In het 'echte leven' zou ik iets als dit zeker niet goedkeuren, maar het taboegegeven zorgt af en toe voor een bijzonder opwindende storie, waar je spontaan zo opgewonden van wordt dat het 'dit mag niet-gegeven' vanzelf naar een verre achtergrond verhuisd. Over het geloofwaadigheidsgehalte zullen we het maar niet hebben... Doet in deze er ook niet toe... Wel over het feit dat je dit verhaal zo mooi hebt neergezet dat ik spontaan met dit lieflijke gezinnetje ging meeleven... Het afrondende gesprekje tussen
mama en dochter Michele maakt dit verhaal met een positieve noot helemaal af. Prachtig verhaal, Jelle M.!
