Wat leuk dat je reageert op mijn reactie. Je stelt me een vraag (wat vind je defensief?) en die zal ik eerst beantwoorden.
En dan voeg ik een soort van optie toe.
ON is een site met een zeer gemêleerd publiek. Dat is een pluspunt, maar soms ook een afknapper, omdat reacties soms heel kort door de bocht zijn en niet in de lijn van je uitgangspunten liggen. Je opmerkingen lijken in die zin verontschuldigend, zo van: ga me nu niet vragen waar hun ouders zijn, of hoe die twee zich concreet verhouden. Meer bedoel ik niet. En ik gaf met 'misschien' al onzekerheid aan.

Reacties worden gelimiteerd in woordenaantal. Daarom maak ik voor de genoemde optie gewoon nog een reactie aan. Die volgt meteen hierna.

Gerrit Tonner

Bedankt voor je reactie Gerrit. Ik ga er zeker wat over lezen. Het principe "less = more" snap ik zeker maar ik betrap me er inderdaad op dat ik, vooral in dit zo gevoelige verhaal van twee kwetsbare jong-volwassen en hun eerste liefdes ervaringen, graag dicht op de huid wil blijven met alle gevoelens/details die daar bij komen kijken. Maar ik vind wat je zegt zeker interessant.

Wat bedoel je in dit verband precies met "defensief, alsof je twijfelt of je wel de goede vertelkeuzes gemaakt hebt"? Kun je wellicht een voorbeeld geven?

Daarnaast kan ik alvast verklappen dat ik in deel 2 (min of meer een vervolg/verlenging van deel 1) en in deel 3 (het erotische vervolg) zeker aan het proberen ben om dicht bij hun erotische/romantische ervaring te blijven. Sowieso, het kil opsommen van een kille neukpartij zonder gevoel is sowieso niet mijn stijl of mijn ambitie, zelfs (of JUIST niet) als het een wat ruigere passionele sexervaring is, waar ik ook mee bezig ben.

Wat een prachtig, mooi geschreven begin van een serie!
Ik ben heel benieuwd naar het vervolg.

Benieuwd hoe de jongelui nu verder gaan.

Wat heb je je onderwerp mooi ingeleid. Ik ben erg nieuwsgierig naar het vervolg.
Ik hoop dat je dan niet 'vervalt' in alleen maar de gebeurtenissen en de techniek, maar dat ze in de erotiek net zo gevoelig blijven.

Je voegt opmerkingen toe die (misschien onbedoeld) defensief overkomen, alsof je twijfelt of je wel de goede vertelkeuzes gemaakt hebt. Waar je mee bezig lijkt, is het verschil tussen werkelijkheid en waarheid. Maar juist door veel werkelijkheid weg te laten vergroot je de waarheid. Te veel details leiden af. De kunst (!) is om zo dicht mogelijk bij de kern te komen. Als je allerlei informatie gewoon weglaat, kun je meer ruimte bieden aan (in dit verhaal) de onzekerheid. Dat heb je in mijn ogen juist heel mooi gedaan. Dat heet in de literatuurtheorie 'verdichting'. Als je meer wilt weten over dit begrip, zoek dan op internet informatie met als uitgangspunt 'Dichtung und Wahrheit'.

Ik blijf je zeker volgen.

Hartelijke groet, Gerrit Tonner

Dick, bedankt voor je reactie.

Wauw wat een start, hoop op een snel vervolg