Was mijn toets echt te moeilijk, of is de klas gewoon in zijn geheel te slecht. Althans voor deze toets.
Zelfs Inge, die niet echt een hoogvlieger is, maar toch altijd wel een voldoende haalt, is niet hoger gekomen dan een 2,4. En dat terwijl ze iets met economie wil gaan doen. Omdat ik weet dat dit vak voor haar heel belangrijk is, en ze altijd laat zien wel gemotiveerd te zijn, wil ik haar proberen te helpen.

Als ik even de klas uit ben geweest, en terug kom, is de klas baldadig. Opstandig is misschien wel een beter woord. Het lukt me ze stil te krijgen, en gelukkig voor hen, en voor mij, is het pauze.
Ik zie Inge een beetje achteraan lopen en besluit dat ik haar beter in de pauze kan helpen, dan dat ik haar na schooltijd nog een keer terug laat komen.
'Inge, kun je even blijven' roep ik dan ook, terwijl de rest van de klas de deur uit loopt.
Ik zie dat ze met een gezicht op onweer blijft staan en terug schuifelt naar mijn bureau. Ik weet dat wat ik ook zeg, niet gelijk zal binnenkomen, maar ik doe een poging.
'Wat balen van je cijfer voor deze toets. Je stond er niet heel slecht voor, maar dit drukt wel flink je gemiddelde.' Ze kijkt enigszins verbaasd omhoog. Had ze deze directe benadering niet verwacht?

'Ik zou je graag helpen, er komt nog een toets aan die dubbel meetelt. Als je daar een goed cijfer voor haalt, dan trek je je gemiddelde flink omhoog. Als je er voor openstaat, wil ik je ook best extra begeleiden.'
Ze kijkt nu een beetje verward, en ik laat een stilte vallen, zodat ze even kan nadenken en antwoord kan geven.

De docent, we mogen Rick zeggen, biedt aan om me te helpen. Voor de volgende toets. Die zal flink meetellen en dus is het een mogelijkheid om mijn cijfer op te halen. Ondanks dat ik niet echt een klik heb met hem, hij lijkt tot nu toe vooral een nerd, is het aanbod wel aantrekkelijk natuurlijk. Bij mij thuis is er niemand die iets van Economie snapt. Mijn jongere zus is vooral met make-up bezig, mijn moeder is schoonmaakster en heeft al veel moeite de eindjes aan elkaar te knopen. En mijn vader... tja, die is er sinds zus lief geboren is niet meer thuis gekomen. Dus wat hulp...

Ik zeg dat ik dat misschien wel wil, maar wel even moet overleggen. Want ik weet niet of we dat wel kunnen betalen. Bijles is natuurlijk best duur, zeker voor ons. "Het kost je niets, Inge, daar hoef je je geen zorgen over te maken." Hij geeft een knipoog, geen idee waarom. "Ik laat het u weten" en loop de les uit. Carolien, die op de gang op me stond te wachten: "Wat moest die nerd? Zat ie direct weer naar je te kijken?". "Hij bood aan om bijles te geven, vooral voor de komende toets. Want die telt dubbel zodat ik mijn cijfer op kan halen". "Ja dat snap ik wel" gaf Carolien jaloers terug. "Mannen willen jou wel helpen met je gevulde blouse. Ik kom daar met dubbel A niet voor in aanmerking natuurlijk". Ik haal mijn schouders op. Caro is altijd jaloers, of t gaat om hulp, wat er op mijn brood zit of de kleur van mijn fiets. Verder is het een hele lieve vriendin, en zou niet zonder haar kunnen.

De volgende dag, opnieuw tijdens de eco les, komt Rick even aan mijn tafletje. Hij vraagt of ik al over zijn aanbod nagedacht heb. "Kom straks na de les nog maar even langs" zegt ie voor ik kan antwoorden. Als hij weg loopt geeft Carolien die naast me zit me een zachte schop onder tafel. "Zag je dat, hij keek vooral weer naar je tieten. Ik snap wel wat ie doet". "Welnee, hij wil me echt helpen. En ik heb t overlegd met mijn moeder en die vindt het ook een heel goed idee." En zo kom ik aan het eind van de les opnieuw aan zijn tafel te staan. "En, wat is het oordeel, Inge?" vraagt Rick met een vriendelijke lach om zijn nerdy mond. "Ik heb t overlegd met mijn moeder en die vindt het goed, dus ja graag". "Mooi, zullen we morgenavond om 19.00 uur bij mij af spreken dan? Dit is het adres". Ik krijg een papiertje met zijn adres en voor ik het weet sta ik weer buiten de klas.

Tijdens de les vraag ik aan Inge of ze nog heeft nagedacht over mijn aanbod. Zoals altijd ziet ze er verzorgd uit. Klein beetje opgemaakt, maar niet sletterig of zo. En dat heeft ze ook niet nodig, ze heeft een mooi gezichtje. Terwijl mijn ogen naar beneden afdwalen, naar haar rijkelijk gevulde truitje. Als ik iets jonger was geweest en bij haar in de klas had gezeten, had ik het wel geweten. Maar als haar leraar kan dat natuurlijk niet. Hoewel ik met mijn 22 jaar nog niet eens zoveel ouder ben. Maar ja, slim, 2 keer een klas overgeslagen en voor ik het wist mocht ik al les geven, soms aan jongeren met wie ik bijna niets scheel in leeftijd. Om me toch maar een beetje te onderscheiden, kleed ik me meestal waar wat ouder. Geen spijkerbroek met T-shirt, geen gympies, maar een degelijke broek met overhemd en jasje. En een grote zwarte bril, want lenzen wil ik overdag niet in.

Terwijl ik wacht op antwoord, volgen mijn ogen de contouren van Inge's borsten... en dan voel ik de ogen van Carolien. Heeft ze door dat ik naar haar vriendinnetje kijk? Carolien, nog zo'n leuke meid. Leuk koppie, maar ze lijkt me wat onzeker over haar lichaam. En dat is helemaal niet nodig. Ze heeft wel niet zulke mooie ronde borsten als ik denk dat Inge heeft, maar Carolien heeft een mooi sportief gevormd lichaam.

Na de les geeft Inge aan dat ze graag van mijn aanbod voor bijles gebruik maakt. De volgende dag zie ik haar wel lopen op school, maar ze heeft geen les bij me, dus spreek ik haar niet. Na schooltijd ga ik zoals gebruikelijk eerst even een rondje hardlopen, en als ik onder de douche vandaan kom, zie ik dat het al bijna 7 uur is. Inge kan elk moment voor de deur staan. Snel fatsoeneer ik mijn haar, doe lenzen in, en trek wat gemakkelijks aan. Joggingbroek, T-shirt van mijn favoriete voetbalclub. Net als ik mijn sokken aanheb, hoor ik de deurbel. Als ik open doe, staat Inge voor de deur. Ze kijkt me verbaasd aan, van top tot teen. Ik kijk terug: 'Hoi Inge, kom maar binnen hoor. Je hoeft niet buiten te blijven staan voor de bijles'