Oelewapper - 30-01-21 @ 17:45
0
Je doet het weer. Alsof het niet is.
Je schetst een nieuwe Zazie-wereld met realistische personages. Geen bordkarton, maar mensen met hun goede kanten, hun slechte kanten, hun gevoeligheden, verwachtingen, de hele mikmak.
Het spel met toen en nu werkt enorm goed in dit verhaal. Het verklaart de schijnbare arrogantie van Fynn, die daarna ogenblikkelijk ontkracht met het bezoek aan de grootouders.
Geen zwart/wit-personages maar, zoals wij allemaal, mensen op zoek naar kleur in de grijze zone tussenin.
Tel daarbij je meeslepende schrijfstijl, en je weet dat je weer garant staat voor een topreeks.
Of jij nu vertelt vanuit mannelijk of vrouwelijk standpunt, je zit er steeds pal op.