Als ik het verhaal lees kan ik meerdere spreekwoordelijke overeenkomsten vinden met het leven.
Zoals je verlangen naar een van je mooiste dromen te beleven en te doorleven, Een droom die je na het moeizaam bestijgen van een lange
wirwar aan trappen waar je maar zo kunt verdwalen, en je boven de wereld die je beneden je ziet verheffen, evenals ze je boven jezelf doen verheffen. Even mag je de droom dan voelen en beleven, voor ze weer verdampt,
Zelfs nog voor de eerste zonnestralen zich laten zien is de droom weer opgelost en heeft je verlaten, terug naar het verre rijk van schone verlangens waar ze vandaan kwam.
En ook de klagelijke tonen die de nacht op haar weg begeleiden, voort gebracht door een geheimzinnge muziekant in de mysterieuze nacht hebben hun laatste klanken gegeven en zijn samen met de droom vervaagd.
En dan schilderen vliegtuigen die je naar grote hoogten voeren, niet normaal voor ons bereikbaar, dramatisch haar naam tegen de hemel, om je te vertellen ... "Yes , it was all real my friend."
En daar zweeft dan je droom, hoog boven je en weer buiten je bereik, en siert haar naam het hemelgevelf maar de rest is opgelost, en zelfs de klagelijke tonen waren niet tegen het harde daglicht bestand en hebben er voor moeten wijken.