Mijn Trouwring - 10

Ik word wakker van het vertrouwde geluid van mijn eigen wekker. Snel sta ik op. Volgens mij is Ardin wakker, maar nu houdt hij zich slapende. Ik vind het niet erg. Zo heb ik meer tijd om na te denken voordat ik met hem hoef te praten. Ik zorg dat ik weer netjes gekleed ben voor het werk. Op weg naar het werk adem ik een paar keer diep in om mijn hersenen goed leeg te krijgen. Helaas is het maar een klein stukje lopen voordat ik op het werk arriveer. Het is een wonder dat ik vandaag enigszins kan functioneren. De hele dag overweeg ik mijn opties. Ardin's leefstijl accepteren of op hangende pootjes terug naar Dennis. Hoe langer ik er over denk, hoe meer ik tot de conclusie kom dat een relatie aangaan met Ardin misschien toch niet de verstandigste keuze is geweest. Hoewel ik nog steeds erg verliefd op hem ben, denk ik niet dat ik hem wil delen met andere vrouwen. Het is alles of niets. Als ik Ardin niet voor mijzelf kan hebben, dan maar helemaal geen relatie meer. Dan maar terug naar Dennis. Kan ik hem nog onder ogen komen? Durf ik dat eigenlijk wel? Is er überhaupt nog een optie voor mij?

Na het werk ga ik gewoon terug naar Ardin. Ergens in mijn achterhoofd hoop ik dat hij zegt dat hij alsnog helemaal voor mij gaat kiezen en van de andere vrouwen af blijft. Als ik in het atelier kom is mijn hoop alweer vervlogen. Ardin is Lieke gewoon aan het schilderen, maar ik zie aan haar dat hij haar weer de middag van haar leven heeft gegeven. Ze straalt helemaal en hoeft vandaag duidelijk geen moeite te doen om een sexy uitstraling te hebben. Ik meen zelfs wat sperma op de binnenkant van haar dijen te zien. Hij is onverbeterlijk en zal nooit alleen voor mij kiezen. Vandaag wordt het toch de diepvriesmaaltijd. Het maakt mij niets uit, want ik heb toch geen honger. Het is ijzingwekkend stil tijdens het eten. Het is Ardin die de stilte verbreekt. "Je moet jouw keuze met je hart maken. Ik hoop dat je met mij gelukkig kunt worden, maar als je dat niet kunt, kies dan voor de optie waarbij je wel gelukkig word." Ardin heeft gelijk. Ik weet nu zeker wat ik moet doen. Ik laat mijn maaltijd voor wat het is. Ik ga naar de bovenverdieping en pak weer wat spullen in mijn koffer. Daarna ga ik weer naar beneden.

"Ik ga terug naar Dennis. Mijn tijd met jou, hoe kort ook, zal mij altijd dierbaar blijven. Maar het is mij nu duidelijk, ik hoor bij mijn man en kinderen. Niet hier." Ardin kijkt teleurgesteld, maar in zijn mooie ogen zie ik dat hij het begrijpt. Het is niet de eerste keer dat een vrouw bij hem weggaat en ik weet dat ik ook zeker niet de laatste zal zijn "De rest van mijn spullen kom ik een andere keer ophalen. Ik heb echter nog een verzoek. Ik wil graag het schilderij kopen dat jij van mij gemaakt hebt." Ardin denkt even na. "Het schilderij is van jou. Je hoeft het niet te kopen." Hij loopt meteen naar het atelier en ik erachter aan. Hij haalt het schilderij van de muur. Ik wil het afscheid niet onnodig moeilijk maken. "Dan ga ik maar." Ik geef hem nog een knuffel. Vervolgens pak ik het schilderij, draai mij om en loop naar buiten zonder naar hem om te kijken. Ik ben bang dat die mooie staalblauwe ogen mij weer op andere gedachten gaan brengen.

Hoe ontnuchterend het ook is, dit was het dan. Deze ervaring was kort maar krachtig. Toch had ik er geen moment van willen missen. Maar nu weet ik het zeker. Ik moet terug naar Dennis. Terug naar de man waar ik van hou. Met mijn koffer in de kofferbak en het schilderij op de achterbank rijd ik naar huis. Het voelt goed, al weet ik niet zeker hoe Dennis zal reageren. Ik kan alleen maar hopen dat ik weer welkom ben nu ik gebroken heb met Ardin. Als ik mijn autootje in de buurt van ons huis parkeer voel ik de trouwring branden in mijn broekzak. Snel doe ik hem om. Het voelt vertrouwd, alsof hij nooit af geweest is. Dennis kan nu ook meteen zien dat ik weer voor hem gekozen heb. De zenuwen gieren door mijn keel als ik aanbel. Ik heb nog steeds de sleutel, maar kan natuurlijk niet zomaar binnen vallen. Groot is mijn verbazing als de deur open gaat.

In de deuropening staat Daphne. Ik weet niet wat ik moet zeggen. Daphne duidelijk wel "Wat kom je doen?" Ik ben perplex. Wat doet Daphne hier. Mijn hersenen werken niet meer optimaal. "Euh, ik kom voor Dennis." Nog steeds probeer ik de situatie in perspectief te plaatsen. "Denk je nou werkelijk dat hij jou nog wil zien? Maak dat je wegkomt." Wat!? Zegt Daphne nu dat ik niet welkom ben in mijn eigen huis. Wat denkt dat mens wel. Als ze oorlog wil dan kan ze het krijgen. Ik sta op het punt om haar aan de kant duwen als de deur aan de andere kant van de hal open gaat "Wat is er aan de hand?" Gelukkig, daar is Dennis. "Die hoer is hier. Zal ik haar wegsturen?" Ik heb nog steeds het idee dat ik in een slechte film ben beland. Nu word ik in mijn eigen huis een hoer genoemd. Dit trek ik niet langer. "Laat haar maar binnen komen." Dennis klinkt niet enthousiast. Maar ja, wat had ik anders verwacht. Daphne kijk mij venijnig aan, maar stapt dan toch aan de kant. Snel loop ik door, achter Dennis aan naar de woonkamer.

"Mama, mama!” Fleur en Roos sprinten op mij af. Ik zak door mijn knieën en geef ze een dikke knuffel. Wat ben ik blij om ze te zien. Mijn god, wat heb ik ze gemist. "Kom je weer terug mama? Ja toch. Je komt toch weer terug mama?" Ik zou zo graag ja willen zeggen, maar na het hele gebeuren weet ik niet waar ik aan toe ben. Ik kan niet liegen tegen mijn meisjes "Ik weet het niet lieverds. Mama hoopt van wel.” Ze pakken mij nog steviger vast, alsof ze mij niet meer willen laten gaan. Gelukkig zijn ze niet boos op mij, maar hebben ze me wel gemist. "Stop jij de kinderen alvast in bad?" Dennis vraagt het aan Daphne, maar het is meer een gebod dan een vraag. Daphne kijkt even alsof ze wil weigeren. Ze wil ons duidelijk niet alleen laten. Dan pakt ze toch de meiden en trekt ze zo voorzicht mogelijk van mij los. Dat is nog knap lastig, want mijn schatten houden mij stevig vast. Pas als Dennis tegen hen zegt dat ze echt in bad moeten laten ze mij schoorvoetend los en lopen ze met Daphne mee. "Komen jullie ook?" Daphne heeft het tegen haar eigen dochters. Ik had ze nog niet eerder gezien. Ze staan stilletjes te kijken, niet wetende wat er aan de hand is. Even later loopt Daphne met de vier kinderen naar boven. Ik ben eindelijk alleen met Dennis.

Hij kijkt mij aan maar zegt niets. Hij wacht duidelijk op wat ik te zeggen heb. "Ik ben bij hem weg. Ik weet nu dat het fout was en ik heb er erg veel spijt van. Jij bent de man van wie ik hou en ik wil graag bij je terug komen." Ik wacht op zijn reactie, maar hij kijkt mij alleen maar ondoorgrondelijk aan. "Zeg iets, Dennis. Alsjeblieft." Dennis kijkt alsof hij zijn woorden aan het overwegen is. "Denk je nu echt dat je zomaar terug kunt komen. Je laat je familie in de steek voor een andere man, en als blijkt dat hij toch niet is wat je ervan had verwacht kom je gewoon maar weer terug. Nou, ik dacht het niet. Daarbij gaan Daphne en ik samenwonen, dus er is geen plaats meer voor jou in mijn leven." Au! Dat komt hard aan. Mijn ogen worden weer vochtig. Hij heeft er duidelijk geen gras over laten groeien in die korte periode dat ik weg was. Ik voel een mengeling van boosheid en jaloezie opkomen, maar ook nieuwsgierigheid. "Met Daphne?" Meer krijg ik niet uit mijn strot. "Ik kwam met haar in gesprek toen ik de kinderen op ging halen. Bij haar kon ik mijn verhaal kwijt. Ze begreep mij, omdat zijzelf ook bedrogen is geweest. We hadden meteen een klik. We gingen dingen samen doen. Dat beviel ons zo goed dat we vandaag hebben besloten dat Daphne definitief bij mij intrekt." De pijnlijke realiteit dringt tot mij door. Ik heb met mijn onbezonnen actie de man van wie ik hou in de armen van een andere vrouw gedreven. Mijn god, hoe stom kun je zijn. Hij lijkt vastbesloten.

"Heb je seks met haar gehad?" Ik moet het gewoon weten. Na een korte stilte geeft Dennis antwoord. "Dat gaat je eigenlijk geen flikker aan. Dat uitgerekend jij het gore lef hebt om die vraag te stellen. Maar als je het echt wilt weten, nee, wij hebben nog niet samen geslapen. Als het aan Daphne had gelegen hadden we wel al seks gehad. Ik kan haar dat niet kwalijk nemen. Ze staat al droog sinds haar scheiding. Maar ik was er nog niet aan toe, althans tot vandaag niet. Ik ben blij dat je vandaag gekomen bent, want dat betekent dat ik het hoofdstuk wat ons huwelijk voor moest stellen definitief af kan sluiten." Plotseling voel ik mij doodmoe en leeg. Tranen beginnen overvloedig te stromen uit mijn ogen. Het is over. Definitief. Ik ben de liefde van mijn leven kwijt en het is helemaal mijn eigen schuld. "Op welk adres kan ik je bereiken om de scheiding te regelen?" Zijn stem blijft ijzingwekkend koel. Mijn tranen doen hem helemaal niets. Ik heb het echt goed verkloot. Zijn vraag maakt dat ik weer mijn opties overweeg. Vandaag heb ik de man waarop ik verliefd ben verloren en nog erger, ook de man waar ik van hou. Ineens is mij duidelijk dat ik maar één uitweg heb. "Ik ben bij Inge als je mij nodig hebt." Terwijl ik dat zeg hoop ik, nee, weet ik dat daar nog welkom ben.

Ik realiseer mij dat het gesprek ten einde is. Op dat moment komt Daphne naar beneden. "Breng jij de kinderen naar bed, dan kunnen we daarna de voorbereidingen doen voor je verjaardag morgen." Zonder wat te zeggen knikt Dennis naar haar en laat mij alleen achter met Daphne. Eigenlijk heb ik haar niets meer te zeggen. Toch fluister ik dat ze goed voor Dennis moet zorgen. Even zie ik iets van medelijden in Daphne's ogen. Dan verlaat ik snel het huis. Op weg naar Inge draaien mijn hersenen overuren in een laatste poging alles op een rijtje te krijgen. Vlak voordat ik aankom heb ik definitief mijn beslissing genomen.

Inge is blij mij te zien. Ze voelt zich schuldig dat het door haar schuld uitgekomen is dat ik een affaire had met Ardin. Het is echter helemaal mijn eigen fout geweest en dat maak ik haar ook duidelijk. Ze wil weten wat er de afgelopen tijd gebeurd is. Ik vertel eerlijk en openhartig mijn verhaal. We drinken met zijn tweeën een fles rode wijn en kijken naar een melige romantische komedie. We kruipen samen in haar bed. Ik voel mij verbazingwekkend rustig. Ze geeft mij een knuffel. Precies zo een als ik haar altijd gaf als zij weer eens liefdesverdriet had. Ze heeft echt met mij te doen. Ik laat het over mij heen komen. Als ik mijn ogen sluit val ik snel in een rustige, droomloze slaap.

De volgende morgen sta ik samen met Inge op. We ontbijten samen en daarna gaat Inge naar haar werk. Ikzelf bel mijn baas en meld mij ziek. Gelukkig heeft mijn zus ook de hele 50 tinten trilogie. In mijn nachthemd en een deken over mij heen installeer ik mij op de bank. De hele dag doe ik bijna niets anders dan lezen. Ik blader ook nog even door de fotoalbums van Inge. De vrolijk plaatjes dansen voor mijn ogen. Ik geniet van de herinneringen die ze bij mij oproepen. Mijn veel te vroeg gestorven ouders. De kinderjaren samen met Inge. Familiefeestjes. Ook Dennis en de kinderen kom ik regelmatig tegen. Ik denk terug aan onze eerste ontmoeting. De eerste keer seks. Onze trouwdag. De geboorte van onze kinderen. De vele mooie uren die wij als gezin hebben gehad. Ik mis hen, maar voel mij gelaten en rustig. Ik heb mijn keuze gemaakt en weet dat het goed is.

Ik zit weer in E.L. James als Inge thuis komt van haar werk. We hadden afgesproken dat ze na haar werk eten mee zou nemen. Ze heeft Chinees gehaald. Ik laat het mij heerlijk smaken. Ik ben relaxed en voel mij zoals al de hele dag boven verwachting goed. Na het eten gaat Inge zich douchen en aankleden. Ze is uitgenodigd voor de verjaardag van Dennis. Eerst wilde ze vanwege mij niet gaan, maar ik heb haar omgepraat. Ze hoeft van mij niet haar sociale contacten te missen. Terwijl ze onder de douche staat haal ik het schilderij uit mijn autootje. Ik ben nog steeds van mening dat dit het mooiste schilderij is dat ooit is gemaakt. Ik kan haast niet wachten tot Inge weer beneden is om het haar te laten zien.

Inge's ogen puilen bijna uit als ze het schilderij ziet. "Lieverd, wat mooi. Dit is echt geweldig." Ik vertel haar dat het een cadeau voor Dennis is. Ik vraag haar om een watervaste stift, zodat ik nog een boodschap op de achterkant kan schrijven. Ze geeft mij een stift en gaat vervolgens op mijn verzoek op zoek naar inpakpapier. Ondertussen schrijf ik mijn boodschap op de achterkant van het schilderij. Als Inge terug is pak ik het netjes in. Tot zover loopt alles volgens plan. "Ardin heeft nog een mooi kunstwerk van mij gemaakt. Een buste. Ik wil het graag van hem kopen. Echter wil ik zelf niet meer naar hem toe, dus zou jij dat volgende week voor mij willen doen?" Inge knikt. "Natuurlijk wil ik dat voor je doen. Schrijf mij het adres maar op een papiertje, dan komt het helemaal goed." Ik schrijf het adres voor haar op. "Dan kun je meteen ook mijn spullen ophalen. Maar doe mij een plezier, kijk hem niet in zijn ogen. Ik weet hoe snel jij verliefd kunt worden, maar geloof me, hij is niet goed voor jou." Ze kijkt mij meewarig aan. Ik snap haar wel. Ze is ook onlangs in de steek gelaten door haar vriendje. Ze denkt dat ze voorlopig niets meer met mannen te maken wil hebben. Toch hoop ik dat ik er goed aan heb gedaan om haar naar Ardin te sturen. Ik vraag haar nog of ze Dennis het schilderij wil geven waar niemand anders bij is. Als ze mij dat beloofd heeft, vertrekt ze naar het verjaardagsfeest van Dennis.

Ik pak mijn telefoon en via mobiel bankieren maak ik al mijn geld over naar de rekening van Inge. Als bijschrift schrijf ik: Voor de buste. Daarna stap ik mijn autootje en rijd naar mijn werk. In het gebouw zijn dag en nacht mensen aanwezig, dus ik kan gewoon naar binnen. De receptioniste is verbaasd om mij te zien. "Hé Maaike, wat kom jij doen?” Het is een aardige vrouw, maar ik heb niet de behoefte om lang met haar te praten. "Ik heb wat laten liggen op mijn bureau en kom het even ophalen." Ik loop meteen door naar de lift. Het lampje van de achtste verdieping gaat branden als ik op de knop druk. Langzaam zoekt de lift zijn weg naar de bovenste verdieping. Daar aangekomen moet ik mij even oriënteren. Ik kom niet zo vaak op de bovenste verdieping. Dan loop ik vastberaden naar de nooduitgang. Deze komt uit op de brandtrap. De trap gaat twee kanten op en ik kies ervoor om naar het dak te gaan.

Ik had gedacht dat het koeler zou zijn hierboven, maar het valt alleszins mee. Het is al behoorlijk donker en de sterren aan de heldere hemel zijn goed te zien. Ze lijken vandaag mooier dan ooit en ik blijf even kijken. Daarna loop ik naar de voorkant van het gebouw. Beneden mij zie ik de weg. Daar is de plek waar ik bijna was verongelukt en Ardin mij heeft gered. Nu vraag ik mij af of hij mij wel echt heeft gered. Als ik toen maar geweten had wat er van mij terecht zou zijn gekomen. Via mijn neus adem ik een paar keer diep in. Het maakt mijn hersens weer leeg. Nog steeds ben ik zeker van mijn zaak. Langzaam kleed ik mij uit, totdat ik helemaal naakt ben. Het enige wat ik nog draag is mijn trouwring. Voorzichtig haal ik hem van mijn vinger en lees de inscriptie. 14-7-2006, Dennis & Maaike, voor altijd. Nu ontsnapt mij toch een traan. Ik maak een vuist en voel de ring er in kloppen. Ik open mijn hand en schuif mijn trouwring weer terug om mijn vinger.

Mijn handen plaats ik op mijn borsten. Voorzichtig begin ik te kneden. Ik laat mijn tepels tussen duim en wijsvinger rollen. Ze worden meteen hard onder mijn aanraking. Ik trek en draai aan mij tepels. Ik sluit mijn ogen en voel mijn lichaam warm worden van de opwinding. Mijn linkerhand laat ik over mijn buik glijden richting mijn heiligdom. Ik krijg kippenvel, maar niet van de kou. Een diepe zucht is te horen als ik mijn klitje bereik. Ja, daar is die elektrische stroom weer. Mijn god wat voelt dit heerlijk. Ik laat een vinger door mijn spleetje schuiven. Telkens als ik de ingang van mijn vagina aanraak, houd ik even mijn adem in. Mijn hemel, wat ben ik nat. Ik breng mijzelf in extase. Het voelt geweldig.

Telkens steek ik mijn vingerkootje een klein stukje in mijn tunnel, daarna laat ik mijn vinger terug glijden richting mijn klitje. Daarbij schuurt mijn trouwring steeds weer even over mijn gevoeligste plekje. Iedere keer als het gouden kleinood over mijn klitje schuurt gaat er een elektrisch vonkje door mijn lichaam. Sneller en sneller herhaal ik deze handeling met mijn ringvinger. Steeds verder verspreidt dat heerlijke gevoel zich over mijn lichaam. Langzaam begint mijn lichaam te trillen. De uitwerking die de trouwring op mij heeft is intens. Alsof de geest van Dennis mij wil verwennen via dat stukje goud. De gedachte aan Dennis windt mij nog meer op. Steeds onregelmatiger wordt mijn ademhaling. Ik begin hard te kreunen. Het maakt niet uit. Niemand kan mij hier horen. Steeds harder duwt mijn trouwring over mijn klitje. Steeds ongecontroleerder beginnen mijn spieren te trillen. Ik open mijn ogen en zie de sterren. Ze lachen naar mij. Een gelukzalig warm gevoel neemt bezit van mijn lichaam. Het ultieme moment komt er hard aan. Dan gebeurt het.

Ik verlies de totale controle over mijn spieren. Het meest heftigste orgasme van mijn leven overvalt mij. Ik voel mij zo gelukkig dat het voelt alsof ik zweef. Zo licht als een vogeltje voel ik mij. Als ik richting sterren vlieg zie ik de zacht grijze ogen van Dennis. Waarom is mij nooit eerder opgevallen hoe mooi zijn ogen zijn. Voor de eerste keer in mijn leven heeft hij mij, via mijn trouwring, een orgasme bezorgd. Nog wel het beste dat ik ooit heb beleefd. Ik hou zo zielsveel van hem. In dit meest gelukzalige moment ooit voel ik mijn ogen wegdraaien. Dan wordt het donker…

Kilometers verderop is Dennis op verzoek van Inge meegegaan naar de bijkeuken. Daar haalt hij het papier van het schilderij. Hij is duidelijk ontroerd door de beeltenis op het doek. Het is het mooiste schilderij dat hij ooit heeft gezien. Een dubbel gevoel overvalt hem. Dit was toch de vrouw waar hij ontzettend veel van gehouden heeft. Ze lijkt zo levensecht op dit schilderij. Alsof haar erotische uitstraling wil zeggen dat ze alleen van hem is. Hij durft er niet lang naar te kijken en draait het doek om. Dan vallen zijn ogen op een stukje tekst.

14-7-2006, Dennis & Maaike, voor altijd. Ik hou voor altijd van jou. Ik zal op je wachten.

Twee, drie keer leest Dennis deze woorden. Dan dringt de betekenis tot hem door. Als een klein kind begint hij te huilen.