Al lezend denk ik wat een creativiteit. En wat een opbouw met stijl en vlotheid neergepend om dan te eindigen met deze apotheose. Een meer dan dikverdiende 10.
Fenomenaal!
Zelfs zonder die laatste zinnen was dit al een fascinerend relaas over lust en geilheid, gecombineerd met een forse dosis pech.
Aan het eind hoorde ik Alanis Morissette zingen. “Isn’t it ironic?”