Iemand was er ooit eens willen mee beginnen, maar leidster Martine had het verboden en kortaf gezegd dat het niet alleen onnozel, maar ook gevaarlijk was.
'Onnozel en gevaarlijk tegelijk?' had Tineke lachend geantwoord, 'hoe kan dat nu?'
'Ik weet wat ik weet,' zegde Martine, 'blijf daar met jullie tengels af. Van die stomme ouija-borden is nog nooit iets goeds voortgekomen. In dit chirolokaal komt het niet binnen. Thuis doen jullie wat jullie willen, maar ik smeek u er ver van weg te blijven.'

Meer hadden we niet nodig om onze nieuwsgierigheid tot een toppunt te brengen. Tineke wist waar zo'n ouija-borden verkocht werden en we legden allemaal samen en stuurden haar op weg. 's Avonds kwam ze er triomfantelijk mee aanzetten bij de tweeling Daan en Anna. Ik was natuurlijk ook van de partij, want ik was Anna's beste vriendin en Daan had al lang een oogje op mij.

De ouders van Daan en Anna zijn invoerders van Scandinavische meubelen en designvoorwerpen. Nu zijn ze voor een week naar Denemarken en we hebben de grote villa voor ons alleen. We drinken een biertje of een sapje in afwachting van de duisternis. Van zodra het helemaal donker wordt, gaan we het ouija-bord uitproberen! Tineke is de enige van ons die er over gelezen heeft, dus zij zal de leiding nemen en vragen stellen. Na heel wat gepalaver komen we overeen dat onze eerste vraag aan het mysterieuze bord zal zijn: 'Wat hebben de geesten ons te zeggen over ons vriendengroepje?'

We zijn allemaal tussen de 16 en de 18 jaar. We kennen elkaar al sinds we bij de chriobeweging zitten (voor Nederlanders: dit is een christelijk geïnspeerde jeugdvereniging die destijds een tegenwicht moest vormen voor de scoutsbeweging die neutraal was). Dus kennen we elkaar al bijna heel ons leven lang, want we wonen ook allemaal in dezelfde buitenwijk van de stad.

Wij, dat zijn:

TINEKE, de oudste, bijna 18 en een onvermoeibare doorzetter. Voor niets of niemand bang. We weten allemaal dat ze al heel wat liefjes heeft gehad, maar niemand weet waarom die avontuurtjes nooit langer duren dan een paar weken, hooguit een paar maanden. Ze is groot, blond, mooie borsten waarrond zelden een beha zit, maar wel altijd superspannende t-shirts waardoor ze onbeschaamd haar tepeltjes laat zien. Ze draagt nooit broeken, maar uitsluitend heel korte rokjes die haar fantastisch lange benen tot hun volle recht laten komen. De meeste jongens loopt het speeksel uit de mond van louter zin in dat lekkere hapje. Maar Tineke heeft ook iets hooghartigs, waardoor ik denk dat zij met die gevoelens van de jongens speelt en zelf heel veel plezier beleeft aan dat kat-en-muisspelletje. In ieder geval is Tineke de onbetwiste leider van onze vriendengroep. Als het erop aankomt, doen we allemaal wat zij zegt.

DAAN en ANNA: de tweeling van 17 en 4 maanden oud. Ze lijken helemaal niet op elkaar. Daan lijkt op zijn mama: donkerblond, krullend haar en best atletisch gebouwd. Van Anna weet ik sinds verleden week dat Daan al een tijdje verliefd is op mij. Ik zou er niets op tegen hebben, moest hij me vragen, oh nee! Anna lijkt dan weer op haar vader: lang en slank, lichtblond haar dat naar alle kanten piekt en met kleine, ronde borstjes. Ik geloof niet dat ze jurkjes of rokjes heeft. Ofwel loopt ze in jeans, ofwel in shorts. Ze is een beetje beschaamd over haar dunne 'stekkebeentjes' die zij zelf 'lucifertjes' noemt. Ze heeft me bekend dat ze nog maagd is en ik heb haar niet durven zeggen dat het bij mij al gebeurd is. Ik wil niet dat Daan weet dat ik het al gedaan heb (en met wie).

ROEL: net 17 geworden. Een struise kerel met een peperkoeken hartje. Een schattig beertje en daarom ligt hij niet goed bij jongens, maar evenmin bij meisjes. Maar hij is altijd positief ingesteld en wanneer er onenigheid of ruzie is, zal hij altijd de eerste zijn om iedereen weer kalm te krijgen en vrede te doen sluiten.

TIM is net geen 17 en heeft zowat hetzelfde karakte als Tineke. Daardoor liggen die twee dikwijls in de clinch met elkaar. Tineke en Tim zijn al wel een keer of vier met elkaar geweest, aan en uit, uit en aan, langer dan een paar weken duurt het nooit en toch lijkt het erop dat ze elkaar niet kunnen missen. Tim is een prachtkerel, een atleet want hij zwemt competitie en doet ook aan volleybal. Hij is, tussen haakjes, de enige van ons groepje die af en toe al eens durft op te scheppen over het formaat van zijn piemel. Ik moet toegeven: ik zou die wel eens willen zien. De enige piemel die ik ooit in levende lijve gezien heb, heeft ook in mij gestoken en, eerlijk gezegd, ik had er meer van verwacht.

IK: mijn naam is YONI en dat is een Sanskriet woord voor 'kut'. Mijn ouders wisten dat niet toen ze mij die naam gaven. Ze hebben me genoemd naar Joni Mitchell, een Amerikaanse zangeres waar mijn moeder van hield. Soms denk ik dat ik door die voornaam ook de heetste van de bende ben. Ik ben ook de jongste, 16 jaar en 5 maanden oud. Klein, mager en pezig, hele kleine borstjes nog, maar mooie, stevige tepels. Mooi behaard kutje dat ik sinds ik heb geneukt regelmatig trim. Ik heb mezelf leren vingeren van toen ik 9 was en het heeft lang geduurd voor ik eindelijk ontmaagd werd. Dat is een half jaar geleden. Ik heb het een keer of tien gedaan en toen is die lul met een ander meisje beginnen gaan. Ik snak naar meer. Maar daar durf ik met niemand over praten, ook niet met Anna.

Zo zitten we nu rond het ouija-bord met kaarsjes en al in duistere woonkamer van Daan en Anna's huis. Tineke draait de trillende naald op het bord rond en vraagt: 'Lieve geest, wilt u ons iets vertellen over ons? We zijn al heel ons leven vrienden.'

Twee minuten lang gebeurt er haast niets. De naald blijft wel de hele tijd trillen. We kijken allemaal ademloos toe. Alleen dat die naald geen seconde rust vindt, is al geheimzinnig genoeg. En dan gebeurt het: de naald beweegt traag over de letters en de cijfers op het bord. Tineke houdt haar balpen klaar om de letters te noteren.

'E', 'E', 'N', 'V''A''N','D''E'.... Een van de.... dan blijft de naald weer een tijdje ter boven de E trillen. Het duurt minutenlang vooraleer er een zin gevormd is:

'Een van de jongens twee van de meisjes nog maagd vandaag morgen niet meer'

We zitten allemaal verbluft naar de woorden op Tineke's blocnote te staren. Ik ben geen maagd meer, dus Tineke heeft het ook nog niet gedaan??? En wie van de jongens is dan nog maagd? Volgens Anne heeft Daan het nog niet gedaan. Van Tim was ik haast zeker (en van Tineke trouwens ook...), maar als Daan de enige is, dan heeft Roel het dus ook al gedaan? En wat bedoelt de geest met 'vandaag morgen niet meer'?

We zitten allemaal met een rooie kop rond het bord. We fluisteren elkaar toe (we durven niet hardop te praten!) wat de volgende vraag zou kunnen zijn. Tineke stelt voor om te vragen wat de geest bedoelt met 'vandaag morgen niet meer.' We gaan akkoord.

Na wel een kwartier heeft Tineke alle woorden opgeschreven die weer een zin vormen: 'Niet uitstellen samen beleven waak over u alles klaar geen gevaar lot bepaalt nu elkaar gelukkig maken sterren goed'

Als aan de grond genageld lezen en herlezen we de boodschap van de geest. Zonder ons iets te vragen, stelt Tineke een volgende vraag: 'Geest, bedoelt u echt dat we hier vandaag met elkaar moeten vrijen?'

'Sterren goed ik waak over u moet gebeuren lot bepaalt vrienden voor het leven samen geen gevaar dit is het uur stel niet uit'

'Wie van jullie gelooft de geest niet?' vraagt Tineke met een hoge stem. Ik voel er voor het eerst een beetje angst in bij haar, maar ze probeert dat goed te verbergen. Niemand zegt iets. We kijken elkaar in de ogen en zien bij elkaar zowel twijfel als opwinding.

'Goed,' besluit Tineke nu met een resolute stem, 'dan doen we wat de geest ons vraagt.' En ze trekt kalm haar t-shirt over haar hoofd. Haar mooie, volle borsten komen tevoorschijn. Vervolgens maakt ze de strik van haar rokje los en laat het op de vloer vallen. Haar lichtblauwe slipje zit om haar volle billen wanneer ze zich omdraait om haar kleren over de leuning van de stoel te draperen. Ze keert zich weer om en vraagt: 'Wie is de volgende?'

Ik sta recht en maak de knoopjes van mijn bloesje los. Dat is het sein voor de rest. Een paar minuten later staan de drie meisjes in hun onderbroekje en de jongens in hun slip of boxer.

'De geest heeft gezegd dat we samen moeten blijven. Er is hier plaats genoeg op de banken en op de tapijten en kussens liggen er ook genoeg,' zegt Tineke, 'en de kaarsjes geven net licht genoeg om niet over iets of over elkaar te struikelen. Ze pakt Tim, die naast haar staat, bij de hand en trekt hem mee naar de bank in het salon. Daan komt naar me toe, neemt mijn hand en gaat op een van de zachte tapijten zitten. Ik ben daar maar al te blij mee. In het halfduister zie ik Anna met Roel de kamer doorkruisen. Daar, aan het eind, staat nog een lange bank. Ik let niet meer op de anderen. Ik duw zachtjes op Daans borst en hij valt achterover. Ik ga naast hem liggen en sla mijn arm om zijn schouder. Mijn lippen raken de zijne. Hij opent zijn mond....