Wat gebeurt er als twee schrijvers fan zijn van elkaars verhalen? Ze plaatsen een reactie. Ze sturen een mail. In het beste geval leidt dit tot een kruisbestuiving van twee wonderlijke werelden.
In deze reeks belandt Floor in het Zomernachtgezin van Oelewapper. Elk verhaal wordt twee keer verteld, telkens vanuit het oogpunt van een ander hoofdpersonage.

Hieronder lees je de versie van Oelewapper. Het verhaal volgens Floor lees je hier.

***

“Ik was zestien jaar. 1988. Het leven was toen anders. Er waren geen gsm’s. Er was geen internet.”
“Pa! Je gaat dat hele verhaal toch niet weer van in het begin vertellen, he?” Kobe draait zuchtend met zijn ogen. Hij zit in de zetel met zijn ingetapete voet op een kussentje dat Merel er met veel zorg onder heeft gelegd.
“Geen gsm?” Merel kijkt me ongelovig aan. “Hoe konden jullie zo leven?”
Lieze en ik beginnen te lachen.
“We waren veel onbezorgder toen. Als je met iemand afsprak, moest je…”
“Hallo! De ontmaagding van Floors mama? Iemand?” Kobe begint ongeduldig te worden.
Merel slaat met haar hand tegen zijn borst en kijkt sip. “Ik wil het hele verhaal wel horen, hoor.”

Een grijns verschijnt op Kobes gezicht. “Ok! Pa ging met opa en oma kamperen naar Zuid-Frankrijk, begon op oma te geilen, ontmoette Hanneke, de mama van Floor, die hij met zijn rubberbootje op het meer redde en ’s avonds vingerde hij haar de zevende hemel in terwijl zij hem zijn eerste blowjob gaf. Kunnen we dan nu alles te weten komen over die ontmaagding?”
Ditmaal klopt Merel tegen de enkel van Kobe. “Lul!”
Ondanks de pijnscheut die door zijn been trekt, lacht Kobe luidop. “Klopt. Wil je hem even zien?”

Ik heb geen zin gekibbel, dus kom ik snel tussenbeide. “Straks vertel ik jullie het begin wel opnieuw als jullie dat graag hebben. Het was trouwens niet enkel Hannekes ontmaagding, maar ook de mijne. En dat ging niet zo vlot als verwacht.”

***

Toen ik na de heerlijke avond met Hanneke terug aan de tent kwam, zag ik Jan, de buurjongen, voor zijn tent zitten. Hij wenkte me.
“Zo, Thijs. Lekker zitten rotzooien met die stoeipoes?” Hij had een grijns op zijn gezicht, maar de woorden kwamen vrij toonloos uit zijn mond. Gunde hij mij dat ik Hanneke had kunnen veroveren of was hij een slechte verliezer? Het was me niet duidelijk.
“Het was gezellig met Hanneke.”
“Oh, heet die stoeipoes zo?”
Ik reageerde direct. “Hanneke is geen stoeipoes.”
Plots klonk Jan heel vriendelijk. “Thijs, toch. Geloof me, ik ben heel blij voor je dat je aan haar hebt kunnen zitten, maar maak je niet teveel illusies. Ik ken dat soort meiden. Die zoeken elke dag iemand anders. Morgen papt ze weer met een andere jongen aan. Een paar dagen geleden probeerde ze het bij mij. Dat had je toch wel gezien? Ik had het snel door en ik stuurde haar wandelen. Laat haar niet onder je huid komen, want ze zal je hart breken. Dat wil ik niet zien gebeuren met zo’n aardige jongen als jij.”

Ik kon niet ontkennen dat ze zowel met Jan als met mij inderdaad wel heel snel lichamelijk was geworden. Maar ik had in haar ogen gekeken. Zij was geen hartenbreekster.
“Ik denk dat je je in Hanneke vergist. Ze is…”
“We zullen wel zien,” onderbrak Jan me. “Ik hoop dat je plezier hebt gehad. Dat kan ze je dan toch niet meer afnemen.”

Even later lag ik in de tent te woelen. Zo mooi en liefdevol de avond was geweest, zo verscheurd door twijfel was ik nu. Het klopte dat ik nog niet veel ervaring had, maar kon ik me zo vergissen? Liet ik me werkelijk om de tuin leiden?

De volgende ochtend werd ik wakker door de stem van mijn moeder.
“Thijs? Ik vrees dat hij nog ligt te slapen. Wacht, ik zal die slaapkop eens uit de tent sleuren. Wie mag ik zeggen dat er op hem staat te wachten?”
“Ik ben Hanneke, mevrouw.”
“Zeg maar gerust Karen, hoor. Aan mevrouwen doen we hier niet.”
Zodra ik Hannekes stem hoorde, schoten mijn ogen wijd open. Als een wervelwind wurmde ik me in de kleren die het dichtstbij lagen. Mijn vingers doorploegden mijn haren om er een minimum aan vorm in te brengen. Op het moment dat ik de rits van het slaapgedeelte naar boven hoorde gaan, hield ik net mijn hand voor mijn mond en neus en checkte ik of mijn adem niet al te erg rook.
De blik in mijn moeders ogen was er een van onverholen trots. Ze knipoogde. “Wat een knappe en lieve meid!” Gelukkig fluisterde ze. “Kom, casanova, haast je maar. Vrouwen mag je niet laten wachten.” Ondertussen trok ze aan mijn T-shirt zodat ik niet al te verfomfaaid voor de dag zou komen.
Wat ik veel belangrijker vond, was dat Hanneke naar me toe was gekomen. Jan was totaal fout. Ze was wel degelijk het integere meisje dat ik in haar zag.

Met een stralende lach verwelkomde Hanneke me buiten de tent. Haar ogen schitterden alsof ze vol met kleine lichtjes zaten die zelfs het zonlicht deden verbleken. Ze stapte op me toe en gaf me een zuinige kus op mijn mond, waarschijnlijk omdat mijn moeder vlakbij stond toe te kijken.
“Hey.”
“Hoi.”
Het waren exact dezelfde woorden waarmee we elkaar gisteren op het meer hadden begroet. Ditmaal klonken ze warmer. En een beetje verlegen. Van de intieme passie van gisteren was geen spoor meer. Opnieuw speelde de aanwezigheid van mijn moeder daar een grote rol in.
“Ik wou gewoon laten weten dat we er vandaag met het gezin op uittrekken. Maar vanavond zijn we terug. Willen we weer afspreken zoals gisteren? Om elf uur aan de tennistafel?”
“Ok!”

Eigenlijk wilde ik haar heldhaftig in mijn armen nemen, zeggen dat ze bij mij moest blijven, dat ik dat wel zou regelen met haar ouders, haar desnoods ontvoeren. Maar de romantische superheld die ik op dat moment in mijn gedachten was, durfde zich niet te uiten. Waarschijnlijk omdat ik wist dat mijn moeder meewarig haar hoofd zou schudden en iets beschamends zou zeggen waar Hanneke bij was. Hoe Hanneke zelf zou reageren, daar durfde ik zelfs niet over nadenken.
“Nou, tot straks dan!” Hanneke gaf me weer een voorzichtig kusje op mijn lippen, draaide zich om en wandelde weg. Een heerlijk heupwiegend kontje met eronder twee lange benen voerden me in mijn gedachten terug naar het verborgen plekje aan het meer waar we gisteren elkaars lichaam ontdekten. Ik voelde mijn penis weer opzwellen terwijl het gevoel van haar hete mondje rond mijn eikel zich leek te herhalen. De kracht van de verbeelding is niet te onderschatten.
Ik bleef Hanneke nakijken tot ze uit het zicht was verdwenen.

“Jullie zijn schattig samen.”
Mama rukte me weg uit mijn gedachten. Ik draaide me naar haar om. Ze zat aan het campingtafeltje een glaasje limonade te drinken. Haar ogen schoten echter naar mijn sportbroekje dat mijn opwinding niet kon verhullen.
“Kom eens hier!” Ze vulde een tweede glas en zette dat aan de andere kant van de tafel neer. Ik kon niet anders dan te gaan zitten. Hier keek ik al enkele jaren tegenop: het gesprek! Ik wist wat er zat aan te komen: Je bent veel te jong, je moet voorzichtig zijn, baby’s, ziektes, blablabla… Ik bereidde me voor op het ergste. Maar zelfs mijn grootste nachtmerrie bleek nog onschuldiger dan wat er effectief gebeurde.
“Vertel eens, wat hebben jullie vannacht gedaan? Heb je haar al geneukt? Heeft ze een strak kutje? Of zijn jullie zover nog niet? Heeft ze je gepijpt? En jij? Je moet haar zeker toch al gevingerd hebben. En heb je haar gebeft? Is ze lekker?”
“MAMA!” Mijn oren tuitten. Was dit mijn moeder? Of was haar lichaam overgenomen door een parasitische aliensoort van de planeet Lustonia?
“Doe nu niet flauw, schat. Je bent vannacht uren weggeweest. Je gaat me niet wijsmaken dat jullie enkel elkaars handje hebben vastgehouden. Toen je vannacht terugkwam, rook je trouwens naar seks. Naar sperma en naar kutje. De walm vulde zich doorheen de tent toen je binnenkwam. En wat is dit?” Mama liep de tent in en kwam terug met het T-shirt dat ik vannacht aanhad. De binnenkant hing vol met mijn opgedroogde zaad dat Hanneke over mijn buik had uitgesmeerd. “Mij maak je geen blaasjes wijs, schat. Was het lekker?”

Ik nam een grote slok van de limonade. Ergens hoopte ik wakker te worden uit een surrealistische droom. Toch was dit de werkelijkheid. Schoorvoetend vertelde ik wat er aan het meer was gebeurd. Ondertussen keek mijn moeder dromerig voor zich uit. “Je bent net je vader, weet je dat?”
“Hè, mama, komaan!”
“Doe jezelf en Hanneke een groot plezier. Vanavond moet je haar kutje likken. Je zal het heerlijk vinden. En zij ook, geloof me maar.”
Ik kon het niet meer aan. Snel vluchtte ik weg. Ik had een volledig nieuwe kant van mijn moeder leren kennen die ik nooit had verwacht. Het ergste van al was dat haar woorden in mijn gedachten en fantasie sijpelden. De dingen die ze had gezegd, veroorzaakten een lustvol verlangen naar Hanneke en naar haar lichaam.

Die avond was ik voorbereid. Om half elf trok ik naar het douchegebouw. Ik had een short en een polo bij me. Ditmaal zou ik mezelf opdoffen. Het gebouw was verlaten. Nergens hoorde ik water lopen. Ik ging het eerste het beste hokje binnen, kleedde me uit en hing alles aan de haakjes. Terwijl ik het water liet lopen, overviel een gevoel van gelukzaligheid me. Ik was onbezorgd en happy! Aangezien ik toch alleen was, begon ik dan ook te zingen.
Here's a little song I wrote. You might want to sing it note for note. Don't worry, be happy. In every life we have some trouble, but when you worry you make it double. Don't worry, be happy.
Mijn gedachten waren bij Hanneke. Bij haar naakte lichaam dat ik vanavond nogmaals zou verwennen. Ik zou haar kutje likken. Het idee speelde nu al de hele dag door mijn hoofd. De geur van Hannekes geilheid had ik al honderden keren uit mijn geheugen opgeroepen. Telkens probeerde ik me haar smaak voor te stellen. Het hoeft niet te worden gezegd dat ik de hele dag in opperste staat van opwinding was. Ook op dit moment stond mijn pik in volle glorie opwaarts gericht. Ik probeerde hem bij het wassen zoveel mogelijk te ontzien. Mijn ontlading was voor Hanneke bedoeld. Ik wou het nu niet verspillen.

Het geluid van een harde slag achter me deed me opschrikken. De deur van het douchehokje sloeg open en dicht. Was ik vergeten om de deur vast te maken? Ik kon het me niet herinneren. Snel deed ik de deur op slot en spoelde de shampoo uit mijn haar.
Ik deed het water uit en reikte om het hoekje naar mijn handdoek. Mijn hand vond niets. Was hij op de grond gevallen? Ik wreef het water uit mijn ogen. Mijn adem stokte. Alles was weg. Mijn handdoek, mijn oude kleren, de propere kleren. Ik stond hier helemaal naakt.
“Hallo?” Mijn stem galmde door het gebouw. Er kwam geen antwoord. Wat moest ik nu doen? Ik kon onmogelijk zo over de camping lopen. Ik opende de deur op een kiertje. Doordat ik het eerste hokje had genomen, kon ik ook door de voordeur naar buiten kijken. Er was niemand.
Boven de deur hing er een klok. Ik zag dat het al tien voor elf was. Als ik niet snel hulp kreeg, zou ik te laat komen. Dat wilde ik niet. Ik begon in paniek te geraken.

Een stoutmoedig plan dook in mijn hoofd op. Aangezien er niemand was die me kon helpen, was er ook niemand die me kon zien. Ik trippelde het hokje uit naar de deur van het gebouw. Voorzichtig stak ik mijn hoofd naar buiten en keek alle richtingen uit. Er was niemand. Met mijn hand over mijn penis, die door de spanning verschrompeld leek tot een gepelde reuzengarnaal, stormde ik buiten.
“Waaaaaaaaaah!” Een gil. Vlakbij stonden twee meisjes. Ik schatte hen zes en tien. Het was de kleinste die met grote ogen stond te gillen en wegrende.
“Wacht! Kunnen jullie me helpen?”
“Sale conard!” Het oudste meisje rende achter haar zusje aan. Mijn kennis van het Frans was niet schitterend, maar voor deze verwensing had ik echt geen woordenboek nodig.
“Attends! Je…”
“Maman! Papa!”

Ik rende snel weer het douchegebouw in en verstopte me in het hokje waarin ik had gedoucht. Door een spleet in de deur keek ik weer naar de klok. Het was bijna elf uur. Ik zou te laat komen. Zoveel was zeker. Ik voelde me miserabel.
Mijn hoofd viel tegen de douchewand. Terwijl ik mijn hersens pijnigde bij het bedenken van een oplossing, hoorde ik zachte voetstappen op het pad naar het gebouw. Snel trok ik de deur een beetje open. Het was een meisje dat met wat wasgerief in haar hand op weg was naar de kant van de vrouwendouches. Ik herkende haar. Ze had de avond dat ik Hanneke voor het eerst had gezien, ook in ons groepje gezeten.
“Hallo?”
Met enkel mijn hoofd uit de toegangsdeur gestoken riep ik haar.
Ze keek op. “Hoi.” Haar ogen gaven een teken van herkenning.
“Zou je me willen helpen?”
Ze week af van haar pad en kwam recht naar me toegelopen. “Natuurlijk, joh! Wat is er?”
“Ik was net aan het douchen en iemand heeft mijn handdoek en kleren van me gestolen. Alles is weg. Zou ik je handdoek…”
Nog voor ik uitgesproken was, trok ze de deur verder open. Ik was zo geschrokken dat ik er zelfs niet aan dacht om mijn eigen naaktheid te verbergen. Het meisje keek ongegeneerd naar mijn penis.
“Dat ziet er niet slecht uit.”

Nog voor ik kon reageren, duwde ze me het douchehokje in, liet alles uit haar handen op de vloer vallen, sloot het deurtje achter zich en duwde me tegen de wand. Haar hand greep mijn lul vast en met lange halen bracht ze hem tot leven.
“Wat doe j…”
Haar andere hand pakt de mijne vast. Ze duwde hem onder haar shirt in tot ik haar borst aanraakt. Ze drukte haar mond op mijn lippen.
Enkele dagen geleden zou ik ten volle van deze overmeestering genoten hebben. Nu stond ik roerloos en verkrampt met maar één gedachte in mijn hoofd: Ik moet zo snel mogelijk naar Hanneke!

Het meisje merkte dat ik niet actief meeging in haar lichamelijke verleidingsspel. Ze keek me meewarig lachend aan.
“Wat zit je nou af te wachten, man? Je grote vriend hier heeft er wel degelijk zijn in, hoor.” Ze gaf een kneepje net onder mijn eikel. Een scheut van genot trok doorheen mijn lichaam. Ik kon de bijhorende kreun niet onderdrukken.
Even, heel even, slechts een paar seconden lang, verloor mijn verstand de strijd. Ik merkte dat ik haar borst begon te masseren. Daardoor liet ze mijn hand los. De vrijgekomen hand trok haar eigen rokje naar boven. Haar harige kutje verscheen. Ze bracht mijn pik dichterbij tot die tussen haar lipjes schoof. De natte hitte van haar lust deed mijn eikel sidderen.
“Zie je wel? Zo gaat het goed.”

Het laatste woord weergalmde door mijn hoofd. Goed… Goed…Goed…
Goed? Dit was helemaal niet goed. Lichamelijk voelde het geweldig, maar in mijn hoofd was dit totaal fout. De lieve Hanneke stond op dit eigenste moment op me te wachten zodat we elkaar verder konden verkennen in de meest liefdevolle intimiteit die ik ooit had meegemaakt, en ik stond op het punt om een meisje, waarvan ik de naam zelfs niet kende, te penetreren.
Zo voorzichtig mogelijk duwde ik haar van me weg. “Wacht even!”
Onbegrijpend keek ze me aan. “Wat nu?”
“Wie…”
“Meen je dat? Ik ben Linda. Nou goed? Doen we verder?”
“Waarom…”
Iemand laten uitspreken was duidelijk niet Linda haar ding. Geduld ook niet. “Ik zag die lekkere lul van je en mijn kutje begon te kriebelen en dan kan je maar beter met iets hards krabben waar het jeukt, niet? Kunnen we nu weer?”
De hele tijd dat ze aan het woord was, bleef ze met haar vinger tussen haar kutlipjes wrijven alsof ze zichzelf opgewonden wou houden.

“Nee!” Ik sprak waarschijnlijk net iets te fel en te luid, want Linda schrok zichtbaar. Ze was het blijkbaar niet gewend dat iemand nee tegen haar zei.
“Ben jij een flikker? Of is er iets mis met mij?”
Ik bekeek haar rustig. Al was het maar om zelf mijn gedachten weer even op een rijtje te krijgen. “Geloof me, Linda, er is helemaal niets mis met je. Je bent heel knap. En opwindend. Enorm opwindend.”
“Dan ben je dus een nicht?”
“Nee. Mocht ik je enkele dagen geleden zijn tegengekomen, ik zou nu mijn flieter al diep in je hebben gestoken. Maar… Op dit moment staat Hanneke op me te wachten.”
“Heb jij je… flieter… dan al in haar gestoken?”
“Nee.”
“Wel dan, waar wacht je op? Bij mij mag je wel, hoor.”
“Maar is het dan niet leuker als je dat kan doen met iemand die je kent? Met iemand waarmee je dingen gemeen hebt? Iemand die je hart een tikkeltje sneller doet slaan als je zijn stem hoort, die je bloed doet koken…”
“Jeetje, kan je geloven dat ik jaloers ben op die meid? Ik hoop dat zij hetzelfde voelt voor jou.” Ze draaide zich om, nam haar handdoek en gaf hem aan mij. “Ga maar achter haar aan.”
Ik nam de handdoek aan en sloeg hem om mijn heupen. We gingen naar de voordeur van het gebouw. Dankbaar wilde ik haar een kus op haar wang geven. Net op dat moment draaide ze haar hoofd zodat onze lippen elkaar kort raakten. Hier zat meer gevoel in dan in de lange kus van even ervoor. “Dank je. Je bent een schat!” Terwijl ik wegsnelde, hoorde ik haar zuchten.

De tent was verlaten. Ik vermoedde dat mijn ouders met de buren naar de cafetaria waren getrokken, waar een sixties dansavond werd gehouden. Opgelucht omdat ik geen vervelende vragen moest beantwoorden ging ik mijn slaapvertrek binnen. Mijn verdwenen handdoek en kleren lagen op mijn slaapzak. Ze leken erop gegooid. Ik wilde er nu niet over nadenken. Ik wou zo snel mogelijk bij Hanneke zijn.
Nog geen minuut later was ik al op weg naar het tafeltennispleintje. Vanuit de verte zag ik een schim staan. Gelukkig, ze was er nog.
Naarmate ik dichterbij kwam, ontdekte ik dat het Hanneke niet kon zijn. Het was een man: Jan.

“Zoek je Hanneke?”
“Heb je haar gezien?”
“Ja. Ze heeft hier even op je staan wachten. Niet slim om een vrouw te laten wachten, Casanova!”
Er klopte iets niet. Dit waren de woorden die mijn moeder vanmorgen tegen me zei. Jan zag de verwarring in mijn ogen.
“Je zit hier op een camping, Thijs. De muren zijn hier zo dun als papier.”
Ik zakte een beetje door de grond van schaamte. Wie weet wat Jan nog allemaal had gehoord.
“Weet je waar Hanneke is?”
“Op een gegeven moment was ze het wachten beu en dan is ze maar met een andere jongen weggegaan.”
“Met een andere jongen?”
“Ja, hij omarmde haar direct.”

Ik kon het niet geloven. Hanneke was zo niet. Ik spurtte naar het strand. Daar waren een paar koppeltjes, maar ik zag al snel dat Hanneke er niet bij was. Met een bang hart stak ik door naar ons eigen privé-plaatsje dat we gisteren hadden ingezegend. Het was er verlaten. Waar kon ze zijn?
Terneergeslagen dwaalde ik over de camping tot ik plots bij haar tent uitkwam. Ik wist dat Hanneke in het tentje sliep dat voor de vouwwagen stond. Er brandde een lichtje in de tent. Ik kwam dichter en probeerde zo luid mogelijk te fluisteren. “Hanneke?”
Nog geen vijf seconden later ging de rits naar boven. Er kwam een jongen naar buiten gekropen die me vijandig aankeek. Het was haar broer.
“Is Hanneke hier?”
“Durf jij wel?”
“Ik weet dat ik te laat was, maar ik kon er niets aan doen.”
“Hoezo? Was je vorige neukbeurt uitgelopen?”
De woorden kwam als een moker op me neer. Enerzijds was ik zo’n taalgebruik niet gewend. Aan de andere kant begonnen er puzzelstukjes in elkaar te vallen, zonder dat ik enig benul had welke afbeelding er op de puzzel stond.
“Wat bedoel je?”
“Ach, sodemieter toch op. Hanneke en ik hebben met onze eigen ogen gezien hoe je quasi naakt uit de douches kwam met een meisje dat overduidelijk naakt onder haar dunne kleren was. Je kuste haar.”
“Maar dat was…”
“Dat was de grootste vergissing uit je leven. En als je niet maakt dat je zo snel mogelijk opzout, dan kan je een klap voor je kanis krijgen.”

Uit het lood geslagen koos ik het hazenpad. Mijn hele wereld stortte in mekaar. Donkere wolken pakten samen in mijn hoofd en ik doolde over de camping. Af en toe passeerde ik mensen die van de fuif terugkwamen. Ze waren meestal dronken en negeerden me volledig. De volgende dag zou ik merken dat het een voorbode zou zijn voor Hannekes gedrag.
Het was al laat toen ik uiteindelijk ging slapen. Mijn ouders waren gelukkig al uitgeteld. Ik was lang genoeg weggebleven om zeker te zijn dat ik ze niet meer hoefde te horen neuken. Dat zou ik nu echt niet aankunnen.

De volgende ochtend merkten mijn ouders meteen dat er iets mis was. Ik wist dat ze bezorgd waren, maar ik had geen behoefte aan hun vragen. Met een korte snauw, waar ik ook onmiddellijk spijt van had, maakte ik hen duidelijk dat ik wat tijd voor mezelf nodig had. Ik vertrok.
Het enige dat ik wou, was mijn verhaal doen aan Hanneke, haar uitleggen wat er echt gebeurd was. Ze zou in mijn ogen zien dat ik niet loog. Ze zou me in haar armen sluiten. Ze zou…
Daar zat ze. Op het strand. Achter haar zaten haar ouders. Haar broer was op het meer met de surfplank. Dit was mijn kans. Ik ging naar Hanneke toe. Ze zat voorovergebogen te lezen.

“Hey.”
Er kwam geen ‘hoi’. Hanneke keek niet eens op.
“Mag ik uitleggen wat er gebeurd is?”
Nog steeds geen reactie.
“Ik was me gisteren aan het douchen…”
“Jongeman, fijn dat je hygiënisch bent aangelegd, maar wil je mijn dochter met rust laten? Zelfs een blinde ziet dat ze niet gediend is van je aanwezigheid.” Hannekes vader klonk bars.
“Hanneke?” Het klonk meer als het gepiep van een muis die beseft dat het toch geen goed idee was om als verstekeling mee te varen op de Titanic.
Hanneke bleef in haar boek kijken. “Ga weg!” Haar stem klonk emotieloos.

De boot zonk weg. Ik koos ervoor om, net als het orkest, niet in een reddingsboot te springen en mee ten onder te gaan, roemloos in mijn geval.
De rest van de dag spendeerde ik aan de tent, starend in een boek. Tegen het einde van de dag was ik drie regels ver geraakt. In mijn hoofd spookten Hanneke en de gebeurtenissen in de douches. Ik piekerde en brak me het hoofd over de gebeurtenissen. Wie had mijn kleren weggenomen? Waarom waren Hanneke en haar broer aan de douches opgedaagd? Dat lag toch niet op hun route? Waarom was dit allemaal gebeurd?

Die avond kwam Jan nog even langs om me een hart onder de riem te steken.
“Kop op, Thijs. Laat de moed niet zakken. Je gaat je hele vakantie toch niet laten vergallen door zo één kippetje? Er zijn nog genoeg vissen in de zee.”
Toch was er slechts één vis waar ik naar verlangde. In mijn geval was het een zeemeermin. Ze had geleerd om onder water te leven, en toen had ik ongewild haar hart gebroken.
Even later trok ik naar de douches om het zweet van mijn lichaam en de tranen uit mijn hoofd weg te spoelen. Mijn hoofd was dof. Het geluid van pratende mensen en spelende kinderen werd weggefilterd door de stem van Hanneke die onophoudelijk ‘Ga weg!’ zei.

Ook nu was ik helemaal alleen in het gebouw. Ik besloot om hetzelfde douchehokje te nemen als de avond ervoor. Misschien was dit wel een teletijdmachine en zou ik er een dag mee terug kunnen reizen. Ik zou dan naakt naar buiten spurten om onder het hoongelach van volwassenen en angstig geschreeuw van kinderen mijn plaats in Hannekes hart weer op te eisen. Ditmaal zou niets of niemand me tegenhouden. Helaas was professor Barabas nooit geboren.
Ik bekeek het slot van de deur. Het was mogelijk om met een speciale sleutel de deur van buitenaf open te maken. Zou ik toch niet vergeten zijn om de deur te sluiten, en had iemand… Wat maakte het nu nog uit?
Ik trok mijn kleren uit, ging onder de douchesproeier staan en draaide de kraan open. Het water was eerst ijskoud. Het deed me niets. Wat deed het er allemaal nog toe?

Er werd op de deur gebonsd. Drie maal. Ik werd bang. Zou het de vader van die meisjes van gisteren zijn? Hadden ze me herkend toen ik hier binnen ging?
“Thijs, doe open!”
Het was de stem van Hanneke. Ze klonk niet boos. Wel opgejaagd.
Ik deed de deur van het slot, net op het moment dat ze weer tegen de deur bonsde, waardoor hij openvloog. Ze duwde me verder het hokje in tot tegen de douchewand, net als Linda de avond voordien had gedaan. Dat het water over haar heen stroomde en haar kleren helemaal nat maakten, trok ze zich niet aan. Haar short en T-shirt werden helemaal doorzichtig, waardoor haar ondergoed zichtbaar werd. Hanneke drukte haar lippen op de mijne. Ditmaal verstarde ik niet, zoals bij Linda. Ik opende mijn mond en voelde haar tong naar binnen glippen en mijn tong zoeken. Zodra we elkaar vonden, leek er in mijn hoofd kortsluiting plaats te vinden. Mijn hele lichaam stond plots onder stroom.

“Sorry!” Hanneke keek me schuldbewust aan.
“Waarvoor? Voor dit soort kussen mag je nooit sorry zeggen!”
“Dat ik je negeerde, dat ik niet wilde luisteren, dat ik wel naar Jan heb geluisterd.”
“Jan?”
“Dit is allemaal zijn schuld. Hij was jaloers op je. Hij heeft je kleren weggehaald, hij heeft Linda op je afgestuurd, hij vertelde mij dat je bij de douche was.”
“Wie was die jongen met wie je bent weggegaan?”
Hanneke keek verward. “Welke andere jongen?”
“Jan zei dat hij jou zag weggaan met…”
“Ooh, Erwin! Dat was mijn broer.”
“Hoe heb je dit ontdekt?”
“Blijkbaar heb je veel indruk op Linda gemaakt. Ze was zo aangedaan door je lieve afwijzing dat ze zelf ook op zoek is gegaan naar een jongen die haar hart wil veroveren. En zo kwam ze bij mijn broer terecht. Toen ze zag dat ik zijn zus was, heeft ze alles opgebiecht.” Haar blik werd weer geil. “En nu…”
Ik wist niet wat Linda allemaal had opgebiecht, want er leek zich een herhaling van de vorige avond plaats te vinden. Hanneke pakte mijn pik vast en begon hem langzaam af te trekken.

“Nee, stop!”
Hanneke werd even bang. “Wil je niet meer?”
Ik trok haar tegen me aan, gaf een zoen op haar lippen en leunde met mijn voorhoofd tegen die van haar. Ik keek liefdevol in haar ogen. “Ik wil niets liever. Maar niet hier. Niet in deze douche. De deur staat trouwens nog open. Iedereen kan ons zien. Willen we over een half uurtje op ons plekje afspreken? Dan kan jij ondertussen iets droog aantrekken.”
Weer begonnen we te zoenen. Alle stress en donkere gedachten waren verdwenen. Hanneke straalde en het kon niet anders dan dat het wederzijds was.

Toen Hanneke vertrokken was, zette ik het water weer op koud om mijn opwinding even een halt toe te roepen. Ik repte me vervolgens naar de tent waar mijn moeder me stond op te wachten.
“Hanneke was hier. Alles ok?”
Eigenlijk was haar vraag niet nodig. De uitdrukking op mijn gezicht en de blik in mijn ogen moeten overduidelijk zijn geweest. Snel trok ik andere kleren aan en spoot wat van papa’s parfum op me.
Mama stond me buiten op te wachten. Ze gaf me een knuffel. Ik hoorde haar gefluister in mijn oor. “Denk eraan: lik haar kutje.”
“MAMA!”
Ze lachte luid en gaf een tik op mijn billen, terwijl ik me weg haastte.

Hanneke was er al. Ze had een strandlaken op het gras uitgespreid en lag sensueel in het midden, leunend op een elleboog.
“Hey.”
“Hoi.”
Even bleef ik staan. Mijn blik gleed over haar heen en filmde alles zodat ik vanaf dan een ijkpunt had om af te meten wat perfectie is. Hanneke zag er nog bekoorlijker uit dan anders. Was het het vooruitzicht op wat er stond te gebeuren?
“Thijs?”
Ik keek naar haar ogen. “Ja?”
“Je bent verliefd op me, he?”

Die woorden, uitgesproken met die Hollandse tongval, wierpen me enkele jaren terug in de tijd. Een camping in Sint-Maximin. Elke dag speelde ik met een leuk Hollands meisje van mijn leeftijd in het zwembad. Ik was dol op haar gezelschap. En plots zei ze net hetzelfde. “Je bent verliefd op me, he?” Ik was bang dat de waarheid haar ging wegjagen. Ik loog en net daardoor raakte ik haar kwijt. Dit wilde ik niet meer. Ik wilde het erop wagen.

“Ja. Sinds ik je als een piraat wegkaapte op het meer, ben je niet meer uit mijn gedachten en dromen verdwenen. Ik…”
“Thijs?”
“Ja?”
“Het is goed, casanova. Kom nu maar hier.”
Hanneke strekte haar armen naar me uit. Ik legde me naast haar neer. Onze monden zochten en vonden elkaar. Onze handen streelden elkaars huid. Onze geesten versmolten tot één besef van passioneel verlangen.
Hoe en wanneer het gebeurde, is me tot op de dag van vandaag een raadsel, maar plots waren we helemaal naakt. We beroerden elkaars liefdestuigen. Haar hand zocht haar weg rond mijn genotsstaaf. Mijn vingers drongen door in haar grotje.
Hanneke kreunde bij elke aanraking. Iedere kreun deed het verlangen naar haar groeien tot hoogtes die ik nooit voor mogelijk had gehouden.

“Ik wil je in me voelen.”
“Ik heb nog nooit…”
“Ik ook niet.”
“Ben je zeker?”
“Ja.”

Vijf zinnen. Niet veel woorden. Maar ze betekenden des te meer. Ze werden hijgend en fluisterend over elkaar uitgestrooid.
Eerst had ik een andere missie te volbrengen. Mijn mond maakte zich van haar los. Ik begon kleine kusjes te geven. Op haar wang, langs haar oor, naar haar nek, om af te dalen via haar schouder naar haar borsten en gaandeweg zochten mijn lippen haar buik, haar navel en haar venusheuvel op.
Hanneke voelde aan wat ik van plan was. Haar ademhaling versnelde. Ze opende haar benen. Haar kutje, nat en glinsterend, open de zich voor mij. Op het moment dat ik mijn tong langzaam tussen haar lipjes liet doorglijden, werd haar genot nog intenser.
“Ooooooooooh!”
Het was waar. Hanneke vond het heerlijk. En ik ook. De zoet-zilte geur van haar kutje drong in mijn neus. De smaak van haar lust vulde mijn mond. Mijn lippen kusten de kronkeltjes van haar lipjes. En Hanneke genoot. Het moment dat ik haar klitje langzaam tussen mijn lippen naar binnen zoog en mijn tong kleine zachte aaitjes over het kopje gaf, gebeurde er iets met Hanneke.
Ze nam mijn hoofd krampachtig vast zodat ik niet meer kon bewegen. Enkel mijn tong bleef haasje-over spelen met haar knopje.
Een wirwar van geluiden overspoelde me: zuchten, kreunen, piepen, hijgen. En toen even stilte en zacht gelach.

“Kom, Thijs, ik ben klaar voor je.”
Ik keek naar haar op. Haar ogen waren gevuld met genot en het verlangen naar meer.
Ik kroop naar boven. Mijn eikel drukte tegen de ingang van haar kutje.
“Kom maar.”
De hitte van haar kutje was immens. Langzaam drong die gloed verder door naarmate ik haar kutje begon te vullen. Zachtjes schoof ik in en uit haar tot het vlotter ging en ik uiteindelijk een barrière voelde.
Hanneke voelde het ook. Ze zag er niet bang uit. Eerder berustend.
“In één keer. Doe het.”
Ik bewoog bijna volledig uit haar nauwe gangetje en met één krachtige duw schoof ik mijn volledige paal helemaal in haar.
Een gilletje. Heel kort. Ik bevroor ter plaatse. Met haar kutje kneep ze hard in mijn pik. Hannekes ogen waren gesloten. Ik durfde niet meer bewegen. Tot plots haar innerlijke grip begon te lossen. Heel voorzichtig. Een glimlach verscheen op haar gezicht en haar ogen openden zich.
“Je hebt me helemaal gevuld. Dat is zalig.”
Ze begon stilletjes met haar heupen te bewegen waardoor ze wat wrijving creëerde. Ik snapte de hint en begon haar heel rustig te neuken.

Nee, dat is een verkeerd woord. Het was geen neuken wat we deden. Het was de liefde bedrijven, want op dat moment, die avond, hielden we zielsveel van elkaar. We waren zielsgenoten die elkaar hadden gevonden.
We wisten en beseften toen al dat dit niet voor eeuwig was. Maar we konden ons beiden niemand anders voorstellen om deze eerste stap in een leven van meer genot te zetten.

***

Drie paar ogen kijken me aan. Vertederd, bewonderend, dromend.
“Fuck, pa! Dat was…”
“Hemels.” Merel vlijt zich tegen me aan en knuffelt me.
“Is het je trouwens niet opgevallen dat vrouwen ons mannen nooit laten uitspreken?”
“He, Kobe. Idioot! Moet je de sfeer nu weer verpesten?” Merel lacht en slaat speels tegen Kobes schouder.

Mijn gsm rinkelt. Ik kijk op het scherm en zie dat het Floor is. Ik neem op en zet haar op speaker.
“Dag lieve Floortje. Lieze, Merel en Kobe luisteren mee. Alles goed?”
“Hey, dag casanova!” Ik hoor gegiechel op de achtergrond. “Wacht, dan kunnen mama en Isa jullie ook horen.”
“Dag Thijs.” Twee vrouwenstemmen schellen door de luidspreker.
“Thijs, kan het zijn dat mijn jasje nog bij jullie aan de kapstok hangt?”
Merel springt recht en loopt de gang in. Al snel hoor ik haar roepen. “Ja, hij hangt hier.”
“Zal ik hem met de post…”
“Nee. We hebben een beter idee. Kunnen we dat jasje volgend weekend bij jullie komen ophalen?”
Het wordt even stil en tegelijk begint iedereen rondom mij te joelen.
Ik probeer er bovenuit te komen. “Dat klinkt alsof het een goed idee is.”

“Hanneke?” Kobe hangt met zijn hoofd boven mijn gsm. Ook hij probeert zich verstaanbaar te maken. Het duurt enkele seconden, maar dan is het weer rustig aan beide zijden van de lijn.
“Ja, Kobe, wat is er ?”
“Wat is er eigenlijk met die Linda gebeurd?”
We horen Hanneke lachen. “Isa, vertel eens hoe het met je mama gaat!”