Je schrijft: het troostmeisje was geboren.
Volgens mij was je het al lang. Hoe dan ook heb je wel degelijk troost gebracht. En meer dan dat.
Een schitterend verhaal vol mensliefde.

Een nieuw woord geleerd: liplees spijkerbroek. Ik kende het niet, maar mijn fantasie vindt het geweldig.

Wat je verhalen zo mooi maakt, is het liefdevolle en het genot. Aangezien je je schaamt voor wat er op school is gebeurd, is het beter dat dit verhaal opgeborgen blijft.
En alweer komt het ondeugende in je naar boven: na de pil verstop je nu ook die andere pil.

Het belangrijkste moment van dit verhaal speelt zich in de supermarkt af. De bewustwording van een soort doel in je leven. Een beetje fatalistisch, maar wel bepalend.
Heel sterk verwoord.

Seks is een doel geworden. Met je mama en broer is het begrijpelijk. Zelfs met je leerkracht haal je er (gelukkig voor jou) genot uit. Of is dat uit een soort zelfbescherming?
Heerlijk opwindend is het verhaal in de duinen.

Je broer heeft de smaak zo hard te pakken dat hij het moeilijk heeft zich te beheersen. Wat wil je, met twee zulke heerlijke nymfomanes in huis.
Als daar maar niet nog meer problemen van komen.

Wat een stout idee om de pil van je mama te verstoppen. Misschien was het onbewust haar eigen keuze? Gelukkig is er zoveel liefde in jullie gezin...

Wederom een schitterend verhaal, Maddy. De natuurlijke souplesse waarmee je schrijft, is heel mooi.

Zoals jij het beschrijft, met de liefdevolle en wederzijdse keuze voor elkaars genot, is het jammer dat hier zo’n taboe op rust.

Je vertelkunst is top!

Het is duidelijk dat je mama haar genen aan har beide kinderen heeft doorgegeven. Toch wat het lichamelijke deel betreft.
Of je broer ook een troostjongen is, moet nog blijken.

Maar jij en je mama tonen je weer van jullie meest gunnende kant, zelfs bij het tonen van jezelf.
De liefde voor elkaar is weer enorm aanwezig.

Je bent een schitterende schrijfster. Een perfecte mix van verhaal, gedachten en gevoel. Zoals steeds!

Mijn gedachten volgen wat genieter56 zegt. Het rare is dat je je ondanks de dwang en de chantage toch openstelt voor zijn handelingen, er opgewonden van wordt en ervan geniet.
Dat zal het troostmeisje in je zijn dat hem genade schenkt voor zijn zwakheid.

Alweer heel mooi geschreven. Ik ben blij dat ik je verhalen heb ontdekt.

Het gedrag van de leerkracht is een valse noot in de prachtige symfonie van je gunnende lichaam. Hij verdient geen troost. Toch gun je ook hem.
Je bent een bijzondere vrouw en een heel goede schrijfster.