Lieve Floortje

Steeds weer opnieuw is het lezen van een verhaal van jou als het baden in een bosven vol opwinding. Het is onmogelijk je er niet in onder te dompelen. Want bij elke zin wil je meer. Meer voelen. Meer beleven. Meer lezen om zo samen met Floor naar een lichamelijk en geestelijk hoogtepunt toe te werken.

Je blijft me begeesteren!
😘

De wellustigheid slaat ons om de oren. We geven ons als lezer over aan de sletterigheid van Lisette.
We wentelen ons in je woorden vol opwinding.

En dan… 😬

Motieven.
Het drijft ons. Allemaal hebben we redenen waarom we iets doen. Meestal vertrekt het vanuit onszelf.
Ons plezier. Ons genot.
De broertjes weten maar al te goed waarom ze hun nieuwe zusje willen beschermen.

Ik las vol spanning verder. Belandt Sam in een web vol hongerige spinnen? Of geeft ze zich over aan het mogelijke genot?

Wat zou Linda van Edwin denken mocht hij de dingen zeggen die hij denkt? Zou ze schrikken en gillend weglopen? Zou het haar des te geiler maken?
Zou hij haar zover krijgen dat hij die dingen ook effectief tegen haar durft zeggen?

Je bent een topschrijfster!

De eerste gedachten aan kinderen zijn er. Het gaat snel.

Een nieuwe vrijgevochten heldin
Een buitenbeentje dat van seks weet te genieten en zich niets aantrekt van hen die op haar neerkijken.
Net daardoor zijn anderen jaloers op haar.
Net daardoor willen ze bij haar zijn.

Dank je voor een nieuw Zazie-universum…
Ik blijf smullen van je verhalen.

Tuurlijk wil ze dat!
In deze reeks wil iedereen.
Heerlijk!

“We zijn nog lang niet klaar.”

De woorden van Edwin. Ook mijn hoop voor deze reeks. Laat Linda ontdekken wat genot is. Laat haar ervaren wat vuurwerk is, een typhoon aan lust, een rollercoaster aan genot…

Jij kan dat, lieve Eline!

De man die weet het juiste melodietje uit zijn fluit te halen, is degene die de vrouw de hoogste noten kan doen zingen, waardoor een duet ontstaat dat het wereldse overstijgt.
Die metaforische man bracht jij tot leven met je eigen lokwapen: de pen! Jouw vrolijk-geile liedje lokt alle lezers naar de Zazie-grot.

Laat ons alsjeblieft blijven, lieve Zazie. Stuur ons niet terug naar Hameln.

In het eerste deel werd de doos van Pandora op een kiertje geopend. Langzaamaan begint er van alles te bruisen. Eerst in het hoofd, dan de lendenen, en nu ook in het gedrag.

Als steeds beschrijf je alles op zo’n manier dat je als lezer de film bij je woorden geprojecteerd ziet.
Wauw!