Mooi, nee, prima!

Goed begin. Ik ken Leuven ook wel, voel de sfeer op de Oude Markt en het gebabbel tegen en met de diensters, heel treffend geschreven. De rest is een mooie fantasie die iedere rechtschapen man wel zou willen beleven. Ik heb in werkelijkheid ooit een aantal jaren een relatie gehad met een leeftijdsverschil van 28 jaar (bij het begin van de LAT-relatie 49/21 en die heeft probleemloos 7 jaar geduurd tot zij een kinderwens uitsprak. Ze is inmiddels getrouwd, heeft drie kindjes en ik ben nog steeds met haar en met haar gezin bevriend - zij heeft haar latere man direct over haar vroegere verhouding met mij verteld. Onze liefde is een zuiver platonische geworden. Om maar te zeggen; de werkelijkheid kan soms mooier zijn dan de verbeelding.

Hahaha
Die Oelewapper!
Eerst: een geweldige drieluik! Spannend qua opbouw en erotisch! En bovenal mijn favoriete thema. Het bekeken worden. Het voyeurisme... Het opgewonden raken door je te "exposen".

En ik was opgewonden en verrast door het slot. Floortje als agent! Waarom niet? Op zoek naar zedendelinquenten!

Een zachte knuffel van Floortje

Prima! Leesbaar, goed te volgen en goed opgebouwd. Ik heb zelf ooit ervaring gehad met een onderdanige dame (die zichzelf 'slavin' als eretitel had aangemeten, maar dat was niet echt iets voor mij, althans niets als 'Meester'. Verhalen hierover lees ik echter heel graag, vooral als ze traag opgebouwd worden en langzaam tot hoogtepunten komen.

Oelewapper in een woord geweldig. Je laat me op en top vrouw voelen en er gaan gevoelens
door me heen die ik niet kende. De sensuele macht in mijn handen brengen dominanten gedachtes
naar boven waar ik het bestaan niet eens van wist.

Het derde en laatste deel. Zelden heb ik zo hongerig uitgekeken naar het derde deel. Hoe goed moeten we elkaar kennen om ons aan elkaar over te geven. Willem die worstelt met zijn verlangens en schaamte terwijl zijn hoofd barstens vol zit met poëtische lofuitingen die hij niet kwijt kan. Wanneer hem gevraagd wordt waaraan hij dacht toen hij naar haar keek kan hij alleen maar zinnen beginnen. Afmaken kan hij ze niet. De vraag hoe zij zich voelde wetend dat hij naar haar keek blijft onbeantwoord. Dan is daar ineens de allerbelangrijkste vraag, "Mag ik weten hoe je heet" Zonder dat hij een antwoord krijgt vind hij ineens de poëtische lofzang en de woorden om zijn gevoelens de vrije loop te laten. Het duwen en trekken aan elkaar, de afstand die er is maar ook niet is, de spanning die wordt opgebouwd. Eigenlijk zit je te wachten op een erotische ontlading die er niet komt maar ik ga ervan uit dat er tussen nu en 2046 veel mooie momenten zijn geweest. Het is goed zo. Dank Lotte en Willem!!

De missie die Lotte had lijkt mij buitengewoon geslaagd. Ik heb van de interactie tussen die 2 genoten! Een heel goed verhaal, helemaal 'Oele-waardig' ... en met een onwaarschijnlijk verrassend einde, maak je het helemaal af. Applaus en een dikke 10 voor de schrijver 👍 👍 👍

Als mannen naakt voor een raam staan, is dat openbare zedenschennis, als vrouwen dat doen eerder een buitenkans 😁

Oelewapper!!! Jij...

Het verhaal begon rustig. Langzamerhand steeg de spanning toe. De opwinding ook.
Toen Lotte zei dat Willem langs mocht komen, steeg de spanning naar de hoogste punt.
En toen... kwam die poetsvrouw die het licht aan deed. En dan een luide gil van de buurvrouw van Lotte.
Ik lag in bed toen ik dit verhaal las. Ik heb letterlijk hardop gelachen. Het zit niet mee met WIllem.

Maar... toen stopte het gewoon. Jij schoft😜
Dan kwam het ineens heel andere verhaal. Ik twijlfelde even of ik zin had om verder te lezen. Ik was n de weg even kwijt. Ik zat zo lekker in het verhaal. Verdorie.

Maar mijn complimenten, Oele. Het is een leuke en spannende korte serie geworden. Ik heb intens van genoten. Dank je wel, Oele. Ook voor Lotte van haar inspiratie :)

Een dikke 10!

Een genot om te lezen, die uitwisselingsverhalen.