Ik vind het wel prettig om alle personen weer even op een rijtje te hebben. Het is altijd goed als je het zelf in de gaten hebt, dat je met recht een stadje creëert. Prima, toch weer verder met het verhaal.

Ik geniet van jouw manier van schrijven. Alleen bij deze serie is het aantal mensen veel te groot en verliest het verhaal zijn waarde omdat het een grote poel van sex is waar iedereen het met iedereen doet. Onvolgbaar op deze wijze.
Ik lees jouw andere verhalen weer eens terug.

Dank je Cis, ik heb grote moeite om het volgbaar te houden. Je schreef zelf laatst al een keer 'Wie was Tine ook alweer' en één zo'n reactie staat voor een groot aantal lezers die datzelfde hebben.

De drie hoofd verhaallijnen; De Zweden, De Amerikanen en de tieners en hun inbedding in de oudere bewoners met Vincent en Rose als hoofdpersonen valt nog wel te hanteren, maar de ontwikkeling van Emma ging opeens een eigen leven leiden; ineens zat er een Noordse Godin naast haar.. Het zal wel iets met mijn onbewuste te maken hebben... ?

Schrijven blijft boeiend.
John Muffer

Het sprookje van Åland gaat weer verder: Emma wordt de wereld van de völvas ingetrokken. Erg veel keus lijkt ze niet te hebben, maar het ziet er ook niet naar uit, dat ze het erg vindt. Met de teruggekeerde Vikingen (Rita, Dave, Mary, Ben, Barbara en Jim) heb je weer een mooi aspect aan je verhalenreeks kunnen toevoegen. Is een ook nog zo’n Zweeds aspect of is dat al afgerond.
Hoe gaat het trouwens met Vincent en Rose, ook al een völva, op hun eiland?
Het is en blijft een mooi verhaal.

Ik was alweer bijna vergeten wie Tine was, maar ik ben er snel weer achter gekomen. Wat een seksuele verwikkelingen in jouw Åland. Incest, tweelingen die geen tweeling zijn. Neef met tante, het kan niet op. Maar dat is geen negatieve kritiek. Ik lees de verhalen met veel plezier en hoop dat nog lang te kunnen doen. Bedankt weer John !

Wie doet het niet met wie? Åland is een grote commune. En, ach, als iedereen daarmee gelukkig is… Het was weer een mooi geschreven verhaal. Top, John!

Je richting en persoonskeuze blijft voor mij onvoorspelbaar, maar is ook meteen het charmante aan dit verhaal: waar het volgende deel over gaat is steeds verrassend. Ik vind het in ieder geval niet erg. Het verhaal over de nieuwe buren getuigt weer van een zeer sociale gemeenschap. In een zo dun bevolkte streek heb je elkaar snel nodig en dat begrijpt men ook prima. Weer een mooi beschreven verhaal, John!

Mooi verhaal rondom Ditte en haar dochter Marit. Wat Marit betreft, valt de appel niet ver van de boom. Ook op haar jonge leeftijd lust ze er wel pap van. Gelukkig weten de anderen een oplossing voor mogelijke problemen, zodat ze niet zwanger hoeft te worden.
Maar ook voor Ditte gloort er weer wat hoop, gevoel komt langzaam terug, hoewel ze niet veel meer mag verwachten.
In ieder geval is duidelijk dat Ditte en Jens met hun kinderen meteen opgenomen zijn in de nieuwe gemeenschap. Weer prima verwoord, John!

Bedankt voor jullie reacties. Altijd fijn om te lezen.

Even wat aandacht voor Knut en Helga en hun familie, dat is nog lang niet klaar. Daarna weer terug naar de oude garde. Sommige lijnen gaan elkaar kruisen (Mette en Henning), andere kabbelen gewoon voort.

John Muffer

Ik verwachtte, dat je in de ze aflevering verder zou gaan met Mary en Ben en Barbara en Jim. Maar nee (jouw goed recht, natuurlijk) je koos een andere zijweg, weer even terug naar de Zweedse tweeling en hun familie. Het was een boeiend verhaal, waarbij iedereen weer voor elkaar opkomt (je zou wensen, dat het bij ons ook zo was). Leuk dat de zoon van Jens en Ditte amoureus en muzikaal zo goed bij Mette past. Ik hoop er meer van te horen.