auteur, maar zijn tijdgenoot Lodewijk van Deyssel.
Op fluistertoon... Hallo Elise... Als man probeer ik te beleven hoe je erotiek op een vrouwelijk bedoelde manier probeert te benaderen. Inmiddels zit ik in een mix / mengeling / symfonie / combinatie van belevend trachten je / jullie te volgen... maar de echo van anticipatie ontglipt me nog... Mijn reactie is een beetje flauw. Ik vind je experiment echt interessant en gedurfd. Het doet een beetje denken aan Louis Couperus z'n roman 'Een liefde' waarin de vrouwelijke hoofdfiguur er pagina's lang over doet om zichzelf klaar te spelen. Dáár ontwerpt de schrijver nieuwe taal voor de hyperindividuele ervaringen. In jouw verhaal blijft - in mijn beleving - de naald ietsje te veel in dezelfde groef van herhalende termen en zinsconstructies hangen. Maar ik bewonder jouw inzet om de erotiek 's heel anders te benaderen dan op deze site mainstream is.
