Door Bart
"Of je vanmiddag nog tijd hebt om even bij oma langs te gaan... ze belde een half uurtje geleden."
Oké, kalm aan Bart... niet te enthousiast nu, anders krijgt ma argwaan.
"Wat wil ze dan? Gaat dat lang duren? Ik wilde aan het einde de middag nog even gamen..." probeerde ik de juiste balans tussen puberale onwil en familiale interesse te tonen.
"Geen idee, misschien heeft ze nog wat werk in de tuin. Of misschien vindt ze het gewoon leuk dat je langs komt."
Dat laatste was dan weer een poging van ma om sarcastisch te zijn.
Ik keek haar meelijwekkend aan.
"Ach, je weet hoe ze is, de laatste maanden na het overlijden van opa..." vulde ma aan.
"Oké, ik ga wel even langs dan."
En ja, ik WEET hoe ze is na nu ruim zes maanden zonder opa... dat heb ik vorige week wel gemerkt, toen ik na een middag buffelen in haar tuin mij nog even aan afspoelen was in de douche was bij haar. "Je kan zo niet naar huis Bart! Je bent bezweet en wordt dan verkouden! Onder de douche, ik bel je moeder wel dat je wat later thuiskomt..."
Wat ze ma dan vast weer niet verteld had, was dat zij direct na het telefoongesprek bij mij onder de inloopdouche was komen staan...
"Net zoals vroeger... toen opa en ik op jou en je zusje pasten en jullie ook met ons in bad gingen," grijnsde ze.
Behalve dan dat we toen 7 en 8 waren en geen 17 en 18 en nog geen benul, van alles dat je met een lichaam kon doen, hadden... En dat de volle hangers van oma mij toen geen en nu wel een flinke stijve bezorgden!
De rest laat zich raden. Laten we maar zeggen dat ik pas na twee dagen weer een ochtenderectie en een normaal gevoel in mijn ballen had... Oma was... enthousiast. :-)
En zo zat ik dus, na een Red Bull, twee stukken cake en een appel (ja, zelf als 16 jarige gezonde Hollandse jongen moet je toch een beetje er op letten wat je eet), op mijn e-bike richting oma. Geen bejaardenflatje ergens drie hoog, maar als echte 'late boomers' hadden ze volop geprofiteerd van de financiële mogelijkheden die er in hun tijd waren. Net na het pensioen van opa verhuisd naar een vrijstaande bungalow met een flinke lap grond er om heen aan de rand van de stad. Het huis was amper te zien vanaf de straat of zelfs vanaf de buren.
Ik bel aan, trek mijn standaard gekke bek voor de security cam, oma doet de poort open en ik fiets de oprijlaan op.
Oké, kalm aan Bart... niet te enthousiast nu, anders krijgt ma argwaan.
"Wat wil ze dan? Gaat dat lang duren? Ik wilde aan het einde de middag nog even gamen..." probeerde ik de juiste balans tussen puberale onwil en familiale interesse te tonen.
"Geen idee, misschien heeft ze nog wat werk in de tuin. Of misschien vindt ze het gewoon leuk dat je langs komt."
Dat laatste was dan weer een poging van ma om sarcastisch te zijn.
Ik keek haar meelijwekkend aan.
"Ach, je weet hoe ze is, de laatste maanden na het overlijden van opa..." vulde ma aan.
"Oké, ik ga wel even langs dan."
En ja, ik WEET hoe ze is na nu ruim zes maanden zonder opa... dat heb ik vorige week wel gemerkt, toen ik na een middag buffelen in haar tuin mij nog even aan afspoelen was in de douche was bij haar. "Je kan zo niet naar huis Bart! Je bent bezweet en wordt dan verkouden! Onder de douche, ik bel je moeder wel dat je wat later thuiskomt..."
Wat ze ma dan vast weer niet verteld had, was dat zij direct na het telefoongesprek bij mij onder de inloopdouche was komen staan...
"Net zoals vroeger... toen opa en ik op jou en je zusje pasten en jullie ook met ons in bad gingen," grijnsde ze.
Behalve dan dat we toen 7 en 8 waren en geen 17 en 18 en nog geen benul, van alles dat je met een lichaam kon doen, hadden... En dat de volle hangers van oma mij toen geen en nu wel een flinke stijve bezorgden!
De rest laat zich raden. Laten we maar zeggen dat ik pas na twee dagen weer een ochtenderectie en een normaal gevoel in mijn ballen had... Oma was... enthousiast. :-)
En zo zat ik dus, na een Red Bull, twee stukken cake en een appel (ja, zelf als 16 jarige gezonde Hollandse jongen moet je toch een beetje er op letten wat je eet), op mijn e-bike richting oma. Geen bejaardenflatje ergens drie hoog, maar als echte 'late boomers' hadden ze volop geprofiteerd van de financiële mogelijkheden die er in hun tijd waren. Net na het pensioen van opa verhuisd naar een vrijstaande bungalow met een flinke lap grond er om heen aan de rand van de stad. Het huis was amper te zien vanaf de straat of zelfs vanaf de buren.
Ik bel aan, trek mijn standaard gekke bek voor de security cam, oma doet de poort open en ik fiets de oprijlaan op.
Doe je ook mee met dit ketting verhaal?
