Als een lam wordt Jodi naar de slachtbank geleid. Ze wil niet, maar ziet geen alternatief. De manier waarop je de omschakeling naar de schokkende laatste zin beschrijft, is heel subtiel. Stap voor stap volg je als lezer de evolutie in de gedachtegang.
Het lijkt logisch. Een pluim op jouw hoed.
Je weet de spanning wel op te bouwen! Hoe ze hem wilt interviewen, maar hoe hij heel behendig het gesprek weetom te draaien en haar mentaal in de hoek te duwen. Zewordtgedwongen met hem mee te gaan en met hem naar bed te gaan, maar toch geniet ze hier intens van.
Ik kijk uit naar het vervolg.
Het is de 10 die ik je gaf zeker waard
