Om De Liefde Van De Prinses

Hallo Silvanie (leuke naam overigens)

Veelbelovend verhaal, lijkt een beetje op de beroemde driehoeksverhouding tussen Sir Lancelot de de aanstaande vrouw van Koning Arthur. Guinevere. Je hebt er een lesbische SF variant van gemaakt. Maar waarom staat er 'hetero' terwijl het 'lesbisch' moet zijn. Althans dat denk ik. Corrigeer me maar als het niet klopt. Ik ben geen schrijfster, dus schrijf ik niet mee helaas, maar ik ga het wel volgen...

Hallo Erica,

Fijn dat je me attent hebt gemaakt, want het verhaal is inderdaad 'lesbisch' en niet 'hetero'. Ik heb de redactie als gemaild om te vragen het te corrigeren. Goed dat je de connectie ziet met het beroemde verhaal uit de Arthur Mythen, de noodlot driehoek tussen de koning, de prinses en de ridder. Ik ben gek op SF en mythologie, dus vandaar...Jammer dat je niet meedoet en nog bedankt

Alcon IV, mijn thuisplaneet. De laatste weken kan ik alleen nog met nostalgie naar het prachtige landschap kijken, de geuren opsnuiven, met al de lieve mensen praten. Natuurlijk, het is in het algemeen belang, eindelijk vrede met het Groot Galactische Rijk. Als prinses kan ik mijn planeet niet beter dienen dan te trouwen met hun keizerin Aloxandra III. Een grote eer, maar ook een groot offer.

Mijn vertrouwelinge Gravin Helledora verschijnt, haar houding straalt ongemak en verontschuldiging uit: "Vrouwe Silvanie is in de ontvangstzaal". Vrouwe Silvanie is een ridder, ze komt me ophalen, gaat me meenemen naar haar keizerin. Met tegenzin kom ik overeind, maar dan recht ik mijn rug en loop samen met Helledora naar de zaal.

En daar staat Vrouwe Silvanie, ik herken haar direct van de foto's die ik eerder gekregen had. Geen twijfel over dat ze een ridder is: die fiere houding, dat gespierde lichaam, die ferme handdruk. Maar haar blik heeft iets zachts, iets vragends, iets... sensueels? We wisselen beleefdheden uit over haar reis en het mooie paleis van mijn ouders. We drinken nectar, samen met haar gevolg en het mijne. Over een paar dagen gaan we met z'n allen op een lange reis, het is belangrijk om de verhoudingen direct goed te hebben.

Dan wordt Silvanie naar haar vertrekken gebracht, ik zie haar later voor een rondleiding door de tuinen.

Ik ben wel wat gewend, heb de rebellen van de planeet Anwar bevochten in de moerassen rond Kasteel Ran en de vrouwelijke piraten van Goth die de vrachtschepen belaagden op de route naar de buitenplaneten. Ik ben kampioene op laserpistool en sabel, maar nu ik voor deze schoonheid sta, ben ik veranderd in een drilpudding die nauwelijks drie woorden achter elkaar kan zeggen, laat staan een zin. Om niet door de mand te vallen als een verliefde aap, weet ik me met ijzeren wilskracht te beheersen en maak een buiging voor hare koninklijke hoogheid de prinses. Ze bloost als ik haar weer aankijk en ik zie dat ze ook nerveus is. Gravin Helledora kucht. "Ahum... vrouwe, de moeder van de prinses, de koningin wil u even spreken. Na een laatste blik op het prachtige meisje dat koninklijk staat te wachten in haar prachtige japon van Illandese zijde, loop ik achter een bediende aan naar de troonzaal. Daar zit de koningin hoog verweven op de troon. Een koning is er niet. In het strenge matriarchaat van het keizerrijk zijn mannen totaal onbelangrijk. De koningin heeft vermoedelijk meerdere minnaars versleten om een troonopvolgster te verkrijgen en het idee dat een man koning zou kunnen worden is ronduit belachtelijk.

"Vrouwe Silvanie...?" begint de koningin. Ik zak op één knie en buig mijn hoofd. "Gegroet majesteit, ik breng u de groeten van hare doorluchtige hoogheid Keizerin Aloxandra, zij heeft mij gezonden als afgezant. Ik zal uw dochter begeleiden naar de keizerlijk paleis voor de huwelijksceremonie. Ik zie hoe de koningin me uitgebreid opneemt. "De eer is ons ons, vrouwe Silvanie, onze dochter zal de nieuwe keizerin worden van de Galactische Alliantie der Planeten." Als de koningin omhoog komt zie ik pas goed waar de prinses haar schoonheid vandaan heeft, Ze is even prachtig als haar dochter. "Wij benoemen u tot hertogin van het Buitengebied," zegt de vorstin plechtig, "dat is een bijzondere eer voor iemand die niet van deze planeet afkomstig is." "Majesteit..." zeg ik, "wat een eer...Ik ben niet waardig..." "Onzin," davert de stem van de koningin, "u bent de vrouw die de rebellen op Anwar in de pan heeft gehakt, en als generaal van het keizerlijk leger was u verantwoordelijk voor de verovering van de planeet Dian. Behandel mijn dochter met respect, vrouwe, ik reken op u. Maar voor u en mijn dochter afreizen is er eerst feest. Ik heb een kamer voor u laten inrichten en vanavond dineert u met mij en mijn dochter en daarna is er een bal..." Ik knik, maak nog een buiging en volg de bediende die me naar mijn vertrekken begeleid.

Als ik binnenkom verstijf ik. Want wie zit er op het bed in de kamer? De prinses. Ze kijkt me brutaal aan en als ze opstaat, valt haar japon naar beneden. Verbluft blijf ik staan. Naakt is ze mogelijk nog mooier dan de eerste keer dat ik haar zag. "Maar hoogheid," begin ik, "dit kan niet. Uw moeder, de gravin, ik...ik..." "Stil!" grinnikt Allanore, "mijn moeder is een schat, maar wel een kloek. Ze zou me het liefste in een kamertje opsluiten in de hoogste toren van het paleis, en haar nichtje de gravin is al net zo. Er komen zo weinig echte vrouwen aan het hof, Silvanie, ik ben opgewonden. Uw stoere verschijning maakt me nat!" Ze komt naar me toe en duwt haar naakte lichaam tegen het mijne. Ik kreun. Hier was ik al bang voor. In mij strijdt mijn gevoel van trouw voor de keizerin met de begeerte naar deze mooie jonge vrouw. Als Allanore me begint te kussen, en ik haar tong in mijn mond voel glijden, ben ik echter verloren. We kussen nu woest en ik voel haar handen mijn uniform open ritsen.

Tsja, ik vrees dat dit toch niet helemaal mijn ding is. Het gaat mij te veel snel en mis de spanning van het elkaar peilen, aftasten, voorzichtig proberen, enzovoort. Maar er zijn ongetwijfeld andere schrijfsters die wel graag direct tot de actie overgaan waar het uiteindelijk om gaat hier. Dus... graag een opvolgster voor mij, en samen veel succes met de rest van het verhaal.

Liefs,
Allenore (1)

Excuus, lieve Allanore, duizend maal excuus. Ik was hier al bang voor. Onze verhalen hebben elkaar gekruist en ik was in de veronderstelling dat ik de eerste reactie schreef. In mijn ongeduld koos ik voor een meer extreme aanpak. Want ik ben het met je eens. Juist de lesbische verhalen kenmerken zich door elkaar aftasten en voorzichtig proberen. Daar ben ik juist een groot voorstander van. Waarom ik dan koos voor de extreme aanpak? Ongeduld. Niemand reageerde en ik werd ongeduldig. Dacht dat ik een te brave insteek had en wilde iets forceren. Geef me nog één kans en laat me mijn reactie herschrijven. Vergeet dus mijn eerdere reactie. Maar heb je dan nog geen zin, kan ik dat begrijpen en zeker ook je eerlijkheid waarderen . Dat je aangeeft dat je liever stopt dan verder te gaan. Kusje... En mocht Allanore 1 toch afzien van verdere deelname en iemand wil haar plaats innemen, laat haar dan de herschreven reactie als uitgangspunt nemen.

Ik ben wel wat gewend, heb de rebellen van de planeet Anwar bevochten in de moerassen rond Kasteel Ran en de vrouwelijke piraten van Goth die de vrachtschepen belaagden op de route naar de buitenplaneten. Ik ben kampioene op laserpistool en sabel, maar nu ik voor deze schoonheid sta, ben ik veranderd in een drilpudding die nauwelijks drie woorden achter elkaar kan zeggen, laat staan een zin. Om niet door de mand te vallen als een verliefde aap, weet ik me met ijzeren wilskracht te beheersen en maak een buiging voor hare koninklijke hoogheid de prinses. Ze bloost als ik haar weer aankijk en ik zie dat ze ook nerveus is. Gravin Helledora kucht. "Ahum... vrouwe, de moeder van de prinses, de koningin wil u even spreken. Na een laatste blik op het prachtige meisje dat koninklijk staat te wachten in haar prachtige japon van Illandese zijde, loop ik achter een bediende aan naar de troonzaal. Daar zit de koningin hoog verweven op de troon. Een koning is er niet. In het strenge matriarchaat van het keizerrijk zijn mannen totaal onbelangrijk. De koningin heeft vermoedelijk meerdere minnaars versleten om een troonopvolgster te verkrijgen en het idee dat een man koning zou kunnen worden is ronduit belachtelijk.

"Vrouwe Silvanie...?" begint de koningin. Ik zak op één knie en buig mijn hoofd. "Gegroet majesteit, ik breng u de groeten van hare doorluchtige hoogheid Keizerin Aloxandra, zij heeft mij gezonden als afgezant. Ik zal uw dochter begeleiden naar de keizerlijk paleis voor de huwelijksceremonie. Ik zie hoe de koningin me uitgebreid opneemt. "De eer is ons ons, vrouwe Silvanie, onze dochter zal de nieuwe keizerin worden van de Galactische Alliantie der Planeten." Als de koningin omhoog komt zie ik pas goed waar de prinses haar schoonheid vandaan heeft, Ze is even prachtig als haar dochter. "Wij benoemen u tot hertogin van het Buitengebied," zegt de vorstin plechtig, "dat is een bijzondere eer voor iemand die niet van deze planeet afkomstig is." "Majesteit..." zeg ik, "wat een eer...Ik ben niet waardig..." "Onzin," davert de stem van de koningin, "u bent de vrouw die de rebellen op Anwar in de pan heeft gehakt, en als generaal van het keizerlijk leger was u verantwoordelijk voor de verovering van de planeet Dian. Behandel mijn dochter met respect, vrouwe, ik reken op u. Maar voor u en mijn dochter afreizen is er eerst feest. Ik heb een kamer voor u laten inrichten en vanavond dineert u met mij en mijn dochter en daarna is er een bal..." Ik knik, maak nog een buiging en volg de bediende die me naar mijn vertrekken begeleid.

Als ik me omkleed in mijn galauniform met de sierdegen, denk ik na. Een bal. Ik ben een strijder, geen danseuse. Ook in het keizerlijk paleis ben ik zelden te vinden op de mij vreemde danspartijen en ontvangsten. Ik hoor een klop op de deur. Als ik 'binnen' roep, zwaait de deur open en staat de gravin in de kamer. "Bent u klaar, vrouwe, de prinses is ook gereed en het is de wens van hare majesteit dat u hare majesteit begeleid naar het bal. Ik knik en loop achter haar aan. Als ik beneden kom, zie ik de prinses al staan en mijn adem wordt afgesneden. Wat is ze mooi. Ze draagt een prachtige lichtblauwe avondjapon van zijde en heur haar is opgestoken in een diamanten tiara. We lopen gezamenlijk naar de balzaal, waar de prachtige muziek van componiste Alvina opklinkt. Ik zie de vele dames naar ons omkijken als we naar de koningin lopen. "Ah hertogin," zegt zij, "dochter..." We maken een buiging en dan wijst de koningin naar de dansvloer. Ik hoop maar dat ik geen figuur sla, of struikel over mijn siersabel.